Levensverhalen (pagina 741)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

geen nut meerr

toen ik 4 jaar was hebben mijn vader en mijn moeder een sheiding aangevraagd . toen ze gescheiden waren woonde ik in een cafe samen met mijn moeder als bazin en mijn stiefvader . de eersta jaren waren ok maar later kwam het erger . ik moest mezelf gewoon opvoeden . in de speelkamer had ik een koelkast staan . gewoon zodat ik niet naar beneden hoefde te komen dat ik uit mezelf kan eten . ik zag ze meestal een hele dag niet ik stond op aleen en ging ook aleen slapen . om de 2 weken bezocht ik mijn vader. toen ik verhuisda naar een restaurant ging het gewoon zo door . mijn vader liet niks meer van zich horen . ik was boos op hem , hij kon niet 1x bellen om een keer te vragen hoe het met mij ging . ik kwam ouder en was gewend mijn eigen ding te doen . want ik stond er al altijd aleen voor . toen mijn moeder een operatie aan haar knie deed was ze meer in het prive . ik kwam vaak in ruzie met haar en ze schelde me vaak uit . ik heb veel gehuild want voor haar bestond aleen mijn nichtje en mijn broer . ik kwam dus meer overeen met mijn stiefvader . hij gaf mij gelijk en zo zijn er veel argumenten en ruzies geweest tussen hem omdat volgens hem ik verwaarloosd werd . ik was echt blij . eindelijk heb ik een echte papa . die wel om mij gaf . maar er kwamen vele ruzies bij en na 9 jaar met mijn stiefvader wou mijn moeder scheiden . nu woon ik met haar in een appartement van 1 feb . het is nog altijd het zelfde veel kritiek op mij en alles voor mijn broer . nu heb ik niemand meer . geen vader , geen stiefvader. niemand die me begrijpt . ik huil nog altijd veel als vroeger . naamelijk heb ik last van een huidziekte waar niets aan te helpen is . en ook overlaatst hebben ze ontdekt dat ik reuma heb . als ik klaag dat ik pijn heb is mijn moeder al meteen boos . en begint ze weer met me uit te schelden . de kaper heefd dan nog 20 cm afgeknipt dan 4 cm . ik voel me leelijk en aleen ik snap niet wat ik hier nog doe . ik heb pijn overal, ze scheld mij uit samen met mijn broer die mij ook vaak slaat , en mijn vader bestaat gewoon niet meer voor mij. ik kan aleen teregt bij mijn lief maar mijn moeder is er ook tegen en krijg dus altijd verwijten nog van hem . ik snij me tamelijk vaak. de enigste die het weet is mijn stiefvader e mijn beste vriendin . op school gat het ook niet goed altijd slechte punten enzo...wat moet ik nu doen.
Datum:
05-03-2010
Naam:
elise
Leeftijd:
14
Provincie:
België

er is geen hulp..

ik ben 21,lijk gelukkig en bevriend met zovele en verwend door me ouders. alhoewel mn ouders liggen voor de 2e maal in echtscheiding. me vriendin dumpt me voor een ander. een losser persoon. volgens de dokters ben ik manies deprisief en zwaar overspannen.. die willen me naar een instituut sturen daartegen. een plaats waar ik tot rust zou kunnen komen een plaats waar ik alleen maar leuke dingen zou mogen doen. voor mij bestond deze plaats al gewoon. vorig jaar.. en die is vergaan in begin januari.
daar begon alle ellende..
de eerste ruzie met mn vriendin in een relatie van bijna een jaar. iets heel kleins, iets stoms eigenlijk maar genoeg voor haar om mij de deur uit te doen. want ik was al wel langer eigenlijk toch niet zoals ze dacht. geen week later komt uit dat mijn vader al meer dan een half jaar een relatie heeft met een goeie kennis van ons. dit alle werkt ook wel lekker tegen in al mijn gevoelens.
iedereen uit het gezin steunt op mij omdat ik altijd vrij rustig overkom en eigenlijk altijd overal mee overweg kan. echter weet niemand bij ons thuis dat ik een binnenvetter ben. enkel mijn vriendin. althans me ex. maar die laat het koud. die lachte me uit toen ik die om hulp smeekte. en ze wist mij te vertellen dat ik beter gewoon zelfmoord kon plegen, want ik doe toch nooit wat goed..
ik heb verder geen echte vrienden om op terug te vallen. heb ik na mn vroegere jeugd ook nooit gewild. ervaring heeft mij geleerd dan vriendschappen alleen maar pijn veroorzaken. meer niet.
ik trek deze kaar niet langer, ik voel mezelf steeds verder wegzakken in een bodemloze put en er is niemand die me wilt of kan helpen.
Datum:
05-03-2010
Naam:
bedenk dr maar 1
Leeftijd:
21
Provincie:
Drenthe

ik haat mijn leven

in het begin van mijn leven was alles goed maar toen sloeg het toe mijn ouders werden strenger en we gingen verhuizen . toen we hier kwam veranderde alles al mijn vrienden mochten alles en ik mocht niks . en toen al mijn vrienden gingen naar friss en ik mocht niet gaan alles klapte toen in me ouders werden steeds bozer en ik dus ook en al mijn vrienden werden steeds blijer met de gedachten dat zij wel mogen en ik niet is was en ben zo kwaad op me ouders ik mag pas over een jaar of misschien 2 dat kan toch niet hoe kan je nou zo harteloos zijn hoe ik haat ze echt waar ik vindt ze zo fucking kut nou zij mogen van mij liever dood dan mij maar ja ik hoef dan niks meer als ik dood ben me ouders zullen me toch wel snel vergeten zo lang ik nog leef praat ik niet met ze maar ik weet niet hoe en waneer ik zelf moord kan plegen maar ik zoek het nog wel uit ik hoop alleen dat het snel gaat het moet voor 27 maart zijn want dan ik friss en kan er niet mee leven dat ik er dan niet bij ben dan wil ik liever nergens meer bij zij en dan maar dood het klinkt mischien over dreven maar ik haat mijn leven echt dode kusjes marlie
Datum:
05-03-2010
Naam:
marlie
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

Leven?

Als kind ben ik langere tijd misbruikt door een jongen uit de buurt. Ik was toen erg bang en mocht het van hem aan niemand zeggen. Na een tijd heb ik het aan mijn moeder gezegd. Zij heeft mijn verhaal toen gehoord, maar is er daarna nooit op terug gekomen. Ik wou er niet meer aan terug denken en heb de gebeurtenissen verdrongen. In mijn pubertijd zocht ik grenzen op en kon mijn eigen grenzen niet aangeven. Ik heb verschillende jongens toegelaten om aan mij te zitten. Ik was mijn vertrouwen in mannen helemaal kwijt. Nu heb ik sinds 2 jaar een vriend. Vanaf dat ik een relatie met hem kreeg is het balletje gaan rollen. Ik werd gespannen. Ik heb hem vrijwel gelijk vertelt wat er in mijn leven zich allemaal heeft afgespeeld. Hij is heel lief en toont begrip, toch voel ik mij vaak eenzaam omdat ik alleen ben met mijn verdriet. In de loop van onze relatie ben ik in een neerwaardse spiraal terecht gekomen. Mijn spanning nam toe en ik kon de gebeurtenissen van vroeger niet meer negeren. Ik ben bij een psycholoog gekomen en daar is de diagnose van een posttraumatischstressstoornis gesteld. Ik ben daar nu voor in behandeling. De behandeling is erg zwaar. Alle verdrongen emoties komen boven. Ik heb veel verdriet, ben bang, huil mijzelf in slaap, word bevend wakker, voel me eenzaam. Ik zie het nut van mijn leven op deze manier en heb God gebeden of mijn leven niet kon stoppen. Ik weet dat mij na dit leven een beter leven met God staat te wachten, dat maakt het verlangen na de dood groter! Toch ga ik door, ik mag het oordeel over de dood niet in eigen handen nemen omdat Gods plan met mij op aarde nog niet klaar is. Ik hoop en verlang naar een betere toekomst...
Datum:
05-03-2010
Naam:
J.
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

heb er genoeg van

ik ben 38 heb 5 jaar geleden een poging gedaan... en werd gered..(zo noemen hun het). en sindsdien alleen maar verdriet en pijn gehad...
leef nog puur omdat mijn kinderen van mijn houden.. maar het leven is zo zwaar!!
Datum:
04-03-2010
Naam:
wies
Leeftijd:
38
Provincie:
Noord-brabant

waarom??

waarom gaat het leven zo?
waarom nou niet hoe ik er over denk.
hoe het mij goed lijkt.
waarom dus precies het tegenovergestelde??
ik zoek naar een antwoord
maar vind het niet ..
en op het moment dat ik dus eindelijk denk dat het me mee zit.
super leuke baan. eerste echte liefde.
een wereld vent . iemand waarmee ik echt verder wil.
klapt alles dus weer in elkaar,
alsof ik in een doolhof zit waar ik gewoon niet meer uit kom.
is er dan maar één uitgang om weg te komen.
het gaat er op lijken .was ik maar niet zo zwak.
wat doet dit pijn!!
Datum:
04-03-2010
Naam:
jola
Leeftijd:
29
Provincie:
Anders

IK WIL DOOD!!

ik heb geen leven, mijn leven is in de computer geprogammeerd..
ik game de hele dag, heb geen vrienden en als ik niet kan gamen heb ik zelfmoordnijgingen..
als mijn ouders zeggen dat ik niet achter de computer mag..
IK WIL ALLEEN GAMEN, GAMEN, GAMEN.
mijn ouders zijn jammergenoeg niet dood want gamen is mijn leven en niet anders.
wie mij tegenhoud mag dood.
ik heb meerdere keren geprobeerd om zelfmoord te plegen, ophangen, verdrinken etc etc etc.
maar het mislukt, jammergenoeg zijn er geen treinen in de buurd..
IK GA NU DOOD!
Datum:
04-03-2010
Naam:
Peter
Leeftijd:
12
Provincie:
Groningen

Rot leven

Ik ben meisje van 10
ik word gepest op school en ben dik ik eet en eet ik kan er wel iets aandoen maar ik heb altijd honger ik moet door
de stress altijd eten en jongens op school willen mij kussen ik wil dat niet ze bestasten me erg en de logo wil me helpen straks heb ik obesita :S

Ik zit dag,nacht,op school, thuis te huilen
ik ben kapot ik ben moe en bang daardoor kan ik niet slapen ik ben oververmoeit en kan niet meer helder denken op school ik ben altijd moe en
word rap ziek nu

ik ben niet van plan om zelfmoord te plegen maar denk er aan
ik wil het niet doen omdat je jezelf pijn doet,,en andere kwetst,,,iedereen zal je missen dus ik probeer er door te gaan en proberen oplossen ze proberen me ook te helpen ik zit op een school waar Adhd en andere kinderen opzitten ( blo school ) en als ik daar weg wil lopen lopen ze me achteraan en pesten,,,schopen,,,slaan me

ik weet niet wat ik moet doen ik ben moe en Vermoeit en de Consentratie op school gaat helder
ik let niet op ik zit te dromen en voel me rot


Xxx Silke .: Anoniepju ( achternaam )
Datum:
04-03-2010
Naam:
Silke
Leeftijd:
11
Provincie:
Groningen

in de knoop.

het ging eerst goed met me hoor, daar niet van. het is gewoon dat ik domme dingen heb gedaan, ik heb een paar x xtc gebruikt, en ja daar wordt je na een tijdje een beetje depresief van. nu heb ik ook een vriend en me vader vind hem te oud en blablabla. en me vader zit me te checken met alles. op hyves, wat ik aan het doen ben in me kamer, op school, me vrienden.. hij maakt me hele leven al zuur en ik trek het gewoon even niet meer. ik kan me niet meer concentreren op school. iedereen zit maar te zeuren, ik kan niet uitleggen hoe ik me voel, het is gewoon kut. ik weeet het gewoon allemaal even niet meer...
Datum:
04-03-2010
Naam:
Tessaa
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Life's Sucks!!

Haaii

We Zijn 3 Meisjes Met Ons Eigen Verhaal
L:
'Ik Haalde Alleen Maar Onvoldoendes En Ik Baalde Er Echt Van Ik Ben Gepest Omdat Ik Dik Was En Ik Moest Elke Avond Huilen En De School Die Vrat Me Op Van Binnen En Van Buiten!!'
A:
'Ik Was Jong En Alles Zat Me Tegen M'n Ouders Gingen uitelkaar Ik Had Ruzie Met M'n BFFjes En Ik Kreeg Strafwerk Op School Het Leven Was Gewoon Erg!!
Ik Zat Op een Krukje En Had een Mes In Mijn Hand En Wou Zelfmoord Plegen! '
D:
'Ik ben vroeger gebruikt door een vriendin omdat ik alleen met haar om mocht gaan & ze schold me na school uit en wou me in elkaar slaan en ik huilde elke dag en toen wou ik heeel graag zelfmoord plegen. '

We Hadden Alle 3 een !!We Nog Leven Anders Waren We Nooit Hele goeie Vriendinnen Geworden!!
Datum:
04-03-2010
Naam:
DAL (drie Namen Bij Elkaar)
Leeftijd:
12
Provincie:
Flevoland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.