Levensverhalen (pagina 740)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik ben er niet trots op

Maar toch, 30 jaar jonge vrouw, geweldige ouders en broer en zus kan het leven niet meer aan. Ook al ben ik een vechter, kent iedereen mij als een leuk vrolijk en lekker gek mens, ben ik al zo lang heel ongelukkig. 5 maanden geleden heb ik al eens 44 ibru geslikt met het idee om nooit meer wakker te worden. Ook heb ik 4 maanden geleden 2,5 liter jenever gedronken met hetzelfde doel. Helaas zonder resultaat. En nu dus enkele maanden verder wil ik nog steeds hetzelfde. De enige reden waarom ik het niet doe is vwg mijn ouders. Ik kan het kun niet aandoen, ze doen alles voor mij. Maar als ik mocht kiezen.....
Mijn leven is nu een grote lijdensweg wat begint bij opstaan tot het moment dat ik in slaap val. Ik zie nog wel mensen en kan dan wonderbaarlijk genoeg gezellig zijn ook maar het is 1 masker. Want ik ben eigenlijk helemaal niet vrolijk dan.

Hoe dit zo gekomen is, dat is een lange weg met veel kleine incidenten. En dan opeens zit de emmer vol. Denk aan beginnend met beste vriendin waar je jaren later achter komt dat ze je altijd heeft voorgelogen, mislukte relaties, vreemde werksituaties en dat stapelt zich maar op. Het gaat van kwaad tot erger en nu kan ik er niet meer tegen vechten. Echt als er nu voor mijn neus een pil zou liggen die mij voor eeuwig zou laten slapen, dan weet ik wel wat ik zou doen. Zit eraan te denken om er een ongeluk van te maken zodat nabestaanden zich niet schuldig gaan voelen. En dit plan en dit gevoel gaat steeds meer drastische vormen aannemen....
Datum:
06-03-2010
Naam:
Ellen
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-holland

ik wil zelfmoord plge maar twijfl...

ik ben daniel ik ben 13 jaar en ik zit op de basisschool in groep 8 ik sta op het punt om naar de middelbare school te gaan maar ik wil naar zo'n school waar al me vrienden van mijn klas naartoe gaan maar mijn zus zit op een andere dus me vader dwingt mij om naar me zus'd school te gaan maar ik wil niet en als ik ook maar 1 keer begin over mijn favo school wordt'ie boos ik heb erover met mijn moeder gepraat zij zegt dat ik met me vader moet praten maar ik kan het echt niet ik hep hulp van me moeder nodig maar me vader en me moeder hebben altijd ruzie en meestal mijn vader is altijd depressief en word snel boos altijd en heeft altijd ruzie met mijn moeder daar kan ik niet tegen en ik wil zo graag naar die school waar me vrienden gaan maar ik mag niet ik heb een fcking sterke band met mn vrienden zowel meiden als de jongens en wil hun niet kwijt en kan op me zus'd school geen nieuwe vrienden maken, dat weet ik zeker ik krijg nu echt de nijging om zelfmoord te plegen maar aan de andere kant durf ik niet omdat mijn zus en mijn moeder mij steunen en van mij houden maar mijn vader is fcking anders hij mag naar de hel hij houd ook wel van mij maar laat dat bijna nooit zien en ik heb steun bij me vrienden maar ik heb pijn en lijd dat sinds ik niet met mijn vrienden naar die school mag kan tenminste iemand helpen???????????????? je gaat gewoon echt naar de hemel als je een oplossing weet die voor MIJ heeeeelll goed uitkomt en ik naar die school mag... 't klinkt overdreven maar met goeie raad/advies/oplossingen kan je voorkomen dat ik een vroeg einde aan mijn leven maak.........

een jongen waarvan de leven kapot is....(13)
Datum:
06-03-2010
Naam:
daniel
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

lonely

hoi mijn naam is jonathan...
ik ben 16 jaar oud en zit op het VMBO in de exameklas alleen ik ga het niet halen...

het begon allemaal in groep 8 van de basisschool toen begonnen ze met schelden en
ruziemaken en stoer doen enzovoort... ze noemden me emo, faggit, kk leier
omdat ik altijd alleen was k kon nooit samenwerken ofzo nou toen ben ik begonnen met automutilitatie het voelde goed en ik had er geen nadelen aan toen ik begon met een naald en soms een schuur papier en kraste en schuurde men handen open daarna is het verder gegaan mett een mes een mes dat zo scherp was het bij een lichte druk al door je huid sprongmaar het voelde nog steeds goed en een keer bij gym was men sport bantje weggegleden en iedereen keek naar men pols
toen hebben ze mijn ouders gebeld (ondertussen alweer in klas 3) en toen zaat ik zo in een dip dat ik 5 zelfmoordpogingen gedaan heb maar ik krijg de zelfmoordgedachtes niet uit men kop


dat was mijn leves verhaal vqn 5 jaar
jonathan
Datum:
06-03-2010
Naam:
jona
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

het kan zijn dat ik er binnenkort niet meer ben.

ik ben een meisje van 14 en dacht dat ik een goed leven zou krijgen. het begon toen ik op de basisschool geen vriendinnen had. enige waar ik mee als ik iets leuk deed, deed ik dat met me familie. ik mocht nergens bij ik voelde me zo alleen en ik dacht dat ik op de aarde was voor niemand. iik had later ook ruzie met me ouders en ik kon me verhaal niet vertellen want ik was bang. toen ik naar de middelbare school ging dacht ik dat in wel een nieuwe start kon maken. het lukte voor een tijdje tot dat ik ruzie kreeg met een vriendin. ik kreeg weer zo´n gevoel. later was ik weer vrienden met haar. maar toen in de tweede klas ging het mis. twee kinderen uit me klas zette de boel op zijn kop. ik was zo verdrietig ik sneedde in mezelf ik deedt verkeerde dingen zoals roken en drinken. ik kon gelukkig alles aan me leercoach vertellen. maar op een dag had ik een gesprek met me twee vriendinnen en die twee meisjes. zij vertelde hun verhaal en ik de mijne ik had het vertelt want ik was helemaal van stress. ik heb die avond ook geprobeert om zelfmoord te plegen door me te laten ophangen met een sjaal. even later ging een van me vriendinnen naar die twee meisjes en ik naar de andere meiden in de klas. even later vroeg een jongen uit me klas waarom ik zelfmoord neigingen had. ik moest huilen en me goeie vriendin steunde me. het ging weer goed tussen ons. maar niet met me ander vriendin. ik kreeg later een gesprek met haar en zei vertelde dat die twee meisjes alles hadden gezegd. na een vakantie ging alle goed met me twee vriendinnen ik had nergens meer last van en hoopte dat ik niet meer zo voelde. op een gegeven moment kreeg ik een vrienndje. maar die deed zo raar dat ik niet eens mocht vertellen dat we iets hadden. hij hoorde dat ik iest gezegd had maar dat was niet zo. het ging uit of hoe hij dat zegde ´we hadden niks samen´! ik was verdrietig en boos tegelijk. ik wist niet wat me overkwam. ik kon zonder bij na te denken zo voor een trein springen. maar gelukkig helpte me twee vriendinnen. twee dagen later hoorde ik dat hij me de schuld gaf van wat ik had gedaan. ik was verdrietig en ik had perongeluk een ruzie gemaakt tussen me vriendin en haar vriendje. maar later was ze niet boos op me. ze wist dat ik het niet zo bedoelde en dat het peronluk. ik heb weer geprobeert om zelfmoord te plegen. ik een schaar gepakt en me gesneden. zo diep als het maar kan.
Datum:
05-03-2010
Naam:
Carmen
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

verdriet

ik heb zoveel problemen, mijn moeder slaat mij heel vaak als ik met mijn zusje ofzow ruzie heb.ik heb heel vaak proberen zelfmoord te plegen omdat ik zo boos was en dacht dat ik niks was. Tot die dag dat mijn gymleraar merkte dat er iets met me aan de hand was hij wou met me praten, en hij zij dat het beter was dat ik het alemaal tegen mijn klas zou vertellen. ik huilde dus kon niet goed nadenken toen had ik het maar gezecht. iedereen behandeld me nu zo anders , ik heb nu een vriend joep gekregen die me heel erg steunt maar ik kan het gewoon niet meer ik krijg voor mijn gevoel nu aleen maar meer problemen. ik wil gewoon dat ik het nooit had gezecht . ik moet nu nog elke keer naar mijn gymleraar gan om te praten maar ik durf nooit wat te zeggen tegen hem. ik ben bang dat hij ook op me boos word. ik durf aan de andere kant ook geen zelfmoord te plegen voor mijn zus en vader ze waren er altijd voor me. aleen ik hoob gewoon dat de dood er snel een einde maakt aan mijn leven.
Datum:
05-03-2010
Naam:
merel
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

geen nut meerr

toen ik 4 jaar was hebben mijn vader en mijn moeder een sheiding aangevraagd . toen ze gescheiden waren woonde ik in een cafe samen met mijn moeder als bazin en mijn stiefvader . de eersta jaren waren ok maar later kwam het erger . ik moest mezelf gewoon opvoeden . in de speelkamer had ik een koelkast staan . gewoon zodat ik niet naar beneden hoefde te komen dat ik uit mezelf kan eten . ik zag ze meestal een hele dag niet ik stond op aleen en ging ook aleen slapen . om de 2 weken bezocht ik mijn vader. toen ik verhuisda naar een restaurant ging het gewoon zo door . mijn vader liet niks meer van zich horen . ik was boos op hem , hij kon niet 1x bellen om een keer te vragen hoe het met mij ging . ik kwam ouder en was gewend mijn eigen ding te doen . want ik stond er al altijd aleen voor . toen mijn moeder een operatie aan haar knie deed was ze meer in het prive . ik kwam vaak in ruzie met haar en ze schelde me vaak uit . ik heb veel gehuild want voor haar bestond aleen mijn nichtje en mijn broer . ik kwam dus meer overeen met mijn stiefvader . hij gaf mij gelijk en zo zijn er veel argumenten en ruzies geweest tussen hem omdat volgens hem ik verwaarloosd werd . ik was echt blij . eindelijk heb ik een echte papa . die wel om mij gaf . maar er kwamen vele ruzies bij en na 9 jaar met mijn stiefvader wou mijn moeder scheiden . nu woon ik met haar in een appartement van 1 feb . het is nog altijd het zelfde veel kritiek op mij en alles voor mijn broer . nu heb ik niemand meer . geen vader , geen stiefvader. niemand die me begrijpt . ik huil nog altijd veel als vroeger . naamelijk heb ik last van een huidziekte waar niets aan te helpen is . en ook overlaatst hebben ze ontdekt dat ik reuma heb . als ik klaag dat ik pijn heb is mijn moeder al meteen boos . en begint ze weer met me uit te schelden . de kaper heefd dan nog 20 cm afgeknipt dan 4 cm . ik voel me leelijk en aleen ik snap niet wat ik hier nog doe . ik heb pijn overal, ze scheld mij uit samen met mijn broer die mij ook vaak slaat , en mijn vader bestaat gewoon niet meer voor mij. ik kan aleen teregt bij mijn lief maar mijn moeder is er ook tegen en krijg dus altijd verwijten nog van hem . ik snij me tamelijk vaak. de enigste die het weet is mijn stiefvader e mijn beste vriendin . op school gat het ook niet goed altijd slechte punten enzo...wat moet ik nu doen.
Datum:
05-03-2010
Naam:
elise
Leeftijd:
14
Provincie:
België

er is geen hulp..

ik ben 21,lijk gelukkig en bevriend met zovele en verwend door me ouders. alhoewel mn ouders liggen voor de 2e maal in echtscheiding. me vriendin dumpt me voor een ander. een losser persoon. volgens de dokters ben ik manies deprisief en zwaar overspannen.. die willen me naar een instituut sturen daartegen. een plaats waar ik tot rust zou kunnen komen een plaats waar ik alleen maar leuke dingen zou mogen doen. voor mij bestond deze plaats al gewoon. vorig jaar.. en die is vergaan in begin januari.
daar begon alle ellende..
de eerste ruzie met mn vriendin in een relatie van bijna een jaar. iets heel kleins, iets stoms eigenlijk maar genoeg voor haar om mij de deur uit te doen. want ik was al wel langer eigenlijk toch niet zoals ze dacht. geen week later komt uit dat mijn vader al meer dan een half jaar een relatie heeft met een goeie kennis van ons. dit alle werkt ook wel lekker tegen in al mijn gevoelens.
iedereen uit het gezin steunt op mij omdat ik altijd vrij rustig overkom en eigenlijk altijd overal mee overweg kan. echter weet niemand bij ons thuis dat ik een binnenvetter ben. enkel mijn vriendin. althans me ex. maar die laat het koud. die lachte me uit toen ik die om hulp smeekte. en ze wist mij te vertellen dat ik beter gewoon zelfmoord kon plegen, want ik doe toch nooit wat goed..
ik heb verder geen echte vrienden om op terug te vallen. heb ik na mn vroegere jeugd ook nooit gewild. ervaring heeft mij geleerd dan vriendschappen alleen maar pijn veroorzaken. meer niet.
ik trek deze kaar niet langer, ik voel mezelf steeds verder wegzakken in een bodemloze put en er is niemand die me wilt of kan helpen.
Datum:
05-03-2010
Naam:
bedenk dr maar 1
Leeftijd:
21
Provincie:
Drenthe

ik haat mijn leven

in het begin van mijn leven was alles goed maar toen sloeg het toe mijn ouders werden strenger en we gingen verhuizen . toen we hier kwam veranderde alles al mijn vrienden mochten alles en ik mocht niks . en toen al mijn vrienden gingen naar friss en ik mocht niet gaan alles klapte toen in me ouders werden steeds bozer en ik dus ook en al mijn vrienden werden steeds blijer met de gedachten dat zij wel mogen en ik niet is was en ben zo kwaad op me ouders ik mag pas over een jaar of misschien 2 dat kan toch niet hoe kan je nou zo harteloos zijn hoe ik haat ze echt waar ik vindt ze zo fucking kut nou zij mogen van mij liever dood dan mij maar ja ik hoef dan niks meer als ik dood ben me ouders zullen me toch wel snel vergeten zo lang ik nog leef praat ik niet met ze maar ik weet niet hoe en waneer ik zelf moord kan plegen maar ik zoek het nog wel uit ik hoop alleen dat het snel gaat het moet voor 27 maart zijn want dan ik friss en kan er niet mee leven dat ik er dan niet bij ben dan wil ik liever nergens meer bij zij en dan maar dood het klinkt mischien over dreven maar ik haat mijn leven echt dode kusjes marlie
Datum:
05-03-2010
Naam:
marlie
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

Leven?

Als kind ben ik langere tijd misbruikt door een jongen uit de buurt. Ik was toen erg bang en mocht het van hem aan niemand zeggen. Na een tijd heb ik het aan mijn moeder gezegd. Zij heeft mijn verhaal toen gehoord, maar is er daarna nooit op terug gekomen. Ik wou er niet meer aan terug denken en heb de gebeurtenissen verdrongen. In mijn pubertijd zocht ik grenzen op en kon mijn eigen grenzen niet aangeven. Ik heb verschillende jongens toegelaten om aan mij te zitten. Ik was mijn vertrouwen in mannen helemaal kwijt. Nu heb ik sinds 2 jaar een vriend. Vanaf dat ik een relatie met hem kreeg is het balletje gaan rollen. Ik werd gespannen. Ik heb hem vrijwel gelijk vertelt wat er in mijn leven zich allemaal heeft afgespeeld. Hij is heel lief en toont begrip, toch voel ik mij vaak eenzaam omdat ik alleen ben met mijn verdriet. In de loop van onze relatie ben ik in een neerwaardse spiraal terecht gekomen. Mijn spanning nam toe en ik kon de gebeurtenissen van vroeger niet meer negeren. Ik ben bij een psycholoog gekomen en daar is de diagnose van een posttraumatischstressstoornis gesteld. Ik ben daar nu voor in behandeling. De behandeling is erg zwaar. Alle verdrongen emoties komen boven. Ik heb veel verdriet, ben bang, huil mijzelf in slaap, word bevend wakker, voel me eenzaam. Ik zie het nut van mijn leven op deze manier en heb God gebeden of mijn leven niet kon stoppen. Ik weet dat mij na dit leven een beter leven met God staat te wachten, dat maakt het verlangen na de dood groter! Toch ga ik door, ik mag het oordeel over de dood niet in eigen handen nemen omdat Gods plan met mij op aarde nog niet klaar is. Ik hoop en verlang naar een betere toekomst...
Datum:
05-03-2010
Naam:
J.
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

heb er genoeg van

ik ben 38 heb 5 jaar geleden een poging gedaan... en werd gered..(zo noemen hun het). en sindsdien alleen maar verdriet en pijn gehad...
leef nog puur omdat mijn kinderen van mijn houden.. maar het leven is zo zwaar!!
Datum:
04-03-2010
Naam:
wies
Leeftijd:
38
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.