Levensverhalen (pagina 737)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

misschien een steuntje??

hallo, ik wil even reageren/misschien een steuntje aan mensen geven. Ik hoop dat het me lukt.
Als eerste was ik de verhalen aan het lezen en schrok me werkelijk een hoedje van alle leeftijden!
Ik ben nu 29 jaar dus voor mij gevoel voor jullie echt een oude doos die wijs probeert over te komen, maar wacht voordat je andere verhalen gaat lezen.

Mijn ouders zijn ook gescheiden. Mijn moeder is alcoholiste en mijn vader heeft nooit geen aandacht aan ons besteedt omdat hij liever een zoon had gehad, waarmee hij zijn bedrijf kon opstarten.
Mijn jongste zusje loopt een paar jaar achter en heeft adhd door een ziekte in het begin van haar leven, mijn middelste zusje is doof, waarschijnlijk door het zuipen tijdens de zwangerschap van mijn moeder. Mijn oudste broer zwerft al vanaf zijn 14e en is zwaar drugsverslaafd. Nu ik...
Ik ben gepest geweest op school en dan doel ik zo'n beetje op het feit dat ik met regelmaat letterlijk met mijn hoofd in de toilet hing of ergens werd opgewacht. Ik ben altijd te dun geweest, dus iets terugdoen kon ik niet! Ik kon niet leren en had geen mooie kleding. Thuis werd ik mishandeld door mijn moeder en tot grote ramp waren mijn vriendinnen ook niet echt te vertrouwen. Mijn vrienden buiten school gebruikten drugs en ben zelf ook verslaafd geraakt. Maar ik heb nooit opgegeven! Ja! Tuurlijk heb ik dezelfde gedachten gehad als jullie, maar heb het nooit uitgevoerd, omdat ik niet dat laatste beetje van mijn gevoel ook af wilde geven aan die stomme klote wereld waarin we leven!
Dan geef je verdomme nog toe aan de buitenwereld die je nu probeert te ontvluchten. En laat je hun dus alsnog winnen!

Het is voor nu een makkelijke keuze, maar je zal zien dat jij de pestkoppen over een paar jaar kan pesten als je dat wil.. Ik heb het gedaan en goed ook!

Zodra zij 20 werden kregen ze, doordat ze al vroeg vriendjes hadden, kinderen. Nu leven ze van de bijstand en de meeste zijn niet zo'n happy familie als ze misschien wilde. Beter nog de meest pestkoppen zijn allang alleenstaande bijstand ouders geworden, omdat ze niet alleen tegen mij maar ook in hun prive situatie een grote bek hadden..

Doordat ik me meer op mijn eigen leven ben gaan focussen ipv op anderen! Want dat was hetgeen wat ik veel deed, kan ik hun nu uitlachen! Ik ben op mijn 17e op mezelf gaan wonen en heb mijn ouders letterlijk gedumpt! Ik ben van de drugs af en heb nu een leuk salaris, leuke baan en een heel mooi huis! Nog steeds geen kinderen, maar daar heb ik zelf voor gekozen (ik ga liever op vakantie naar een warm land)

Ik bedoel hiermee te zeggen dat je niet moet opletten op hetgeen wat andere van jou vinden, je moet kijken naar wie je bent en wat je wil in je leven. Zet die doelen vast en wijk niet af!
Dromen maken is het beste wat je kan doen, ik zeg je ze kunnen uitkomen. Ik had me voor de grap aangemeld bij een modellenbureau.. inmiddels ben ik al ruim 8 jaar aan het reizen als model. En nee ik heb me nooit mooi gevonden voor dit werk. Ik had een bril, hazentanden incl. beugel en lang sluik haar..

Ik geloof heilig in mensen die vroeg worden gepest en nooit hebben opgegeven, dat worden namelijk de sterkste mensen die je kan tegen komen in het leven! Die weten hoe het leven in elkaar steekt en mensen die alles meekrijgen miepen al over een gebroken nagel!

De schooltijd duurt maar een paar jaar, daarna begint het echt werk pas.. Laat dat niet verpesten door een aantal mensen die nu een grote bek hebben, maar straks geen donder meer waard zijn.

Het leven kan jezelf zo mooi en zo lelijk maken als je zelf wil, misschien dat het nu niet zo lijkt, maar echt na regen komt zonneschijn!
En weetje, jullie maken allemaal hele heftige tijden mee, dus dan kan het toch uiteindelijk alleen maar weer leuker worden? Hoe uitzichtloos het er ook uitziet, ooit houdt het op! Echt waar geloof me! Succes en veel sterkte verder in jullie leven!
Datum:
12-03-2010
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-holland

Hulp en Helpen

Soms heb ik het gevoel dat ik vastzit, niet verder kan gaan. Alle dingen zitten tegen, kleine, maar ook belangrijke. Ik heb vaak ruzie met mijn vader, veel kwetsende scheldwoorden. Gewoon die kwetsende dingen geven mij het gevoel dat ik leeg ben. Alle initiatieven die ik neem pakken verkeerd uit. Ik heb vrienden, maar die geven niet om mij. Dat geeft mij een ongelooflijk eenzaam gevoel, door dat eenzame gevoel, dat niemand meer om mij geeft, wil ik soms weg. Gewoon weg, niets meer. Heerlijk. Mijn oom heeft ook zelfmoord gepleegd, veel problemen gehad, het lijkt zo makkelijk. Maar als ik zie wie ik daar allemaal pijn meer doe, ondanks al die kwetsende woorden en eenzame gevoelens, wil ik blijven leven. Want iedereen beseft pas hoeveel je van iemand hield als diegene dood is, dus er houd echt wel iemand van je, soms moet je gewoon je best doen om je er bovenop te zetten, je best doen voor sociale contacten, of je nou schulden hebt, aan de drugs of alcohol bent, een prostituee bent, er is ALTIJD wel iemand die je wilt helpen. Of dat nou familie is, vrienden, collega's, maar ook vreemden. Er bestaan mensen, zoals de oprichters van deze site , die je willen helpen. Want elk leven is belangrijk en uniek.
Datum:
12-03-2010
Naam:
Liefdedragend
Leeftijd:
38
Provincie:
Anders

dood?

ik ben nu al zolang verliefd.
en alles wil niet lukken werk is kut de gene om me heen is kut,
ik heb een goede vriend en we willen ons allebiij dood rijden op een boom maar we kunnne het gewoon niet!
Datum:
11-03-2010
Naam:
JP
Leeftijd:
17
Provincie:
Drenthe

zelfmoord is mn uitweg

hoi be ne meisje va 15 jaar
het begon allemaal toen ik in het kleutterklasje zat vele mensen pesten mij en deed me veel pijn ik was vaak uigesloten ik had geen vrienden...
in het lager was et precies etzelfde vaak liep ik alleen op de speelplaats ,de jonges smeten altijd een bal tegn m'n hoofd ik voelde mij echt alleen op deze gigantiesche aarde...mn ouders helpen mij niet ...in die tijd dacht ik niet eens aan zelfmoord ...
nu zit ik in het 3de middelbaar en nog altijt uitgesloten...ik spijbelde veel en ga vooral naar een open plek waar veel dieren zijn (want ikben gekop dieren) vorig jaar merkten de begeleiders van school dat enwilde et megaan babbellen en proberern mij te helpen...(maar ik heb et gevoel dat ze mijniet begrijpen en dageef mij nog een rotgevoel) ikvertelde van m'n verleden van tuis dat ik vaak mishandeld wordt...op een dinsdag moest ik naar veurne gaan om mij naar een pleeggezin te sturen in het begin wilde ik niet maar ging toch en ging dus samen met iemand van et clb naar jongerenwelzijn en daar vertelde ik alles over mn problemen op heteinde zij ik tegen hen da ze dat alles niets tegn mn ouders te zeggen of hen uitnodigen en tweeweken later hebben ze het tog gedaan en sinsdien behandellen zij me als een hond ¨snik¨ alsof ik niet genoeg problemen heb ¨snik¨ik echt ni meer stoppen om mijzelf te verwonden ....
Datum:
11-03-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
België

My life

de reden dat ik dit schrijf is er is eigelijk geen reden voor ik wil gewoon ff me verhaal kwijt zonder dat ik meteen huilende ouders krijg ofzo.
een paar dingen over mij zelf:
ik ben vega
ik haat me leven
ik ga niet meer naar school
ik heb zware problemen met justie
ik geloof in satan
ik heb dislexie (srry dus voor mijn schrijf gedrag-_-)

dit is mijn verhaal
mijn verleden is eigelijk vrij vaag wat ik uit boeken van me moeder*soort dagboeken* heb kunnen ontdekken is dat ik al van me begin van me leven geesten zag en daar ook mee in aanraking kwam dus ja ik heb toen ik 8 was tegen me ouders gezegt dat ik niet meer wou leven sins dien is het eigelijk berg afwaarts gegaan maar na me 13e kwam ik eigelijk in de echten problemen ik kreeg een vriend M en daar dee ik eigelijk de stomste dingen mee in het begin eigelijk kleine dingentjes zoals bier mee nemen naar school enz maar het ging steeds erger eerst werden we allebij gothic leuke tijd behalfe dat we steeds meer haat naar ons kregen het ging dus berg afwaarts op mijn 15 ging het eigelijk helemaal verkeerd het ging van kleine dingen naar misdaden we begonen aan de wiet ik begon zelf steeds meer te drinken roken kwam er ook nog bij de feestjes gingen maar door school ging zo slecht als het maar kon en toen kreeg ik een geheim van M tehoren hij zat in een bende hij zat ook vrij hoog en vroeg of ik er ook bij wou ik zij natuurlijk meteen ja samen met hem en nog wat mensen hebben we veel dingen gedaan bijv. dealen fietsen gestolen drijgbriefen inbraken moletof kokteels gegooit bomen gemaakt noem maar op wij deden het ben bij de drijgbrief voor het eerst naar de rechter geweest kreeg een taakstraf van 20 uur niet zo erg d8 ik tot het weer geburden ik had een inbraak geplecht M was gevlucht met nog een vriend ik kreeg weer 20 uur hoeveel M heeft gekregen weet ik niet presiec maar ja vanuit daar ging het echt miss ik kreeg naast me taakstraf ook nog verplicht 6 maanden jeugtzorg met drank ging het ook steeds erger ik had in de zomervakansie 2009 zoveel gedroken *zelfmoord pogin 1* dat ik een alcool vergiftiging kreeg ik ging de straat op ik voelde niks meer kon max een meter voor me uit kijken tot ik horde van M die naast me stond: ooh shit politie. in me oog hoek zag ik de auto langsaam langs me rijden op dat moment moest ik kotsen :( er stapte een agent uit zelf ben ik niet echt iemand die de politie mag dus ik begon te schelden en ze had me meegenom in de cel gegooit na een uur in de cel ben ik naar het ziekenhuis overgebracht:( na een dag in het ziekenhuis mogt ik gaan ik kreeg wel verplicht een psygiator :( ik kreeg ook antie depresie het beviel me niet echt dus ik ben daar mee gestopt denk sins een maand heb ik alles opgegeven ik krijg binnen kort weer een rechtzaak en meteen me strafblad ik ga ook niet meer naar school of afspraken het enige wat ik nu nog doe is achter de pc slapen en soms naar M en dan daar blowen en roken soms ook drinken maar het rottigste aan dit alls vind ik nog dat ik vegataries was betekende altijd alles voor me zo was ik maar ik heb laatst weer vlees gegeten ik kon wel huilen het eenige wat ik nog vol hield had ik opgegeven sins dien heb ik aleen nog maar ruzie met me ouders maar ik heb echt geen idee hoe ik kan zeggen dat ik de hoop heb laten varen ik weet ook nog niet of ik zelfmoord wil plegen of wil door gaan met dit kut leven ik ben de laatste tijd gewoon zo in de war en depri ik weet het gewoon echt niet meer dus als iemand een tip heeft ik zou het graag willen horen want ik trek het hier niet meer

Groet Nobody.
Datum:
11-03-2010
Naam:
Nobody
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Voor altijd?

Kheb alles wat ik nodig heb, behalve een leven waar ik iets beteken voor andere.
Kheb een onrealistisch bestaan, ik rook, ik doe alles fout in de ogen van men ouders, ze weten niets over me, alleen zagen op me wat ik ook doe. nooit is iemand die me steunt, ik heb bang dat men vrienden niet echte vrienden zijn.

Ik doe me stoer voor, denk meestal dat ik het ben ofzo. maar vanbinnen ga ik dood, zeker nu mijn allerliefste sgatje (V.) me vertelt heeft dat ze niet meer wilt maar toch nog van me houd wil ik niets liever!
niemand kan me helpen, kheb niemand die ik dit alles kan zeggen. maar kheb zo een fantastische familie, en dat houdt me tegen, mijn familie, kwil ze niet verdrietig maken, mij kan het ni schelen of ik weg ben of niet van deze vervloekte planeet aarde, al is ze zo mooi. Khoop door men hartje hier te luchten dat ik me stukken beter ga voelen. 'Voor altyd', heeft zo een grote betekenis in men leven, dit zinnetje is de reden waarom ik nog leef, V. khield, nee khou zoveel van haar. kheb overal problemen, waar ik zelf ni voor zorg, of wil hebben, waar ik de oplossing niet vind. Kdenk van mezelf dat ik mensen zo door heb, dat ik mensenkennis heb. maar wat is mensenkennis hebben als je jezelf niet eens begrijpt? kvind het fantastisch dat ik op deze site dit kan vertellen, dit helpt me veel, bedankt.

T.M.
Datum:
11-03-2010
Naam:
sick@mess
Leeftijd:
18
Provincie:
België

reactie op leven?

leven?, wat jij nu doormaakt is heel normaal, dat heeft elke tiener, gwn ff doorgaan met leven en je ziet het licht vanzelf wel weer, zoek anders meer vrienden of een vriendin of juist hele andere vrienden.
Datum:
11-03-2010
Naam:
reactie
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

zo veel overwonnen toch verloren

lees zo veel verdriet de een kan meer hebben dan de ander maar komt allemaal op het zelfde neer gevaald alleen niet begrepen zo leeg .en op .schaamte .geld mag nooit een rede zijn immers met veel geld koop je niet wat je zoekt pff lijkt wel of ik u allen wil tegen houden mijn ding is de liefde voor mij is te laat ik kan niet meer geven het is op leeg al een tijd zonder gevoel ben ik dood was echt eens anders wat ben ik hier stom bezig kan niet eens goed schrijven en wat zo erg is ben zo luie klootzak ben ik de enige zak en niemand die luistert en terecht mensen veel licht voor de duisternis aan u gegunt eerste keer dat ik zo iets doe veel tja je weeet wel
Datum:
11-03-2010
Naam:
joop
Leeftijd:
45
Provincie:
Noord-holland

Mijn leventje

Het begon allemaal op vierjarige leeftijd, mijn ouders gingen scheiden en ik moest met mijn moeder mee.
Ze trok meteen in bij een andere man waar ik het absoluut niet mee kon vinden.
Hij sloeg me, duwde me, kneep me en trok me aan mijn vel mee de trap op etc.
Op 6 jarige leeftijd kreeg ik er een stiefbroertje bij, hij was gehandicapt.
Uiteraard ging nu de weinige aandacht die ik al had verloren, het gehandicapte kindje was alles voor mijn moeder.
Gelukkig mocht ik elk weekend naar mijn vader, hier had ik het goed en deed ik leuke dingen.. Op het einde van het weekend werd ik huilend naar mijn moeder gebracht, mezelf vastklampend aan verschillende auto onderdelen werd ik uit de auto getrokken.. Op 7 jarige leeftijd kreeg ik er een tweede broertje bij.. Hij had op het eerste gezicht niks, maar enkele ( voor mij zware ) jaren later kwamen ze erachter dat hij zwaar autistisch was, meerdere stoornissen adhd etc. Al mijn moed was verloren, nogsteeds werd ik lichamelijk mishandeld.. vaak had ik in de zomer lange truien aan, om mijn blauwe plekken te verbergen.. Na nog eens 4 lange jaren heb ik na vele rechtzaken toestemming gekregen om bij mijn vader te gaan wonen. Dit was een hele opluchting voor mij, ik kon mijn oude school waar ik veelvuldig gepest werd laten gaan..
Helaas moest ik wel nog elk weekend naar mijn moeder, dan probeerde ze me terug te winnen door met me te gaan vissen ( waarin ik mijn innerlijke rust vind )
Ze deed opeens heel aardig tegen me, en liet me bijna meeslepen. Toch ben ik bij mijn vader gebleven.. Op mijn nieuwe school ging het beter, ik werd iets minder gepest en had zelfs enkele vrienden..
Helaas viel mijn hele klas uit elkaar toen we naar de middelbare gingen.. wel bleef mijn toenmalige beste vriend in dezelfde klas. Helaas verslechterde onze vriendschap met de dag en begon hij met zijn nieuwe vrienden mij te pesten, hij liet me gewoon in de steek. Dit was het begin van een erg depressieve periode. Waar het eerst goed ging op de middelbare school werd ik nu constant gepest.
De relatie met mijn vader begon ook te verwateren en ook van hem kreeg ik bijna geen aandacht meer.. ook had ik nog nooit een echte vriendin gehad, die me steunde en echt van me hield,
Op mijn 14e zat ik in de tweede klas, nogsteeds werd ik erg gepest en werd ik erg depressief, waar ik eerst eigenlijk naar vwo zou moeten gaan, was ik nu op de Havo beland.. En ik haalde nog slechte punten, ik kon me niet en leerde daarom dus nooit. Op een gegeven moment was ik het leven helemaal zat en heb ik enkele malen zelfmoord proberen te plegen.
Ook heb ik die tijden aan Automutilatie gedaan, ik sneed mezelf bijna dagelijks wel in mijn armen, gewoon zodat ik mijn verdriet en innerlijke pijn niet meer voelde.
Ik werd doorverwezen naar het Ggz waar ik enkele hele fijne gesprekkeen heb gehad. uiteindelijk zou ik naar een praatgroep gaan, helaas heb ik dit zelf allemaal afgeblazen, omdat ik het gevoel had dat ik dat niet waard was, dat ik mezelf maar moest leren staande te houden.
Hierna is het een tijd beter gegaan ik zat redelijk lekker in mijn vel en haalde het net om naar de 3e klas te gaan,
Sinds enkele maanden heb ik weer wat beter contact met mijn moeder.
En sinds een maand heb ik ook een vriendin. Helaas zijn er ook erge dingen gebeurd, enkele weken geleden terwijl ik aan het vissen was ontstond er een flinke vechtpartij aan de waterkant, ik was getuige en werd even later bijna gedwongen door de ouders van het slachtoffer te gaan getuigen..
Uiteindelijk ben ik gaan getuigen, voor mijn gevoel de grootste fout die ik ooit heb begaan, toen ik net uit het politiebureau stapte kwam een van de daders langsfietsen..
Nu enkele dagen geleden kwam er een groep van 7 mensen op me af, ze sloegen me en trapten me, ook kreeg ik een mes tegen mijn keel, als ik er ook maar iets van zou vertellen was het gedaan met me.
Ik kan me de woorden nog zo goed herinneren..
'' Als je nog een ****** woord zegt dan ben je er voorgoed geweest ''
Nu durf ik bijna niet meer naar buiten, bang dat ze me vermoorden.
Ook ben ik er achter gekomen dat de enige vriend die ik had me gebruikt,
Ik moet van hem hacken op een spel zodat hij rijk word, hierdoor blijft hij mijn vriend.
Uiteindelijk heb ik dit aan mijn moeder verteld en heeft ze de politie ingeschakeld.
Een grote fout van haar want nu ben ik waarschijnlijk het haasje, ik zal wel een grote boete krijgen en mijn vader zal me wel gaan haten..
Nu heb ik ook weer hevige ruzie met mijn moeder, ik weet het gewoon niet meer.
Ik blijf toch leven, niet voor mezelf maar voor mijn vriendin, ze is de enige waar ik nog van houd, Helaas woont ze ver van me vandaan..
Ik heb zo de neiging om naar haar toe te gaan, en bij haar te gaan wonen..
Helaas zijn haar ouders erg streng en gaat dit dus niet, we hebben elkaar zelfs nog nooit ontmoet, maar ik vind wel troost bij haar, als we webcammen, bellen of beide tegelijk kan ik alles bij haar kwijt..
Ze betekend zoveel voor me.
Maar toch, ik zie het leven niet meer zitten
Het betekend voor mij eigenlijk niets meer.

Kuskus, Een 15 jarige jongen..
Datum:
11-03-2010
Naam:
Rick
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Het leven

ik ben een jongen van 13.ik wil gewoon dood iedereen haat mij niemand snapt mij en ik word er gewoon gek van als ik dood ben heb ik tenminste nergens mee te maken.
Datum:
10-03-2010
Naam:
-
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.