Levensverhalen (pagina 697)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

liefde en warmte

ellende verdriet pijn

hoelang ken ik zo nog blijven doorgaan. ik haaaaaaat alles aan mezelf... hoe ik mn opleiding heb verkloot en niet heb afgerond met diplomas, het feit dat ik mn vriendinnen allemaal kwijt ben en dat ik te dik ben en dus absoluut niet lekker in me vel zit en me shit voel..

ik voel me ALLEEN.... Dr is ook niemand die me echt kent...hou me altijd groot in het bijzijn van andere en nu ik dit typ, rollen de tranen over mn wangen... want het doet me allmeaal zoveel pijn...

het enige dat ik nodig heb is dat ene kleine beetje liefde, die arm om me heen, die kus op mn wang, de woorden "hou van jou"... nooooooooit, maar dan ook noooooooit heeft iemand dat tegen me gezegd... terwijl ik altijd en voor iedereen klaar sta... te pas en ontepas

ben nu 27, verschillende dates gehad, maar allemaal uitgelopen op niks... ja op een vriendschap, mara ik wil geen vriendschap, maar echt liefde en warmte... waarom willen ze niet meer als vriendschap, is het omdat iik te dik ben? JA, DAT MOET WEL...op zulke moment, spring ik het liefst van een brug of voor een trein, om van het probleem af te zijn...

dit is ook weer zo een moment, dat ik het moeilijk heb.... door min of meer weer een afwijzing.... waarom, waarom zit het niet een keer mee. waarom zit het me altijd tegen... waarom kan niemand me lief hebben... waarom ben ik zo dik.. kan wel kotsen van mezelf als ik in de spiegel kijk.... de enige plek waar ik me veilig en prettig voel is mn kamer.. ik zonder me ook steeds vaker en vaker af van de rest van de buitenwereld..

1 ding weet ik wel, ik trek dit niet meer... ik wil zo niet verder.... wil of dood, of zou wel graag aan een andere fase, een positievere fase van mn leven beginnen
Datum:
12-05-2010
Naam:
ongelukkige 27 jarige
Leeftijd:
27
Provincie:
Overijssel

het drama dat jeugdzorg heet

eind 2008 worden na een aantal meldingen onze 4 kinderen uit huis geplaatst na een flinke strijd tegen jeugdzorg winnen we gedeeltelijk een rechtzaak dit was in maart 2009 in plaats van nog een heel jaar uit huis plaatsing nog maar een half jaar maar de vreugde was van korte duur de bezoeken werden steeds korter van 2 uur per kind naar 1.5 en ok de tussen tijd werd langer eerst eens per 3 toen 4 en later eens per 5 weken de moed zakte in onze schoenen maar dit is het nog niet de kinderen vertonen zorgelijk gedrag zeiden ze wat dat was zeiden ze niet maar vorige week kwam de aap uit de mouw we werden beschuldigt van sexueel misbruik hoe kwamen ze hierbij???????? wij weten bij eer en geweten echt van niets de kinderen van 10 8 6 en 4 doen het heel goed op school hoe kan dit we zijn heel bang dat het door jeugdzorg voor waar word aangenomen en dat we ze nooit meer zullen terug zien ok kregen we nog even te hooren dat we de kinderen 8 tot 9 maanden niet meer mogen zien dit was voor mij de druppel dit voelde alsof er langzaam een spijker door je hart word geslagen hoe moet dit verder ??? ik weet het niet meer . een zeer verdrietige vader.
Datum:
11-05-2010
Naam:
arnoud
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

Welke momenten nog

Altijd maar denken wat heb ik er aan
elkedag weer opstaan met verdriet
wat doe ik er aan
mensen om me heen (mijn vriend)
met problemen
maar ik heb ook veel te veel aan me kop
samen komen we er vaak wel uit maar de emmer is vol
spanningen komen vaak op met (geld of verleden)
loop ik weg voor me gevoel
k weet niet wat ik moet
werken slapen eten en opstaan

tijd voor mezelf heb ik genoeg maar weer het niet te nemen
Datum:
11-05-2010
Naam:
babystyle
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Mijn reden dat ik er aan denk

Het begon allemaal toen ik 12 was en net op de middelbare kwam. Iedereen was lekker bezig in de klas en iedereen was stoer, hip en dat soort dingen. Iedereen behalve ik. Ik vond het wel oke, dacht dat ik lekker veel rust zou hebben, omdat ik toch niet populair was. Maar juist omdat ik niet populair was, en ik toevallig net iets anders was dan anderen, kwamen de beschuldigingen binnen. Je kreeg altijd de klappen tijdens de pauzes en tijdens je sportuurtjes op school was je het 3e team van de 2. Ik vertelde mijn mentor en ouders dat ik in een dip zat en dat ik er mee wou ophouden, en dat er dus maar 1 uitweg was. M'n ouders lachten me uit en op school kreeg ik een psychiater ingepland tussen de andere vakken. Nu, 6 jaar later, heeft die psychiater geen zin gehad, alhoewel ik maar 1 jaar gesprekken had. Mijn ouders lachen me nog steeds uit, en de gedachten aan moord zijn nu sterker als gedachten die normaal zouden zijn.
Nu woon ik dicht bij een snelweg en een spoorverbinding waar je gemakkelijk een paar 'treintjes zou kunnen pakken'. Ik heb het tot nu toe kunnen uitstellen, maar ik weet niet of dat me nog lang zou lukken. Misschien krijgen mijn gedachten de overhand en is mijn tijd bijna voorbij...
Datum:
11-05-2010
Naam:
BP
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Waarom nog?

Waarom nog leven? Zo verdrietig zijn en al zo vaak hulp gevraagd. Zoveel verdriet, maar waarom? Het gevoel hebben dat je voor anderen leeft en dat je zelf niet belangrijk bent. Sterker nog, je haat jezelf. Al zolang als ik me kan herinneren ben ik nooit echt lang gelukkig geweest. Natuurlijk zijn er wel momenten dat ik denk wat is het heerlijk om te leven, maar te vaak denk ik ook weer wat doe ik op deze aardbol. Buiten de deur ben ik een heel positief en vrolijk mens(waar mensen tegenop kijken), maar eenmaal thuis dan hoeft het voor mij niet meer. Echt dood wil ik ook niet (denk ik), maar het leven heeft zo weinig betekenis voor mij!! Ik heb 2 kinderen die echt wel van mij houden denk ik, maar ze laten het niet merken, sterker nog, ze maken mij alleen maar verdrietig door hun manier van omgaan met het dagelijkse leven en verpichtingen die daar bij horen. Ben ik een slechte moeder?? Ik vind van niet, maar ze vinden alles maar heel gewoon. Mijn ouders leven niet meer, en ondanks dat ik een nieuwe vriend heb vind ik het erg moeilijk om de zin van het leven in te zien. Zou het liefste alles achter me laten en misschien ergens anders helemaal opnieuw te beginnen. Maar wordt ik dan wel gelukkig? Wie zal het zeggen. Ik mis mijn ouders vreselijk en ik zou mijn kinderen ook geen pijn willen doen, maar moet ik daarvoor leven? Is dat belangrijker dan mijn eigen leven. Ik weet het niet meer hoor. De hulpverlening in nederland is zo vrijblijvend dat je wel een zelfmoordpoging moet doen om serieus genomen te worden!! Moest dit gewoon even kwijt, wat er verder met me gebeurd weet ik ook nog niet, zie het nu gewoon even niet meer zitten. Wou dat mijn ouders er nu nog voor mij waren, maar helaas........
Datum:
11-05-2010
Naam:
JJ
Leeftijd:
46
Provincie:
Limburg

Dus ik kan hem alleen maar haten

Ik heb echt geen zin meer, nu op dit moment kan
ik mezelf van kant maken.
Ik probeer en probeer er wat van te maken, maar het wil gewoon niet lukken.
Mij gevoel zegt dat ik niet gelukkig mag zijn.
Ik ben een goed mens, maar ik ben de gene die moet lijden.

Ik geloof in god.

Door al deze eenzame jaren wil ik niet in god geloven, maar zelfs dat wil niet lukken. Als het weer tegen zit zit ik woedend tegen hem te praten....dus ik kan hem alleen maar haten
Datum:
11-05-2010
Naam:
Klaas
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord..

ik wil zelfmoord plegen omdat ik heel vaak gepest word en omdat ik bijna geen vriendinnen heb en bijna alleen maar met jongens om ga en dan zeggen ze altijd dat ik op hem ben en ze noemen me hoer en zo dus het beste voor mij is denk ik zelfmoord ..
Datum:
10-05-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

Mijn Rare gedachtes

Mijn hele leven, he dikke. He groot hoofd! en ik dacht, ik wil dit niet meer. ik ging opzoek naar internet vrienden maar daar lukte het ook niet mee. internet vriendjes, waarvan in 2 dreiging kreeg. en uitgescholden voor kk slet. ik denk zo , kan mijn leven gewoon niet anders :( en ik heb het al paar keer geprobeerd. maar het lukt me niet. Ik wordt gek en dit zal ik blijven herhalen in mijn leven als ik er al denk. Sta ik met een mes in mijn hand. Help me God alsjeblieft..

Datum:
10-05-2010
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

heb geen zin meer in het leven

mijn ouders zijn gescheiden heb een broer met adhd en odd en een zus die nooit voor me klaarstaat men broer sla me altijd in elkaar en mijn klasgenoten zijn gek. ben aan het nadenken om voor de trein te springen
Datum:
10-05-2010
Naam:
gewoon
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

help

ik heb ruzie met mijn moeder huil bijna iederen dag . ik heb adhd en ik heb er pillen voor en die slik ik ook .( ik slik conserta ). ik woon op de 2 verdieping in mijn flat en heb afentoe de nijging om van het balkon af te springen . of 2 conserta in te nemmen maar de dokter zecht dat ik dat nooit mag doen wand je kan met zoon hogen dosis wel dood gaan . ik ben er niet van over tuigt . heeft u tips zo dat ik dalik niet in het tehuis belant . alvast bedankt groetjes richelle .
Datum:
10-05-2010
Naam:
richelle
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.