Levensverhalen (pagina 695)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waarom

Een goede vriendin van mij heeft zelfmoord gepleegd, 1,5 jaar geleden.

Door samenloop van omstandigheden en nare dingen uit het verleden was blijkbaar de laatste druppel in de emmer gevallen.

Totaal onverwacht (zoals meestal bij zelfmoord) is ze voor de trein gesprongen.

Nog 1 klein smsje met bedankt naar haar vriendinnen, dat was alles. Geen brief voor haar ouders, geen echte uitleg waarom, niets.

Ook al had ze dat wel gedaan, de pijn was niet minder geweest.

Zal nooit vergeten hoe we op je hebben gewacht die nacht, om vervolgens sochtends te horen dat je toen allang niet meer leefde.

Er kon nog zoveel veranderen in je leven, je leven was nog maar net begonnen, want je was nog maar 19.

1 ding heb ik er wel uit geleerd, dat je, hoe slecht het in je leven ook gaat, je moet doorgaan, dat zelfmoord geen optie is. En als ik oude mensen moet geloven, is het leven toch zo voorbij.

De gevoelens die je achterlaat bij je nabestaanden wisselen heel erg. Soms ben je boos, soms verdrietig, soms heb je begrip, maar dan toch ook weer boos.

Boos omdat je zo'n makkelijke keuze nam, het gaat slecht dus ik stop ermee.
Boos om wat je je ouders en je zus hebt aangedaan.
Boos wat je je vrienden hebt aangedaan.
Maar uiteindelijk gigantisch verdrietig.

Hoe vaak heb ik wel niet, dat als we met z'n allen (vrienden) weggingen (vakantie, koninginnedag, oud&nieuw etc) ik me bedacht dat je hier anders gewoon bij zou zijn geweest, en je problemen allang waren opgelost.

Wist je maar hoe je moest leven..

Vaarwel lieve vriendin & huisgenootje..
Datum:
15-05-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
23
Provincie:
Gelderland

-----

ik heb gewoon geen zin meer. te vee gezijk aan me hoofd. school loopt niet lekker. vaak gepest. mentor weet dat ik me snij. ze ze dat ze me wou helpen. maar ze laat me alleen mar dieper in de shit zakken. ze wilt me ouders erbij halen terwijl ik verteld heb datmijn vader gewoon en klootzak is

ok ffe beetje opnieuw mijn probleempjs :

vroeger ben ik perongeluk geboren.
ze wouden helemaal geen kind meer. e woude er maar 1. me broer. me pa deed helemaal niks aan mijn verzorging. me moeder stond er alleen voor. me vader verwaarloosde mij en me broer. en omdat ikk naderhand toch wat meer aandacht kreegwerd me broer jaloers. en als ik dan alleen thuis was met me broer. sloeg die me met sleutelbossen aan een koort met zn vriendjes. sloeg me schopte me. en als ik het ging zeggen zou die me hele leven zuur maken. ik heb het dus maar toch aan me moeder verteld. maar ze geloofde me niet en me pa ging me vanaf toen alleen maar meer verrot schelden. op een of andere manier is het me broer gelukt. maar dat is niet alles. ik wordvanaf groep 3 door de hele kla gepest. ze schopte na school en zeiden lelijke dingen. maar alle leraren geloofde me niet. omdat ze me kattig vonden. en al die mensjes die me pesten loge dingen over mij. en nu me vaderscheld me uit me moeder zit in dder idlife crises en dus depresief en ik blijf de schuld krijgen bij me broer. het is altijd 3 tegen 1 aan tafel draait het altijd om me broer. Altijd! als ik iets zeg moet ik ALTIJD me mond houden. word er iets kuts gezegt en me pa lcht erom. op school loopt het dus kut en ik mag niet blijven zitten. en mn vriendj maakte het een tijdje geleden uit. en ik hield veel vn hem. maar hij wou niet iemand die niet eet en zchzelf snijd. hij noemde me emo enzo. EN DAT BEN IK IET! en dagelijks word ik bedreigt door oudere kinderen en populaire kraukopppen. en ik heb niet echt behoefte om mijn grote problemen die me echt dwars zitten te vertellen.


vandaag ben ik moe
vandaag wil ik geen zorgen
vandaag ben ik moe
bewaar ze maar voor morgen

xLys
Datum:
15-05-2010
Naam:
nietbelangrijk
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Ik Mag NIKS!

ik HAD een dood normaal leven totdat ik 15 werd!ik heb er achterag ZOVEEL spijt van. nu heb ik een ander vriendje en ik HOUD heeel veel van hem en hij ook van mij dat weet ik 100 %. want hij heeft het al bewezen. maar ik kan me ouders niet vertellen dat we al 3 maanden samen zijn. elke keer als ik het wil zeggen, gaan ze weer slechte dingen zeggen over elke jongen. ik kan er niet meer zo door gaan. elke keer waneer ik het wilt zeggen, gaat het niet. ik moet stiekem naar hem toe gaan. en ik mag NErGENS gaan van me ouders. NERGENS, ze vinden feestje die om half 10 savonds beginnen laat en dat is het slecht. ik leg ze uit dat het aleen mijn klas is, maar ze luisteren niet. Wat moet ik Doen?
als ik zelfmoord pleeg ga ik niet naar de hemel, dus dat wil ik ni doen. maar ik heb wel vaker mezelf gesneden in mijn armen. soms krijg ik het idee dat pijn lekker aanvoelt. ik ga no 1 ding doen, en dat is praten met mijn schoolpshigoloog. mischien hellpy dat wel. ik heb me ouders verrooootttt uitegscholden. LUis OP EN IN MEZELF! ook heb ik me vader de dood ingewent! ik word ook nog afgetakelt. pijn dat is lekker ja, als je het zelf doet maar niet door iemand anders. andere ouders denken zo normaal. mijn ouders denken NOOIT goed NOOIT. alles is slecht volgens hen. ALLES. IK wenste DAT IK IN EEN ANDER GEZIN WAS GEBOREN! een beter en normaaaal denkend gezin. IK houd Aleen nog van Mijn Vriend!!!. I HATE MY PARENTS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! dat meeeeennnnnnnn ik totdat ze op een dag normaaaal gaan doen, heel erg normaaal en flexibel!!!

Datum:
14-05-2010
Naam:
ik ben van Suriname
Leeftijd:
16
Provincie:
Anders

klaar.

tis mooi geweest, na een strafkamp van 31 jaar door niemand begrepen te worden, door iedereen beschuldigd van iets war je niet eens bij was, altijd gedonder omdat mensen te eigenwijs zijn om toe te geven.
Dank u ouders, voor de ervaring die ik maar wat graag had willen missen
Datum:
14-05-2010
Naam:
Dirk
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-holland

verdriet

heb een relatie vn 2 jaren.in het begn waren oudrs erg streng(evangelische mensen)het 1e jaar ging het stroef tegn ouds maar tg lukte ht om kenns t komn maken.op den duur veranderde ze een beetje,,,k had rare dingens gehrd en mij fout dat k af was gegaan.en nu zijn we helemaal niet bij mekaar..oouders hebbn het dirk stop gezet.gevoel dat z me loerden bij elke ruzie.k weet dat k fout ben geweest bij het reageren en horen vn andern...en nu heb k dr kwijt.k wil graag dr terug.k zie niets meer in het leven.het s al 1,5maand dat k dr miss.gewoon radeloos..pijn en verdriet dat k zelfs me pols heb open geseden vn verdriet..en het gevoel dat k schuldig ben.k vraag om vergiffenis naar ouders toe maar zijn allang blij dat haar dochter weg vn mij s.k krijg rare dromen,zwarte dromen..mooie digitalecijfers...feels like end off the world.....k wil graag haar terug hoe?
Datum:
14-05-2010
Naam:
tom
Leeftijd:
27
Provincie:
Anders

Zelfmoordpogingen

Ik ben Kimberley van 15 jaar. Ik voel me in de steek gelaten door mijn ouder. Mijn ouders gaven heel erg veel voor me. Maar tot mijn broertje kwam was alles goed. Het leek net alsof mijn ouders meer tijd voor mijn broertje had dan mij. Niet alleen daarom wil ik moord plegen. Mijn vrienden(innen) namen me overal mee naar toe. Maar ze hoorde dat ik een ziekte had. Ik heb nog kk. Door die kk laat iedereen me niet meer bij de groep. We hadden een vrienden groep, waar we raare dingen moesten doen. Maar toen ze hoorde dat ik kk had. Dumpte ze me eruit. Ik werd razend, en nu nog. Mijn vrienden schelden naar me met kk. Ik wordt bozer en bozer en dat ik denk, dat de wereld beter af is zonder mij.
Datum:
14-05-2010
Naam:
Kimmberley
Leeftijd:
15
Provincie:
Drenthe

Jordy.

Pf, aangezien ik niet weet hoe ik op een logische manier kan beginnen met m'n verhaal, zal ik het maar direct zo beginnen vertellen...

Vorig jaar leerde ik een jongen kennen..
(jaja, inderdaad, weeral liefdesproblemen...)
ik werd smoorverliefd op hem & wou hem beter leren kennen.
Bleek dat hij ook gevoelens had voor mij.
Nu, ik wist best wel hoe jongens in elkaar zitten
& wou me niet zomaar aan de eerste de beste gaan hechten,
dus wou 'k eerst weten hoe het met zijn liefdesleven zat.
Dus hoeveel hij er al 'versleten' had.
Bleek dat ik zijn eerste liefje was.
Ongeveer twee weken later vroeg hij of ik "zijn meisje wilde worden?".
Omdat ik niet inzag waarom niet, stemde ik toe, natuurlijk.
5 maand lang zijn we een stelletje geweest.
We hebben alles samen gedeeld;
lief en leed.
We hebben echt veel hindernissen moeten doorstaan
om elkaar te kunnen blijven zien,
maar we hebben ze allemaal overwonnen!
Nu is het twee maand geleden dat ik plots op school
een sms'je kreeg van hem dat hij geen gevoelens meer had
en dus niet meer verder wou met onze relatie.
Ik begreep er niks van, want het weekend ervoor
hadden we nog leuke dingen gedaan
(als jullie me begrijpen en ik denk van wel)
en had hij nog zo duidelijk gezegd dat hij van me hield.
Dat is nu dus 2 maand geleden en ondertussen heeft hij
na mij al 2 vriendinnetjes gehad.
De eerste heeft 3 dagen geduurt,
met de tweede is hij nu een week ofzo, maar het lijkt goed te gaan.
Ik ben stikjaloers!
Ik kan niet leven met de gedachte dat hij haar nu graag ziet
en dat hij nu met haar de dingen doet die hij met mij deed...
En nog steeds snap ik er niks van.
Ik was zijn eerste liefje?!
Ik heb hem leren kennen als een verlegen jongetje..
En nu pakt hij de ene na de andere.
Ik kan niet anders dan hieruit afleiden
dat hij me eigenlijk gebruikt heeft...
Ik heb hem getoond hoe het moest,
hoe het er allemaal uitzag en wat waar in moest,
en nu hij het door heeft & mij beu is na al dat oefenen,
gooit hij me zomaar weg en neemt hij nu een meisje voor definitief.
Ik word zot van die gedachte.
Ik slaap niet meer..
Ik eet niet meer;
ik zak voortdurend door m'n benen en ben duizelig.
IK was zijn ware liefde en niet zij...!
In het begin kreeg ik natuurlijk veel steun van m'n moeder
en m'n vriendinnen,
maar nu zeggen ze allemaal dat het niet kan
dat ik er na twee maand nog steeds niet over ben,
dat ik gewoon doe alsof..
Maar ik doe helemaal niet alsof!
Ik hou oprecht van hem!
Denken jullie echt dat ik voor een toneelstukje al nachten m'n slaap zou laten?
't Is echt allemaal zo moeilijk.
Ik weet niet meer wat te doen...
M'n gedachten op iets anders zetten, zoals sommigen zeggen, kan ik niet..
Maar zo wil ik niet verder leven.
't Is ongeveer een week dat het echt zo diep gaat
dat ik begin te denken aan zelfmoord..
Ik wil niet dood, ik wil het echt niet,
maar ik wil eindelijk geen pijn meer hebben;
ik wil eindelijk rust...

Achja, wat een illusie dat jullie deze mail met mijn gezaag en geklaag
tot hier zouden gelezen hebben..
Datum:
14-05-2010
Naam:
M.iene
Leeftijd:
16
Provincie:
België

help

ik heb 1 jaar geleden een huis gekocht met men vriendien
1 jaar lang hebben we zweet en tranen gewerkt om dit huisje te verbouwen

nu wonen we hier 3 weken en hoor ik dat ze al 2 weken een relatie had met een andere jongen
waar is het meisje dat ik al 8 jaar lief heb
ik kan en wl zo niet verder
de gedachte dat ik haar kwijt ben
de gedachte helemaal opnieuw moeten beginen
ook dan nog de finaciele kant
ik loop constant met de gedachte van ophanging door men hoofd
nu haalt mijn verstand nog de bovenhand maar ik vrees voor de moeilijke tijden die voor me liggen
ik vraag me af wat mijn leven nog kan betekenen eens zij weg is
Datum:
14-05-2010
Naam:
ike
Leeftijd:
28
Provincie:
België

waarom

heej ik ben dus een iemand
en ik ben niet populair op school
ik haal geen goeie punten
ik kan niets goed
mijn ouders zijn contstant kwaad op mij
ik heb geen vriendje
en elke dag is er een nieuwe tegenslag
toen ik drie was scheide men ouders op een gruwelijke manier
en toen ik in het 3de leerjaaar zat krreeeg mij mama kanker en toen ik in het 4de leerjaar zat krijg ze nog eens kanker en in het zesde leerjaar nog eens
mij zus heeft commentaar op alles wat ik doe
leg ik nog maar men teen op de tafel begint ze al te zeveren
en op school krijg ik alleen maar slechte toetsen en nota's en
als ik moet bijschriojven 8ste uur dan moet ik te voet naar huis
5 KILOMETER LANGS DE GROTE WEG ALLLEEN
ik wil wel zelfmoord plegen
maar eerlijk ggezegt wee ik nie hoe het moet
Datum:
14-05-2010
Naam:
sarina
Leeftijd:
14
Provincie:
België

opgeven

ik denk vaak aan zelfmoord plegen, maar de reden blijft vaag en onduidelijk.
Mijn leven bestaat uit opstaan om 5 uur de bus pakken naar stage toe gaan naar huis en dan huiswerk proberen te maken.
mijn opleiding geeft alleen maar stress.
ik voel me vaak alleen en niet begrepen omdat ik heel erg creatief ben en heel anders over dingen denk en me anders uit.
bij mij thuis is het ook geen pretje, mijn ouders werken allebei en zijn nooit thuis.
zijn ze thuis word er amper gesproken of alleen negatief.
ik vraag me soms wel eens af hoe het zou zijn om geknuffeld te worden door je ouders, dat ze je komen aanmoedigen bij je sport, tegen je zeggen dat je het goed doet en dat ze trots op je zijn.
maar dat zit er voor mij niet in en dat maakt me soms heel erg verdrietig en ik voel me echt heel erg alleen.
ik weet dat het geen goed idee is en dat het niks oplost maar ik weet op dit moment niet meer wat ik wil.
Datum:
13-05-2010
Naam:
Lisa
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.