Levensverhalen (pagina 67)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord

Hoe kan ik uit het leven stappen snel en pijnloos ik kan het niet meer aan mijn leven
Datum:
10-11-2017
Naam:
Jolanda
Leeftijd:
53
Provincie:
Noord-brabant

Mijn verhaal

Mijn ouders zijn gescheiden ik ben de huisvrouw bij mijn vader ik heb geen zin meer om op te staan en iedere keer dat ik wakker wordt heb ik het gevoel van mislukking omdat ik weer adem haal en dat ik weer een dag moet leven
Datum:
10-11-2017
Naam:
Dyonne
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Prestatiedruk

Ik ben Emily. 17 jaar. Mijn ouders moeien zich overal mee! ik heb hen echt niet nodig, zeker niet als het alleen maar is om te zagen. Alsof dit niet genoeg is, bemoeit mijn zus haar ook overal mee. Leerkrachten zagen ook dat ik niet genoeg punten heb, terwijl ik in principe genoeg heb om er door te zijn. Ik zit in mijn laatste jaar en moet een eindwerk maken. Dit is niet normaal veel werk. En ik moet het goed doen. Bij elke keuze die ik maak word ik tegengehouden. 2 meisjes van mijn klas maken het nog erger. Ik snap wel dat ze iemand zoeken om uit te lachen, maar waarom ik? Ik doe altijd dingen in het voordeel van anderen, ik zet mezelf op de 2de plaats, maar wanneer ik dit eens niet doe, en aan mezelf denk, krijg ik direct weer zaging dat ik te veel aan mezelf denk en dat de ander dat niet tof vind. Een vriend heeft allemaal dingen over mij verteld aan mijn zus, en ik mag dit allemaal niet weten. Ik krijg elke dag de namen 'achterlijk' 'kieken' 'dommerik' naar me toe gesmeten. Ik ben een teleurstelling. Ik heb al 3 redenen bedacht om mezelf om te laten komen. Ik ben er nog steeds niet uit welkeen te gebruiken. Ik heb een vriend die net iemand heeft verloren, en hij stuurde een bericht dat hij me ook niet wou verliezen, ik wil hem dit niet aan doen. Maar zelf wil ik ook niet meer leven in dit ongelukkige leven.

EmilyDJ
Datum:
09-11-2017
Naam:
EmilyDJ
Leeftijd:
17
Provincie:
West-vlaanderen

wat doe ik hier?

Mijn verhaal zal hetzelfde zijn dan duizenden anderen. Ik loop hier al 42 jaar rond en het bevalt mij steeds minder en minder. Ik heb geen gezin of goed werk. Wel een goede band met sommige familieleden maar zij zijn ook niet in staat om mij te helpen daar ook zij met hun leven bezig zijn.
Datum:
09-11-2017
Naam:
erik
Leeftijd:
42
Provincie:
België

Ik heb geen kracht meer

Hallo mijn vriend wij zitten denk ik met de zelfde probleem... nou ik ben een jonge van 17 uit amsterdam geboren op 19-08-200 maar die al zijn hele leven maar 1 echte vriend heeft gehad. Toen ik klein was had ik niet echt veel vrienden mensen uit mijn buurt hadden een groepje maar ik mocht er maar niet in dus ik ging steeds met mijn zelf spelen.. op school werd ik ook vaak gepest door mijn naam maar dat boeit niet meer.. als klein zijnde ben ik opgegroeit met 3 zussen me vader was gescheiden met mijn moeder in 2007 dat vond ik niet zo erg want ik zag dat mijn vader mijn moeder soms een beetje ging mishandelen en haar geld ging afpakken.. en de jaren vlogen erbij, we waren verhuist naar een mooie plek ik had nog steeds geen vrienden maar er was waren 2 jongens in de flat die vaak samen waren dus hele goeie vrienden dus 1 jaar geleden zag ik ze op park met een nieuwe jonge spelen celal:) ik mocht die 2 jongens nooit en ze waren saai voor mij in iedergeval xD dus ik zij tegen me zelf ik ga met die jonge spelen hun niet! Dus ik liep naar de nieuwe buurjongen en we gingen praten enzo, uithangen met elkaar en we hadden al snel een band hij zij ook tegen mij dat die 2 andere jongens saai waren😂 maar ja.. hij werd mijn beste 1ege vriend en we gingen vaak chillen nou altijd;) dus de jaren gingen voorbij en we hadden wel vaak ruzie met elkaar maar echt om stomme dingen.. op een dag had ik hem zo erg verdrietig gemaakt.. hij heeft zeg maar 1 klein neusgaat en de andere is groter dat is al sinds zijn geboorte zo en hij vertrouwde mij zo goed dat hij het mij had verteld dus zoals ik al zij we hadden op een dag ruzie en ik had instagram
Accounts gemaakt over zijn neus.. woorden van: scheefneus, gehandiecapte neus, dat soort dingen en ik had hem erop getagt en hij zag het natuurlijk want dat was mijn doel.. en hij kwam naar boven dus naar onze huis (we zijn buren) hij kwam huilend warom deed je dit je ging te ver en dat soort dingen .. ik vond het op dat moment zo normaal en ik was zo trots op wat ik deed! Maar later kreeg ik spijt.. maar toen zag ik dat hij met veel meer vrienden ging chillen buiten en toen dacht ik bij mij zelf dat kon ik ook zijn maar ik was zo depresief over.. dat ik meer begon te eten en te eten.. en werd steeds maar dikker en dikker ik was elke dag alleen we hadden ongeveer voor een half jaar ruzie maar toen.. had ik zegmaar wat kleren van mijn kleding kast gepakt.. maar die kleding gaf hij aan mij als een cadeuatje toen we nog vrienden waren dus ik had er gaatjes in geknipt en helemaal gescheurd en toen voor zijn deur gelegd.. hij zij toen tegen mij was jij het ik zij nee enzo. Maar toen had hij me bedreigt enz. En toen ik op een dag van school kwam stond hij bij de hal te wachten (de ingang van de flat) en hij zij bedreig mij nu dan, en het liep af op een gevecht ik kreeg flinke stoten van hem en
Hij een paar vuisten maar dus mijn lip ging flink bloeden en mijn zus zij toen ik thuis kwam heb jij gevochten met je oude vriend enzo ik zij nee.. maar later kwam mijn moeder en had ik alles aan haar verteld toen zij ze jij hebt een groot fout gemaakt we gaan nu samen naar beneden en we gaan praten.. en toen waren we naar beneden gegaan en zijn zus deed het deur open en ik wou eerst niet naar binnen gaan want ik schaamde me.. maat was toch naar binnen gegaan dus we gingen allemaal praten wat er was gebeurt en warom wij ruzie hebben gemaakt en een of anders gingen we lachen en begonnen gezellig te praten enz. En toen ik weer naar huis ging had ik hem meteen geappt van sorry wat ik allemaal heb gedaan enzo kom je straks naar buiten.. hij zij ja en zo werden we weer vrienden maar later zij hij ook warom heb je gewoon zelf geen sorry gezegt tegen mij kom je met je moeder! En dat soort dingen maar ik zij dus sorry enzo. De jaren gingen weer voorbij en ik werd meer mijn zelf tegen overhem ik ging me gedragen hoe ik echt was en dat vond hij niet zo leuk hij vond dat ik als een meisje ging gedragen maar ja.. dus aan de dag van vandaag zijn we nog steeds vrienden maar we kunnen niet meer zo vaak chillen want hij werkt en ik ga binnenkort ook beginnen te werken maar ik ben niet zo sociaal als hem en heb maar 1 vriend en dat is hij zelf.. ik kan en heb nog noot geprobeerd om vrienden te maken ik weet niet warom maar ik heb er echt spijt van.. thuis heb ik ook vaak problemen. deze dingen zijn te veel voor mij ik wil gewoon waneer ik 18 ben ga ik zelfmoord plegen ik ben er echt zeker van niemand kan mij gedachten veranderen
Datum:
08-11-2017
Naam:
Sait
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

einde

help me

ik ben al vanaf kinds aan vluchten.
omdat ik misbruikt ben..
daardoor altijd iedereen op de verkeerde been zetten
en ik zelf steeds verkeerde besluiten nam
waardoor ik nu met een schuld zit
ik weet niet hoe verder, mede omdat ik nog maar een paar jaar hoef te werken
ik denk steeds werd ik maar niet meer wakker,,
Datum:
06-11-2017
Naam:
herman
Leeftijd:
63
Provincie:
Limburg

Van gelukkig tot depressief

Beste,
Vroeger was ik een heel gelukkige jongen, tot eind november vorig jaar. Eerst merkte ik maar niet dat er iets mis was, maar het waren de leerkrachten die opmerkte: "Ge ziet er de laatste tijd zo moe uit, Peter, hoe komt dat?" Of: "Ge geeuwt veel de laatste tijd." En dan ben ik er op gaan beginnen letten. En inderdaad: Ik voelde me al heel moe om het minste wat ik deed. We zijn ervoor naar een slaapkliniek geweest, naar nog meer dokters, maar tevergeefs, ze zeggen dat ze maaar niks kunnen vinden. Door die moeheid die zo lang al aansleept voel ik me natuurlijk superongelukkig. Het enige wat ik nog maar doe is bewijze van spreken slapen en eten. Dit maakt me natuurlijk dan ook veel prikkelbaarder en zorgt er dus voor dat ik minder kan verdragen. En in plaats van dat sommige mensen begrijpen - waaronder bewoners en leerlingen van school - zitten ze meer en meer op mijn kap. Ik heb werkpunten waar ik moet aan werken - ik lach nogal veel ongepast, of ik roep soms te luid. En ze weten dat al lang dat ik hier probeer aaan te werken en dat dat bij mij veel moeite kost - maar toch vinden ze he tof om steeds maar op mijn kap te zitten en altijd mij de schuld te geven van alles. Dit en mijn vermoeidheid er dan nog eens bovenop maakt me heel ongelukkig en dit zorgt ervoor dat ik alleen nog maar dood wil. En ik had me voorgenomen vorige week al te sterven door een plastic zak over mijn kop te doen en alles zou voorbij zijn. Maar wat hebben de begeleiders gedaan? Al mijn plastic zakken naar beneden gepakt uit voorzorg. En hoe langer ik leef hoe ongelukkiger ik wordt. Ik probeer nog wel van de mooie momenten genieten, maar die zijn er zo weinig dat die niet opwegen tegen al het slechte.
Datum:
05-11-2017
Naam:
Peter
Leeftijd:
26
Provincie:
België

Ik heb geen zin meer

Het klinkt heel stom, maar ik heb al zolang het idee dat het leven geen zin heeft. Je bent hier om naar school te gaan, te werken, kinderen te krijgen en dood te gaan. Ik zie het nut er niet van in.

De enige die me op de been hield was m'n lieve vriend. Helaas is m'n relatie sinds gisteren voorbij. Ik heb niet geslapen, kan niet eten en het gevoel wat ik heb is momenteel ondraaglijk. Ik heb geen idee hoe ik hier ooit mee om zou moeten gaan. Ik wil het liefst een uitweg, zo snel mogelijk. Maar ik wil de mensen om mij heen ook niet achterlaten..

Heb vaak zulke gedachten. Ik wou dat er een pil was die er in 1 keer een einde aan kon maken. Klaar met die pijn, keer op keer. Voor mijn relatie heb ik vaker gehad dat mensen mij pijn deden. Het feit dat ook nu m'n enige steun en toeverlaat mij verlaten heeft zorgt ervoor dat ik compleet van het padje ben.

Voor de een ziet dit verhaal eruit als een schreeuw om aandacht of aanstellerij. Dat is prima, maar ik zou het fijn vinden als je je gedachten dan voor je houdt. Ik ben gewoon even radeloos en ik wil niet meer. Wil geen pijn meer en wil deze periode van eenzaamheid en missen niet in..
Datum:
05-11-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

de paradox van Antidepressiva

Word je op een heel zwaar Antidepressivum gezet, doordat je een beetje bang en gespannen bent. Leer je een geweldige jongen kennen in deze periode, terwijl ik aan het afbouwen was omdat ik het belachelijk vond wat artsen met me deden. De enige die me echt geloofde was deze 'geweldige' jongen. Helaas raak je door de afbouw van deze medicatie al de remmingen kwijt. Normaal ben ik een lief, zorgzaam persoon. Deze lieve jongen bleef in de buurt. Ik wilde ook niet dat hij ging, ook al wist ik dat het beter was. Maar omdat hij in mij geloofde, en ik heel erg bang was..... Helaas blijk ik in mijn emotionele buien alles te hebben gesloopt, dat wat er tussen ons was. Nu, zonder die rotzooi voel ik me heel eenzaam en alleen... Nu begrijpt dus echt niemand meer hoe het in mijn bovenkamer werkt. Ik kan niet meer.
Datum:
05-11-2017
Naam:
Boei
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-brabant

al m'n hele leven

Op de basisschool werd ik gepest om m'n gewicht en ik had geen vrienden. Je had de pestkoppen, en de rest. De rest deed me vermijden en wou niets met me te maken hebben. Ik probeerde gesprekken te beginnen en mee te spelen maar ze deden me wegpesten ik denk omdat ze niet me gezien wilde worden. Daardoor ben ik steeds meer op mezelf gaan leven. Toen ik 10 was begonnen mensen pas met me te praten en begon ik langzaam 'n paar vriendschappen te vormen. Toen ik naar de middelbare ging was dat al meteen om, ookal zeiden ze dat we voor altijd bevriend zouden blijven. Nooit iemand geloven die dat zegt, ze liegen altijd. Ik had extra gekozen voor 'n middelbare school waar niemand anders naartoe ging. Maar ik was niet al te sociaal omdat ik dacht dat iedereen 'n hekel aan me had en me toch maar zou pesten. In de tweede had ik wel 'n groepje waar ik mee omging, maar na 'n paar jaar had ik 't gevoel dat ze me met 'n ander meisje deden vervangen. Bijvoorbeeld; op maandag tijdens de pauze gingen ze praten over 'n slaapfeestje die ze hadden gehad dat weekend. Iedereen was d'r geweest behalve ik. Ze deden net alsof ik d'r niet was. Daarna kwam d'r nog 'n meid die, als d'r andere mensen bij waren, zei dat ik alles kon en me door niemand wijs moest laten maken dat ik iets niet kon. Als d'r niemand bij was begon ze tegen me te zeggen dat ik iets niet kon omdat ik d'r niet slim genoeg voor was... Dat soort dingen. En zij en 'n ander meisje deden over m'n gewicht roddelen als ze dachten dat ik niet binnen gehoor afstand was. M'n gewicht is waar ik op de basisschool mee werd gepest, ze wisten beiden d'r van. Thuis is 't ook nooit fijn geweest.... m'n ouders zeggen al 10 jaar dat ze gaan scheiden. Ze doen altijd met elkaar ruziën. Minimaal 5 dagen per week. Vooral tijdens 't avondeten. Ze deden 't altijd waar m'n broertje en ik bij waren. Als klein kind deed ik zeggen 'schreeuw niet tegen elkaar', ik kreeg meestal 'n niet zo blije reactie van m'n moeder. Ze schreeuwde net zo hard tegen mij... maar dat is niets nieuws... Ik ben als kind van 9 of 10 naar 'n kinder psycholoog gegaan vanwege 't pesten (ik deed met m'n hoofd tegen de muur slaan omdat ik 't allemaal wilde eindigen), maar 't heeft nooit geholpen. Ik ben maar uit m'n eigen 'n half jaar via de huisarts naar iemand gegaan om d'r over te praten, maar 't lijkt alleen maar erger te worden. Ze wilt me doorverwijzen omdat ze geen fucking idee heeft wat ze met me aan moet. De volgende keer dat ik d'r zie is pas in december. Dit is te laat, ik voel sinds kort namelijk steeds meer de neiging om zelfmoord te plegen. Ik wil met iemand d'r over praten, maar ik durf niet verder hulp te vragen. 'n vriendin van me die alles weet en zelf ook dit soort gedachten heeft, heeft volgens mij genoeg van me. Ik durf op school niemand te vragen. Ik wil gewoon rust hebben. En dit is niet mijn hele verhaal, er is nog veel meer... maar ik ben te moe om d'r nu over te blijven door te typen. Ik ga dit denk ik ook op 't forum zetten. Help me, alstublieft.
Datum:
04-11-2017
Naam:
Laura
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.