Levensverhalen (pagina 65)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik kan niet meer...

Moeder van 2 kinderen die ik met moeite heb kunnen krijgen. Enorme angststoornis vanaf kleuns af aan. Niet naar buiten durven. Geen eigenwaarde. Geen zelfrespect. Altijd gekleineerd worden door mijn partner, familie en vriendinnen. Waar doe ik het fout? Wat doe ik dat ik dit leven verdien?? Ik wil niet meer leven. Ik hou het niet meer vol... ik kan het ook aan niemand kwijt...
Datum:
01-12-2017
Naam:
Meisje81
Leeftijd:
36
Provincie:
Overijssel

Ik weet het niet meer

De laatste tijd heb ik erg last van bepaalde gedachten.. Bijvoorbeeld hoe het zou zijn als ik er niet was. Ik schrok van mezelf maar het is nu bijna elke dag en het begint toch weer aan me te knagen.. Hulp op school al geprobeerd maar de enige die een beetje luisterd is mn mentor (lang niet altijd tho maar hij heeft zijn momenten) wat ik wel gijn vindt maar ik ga niet snel naar iemand toe behalve als ik denk dat het me zou helpen en dat doet het nu niet... Met mn ouders kan ik het ook niet echt zo goed vinden op dit moment en vooral niet met dit soort onderwerpen. Ze weten wat ik mezelf heb aangedaan alleen het enige wat ze deden is boos worden en huisarrest geven. Maar daar had ik niks aan want daardoor ging ik me alleen nog maar meer isoleren. Het ging een tijdje goed maar het gaat nu echt compleet de verkeerde kant op.. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Alles wat ik doe zorgt ervoor dat ik heel erg ga stressen en dan raak ik in paniek.. Ik wil het niet maar het gebeurt.. En het gaat nog een keer goed mis voor mijn gevoel... Heb in mijn hoofd al een afscheidsbrief gemaakt.. Ik wil het niet opschrijven maar iets in mij dwingt mij dingen.. En ik word bang van mezelf... Ik doe mezelf pijn en ben bang dat mensen het per ongeluk zien want ik schaam me dood.. Ik wil dood..
Datum:
30-11-2017
Naam:
Annoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

Waarom word ik in leven gehouden

Elke dag vinden er ontelbare processen plaats in ons lichaam om ons eigen "ik" te voeden. Het licht valt in onze ogen, het voedsel rijkt onze magen en de zuurstof wordt ontnomen van de lucht door onze longen. Maar toch wensen we dat niet gebeurt. Waarom?

Waarom wil ik dood? Omdat mijn vrouw zeurt op mijn hoofd. Omdat mijn vrouw mijn vrijheid ontneemt. Omdat mijn vrouw een andere heeft. Omdat mijn vrouw nooit te vreden is. Omdat mijn vader een dronkaard was en omdat mijn moeder mij niet serieus nam. Omdat mijn kinderen verwende krengen zijn. Omdat mijn baas mij misbruikt. Omdat ik ontslagen ben. Of omdat ik verkracht ben. Of omdat ik alles en alles heb verloren. Of omdat ik gepest wordt.

En toch gaan de ontelbare processen door om mij in het leven te houden..... waarom?
Waarom leef ik nog? Ik wil niet meer.

You know what.... Fuck you!!! Fuck you all die mij onrecht heb aan gedaan. Moge jullie het geen wat jullie mij aangedaan hebben dubbel zoveel terug krijgen. Maar, ik hoop dat er een dag een komt dat ik jullie allemaal kan vergeven, voor het leed dat jullie mij aangedaan hebben. Ik hoop dat die dag snel zal komen.

Mijn hele leven gewerkt. Geen dag gebruik gemaakt van een uitkering, subsidie of overheidsgeld. Nu wordt alles waar ik voor gewerkt heb ontnomen. De overheid helpt mij niet meer en moet al mijn geld afstaan aan zorginstellingen. Kan het geld niet weggeven aan wie ik wil. Al hetgeen is mij ontnomen. Mijn botten doen pijn. Ik wil niet meer. Ik voel me als de paard in het boek Animal Farm, uiteindelijk afgedankt naar de slachthuis door de varkens, de machthebbers. Geen poot hebben zij verzet, terwijl ik mij volle 100% heb gegeven. Moge jullie ondergaan in verdoemenis. Maar, ik hoop dat er een dag een komt dat ik jullie allemaal kan vergeven, voor het leed dat jullie mij aangedaan hebben. Ik hoop dat die dag snel zal komen.

En toch gaan de ontelbare processen door om mij in het leven te houden..... waarom?
Waarom leef ik nog?

"De mens is het enige schepsel dat consumeert zonder te produceren. Hij geeft geen melk, hij legt geen eieren, hij is te zwak om de ploeg te trekken, hij kan niet snel genoeg rennen om konijnen te vangen. Toch is hij de heer van alle dieren. Hij zet ze aan het werk, hij geeft hun het absolute minimum dat hen zal verhinderen te verhongeren, en de rest houdt hij voor zichzelf. "
? George Orwell, Animal Farm

Als ik alleen maar een last ben, waarom leef ik nog? Waarom gaan de ontelbare processen door om mij in het leven te houden?

Weet jij het?

Datum:
30-11-2017
Naam:
Raoel
Leeftijd:
40
Provincie:
Flevoland

Eczeem

Ik ben 20 jr en heb nu al 5 jaar last van eczeem. Ik word helemaal gek van de jeuk en de pijn en niemand kan mij helpen. Elk ziekenhuis dat ik ben geweest schrijven alleen zalven voor en die helpen niet. Ik kan geen een avond normaal of rustig slapen. Ik word elk uur wakker krabbend en onder de bloed. Ik doe fit niet express. Ik wil dit niet doen. Ik probeer mezelf tegen te houden maar het lukt niet. Ik word helemaal gek. Ik ben laatst naar een speciale ziekenhuis geweest die mij heeft verteld dat ik nooit meer van mijn eczeem afkom. Dat is wel het ergste wat iemand ooit tegen me heeft gezegd, ik voelde heel me leven al voorbij gaan. Niemand weet wat ik voel, ze denken me te begrijpen maar ze weten er totaal nietw van. Ik wil liever dood zijn dan ben ik van alle pijn en verdriet af. Me moeder doet alles voor me ze brengt me naar elke ziekenhuis en smeert me vaak in als dat nodig is bijvoorbeeld me rug. Ik heb een kind die ik niet vaak zie want ik werk elke dag . Me leven is fucktop, ik wil en ik kan niet meer en toch probeer ik verder te gaan ik weet alleen niet waarvoor ..😪
Datum:
30-11-2017
Naam:
Fucktop
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Van hopeloos naar hoop en weer terug!

Ik ben nu 23, bijna 5 jaar relatie en hebben ons eigen huisje leuk ingericht. Ik heb een baan waar ik tot voor kort prima uren maakte en dus geld verdiende. Ik kreeg hier kansen om door te groeien en te bouwen aan een glansrijke toekomst! Nu valt alles aan brokken. Relatie is kapot, werk krijg je bijna geen uren meer, je promotie wordt gejat door anderen en je opleiding lijkt alleen nog maar verspilde tijd te zijn. Eerlijk waarom zo veel moeite doen om de 50 of 60 te halen? Spring en klaar is het, ach mënsen zullen rouwen een week 2 weken.. En dan? Een overzorgd rommelachtig graf? Nee dankje, dus morgen gaan we weer ons bed uit, slepen ons naar werk, zetten die nep glimlach op tot het op een dag te veel wordt. Ach morgen nieuwe dag nieuwe kansen? Wie weet.
Datum:
28-11-2017
Naam:
A.V.E.
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

Ik weet het allemaal niet meer

Het voelt alsof niks in mijn leven meer goed gaat. Ik ben mijn hele basisschool en middelbareschool periode gepest ik kwam thuis met blauwe plekken op mijn benen armen gezicht overal. Nu zit ik in het eerste jaar van het mbo en houd het nog niet op. Ik wilde zo graag een nieuwe start maken maar het is al weer verpest. Ik heb geen vrienden in mijn klas en ik heb bijna niemand die van mij houd. Ben in een korte tijd veel dierbare verloren en mis ze heel erg. Mensen zeggen ik ben zwak, val dood ik zie het zin van leven niet meer. Ik hou dit niet langer meer vol het pesten stopt niet ik hoor nergens bij is heb niemand.
Datum:
28-11-2017
Naam:
--
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

Moet stoppen

Ik voel mij steeds verder naar de rand
Ik ga er een eind maken
Ben mijn moeder verloren een echte moeder
Voel mij echt alleen

Het leven heeft geen zin.
Word dagelijks geconfronteerd met beelden die niet leuk zijn
Datum:
24-11-2017
Naam:
JAN
Leeftijd:
56
Provincie:
Friesland

Niets lukt.

Ik heb de beste ouders die er zijn.
Ik heb de beste vrienden die je kunt hebben.
Ik heb de beste jeugd gehad die je kunt hebben.
Maar het ligt allemaal aan mezelf.
Niets lukt gewoon. Ookal doe ik heel erg me best in iets het lukt niet. En dat is bij alles. Dat heb ik me hele leven al. Ik probeer en gaf nooit op met proberen. Tot 1 maand geleden ik realiseerde dat het toch niet ging luken. Dat het toch wel slordig zou worden. Dat ik toch wel teleurgestelde gezichten ging krijgen. Ik maak de meest stome beslissingen. En me ouders fixen het meestal voor me. Door al deze mislukkingen voel ik mezelf een mislukkeling. Ik wil niet de mensen van wie ik ziel veel hou achterlaten maar ik doe bijna me hele leven al alles andere en denk nooit echt aan mezelf. En als ik denk wat het beste voor mij zou zijn zou ik niet willen dat het uitkomt. Maar als me leven zo doorgaat. Gebeurd het meschien op een dag.
Heel erg bedankt voor het lezen
Datum:
22-11-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Ik kan het niet meet alleen

Hai ik ben Lilly ik ben 13 jaar en ik zit zo nu en dan te denken aan zelfmoord ik snijd mezelf al een paar maanden het is voor mij een uitweg om alles te vergeten dus jaa stoppen is erg moeilijk. Ik heb het wel geprobeert maar het lukt echt niet. Ik heb best wel wat meegemaak. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 2 was ik kan me het niet echt meer herinneren maar dat is ook wel beter. Ik heb ook een niet zo beste relatie met mijn vader omdat er veel is gebeurt in mn korte leventje.
Mijn moeder weet sinds kort dat ik snij maar ze denkt dat ik gestopt ben.

We zijn al bezig met terapie. Mijn moeder zegt dat ik MOET stoppen maar niemand kan mij het verbieden maar dat snaps ze niet. Nu heb ik dagelijks ruzie met mn moeder en mijn zus ik word er echt gek van ik sluit mezelf op in mijn kamer. En heb al een keer een poging gedaan om zelfmoord te plegen maar die is mislukt. Ik nam een overdosis van mijn ADD pillen maar het was niet genoeg😢. Ik lan maar niet stoppen met het snijden het is echt te moeilijk.

Dit was het wel Xoxo Lilly
Datum:
20-11-2017
Naam:
Lillyy
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

niet meer weten wat te doen

hallo

ik heb een aangeboren afwijking en heb hier al een heel laag zelfbeeld van
ik weet niet waar te beginnen t is al vanaf mijn 13e voordat ik op de middelbare school kwam werd ik via de telefoon al getreiterd wat er zoal gezegd is wil ik niet herhalen de dagen op school waren en niet te houden ik werd op gewacht ik werd op school gepest buiten gesloten in elkaar geslagen of leuk doen in je gezicht en vervolgens zwart gemaakt achter je rug om en eenmaal thuis verder via de telefoon ik ging kapot ik heb hierover mijn moed verzameld door t mijn ouders te vertellen uiteraard vond ik mezelf in het snijden en de muziek om ff weg te zijn van alles maar de gedachten blijven te sterk. ik ben op de nieuwe school van kastje naar de muur gesttuurd ik heb sova training gehad , orthopedagoog geweeest , maatschappelijke hulp gehad, pschygoloog geweest maar ik heb het nooit kunnen verwerken of m plekje kunnen geven nieuwe school had ik t goed en t leek ook goed te gaan maar een grote zware last elke dag mee te dragen gaat ook niet lang ik draag al 4 jaar een zware onzekerheid en depressie met me mee tot dat we bij de dag van nu aankomen examens gehaald en beginnen met me opleiding iets waar ik al jaren naar toe leef en dit ook hoop te behalen maarnee hoor deze nieuwe school met opleiding nee dit wordt m niet ik ben alweer vanaf de eerste dag weer buiten gesloten , de rug toe gekeerd krijgen niemand wil naast me zitten , niemand wil tegen mij praten niemand wil samen met je werken en van je oude vriendinnen maar aanhoren hoe leuk zei het hebben op hun opleiding ik ben weer begonnen met snijden en muziek te luisteren dit blijkt me nu niet meer te helpen het enige wat mijn hoofd schreeuwt is waarom leef jij nog waarom en inderdaad waarom leef ik nog ik wil dood hoe lang kan ik dit weer verdragen hoe lang hou ik dit nog vol ik wil niet meer ik kan dit niet meer waarom ik
Datum:
20-11-2017
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Drenthe

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.