Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.
Teveel negativiteit
Sinds klein ben ik al 10 jaar mishandeld door mijn eigen vader. Nooit heb ik erover kunnen praten. Nu is hij dan wel in de hemel maar kan het niet verwerken.
Goed of fout het blijft mijn vader. Dat begrijp ik ook wel. Na al deze jaren heb ik geen goede band meer met mijn moeder.
ze zit met zichzelf ook vaak in de knoop.
En ze heeft teveel stress. en dat mag ze niet van de dokter.! ze zegt dat de stress door mij komt!. 24 uur per dag krijg ik alleen maar negativiteit om me heen te horen. van haar. en op college gaat het ook niet al te best. want heb de verkeerde richting gekozen. kom vaak niet opdagen op school. omdat ik die motivatie niet hebt. en elke keer blijft het zich herhalen. en ik word er gek van.
ik heb het geprobeerd en er beste van te maken. maar er komt steeds negativiteit naar mijn hoofd door mijn ouders!. en daar wil je echt niet mee leven.
Dit laat mij denken om beter dood te gaan.
Mijn ma had hetzelf gezegd dat ze mij liever dood wilt zien dan levend, dan had ze minder stress in haar hoofd en kan ze een leuke relaxte leven leiden.
Datum:
14-10-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland
Pijn
Ik heb nu al 3 zelfmoordpogingen gedaan, maar steeds gefaald. Ik kan echt niet meer tegen de pijn van alles, ik wil mezelf van kant maken... Kan alsjeblieft iemand mij helpen door mij te zeggen hoe ik terug kan 'genezen' van alle depresies en pijn!?
Datum:
14-10-2010
Naam:
Sammy
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht
gino
gino,, wat een mooi..en heel hartbrekend ,ontroerend verhaal
je bent een bijzonder mens en wat je ook doet,,verlies je gloof niet,,dat sterkt je juist,,ook je geloof in je zelf ,,zonder bijbedoelingen kan ik je vertellen,, ik wou dat ik ooit zo'n standvastige man als jou hand ontmoed,,verslies dat niet dat is jou gegeven kracht bewonderingswaardig
Datum:
14-10-2010
Naam:
marika
Leeftijd:
43
Provincie:
Friesland
voor geen titel uit utrecht
meiss,,ik ken dat presies,, hij heeft alle macht,,over je hart ,,maakt je blij,,maar ook diep ongelukkig,,ik heb dat 10 jaar volgehouden,,je wilt m'n litekens niet zien,lichaamlijk en geestlijk..ik dachtook dat t tog niet erger kon,,,nou,,wel dus! en ik weet dat je vaak vcan 'm houd,,nog vaker denkt dat je 'm nodig hebt,,en zonder hem helemaal niets meer bent,, maar dat is niet waar lieverd,,echt! ik weet dat t niet hoort,, maar ik geef je m'n mail,,in de hoop dat verder niemand hier 'm misbruikt,,,,,vertrouwen is hier alles
Datum:
14-10-2010
Naam:
maike
Leeftijd:
36
Provincie:
Friesland
hey meestal jonge lotgenootjes
ik ben mar,, 43 jaar oud, en nu verwacht ik wel een klein applausje,want ik ben best trots dat ik t zo lang al vol hou.
okkee ook omdat ik toen ik jong was best knullige pogingen deed,,maar tog,,zeker later wel erg m'n best gedaan..met de bijbehorende schade..wil jullie niet op ideen brengen die je zelf niet kan verzinnen,,maar ,,nierschade wil je niet,,maakt leven alleen maar nog moeilijker! maargoed ik was dus vanaf een jaar of 8..9,,al ''zeker'dat ,,zoals ik t noem,,'deze ronde over wou slaan'',niet dat ik toen,of nu echt in zoiets geloof,,maar een diep donker gevoel van binnen heeft me nooit meer los gelaten,,ik heb hele klote tijden gehad,maar ook opmerkenlijke successen,ben zelfs met m'n eerste man,van een uitkering,,in 10 jaar tot millionair geworden(zelf weten of je t geloofd).ben ook in minder dan 10 jaar tot bijstand en schulden gekomen(ja dat geloof je wel he?) maar in al die tijd heb ik me niet anders gevoeld,,altijd minderwaardig,,met kleine zelf overschattings buitjes,,heb me de tyfus gewerkt voor m'n eerste man,,want ik kon wat,,meubels opknappen,,en hij liet me rustig 14 uur per dag werken,,voor een kus en een complimentje tot ie me niet meer nodig had,,,toen kreeg ik een ander,,die graag m'n centjes op wou maken
geen kus geen komplimentjes,,maar ook geen slaag meer dus ik dacht dat t goed was,,hum,tja toen was alles op,,en hij dus ook..lang verhaal kort ik ben nu dus 43,, ,,ga je niet vertellen hoevaak ik eruit heb geprobeert te stappen,,en zeker niet hoe vaak ik er aan denk..ik heb een klein verouderd huurhuisje,,geen kinderen en bijstand,,en waarom? omdat ik niet optijd aan m'n problemen heb gewerkt!! hoe ouder je wordt hoe moeilijker t is,,dus gvd asjullieblieft jonge ikkes probeer nu er aan te werken,,doe t voor mij,,om niet te worden als ik??
Datum:
14-10-2010
Naam:
maike
Leeftijd:
34
Provincie:
Friesland
Moe
Pfff... ik ben moe. Echt verschrikkelijk moe. Ik heb ADD, ben hooggevoelig, en heb een depressiestoornis.
Mijn leven bestaat uit buien, wolken en mist. Het is zo\\'n chaos in mijn hoofd van gedachten en gevoelens, dat het wel lijkt of ik de hele dag bezig ben met orde creeëren. Één grote mist daar in die bovenkamer. Ik voel me altijd vaag, alsof ik op een wolkje boven de wereld zweef. Ver weg van al die drukte en hectiek beneden. Lekker dromen in m'n eigen wereldje.
Dat dromen doe ik veel te veel en daardoor is het leven beneden steeds enger en ongrijpbaarder geworden voor me. Als ik me goed voel, probeer ik me met alle macht door die drukke wereld te manifesteren. Maar erg lang hou ik dat niet vol. Binnen de kortste keren explodeert mijn hoofd van al die input, en vlucht ik leeg en uitgeput weer naar mijn wolk.
Zo nu ook.
Ik word zo moe van die vicieuze cirkel. Ik ben doodop van al die hoge hindernissen die voor anderen zo normaal lijken te zijn. Rekeningen betalen, het huishouden runnen, een sociaal leven onderhouden...
Ik ben bang geworden om nog maar een stap te verzetten, en toch wil ik nog zoveel! Een HBO-studie, reizen, de wereld zien!
En ook al weet ik de hulp te vinden, toch blijf ik maar cirkeltjes draaien. Zo stom!
Ik voel me een slechte dochter en slechte vriendin, omdat mijn hoofd en gevoelens mijn grootste aandacht opslokken. En zo blijft er maar weinig ruimte over voor anderen. Wat een egoïst, nietwaar?
Ik ben alles zo moe! Soms denk ik wel eens: "Wat lijkt het me heerlijk om niet meer na te hoeven denken en niet meer te hoeven voelen."
Toch word ik heel verdrietig als ik aan zelfmoord denk. M'n vriend en m'n vader, die ik dan helemaal alleen achterlaat. Het doet ze vast veel pijn.
Maar af en toe ben ik helemaal op. Dat lukt het gewoon allemaal effe niet meer.
Om eerlijk te zijn, ben ik best bang dat het eens zover gaat komen dat ik mezelf niet meer in de hand heb, en dat ik in zo uitgeputte, depressieve periode wel die stap neem.
Ik ben een meisje wat heel veel wil, maar steeds teneergeslagen wordt door haar eigen hoofd.
Jammer, hoor.
Soms weet ik het echt effe niet meer.
Datum:
14-10-2010
Naam:
Ahnah
Leeftijd:
28
Provincie:
België
Het leven
Ik durf hier niets te schrijven, mijn problemen zijn waardeloos voor andere mensen. Ik leef waarbij ik mezelf steeds doelen stel. Emotionele doelen. Ik wil ervoor zorgen dat ik een band krijg met mensen. Dit lukt me dan vervolgens ook, maar dan ben ik bang om de volgende dag weer zo te veranderen dat alles weer verpest wordt. Misschien speelt dit ook in de hand dat ik me de volgende dag weer een compleet ander mens voel dan de dag ervoor. Alles veranderd steeds, jungs ik, is in mij zeer zwak aanwezig. Op een dag voel ik me dan wel heel normaal, zoals ik denk dat anderen zich ook voelen. Maar daar ben ik vervolgens ook niet blij mee, dan maak ik mezelf verdrietig om iets te voelen. Ik wil niet zoals anderen zijn, dan heb ik namelijk geen smoes meer om me niet zo te hoeven gedragen als anderen. Ik lees veel, dat helpt, psychologie,filosofie, spirituele boeken, noem het maar op. Zelfmoord is bij mij een gedachte die ik dagelijks heb, maar alleen om me gerust te stellen dat ik er steeds uit kan stappen, als het te erg wordt. Ik huil als ik jullie verhalen lees, ik vraag me af, wat als dit soort dingen mij zullen gebeuren, zelfs zonder de ervaring van concrete tastbare gebeurtenissen die verschikkelijk zijn, voel ik me al kut. Soms verlang ik zelfs naar erge dingen in men leven, dan kan ik tenminste voelen. Ik voel niks, ik heb drie jaar in men leven mijn hersens voorop gesteld, na een boek gelezen te hebben, probeerde ik weer te voelen. Men onderbewuste kwam naar boven, dit was een tijd van groot geluk, en weer net zo grote emotionele tegenslagen. Ik weet niet precies wat ik wil zeggen, ik weet niet of ik thuis hoor op deze site, ik weet alleen dat ik gewoon iets moest schrijven wat anderen kunnen lezen, en niet alleen alles voor mezelf houden, want over dit soort dingen heb ik het normaal alleen in men hoofd. Ik voel ook dat dit verhaal geen recht doet aan mijn situatie, omdat ik me nu weer totaal anders voel dan dat ik me vanochtend voelde. Alles is veranderlijk, maar voor mij is dit verschikkelijk moeilijk, of dit de kern is weet ik niet, maar het is wel een factor van mijn soms zo bedroevende blik op het leven.
Datum:
13-10-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders
Hier is geen titel voor
Ik was altijd de dochter die nooit zo geworden is als mijn moeder had gehoopt, mijn zus wel. En mijn vader, die wuifde alle ellende weg, want iedereen voelt zich wel eens kut en maakt sombere dingen mee. Maar als je in groep 8 al levensmoe ben, hoort dat niet weggewuifd te worden. En sindsdien heb ik ook nooit mijn familie echt iets toevertrouwd, mijn gevoelens gedeeld, mijn problemen uitgelegd. Ik stond er toch alleen voor. En toen woonde ik eindelijk op mezelf. Ik heb nachten lang wakker gelegen, gedacht over het leven, en de zin ervan, en ik heb een soort van vrede kunnen vinden in hoe de wereld is, met het goede voornemen mijn eigen leven in de hand te houden, en ervan te maken wat ik wil, geen afhankelijkheid meer van ouders e.d. Dat ging allemaal redelijk, maar altijd al mis ik liefde in mijn leven, misschien omdat mijn ouders me dat nooit echt hebben kunnen geven, of in ieder geval niet op een manier waar ik iets van mee kreeg. En toen ontmoette ik de liefde van mijn leven. Nog steeds. Maar ik haat hem. Het beeld wat hij van de wereld heeft is zo wreed, zo achterbaks, zo vies. Een spelletje dat ik niet wíl spelen, maar ik moet het nu spelen want ik kan er niet meer omheen, ik zie het nu ook. En het maakt me gek. Hij houd me vast, manipuleert me, kwetst me. Mijn gevoelens en ideeën doen er niet toe want hij heeft gelijk en ik niet. En ik kan niet bij hem weg. Hij is de liefde van me leven. Als hij me slaat ben ik degene die het een uur later wil goed wil maken. En het klinkt raar, maar ik kan gewoon echt niet bij hem weg. Maar op deze manier kan ik ook niet blijven leven. Door hem wil ik iedereen vermoorden die leeft, want dankzij hem, zie ik nu dat iedereen het verdient om te sterven, door het kwaad wat ze anderen zoals mij aandoen. Maar ik weet gelukkig nog wel dat dat niet ok is. Maar ik kan er niet mee leven en ik wil er niet mee leven. Als iedereen blijft leven op deze manier, ga ik liever dood.
Datum:
13-10-2010
Naam:
.....
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht
De dood geen uitweg maar doel.
Alsof er iets is gestorven in mij.
Weg is de wolk van illusie, de wereld vol met doelen.
Uiteindelijk ga je dood, waarom wachten?
Materiële dingen verzamelen, waarom?
Je hechten aan mensen of dieren waarom? Dingen nog mensen of dieren kan je meebrengen in je dood.
Waarom wachten? Omdat ik de te laf ben en nog niet de kracht heb gevonden om uit het leven te stappen.
Wachten op de dood dat is het enige wat vast staat in het leven.
Datum:
13-10-2010
Naam:
Pcplee
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland
ik kan niet meer
ik geef de hoop op ik kan het gewoon niet meer ik ben sinds kort homo en iedereen pest mij ik kan er echt niet tegen ik probeer het van me af te zetten maar het lukt maar niet:(:(. ik denk elke dag aan zelfmoord maar ik wil er niemand mee lastig vallen alleen het is zo moeilijk ik heb een overdosis van pillen geprobeerd en toen moest ik kotsen en had nog meer pijn. niemand wil me helpen ik wil gewoon dood..
Datum:
13-10-2010
Naam:
Glenn
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht
