Levensverhalen (pagina 605)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waarom ben ik hier nog

Altijd probeerde ik iedereen bij elkaar te brengen, gezellig met zn allen. Altijd stond ik in de regen te wachten, alleen.
Altijd bij iedereen langs, gezellig, nooit iemand bij mij. Altijd bellen als iemand t moeilijk had, of ziek was. Ik hoorde nooit wat terug. Laat ik 2 weken niets horen, niemand die mij belt, zelfs mn eigen familie niet.
als ik er naar vraag:"je bent jaloers, ooh wat egoistisch". Heb ik pijn, ik hoor van niemand. weg wil ik, weg van hier, ik heb geen nut. Niemand wil me kennen, niemand interesserd zich voor mij. Ik ben dood, ik wil....
Datum:
17-10-2010
Naam:
Ikke
Leeftijd:
33
Provincie:
Utrecht

moe

ik ben zoooo moe,,,,,,ik ben helemaal alleen,,,ik heb niemand meer,,,,ik weet niet meer wat ik moet doen!!!!!!!!! ik heb er geen zin meer in!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1
Datum:
17-10-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
23
Provincie:
Zeeland

niet alleen

Ik ben niet alleen maar wel eenzaam. Ik ben getrouwd geweest met een autist, heb 3 kinderen, waarvan 2 autist en de derde waarschijnlijk autist. ik dacht gelukkig getrouwd te zijn, maar nu heb ik weer een man die vooral niet over 'moeilijke' dingen wil praten zoals gevoelens en emoties.
Help. Ik weet het niet meer, ben ik gek of zo?
Datum:
16-10-2010
Naam:
gemma
Leeftijd:
55
Provincie:
Gelderland

bang

Eigenlijk begint het bij mij al op de basisschool. Ondanks dat ik niet echt "anders" was was ik altijd al het mikpunt. Dit ging op de middelbare school gewoon door. Daarnaast onbegrepen door mijn ouders. Dat is nog het ergste. De mensen die er voor je horen te zijn begrepen me niet. Ook heb ik altijd het gevoel gehad het nooit goed te doen. Als ik met een 9 thuis kwam kreeg ik te horen dat het een 10 had kunnen zijn als ik een half uurtje langer had geleerd. En nu nog steeds. Wat ik ook doe het is nooit goed. Ik heb een tijdje in het bedrijf van mijn ouders gewerkt. Als ik dan vroeg of ze het goed vonden kreeg ik te horen dat ik meer eigen initiatief moest nemen, en als ik dat deed kreeg ik weer te horen dat ik het eerst met hun had moeten overleggen. Wat is het nou? Zo is het met heel veel dingen. Ik ben getrouwd en heb een dochtertje, maar wij wonen in een huis, waarvan ik niet het gevoel heb dat het thuis is. Mijn moeder bepaalt zelfs welke planten ik in welke pot moet doen en waar ik ze neer moet zetten. Ze bemoeien zich overal mee, maar als ik daadwerkelijk een keer advies wil geven ze niet thuis. Daar komt nog bij dat we door een verkeerd besluit (we hebben een eigen bedrijfje gehad en zijn behoorlijk opgelicht) schulden hebben en bij de stadsbank lopen. Het enige wat me momenteel tegenhoudt zijn mijn man en mijn dochtertje. Ook zij hebben het niet makkelijk en ik wil het ze niet nog moeilijker maken. Hoevaak zit ik wel niet op de bank en kijk naar het balkon, denkend "hoe groot zou de kans zijn dat ik het overleef als ik daar afspring"? Maar dan denk ik weer aan mijn meisje die het dan voortaan zonder moeder moet doen en mijn man die haar moet uitleggen dat mama nooit meer terug komt. En al die keren dat ze bij me komt en me probeert te troosten met haar knuffels en de woorden niet huilen mama. En aan de keren dat ik blijkbaar toch nog wel een beetje geluk kan voelen, hoe schaars die momenten ook zijn.
Vooral nu na het grote nieuws die iedereen in de greep heeft momenteel ben ik bang dat er bij mij ook een moment komt en ik die dingen die me nu nog op de been houden ga blokkeren en het toch door zal zetten. Ik ben blij dat ik deze site heb gevonden omdat ik nu weet dat ik niet alleen sta. Dat, hoe hard het ook mag klinken, doet me wel goed. Ik ben niet zo anders of vreemd omdat ik deze gevoelens heb.
Datum:
16-10-2010
Naam:
Wendy
Leeftijd:
33
Provincie:
Overijssel

ik wil niet meer,

ik ben gisteren gebruikt ik heb geprobeerd voor een auto te springen gisteren maar iemand hield me net tegen
ik heb nu een vriendje maar 3dagen geledenwas het uit met me andere vriendje ik wordt nu hoer, slet, playertje genoemd door iedereen behalve me bff
ze isecht lief
alleen ik wil nogsteeds dood.
ik kan ectniet meer,
ik huil elke dag en alles
ik kan niet meer.
ik heb al paar littekens
Datum:
16-10-2010
Naam:
anoniem,
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

dood

ik haat mezelf ik zit nu in de tweede al toen ik in groep 8 zat wou ik al dood toen heb ik een vaalangscursus gevolgd ik dacht dat het beter ging maar mijn zusje probeerd mijn leven te verpesten heb ik het gevoel en ik zie het nut van het leven niet in ik ga liever dood
Datum:
16-10-2010
Naam:
Jocasta
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

stomme fout

waar moet ik beginnen,weet het niet eigenlijk niet goed!!Ben eigenlijk nooit ongelukkig geweest, heb ni echt een moeilijke maar ook geen super jeugd gehad,gewoon,zeer gewoon.Heb kunnen profiteren van het leven,gefeest ,vrouwen gehad tot het moment dat ik mijn vrouw en aanstaande moeder van mijn kind leerde kennen.Het plaatje klopte,ik was en ben nog steeds verlefd op mijn vrouw en we hebben een zalige dochter van 6 jaar.Wat is er gebeurt,acht dat ik kan het zelf ni verklaren.Dacht dat ik een harde was,kon drinken,heb drugs genomen,rookte en heb nooit problemen mee gehad,kon dat allemaal verdragen en laten van de 1 op andere dag behalve 1 iets,ik ben op Tagged ( een site als Facebook ) terecht gekomen en beginnenvrienden accepteren want ik wou er veel ,zoveel om een spelletje genaamd Maffia te kunnen spelen,stom hé.Gaandeweg begon ik te chatten met bepaalde mensen en dit werd hoe langer hoe meer en must,kon het ni meer laten.elke dag verschillende keren online,chatten,berichtjes sturen,sms uitwisselen als een spel,neen geen spel een verslaving.nu bijna meer dan een jaar later is mijn vrouw hier opuit gekomen en gaan we uit elkaar,maar ik kan niet zonder hen,wil dat niet,ben te zwak om langs de zijlijn toe te kijken,heb er lang over nagedacht en zie maar 1 oplossing.Weet ook wel dat er mensen zijn met meer problemen maar ik kan zonder hen niet verder ,ben veel te plat daarvoor....
Datum:
16-10-2010
Naam:
Luc
Leeftijd:
39
Provincie:
België

Mezelf zijn

Het leven vind ik niet fijn meer, alles gaat kapot. Denk je het weer te gaan reden, gebeurd er weer wat waardoor je weer dicht klapt.
Mijn ex houd maar niet op met moeilijk doen, hij wilde 16 jaar geleden van me af, (en zijn zoon). Heb hem nooit om iets gevraagd. Hij moest voor mij en mijn zoon alimentatie betalen, kon niet werken, kreeg een uitkering kon dus niet zonder zijn alimentatie. Na 12 jaar hoefde hij mijn alimentatie niet meer te betalen, heb
aanvulling gekregen op mijn uitkering omdat wettelijk zo geregeld is.
Mijn zoon is nu 18 jaar. Krijgt nu de alimentatie op zijn eigen rekening tot zijn 21ste jaar, maar zijn pa wil het niet betalen, hij moet wel en gaat het ook doen, maar hij vindt dat zijn zoon het niet kan maken om dat van hem te vragen en heeft hem via de mail laten weten dat hij hem nooit meer wil zien.
Mijn zoon is er kapot van, daardoor ik ook.
Zie het leven niet meer zitten.
Wat ik zou willen is dat ik mezelf kan zijn.
Datum:
16-10-2010
Naam:
Janna
Leeftijd:
49
Provincie:
Utrecht

Een geboren loser

Wat moet je als je in alle opzichten te licht uitvalt? Wat moet je met al de frustraties die daar uit vloeien en die je toch nooit kwijt kan?

Nooit was ik goed genoeg. Hier, niet blank genoeg, niet groot genoeg, te plat gezicht. Daar, als vreemdeling in eigen geboorteland, ook niet blank genoeg, niet groot genoeg, niet goed genoeg. Mensen kijken instinctief neer op iemand zoals ik. Vrouwen zijn beledigd als ik naar ze kijk. Een loser van bij de geboorte. Goed voor slechts een ding, werken, en dan nog. Voor mij hoeft het niet meer. Sartre was verkeerd. Indien het leven te absurd is om te leven, dan is de enige morele daad het beeindigen daarvan. Lang leve de natuurlijke selectie...
Datum:
16-10-2010
Naam:
Loser
Leeftijd:
39
Provincie:
Noord-brabant

Hoop

Enigste manier wat mij staande houd ik hoop, langzaam kom ik er wel achter dat hoop een valse belofte is.
Jarenlang gepest geworden, door leerlingen zelfs een leerkracht. tot mijn 25ste lachde mensen me uit ivm uiterlijk. keken me aan als of ik een alien was van een andere planeet. mensen die me gebruikte voor mijn vrijgevigheid. en voor de rest nooit wat lieten horen. Me ouders die besloten om te scheiden. Niet uitgenodigd worden op het huwelijk van je moeder, een vader die alleen maar aan zichzelf dacht. Voor mezelf zorgen vanaf me 14e terwijl ik nog echt een kind was, pubertijd startte bij mij pas toen ik 17 was. 6 jaar geleden een persoonlijkheidsstoornis gediagnostiseerd bij mij (ontwijkend). 6 jaar therapie. recent me gestopt vanwege omstandigheden en dacht dat ik het niet meer nodig had.
Hoop is wat me jarenlang staande heeft gehouden, hopen dat het beter wordt. Hopen dat ik beter wordt. wat is het doel in het leven als jezelf helemaal geen doel meer hebt. zit hier alleen thuis. niemand die mij eens komt bezoeken. terwijl ik altijd naar iedereen toe ga.
voel me steeds weer dieper zakken, en weer naar artsen gaan heb ik helemaal geen zin mee rin. dus......
Datum:
15-10-2010
Naam:
Ano-man
Leeftijd:
29
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.