Levensverhalen (pagina 579)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik weet het niet...

Ik heb het thuis niet zo heel erg slecht. Ik word soms kut kind genoemd maar het is niet dat ik geslagen word, word buiten gesloten of wat dan ook. Ik ben gewoon een meisje dat voor 65 % uit on zelfverzekerdheid bestaat en voor 20 % uit verdriet, voor 5% uit eigenwijsheid, voor 7% uit mislukt heid en voor 3% uit geluk. Ik maak mezelf dit allemaal wijs en dat besef ik heel goed. Maar alleen de slechte dingen of kritiek komt bij mij naar binnen. Alle goeie dingen of complimentjes stoot ik af of maak ik tot iets slechts. Ik kan het gewoon niet, niks niet, ik kan het leven niet.
De enige reden dat ik nog leef is dat ik niet durf zelfmoord te plegen.
Ik ben mislukt.
Datum:
16-11-2010
Naam:
Roos
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

zelfmoordgedachten

als ik 13 was ben ik meer dan 1 keer misbruik door een vriend van mijn familie,dit kan ik niet verwerken.En nu op 2 jaar tijd heb ik na een sleepde ziekte mijn ma verloren,een echtscheiding ondergaan,zelf een ziekte gekregen en veel onderzoeken,financieel zie ik het niet meer zitten, ik zocht hulp bij een pschyloge maar dat blijft niet duren,nu schrijf ik dikwijls afscheidsbrieven en ik zie geen uitweg meer.Ik weet niet meer waar ik hulp kan vinden en wie me zou missen als ik er niet meer zou zijn.
Datum:
16-11-2010
Naam:
babo
Leeftijd:
37
Provincie:
België

ik ben het kotsbeu

Hallo iederen,
ik ben alles kostbeu. ik sta smorgens op en ls ontbijt krijg ik kommentaar van men ouders ook al heb ik niks gedaan. Op school wordi k ook van alels beschuldigt en gepest.
's avonds als ik Thusi kom begitn het zoals de ochtend. Mijn zus doet iets mis en dan is het muijn schul. Mijn ouders willen me in een internaat steken. En dan word het nog erger. Ik zie het leven niet meer zitten. Iedereen zit op mijn kap alleen mijn beste vrienden niet! Ik leef gewoon omdat iedereen zich zou kunnen afreageren op me! Ik denk dat ik me polsen ga oversijden wand ik kap ern u al 2maand mee. ik heb het beu
Datum:
16-11-2010
Naam:
cedric
Leeftijd:
13
Provincie:
België

zelfmoordgedachte door depresie om beperkingen

ik ben jashen (jongen) en ik ben 16 en heb al een heletijd zelfmoord gedachten.

Ik heb 3 beperikingen (adhd, autime''pdd-nos'', en declectie) en zinds mijn 15e ben ik gaan na denken over mijn beperingen.
Wat het allemaal was en wat het met mij doet enzo.
En hoe meer ik er over naging denken hoe depresiever ik wordt.

Door mijn beperkingen kan ik bepaalde dingen niet en ben daarom ook arbeidspeperkt.

Ik kijk niet positief naar mijn toekomst.
want als ik 18 ben krijg ik een wajong uit keering zoals dat heet.
En ik hoor wel eens dat mensen met een uitkeering later vaak slecht aan het werk komen.(ben ik bang voor)
En ik hoor ook wel eens dat mensen met beperingen vaak moelijk een goede baan kunnen vinden.(ben ik ook bang voor)

Ik heb door mijn beperkingen een onzentende haat aan mij zelf.

Zoals het er nu uitziet leef ik nog wel ff maar ik wil echt niet langer dan mijn 18e.
Datum:
16-11-2010
Naam:
jashen tosh (niet mijn echte naam)
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

waarom ik

ik heb veel neigingen om zelfmoord te plegen wie kan mij helpen!!??? mijn ouders blijk baar niet ik vind het niet leuk ik word gepest door me broer en me zus mag ik totaal niet
deze site helpt mij heel erg met mijn gevoelens ik voel me nu al veel beter...

ik heb het gister bijna geprobeerd ik had ongeveer 20 slaappillen van me moeder gepakt en wou ze door slikken maar toen dacht ik aan iedereen waarvan ik hou 2 geweldige vriendinnen en natuurlijk mijn hond waar ik super veel van hou ik ga ook nu naar mijn hond toe als ik problemen heb het helpt als je er met iemand over praat deze hebsite heeft mij een hele groote stap leren zetten ik ben daarom ook wel trots op me zelf

Datum:
16-11-2010
Naam:
verdrietig
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Waarom is het leven zo hard ?

Het begon in mijn jeugd toen ik 5 was mijn ouders gingen scheiden, ik was er kapot van .
nog geen jaar later werd mijn zusje geboren ( volgens mijn ouders een vergissing) ik zag hoop , maar die was tevergeefs .
Ik had hierdoor jarenlang een psychisch onderdrukt trauma .
jaren later ik was 20 mijn zusje was 15 , ik had de hoop opgegeven en was weer goed gaan leven .
maar ik had nooit kunnen bedenken dat toen de ellende begon.
Mijn zusje kreeg een vriendje , hij was een charmante gast , erg aardig .
maar daar vergiste ik me erg in, ik kwam erachter dat hij vreemd ging met een van mijn beste vriendinnen. Hij bedreigde me als ik het zou zeggen , ik geloofde hem niet .
dus ik vertelde het mijn zusje die maakte het meteen uit .
Mijn beste vriendin en ik hadden elkaar vergeven , zij had het ook uitgemaakt , ze leerde zijn karakter kennen.
Toen begon het , Hij kwam naar me toe en was woedend . hij wurgde mij , gelukkig was daar mijn vader en die bevrijdde mij , maar jammergenoeg werd mijn vader neergestoken , hij overleed in het ziekenhuis.
mijn zusje en ik waren er kapot van, vooral ik , omdat het mijn schuld was.
3 maanden later zochten mijn zusje en ik Hem op , op het strand in de avond, wij confronteerden hem over het feit dat hij een moord had gepleegd .
Maar hij werd boos en gaf mij de schuld , mijn zusje geloofde het niet , en toen werd hij pas woedend , hij pakte een mes en stak mijn zusje neer en greep mij, en verkrachte mij , terwijl ik mijn zusje 3 meter verder hoorde doodbloeden.
daarna , heeft een pas nieuwe vriendin mij geholpen en me naar de politie gebracht , die achte hem schuldig en spoorde hem op hij kreeg een gevangenis straf van 6 jaar.
Ik was psychisch helemaal in de war en mijn toenmalige vriendje begreep me niet , hij liet me rusten.
3 maanden na de verkrachting kwam ik erachter dat ik zwanger was , ik kon niet meer een abortus plegen, ik was te laat .
ik kreeg een schattig dochtertje ( en vernoemde haar naar mijn zusje) . intussen was mijn tante doodgegaan .aan kanker ik was er echt kapot van , iedereen in mijn leven ging dood mijn vader, mijn zusje , mijn tante .
mijn toenmalig vriend en ik kregen last van vriendjes van mijn dochters vader .
we besloten om te emigreren , maar volgens de regering mocht ik dat niet doen vanwege juridische rechtzaken.
mijn dochters vader kwam terug uit de gevangenis , hij wou zijn dochter hebben , en vermoorde me haast .
mijn toenmalige vriend schoot mij te hulp en sloeg hem neer , hierdoor kwam mijn vriendje voor een halfjaar in de gevangenis.
ik stond er alleen voor, alleen een hele goeie vriendin van me had ik nog bij me , en mijn moeder alleen die woont niet in nederland.
mijn vriendin en ik besloten hem te vermoorden maar dat liep anders uit , hij vermoorde mijn beste vriendin , ze is een paar weken geleden begraven , naast mijn vriendjes graf ( hij heeft zelfmoord gepleegd in de gevangenis ) ik ben echt zo down, gelukkig is mijn dochters vader weer in de gevangenis , maar ik kan hier echt niet mee leven , ik denk echt elke dag aan zelfmoord , maar dan zie ik mijn dochter en dan denk ik , hoe ga ik ooit tegen haar zeggen dat haar vader mij verkrachte en haar tante , opa door hem zijn vermoord,

ik denk steeds meer om weg te vluchten met mijn dochter , maar ik wil niet een leven vol vluchten met mijn dochter beleven .

moet ik zelfmoord plegen dan ben ik eindelijk van het gezeur af.
of moeten mijn dochter en ik allebei onder een trein . wat moet ik doen.
Datum:
16-11-2010
Naam:
Laura
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-holland

RADELOOS EN EENZAAM

Is 2 en een half jaar begonnen. wel eignlyk hb k altyd zelfmoord gdachtn, zodra k problemen hb n k weet geen raad meer wt k moet doen, denk k aan zelfmoord. vooral anneer k hl diep in myn hrt gpynigd word. k was mt iem di vl dronk, een flinke drinkr dus. wanneer hy dronk, leek ht wl alsof d duivel in hm ws. j ag geen gvoel in z,n ogn. niets. hy schold m uit, beledigde m. zo diep beledigde hy m,dt k m schaamde naar buitn t gaan. hy sloeg m, dt k alleen blauwe plekken aan m lichaam kreeg. wanneer k hm daarna weeszei hy geen sorry, maar hy zei m dt m lichaam licht vn kleur s, daarom wyzn di vlekkn zo duidelyk. voldende keer anneer hy weer gdronkn had, was ht dn weer htzelfde vrhaal. ee dagje heeft hy m zodanig gslagn dt k hersenschudding hb gkregn. hy s iem di geen gvoel heefthy denkt altyd aan zichzelf. yn gvoel, zyn plezier, pyn, frustratie. ht leek wel alsof hy alleen bestond. k dee vn alls voor hm, want zovl hield k vn hm. maar hd nooit waardring voor wt k deedwt k ook deed, hy zag alls als vnzelf sprken.
Datum:
16-11-2010
Naam:
D.S
Leeftijd:
36
Provincie:
Anders

dodelijke dagen

Ik ben van nature een uitzonderlijk vrolijk persoon, ik heb echter een familie waarin veel verlies is geleden, waaronder ook door zelfmoord, dit was allemaal rond mijn tiende jaar en het zit me denk ik nog steeds zo hoog dat ik, wanneer de gevoelens hoog oplopen, kies voor een akelig hoekje in mijn bewustzijn. Die plek daar voel ik me veilig en bang tegelijk. De gedachte aan de dood achtervolgt mij al sinds ik acht ben dagelijks omdat ik destijds veel sterfgevallen van dichtbij heb meegemaakt, en omdat ik me sindsdien voor het hele concept van de dood, in filosofische en natuurkundige termen, mij heeft geinteresseerd..

Het probleem is dat ik als ik het allemaal even niet meer zie zitten of, zoals de afgelopen twaalf maanden, mezelf heb opgesloten in de nasleep van verschillende misgelopen vriendinnen en daardoor 1 stuk sentiment ben geworden. Als ik me alleen voel, of bang of uitgelachen en nogmaals alleen, dan sluit ik me liever voor altijd op in mijn hooofd vol zwarte wateren en schemerige wolken. Het kost me dan al genoeg moeite om me gezicht alleen al naar de supermarkt te helpen. Alles wordt zo zinloos en opgebrand dat er maar een kleine zucht hoeft te zijn die mijn einde inluid. En er is niemand waarmee ik dit deel, al zou ik het willen..

toch hielp het me om te praten met een psycholoog, ik heb het dezelfde dag nog, na ongeveer acht jaar regelmatig met dit verlangen rond te lopen, aan mijn vader verteld.

Sindsdien ben ik weer supervrolijk, hier en daar nog wat schuw en verlegen maar er zit een opwaartse spiraal in. Ik hoop dat iedereen hier weet dat er niets meer zonde is dan het verspillen van je eigen leven. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet vriend. Het blijft mij dan ook verbazen hoe de gevoelens van 1 dag, of 1 minuut ervoor kunnen zorgend dat ik nooit meer een dag wil meemaken.

toch zet ik door, zuchtend of lachend en ik neem me voor om te streven naar het zien opgroeien van mijn kleinkinderen en ik hoop zelfs mijn achterkleinkinderen.

Dat kan als ik me niet overgeef aan de akeligheid van het menszijn.


Weet dat je vrienden wel over een zelfmoord heen groeien, maar je familie nooit. Ik heb het zelf meegemaakt, en wij waren nooit zo hecht.. totdat het te laat was.
Datum:
15-11-2010
Naam:
anoniemer dan ooit
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

who cares

Alsof ik nog zin heb om aan iemand te vertellen waarom ik ermee wil stoppen.
Datum:
15-11-2010
Naam:
Me
Leeftijd:
32
Provincie:
België

suicide.

ik wil namelijk niet zeggen hoe ik heet
ik wil 't geheimhouden.

ik ben een meisje van 14 jaar oud
en ik heb nogal veel meegemaakt
ik ben pas nieuw op myn school al een paar maanden in ;t begin had k 't wel naar mn zin maar nu niet meer echt.
ik voel me dood ongelukkig
omdat er veel over me word gepraat
ze zeggen over my dat k hoer ben
en dat ik allemaal geakke dingen doe met jongens noem maar op.
al die meiden doen zogenaamd lief in me gezicht maar achtr me rug praten ze gewoon dan zegge ze wat een hoer is zij enz. ik ben 't zat om zo genoemd te worden ik kan ';t gewoon niet meer je zou eens moeten weten hoeveel pijn 't me doet
ik doe al een jaar aan zelfsnijden maar nu nu denk k gewoon 't is beter als k zelfmoordpleeg want niemand zal me missen 't enige wat ze zulle zegge ojah die hoer is dood jah door zelfmoord echt aanstellerij ensz.
ze hebben me zoveel aangedaan dat ik nu afstandelijk doe & dat ik automatisch ni meer veel met mensen omga.
i kheb wel een vriend op school die gelooft gelukkig niet de roddels. tegen hem praat ik wel & ben k altijd mee.
dan denk k zovan waarom zou ik zelfmoordplegen ik kan hem dit togh niet aan doen die pijn?
maar nu denk ik weer schijt & ik weet niet eens of ik dit nog kan volhouden
ik voel me walgelijk
ik voel me vreselijk
ongelukkig
verdrietig
pijn
zodraa ik verdrietig ben of wat dan ook
heb ik de neiging om mezelf te snijden
ik ben wel is een keer verder gegaan om in me polsen te snijden nog nooit was ik zo vergegaan en ik wist niet dat ik dat ooit zou doen..
me ma was erachtr gekome ze zag de littekens en schrammen dus ben k ermee gaan ophouden
maar ik weet niet of ik dit nog een jaar kan volhouden ikweet 't niett

maar de keuze is aan my
of ik zelfmoordpleeg...
Datum:
15-11-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.