Levensverhalen (pagina 577)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik wil niet meer

Ik wil niet meer,echt niet meer. Ik heb oceaanen vol gehuild het doet nu gewoon pijn als ik huil. En dit allemaal door mijn ex . Ik ben 5 jaar met hem geweest, en ik ben zo afhankelijk van hem geworden. Hij heeft dit zo misbruikt hij is ontelbaar vaak vreemdgegaan..hij heeft me zovaak geslagen tot bloedens toe,me vastgebonde over me geplast. Ik mocht met niemand meer omgaan maar ik vond het best. Ik wou zo graag zyn waardering dat ik alles deed voor hem,ik kocht de duurste spulle, maakte al zyn school verslage en huiswerk. Maakte voor hem schoon,hielp hem financieel. Alleen voor wat liefde . Maar nooit kreeg ik het helemaal, nu heeft hy me toch in de steek gelaten omdat hy dacht dat ik vreemd was gegaan, ironisch omdat hij duizend keer me heeft bedroge en ik liever sterf dan door ander aangeraakt te worde.. Mense zullen denken je overdrijft,je komt er wel overheen. Maar dit was niet zomaar iets..hij was mijn leven,het centrum van het universum. Ik voel me verloren en eenzaam. Ik heb gefaald,ik heb alles gegeve maar nog was het niet goed. Dan moet het wel aan min liggen. Ik zak steeds dieper weg wat verlang ik naar die stilte,die eeuwige stilte waarin ik nooit meer zal huile nooit meer deze pijn zal voele die mijn huid doorboort, ik wil weg,ver ver weg van hier.
Datum:
21-11-2010
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

Altijd alleen

Ik sta er altijd alleen voor. Als dit het is dan hoeft het niet. Positief denken, is iets wat me niet meer lukt. Ik voel me vreselijk alleen. Iedereen heeft wel op z'n minst 1 iemand. Een vader, een moeder, een broer, een zus, een kind, een vriend, een partner, een grootouder. Ik heb niemand. Ik ben 30 jaar en ik sta er al mijn hele leven alleen voor. Relaties mislukken want ze beseffen al heel snel dat ik waardeloos ben. Niemand kan van mij houden. Ik weet niet waarom god mij dit leven heeft gegeven maar ik blijf hem elke dag dankbaar dat hij wel van mij houdt. Ik wil niet dood maar ik wil ook niet leven. Ik voel me zo alleen. En dan komt kerst er ook weer aan. Iedereen brengt het gezellig door met familie. Maar ik heb niemand. Zal ik weer dapper uitgebreid voor mezelf koken en mezelf voorhouden dat ik best gelukkig in mijn eentje ben? Ik wil het allemaal opgeven maar wat bereik ik daarmee. Ik wil niet alleen zijn maar ik ben het wel. Ik wil niet meer elke dag alleen zijn. Ik wil niet meer elke avond alleen eten. Ik zou zo graag willen dat iemand van mij houdt. Dat iemand mij mooi vindt en bij mij wilt zijn. Dat iemand op mij wacht als ik thuis kom van werk. Maar dromen zijn bedrog. Ik ben alleen en niemand houdt van mij.
Datum:
21-11-2010
Naam:
Emgablah
Leeftijd:
30
Provincie:
Utrecht

NEE

Ik heb mijn ouders en mijn zussen 1 maand geleden verloren en ik ben in therapie geweest maar niks hielp dus ik zeg gedag
Datum:
21-11-2010
Naam:
Kelly
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

wiewaar

Weet niet echt waar te beginnen. Om een lang verhaal zo kort mogelijk te maken want anders word het binnen een kwartier een hele website over mijn gevoel, ik ben dit moment al bijna een jaar gewend geraakt aan de isolatie en het heeft ertoe geleid dat ik de laatste drie maanden bijna geen contact meer heb met de buitenwereld. Ookal weet ik dat ik ervan geniet als ik het heb, toch kost het zoveel moeite en weerstand om mezelf de deur uit te krijgen. Gisteren liep ik weer met een riem door het huis en viel me oog op de meest debielste plek om hem te vestigen, namellijk in de kier van het badkamerraam als die op de knip staat, en de riem aan een bloeshanger uit de kast die ik tussen het raam schuif. Ik denk dat het gewicht de hanger nog zou breken, al ben ik absoluut niet iemand met overgewicht.

Heb het verlangen mezelf te bevrijden van mezelf want ik hou mezelf aan een stuk door tegen en de teleurstelling is groter dan dat ik zin heb in de toekomst. Intussen ben ik chagrijnig en lusteloos en een saaie vertoning voor anderen. Ik had daar nooit echt last van, kon iedereen vermaken met een paar woorden. Lig hier weer in me bed dit te doen, de dag is nog niet eens begonnen en voor mij is die al afgelopen. Wat moeten ze verder nog als ik zo leef of als ik zo niet meer leef. Ik haat mezelf hiervoor en ik wil deze zwakte uitroeien
Datum:
20-11-2010
Naam:
Zinzoeker
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

gewoon opgeven mag toch ook?

wat heb je eraan, hier je verhaal te vertellen: ik heb mn verhaal al 100x verteld en niemand kan me helpen. Ben al opgenomen geweest, maar niemand kan je ermee helpen. heb medicijnen gehad, maar meer is niet mogelijk. de sociale druk, de eisen vanuit de maatschappij, het is allemaal zo veel. je vrouw die wel om je geeft, maar niet genoeg om je belangrijk te vinden: haar werk is belangrijker. Je kinderen die "een eigen mening hebben" en niet geïnteresseerd zijn in die van jou. De onzekerheid waarmee je dagelijks naar je werk gaat, wetende dat je in een mannenkultuur zit waar niemand je ooit eens zal motiveren, waarderen, een hart onder de riem steken. Kinderen van anderen die me vroeger zo konden waarderen, maar omdat je een man bent en het raar is als mannen een vretrouwensband hebben met jonge kinderen, die band verbreken. Omdat je een man bent niet fysiek mag doen, omdat er wat van gedacht kan worden. Ik ben het zat om te vechten tegen de bierkaai, ik wil niet meer. Ik wil nix meer. Hoeveel is een mensenleven waard, als je zelf geen waarde hecht aan je leven en niemand je waarde kan geven, of je kan overtuigen dat een mensenleven waarde heeft?
Ik heb de kracht niet meer om te leven, zelfs de kracht niet om het te beeindigen.
Datum:
20-11-2010
Naam:
Pjotr
Leeftijd:
50
Provincie:
Utrecht

afwijzen

ik word telkens weer afgewezen in de liefde en ik ben dat nu moe
en kwil uit het leven stappen zodat ik al die pijn en afwijzingen niet meer hoef te voelen
Datum:
19-11-2010
Naam:
hm
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

...

ik kan niks goed doen voor mijn familie ik ben heel anders dan mijn familie mijn familie draagt hoofddoek en willen dat ik ook net als hun ben maar hun zijn zo gewend ik niet ik ben meer een mens met veel make/up en sieraden mijn vriendinnen laten mij snel in de steek voorbeeld als hun ruzie krijgen en ik maak hen weer vriendinnen dan worden ze met mij ruzie ik mag nooit iets wat ik een keer wil eerst tot 10 jaar deed ik ook rokken aan maar toen wou ik voor mezelf opkomen maar nu haat mijn familie me nog meer als ik doe wat hun zeggen dan rodelen kinderen over mij ik heb 2 keer geprobeerd zelfmoord te plegen ik had een klein beetje lef maar toen kon ik het gewoon niet
Datum:
19-11-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

is er leven voor de dood

In februari 1997 werd mijn hart verwoest en verbrijzeld.
sindsdien voel ik nog alleen maar koudte.
het was een verkeerd begrepen gebeuren maar het is gebeurd.
tot nu toe ben ik in leven gebleven door enkel en alleen hoop.echter nu zie ik het niet meer zitten.
het enige wat me weerhoud is ikzelf.
mischien even lastig om te begrijpen.als ik bedoel ikzelf bedoel ik daarmee mijn verstand.het is mijn hart dat aan flarden is geschoten.ik leef nu al 13 jaar met een hoop rommel in mijn ribbenkast.soms valt er even een druppeltje'feeling'inside me maar na twee tinde seconden is dat dan alweer opgeslokt door het zwarte gat in mij.
mijn hart is een zwart gat geworden en niet op een tijdspanne van voldoende tijd maar via bliksenschichten vol haat.
indien ik een psichopaat zou zijn in m'n verstand dan was ik een komplete want mijn hart is bewoond door...
ik weet het zelf ook niet.
sorry voor de overlast,ik hoop juist op een ongedaan worden van de kraaiepoten in mijn hart.
groetjes,chris
Datum:
19-11-2010
Naam:
chris
Leeftijd:
51
Provincie:
Anders

rot rots roet

Ik voel me niet gewaardeerd. Ik heb soms het idee dat niemand me hoort en dat ik alles in mijn eentje moet oplossen. Ik heb alleen mijn moeder als echt steun mijn vader is iemand waar ik absoluut niet over dit soort dingen kan praten hij verafschuwt het wil het het liefst weg stoppen en het nooit meer open doen. Soms als ik in de spiegel kijkt zie ik een meid die hellemaal uitgeput is en moe van zichzelf dan zou ik het liefst uit het raam willen springen. Heel vaak als ik in de auto zit kijk ik gefocus naar de zijkant van de deur en zie ik voor me hoe ik hem open trek en hoe ik er uit spingt en eindelijke vrij ben. Als er mensen voorbij rijden denk ik vaak : 'Dit is de laatste keer dat ik ze zie daarna zijn ze dood en ligen ze in ene kist'. Ik haat die gedachten en toch komt het telkens terug. Ik haat mezelf vind mezelf oerlelijke en ik snap niet waarom ik nog leef soms lig ik gewoon dagen te huilen omdat ik mezelf zo vreselijke vind. Is het dan niet beter om er een eind aan te maken.

Ik heb advies van iemand nodig die ongeveer de zelfde ervaring heeft als mij.
Ik zou dat heel fijn vinden.

Ik zie mezelf niet als ik zelf. In een ander zie ik mezelf. Waardoor ik mezelf vergeet en langerzaam steeds een stukje kwijtraakt.
Datum:
19-11-2010
Naam:
Roos
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

mijn verhaal

Hallo ik ben een eenzaam meisje van 20 jaar op deze wereld.
mijn hele leven is kut, ik heb dingen gezien die ik niet mocht zien toen ik 5 jaar oud was, ik wist al hoe het hele drugs wereldje in elkaar zat en alles wat wapens waren. ondanks dat mijn vader in die wereld zat.. was hij wel de enige man in mijn leven die echt van mij hield en mij nooit zou verneuken zoals de rest van mijn familie.. mijn moeder heeft mijn vader er uit gegooit een jaar voor dat hij dood werd geschoten, alles werd van me af genomen en ik was nog maar 12 jaar.. ik gaf jaren lang mijn moeder de schuld van alles, had het gewenst dat het andersom was geweest..maar zie nu wel in dat het voor ons allen het beste was om mijn vader de deur uit zetten zei mijn moeder!! de man waar ik het meeste van hou en die mij nooit pijn zou doen is dood!! de jongen die zegt dat ie van me houd.! gaat vreemd, terwel ik een kindje van hem krijg.. hij weet het nog niet want ik heb het hem nog niet verteld, maar zoals jullie lezen.. mijn hele leven zit ik in een dip en waarom ik probeer zo goed te zijn voor iedreen en alles en ze verneuken mij allenmaal steeds weer en meer.. dus waarom zou ik hier op deze wereld moeten blijven als iedreen mij tog alleen maar bewust pijn doet !

ik kan er met niemand over praten dus ik ben zo blij dat ik mijn verhaal hier kan vertellen, en dat er mensen die zich misschien wel netzo ellendig voelen mij en die snappen dan wat ik doormaak en voel..

Een eenzaam meisje van 20 op deze koude wereld
Datum:
19-11-2010
Naam:
Een eenzaam meisje van 20 op deze koude wereld
Leeftijd:
20
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.