Levensverhalen (pagina 580)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waarom is het leven zo hard ?

Het begon in mijn jeugd toen ik 5 was mijn ouders gingen scheiden, ik was er kapot van .
nog geen jaar later werd mijn zusje geboren ( volgens mijn ouders een vergissing) ik zag hoop , maar die was tevergeefs .
Ik had hierdoor jarenlang een psychisch onderdrukt trauma .
jaren later ik was 20 mijn zusje was 15 , ik had de hoop opgegeven en was weer goed gaan leven .
maar ik had nooit kunnen bedenken dat toen de ellende begon.
Mijn zusje kreeg een vriendje , hij was een charmante gast , erg aardig .
maar daar vergiste ik me erg in, ik kwam erachter dat hij vreemd ging met een van mijn beste vriendinnen. Hij bedreigde me als ik het zou zeggen , ik geloofde hem niet .
dus ik vertelde het mijn zusje die maakte het meteen uit .
Mijn beste vriendin en ik hadden elkaar vergeven , zij had het ook uitgemaakt , ze leerde zijn karakter kennen.
Toen begon het , Hij kwam naar me toe en was woedend . hij wurgde mij , gelukkig was daar mijn vader en die bevrijdde mij , maar jammergenoeg werd mijn vader neergestoken , hij overleed in het ziekenhuis.
mijn zusje en ik waren er kapot van, vooral ik , omdat het mijn schuld was.
3 maanden later zochten mijn zusje en ik Hem op , op het strand in de avond, wij confronteerden hem over het feit dat hij een moord had gepleegd .
Maar hij werd boos en gaf mij de schuld , mijn zusje geloofde het niet , en toen werd hij pas woedend , hij pakte een mes en stak mijn zusje neer en greep mij, en verkrachte mij , terwijl ik mijn zusje 3 meter verder hoorde doodbloeden.
daarna , heeft een pas nieuwe vriendin mij geholpen en me naar de politie gebracht , die achte hem schuldig en spoorde hem op hij kreeg een gevangenis straf van 6 jaar.
Ik was psychisch helemaal in de war en mijn toenmalige vriendje begreep me niet , hij liet me rusten.
3 maanden na de verkrachting kwam ik erachter dat ik zwanger was , ik kon niet meer een abortus plegen, ik was te laat .
ik kreeg een schattig dochtertje ( en vernoemde haar naar mijn zusje) . intussen was mijn tante doodgegaan .aan kanker ik was er echt kapot van , iedereen in mijn leven ging dood mijn vader, mijn zusje , mijn tante .
mijn toenmalig vriend en ik kregen last van vriendjes van mijn dochters vader .
we besloten om te emigreren , maar volgens de regering mocht ik dat niet doen vanwege juridische rechtzaken.
mijn dochters vader kwam terug uit de gevangenis , hij wou zijn dochter hebben , en vermoorde me haast .
mijn toenmalige vriend schoot mij te hulp en sloeg hem neer , hierdoor kwam mijn vriendje voor een halfjaar in de gevangenis.
ik stond er alleen voor, alleen een hele goeie vriendin van me had ik nog bij me , en mijn moeder alleen die woont niet in nederland.
mijn vriendin en ik besloten hem te vermoorden maar dat liep anders uit , hij vermoorde mijn beste vriendin , ze is een paar weken geleden begraven , naast mijn vriendjes graf ( hij heeft zelfmoord gepleegd in de gevangenis ) ik ben echt zo down, gelukkig is mijn dochters vader weer in de gevangenis , maar ik kan hier echt niet mee leven , ik denk echt elke dag aan zelfmoord , maar dan zie ik mijn dochter en dan denk ik , hoe ga ik ooit tegen haar zeggen dat haar vader mij verkrachte en haar tante , opa door hem zijn vermoord,

ik denk steeds meer om weg te vluchten met mijn dochter , maar ik wil niet een leven vol vluchten met mijn dochter beleven .

moet ik zelfmoord plegen dan ben ik eindelijk van het gezeur af.
of moeten mijn dochter en ik allebei onder een trein . wat moet ik doen.
Datum:
16-11-2010
Naam:
Laura
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-holland

RADELOOS EN EENZAAM

Is 2 en een half jaar begonnen. wel eignlyk hb k altyd zelfmoord gdachtn, zodra k problemen hb n k weet geen raad meer wt k moet doen, denk k aan zelfmoord. vooral anneer k hl diep in myn hrt gpynigd word. k was mt iem di vl dronk, een flinke drinkr dus. wanneer hy dronk, leek ht wl alsof d duivel in hm ws. j ag geen gvoel in z,n ogn. niets. hy schold m uit, beledigde m. zo diep beledigde hy m,dt k m schaamde naar buitn t gaan. hy sloeg m, dt k alleen blauwe plekken aan m lichaam kreeg. wanneer k hm daarna weeszei hy geen sorry, maar hy zei m dt m lichaam licht vn kleur s, daarom wyzn di vlekkn zo duidelyk. voldende keer anneer hy weer gdronkn had, was ht dn weer htzelfde vrhaal. ee dagje heeft hy m zodanig gslagn dt k hersenschudding hb gkregn. hy s iem di geen gvoel heefthy denkt altyd aan zichzelf. yn gvoel, zyn plezier, pyn, frustratie. ht leek wel alsof hy alleen bestond. k dee vn alls voor hm, want zovl hield k vn hm. maar hd nooit waardring voor wt k deedwt k ook deed, hy zag alls als vnzelf sprken.
Datum:
16-11-2010
Naam:
D.S
Leeftijd:
36
Provincie:
Anders

dodelijke dagen

Ik ben van nature een uitzonderlijk vrolijk persoon, ik heb echter een familie waarin veel verlies is geleden, waaronder ook door zelfmoord, dit was allemaal rond mijn tiende jaar en het zit me denk ik nog steeds zo hoog dat ik, wanneer de gevoelens hoog oplopen, kies voor een akelig hoekje in mijn bewustzijn. Die plek daar voel ik me veilig en bang tegelijk. De gedachte aan de dood achtervolgt mij al sinds ik acht ben dagelijks omdat ik destijds veel sterfgevallen van dichtbij heb meegemaakt, en omdat ik me sindsdien voor het hele concept van de dood, in filosofische en natuurkundige termen, mij heeft geinteresseerd..

Het probleem is dat ik als ik het allemaal even niet meer zie zitten of, zoals de afgelopen twaalf maanden, mezelf heb opgesloten in de nasleep van verschillende misgelopen vriendinnen en daardoor 1 stuk sentiment ben geworden. Als ik me alleen voel, of bang of uitgelachen en nogmaals alleen, dan sluit ik me liever voor altijd op in mijn hooofd vol zwarte wateren en schemerige wolken. Het kost me dan al genoeg moeite om me gezicht alleen al naar de supermarkt te helpen. Alles wordt zo zinloos en opgebrand dat er maar een kleine zucht hoeft te zijn die mijn einde inluid. En er is niemand waarmee ik dit deel, al zou ik het willen..

toch hielp het me om te praten met een psycholoog, ik heb het dezelfde dag nog, na ongeveer acht jaar regelmatig met dit verlangen rond te lopen, aan mijn vader verteld.

Sindsdien ben ik weer supervrolijk, hier en daar nog wat schuw en verlegen maar er zit een opwaartse spiraal in. Ik hoop dat iedereen hier weet dat er niets meer zonde is dan het verspillen van je eigen leven. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet vriend. Het blijft mij dan ook verbazen hoe de gevoelens van 1 dag, of 1 minuut ervoor kunnen zorgend dat ik nooit meer een dag wil meemaken.

toch zet ik door, zuchtend of lachend en ik neem me voor om te streven naar het zien opgroeien van mijn kleinkinderen en ik hoop zelfs mijn achterkleinkinderen.

Dat kan als ik me niet overgeef aan de akeligheid van het menszijn.


Weet dat je vrienden wel over een zelfmoord heen groeien, maar je familie nooit. Ik heb het zelf meegemaakt, en wij waren nooit zo hecht.. totdat het te laat was.
Datum:
15-11-2010
Naam:
anoniemer dan ooit
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

who cares

Alsof ik nog zin heb om aan iemand te vertellen waarom ik ermee wil stoppen.
Datum:
15-11-2010
Naam:
Me
Leeftijd:
32
Provincie:
België

suicide.

ik wil namelijk niet zeggen hoe ik heet
ik wil 't geheimhouden.

ik ben een meisje van 14 jaar oud
en ik heb nogal veel meegemaakt
ik ben pas nieuw op myn school al een paar maanden in ;t begin had k 't wel naar mn zin maar nu niet meer echt.
ik voel me dood ongelukkig
omdat er veel over me word gepraat
ze zeggen over my dat k hoer ben
en dat ik allemaal geakke dingen doe met jongens noem maar op.
al die meiden doen zogenaamd lief in me gezicht maar achtr me rug praten ze gewoon dan zegge ze wat een hoer is zij enz. ik ben 't zat om zo genoemd te worden ik kan ';t gewoon niet meer je zou eens moeten weten hoeveel pijn 't me doet
ik doe al een jaar aan zelfsnijden maar nu nu denk k gewoon 't is beter als k zelfmoordpleeg want niemand zal me missen 't enige wat ze zulle zegge ojah die hoer is dood jah door zelfmoord echt aanstellerij ensz.
ze hebben me zoveel aangedaan dat ik nu afstandelijk doe & dat ik automatisch ni meer veel met mensen omga.
i kheb wel een vriend op school die gelooft gelukkig niet de roddels. tegen hem praat ik wel & ben k altijd mee.
dan denk k zovan waarom zou ik zelfmoordplegen ik kan hem dit togh niet aan doen die pijn?
maar nu denk ik weer schijt & ik weet niet eens of ik dit nog kan volhouden
ik voel me walgelijk
ik voel me vreselijk
ongelukkig
verdrietig
pijn
zodraa ik verdrietig ben of wat dan ook
heb ik de neiging om mezelf te snijden
ik ben wel is een keer verder gegaan om in me polsen te snijden nog nooit was ik zo vergegaan en ik wist niet dat ik dat ooit zou doen..
me ma was erachtr gekome ze zag de littekens en schrammen dus ben k ermee gaan ophouden
maar ik weet niet of ik dit nog een jaar kan volhouden ikweet 't niett

maar de keuze is aan my
of ik zelfmoordpleeg...
Datum:
15-11-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Zelfmoord? ja of nee..

Hallo,

Ik heb hier sommige verhalen gelezen en zie hoe depressief sommige mensen denken over hun leven. Het is verschrikkelijk om te leven.

Ik zelf heb wel eens aan zelfmoord gedacht, zag het niet meer zitten op momenten dat het allemaal even niet mee zat.

Een tijdje geleden heeft de moeder van een kennis van mij zichzelf opgehangen en ook ik was er kapot van. Ik moet er niet aan denken dat ik mijn moeder of vader dat zou doen.

Daarnaast denk ik ook : Ik kan de mensen helemaal niet alleen laten, ik zou ze veel te veel verdriet doen. Ik zag er vanaf.

Maar depressief ben ik nog regelmatig. Geprikkeld, depressief is misschien een groot woord maar dat je het allemaal even niet ziet zitten. Zeker rond deze maanden.

Zie vooral de positieve kant van alles in. Praat erover, of schrijf het op. Als je er niet meer uitkomt alleen, zoek dan alsjeblieft, alsjeblieft hulp want je kan de mensen hier niet zomaar laten stikken.

En knuffel je ouders nog zolang het kan ;)
Datum:
15-11-2010
Naam:
Matthijs
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Onverwacht, onduidelijk

Ik ben 4 jaar samen geweest met een jongen waar ik hopeloos veel van houd. We hebben een enorm sterke band maar onze onzekerheden, gevolgen van trauma's speelde omgekeerd op elkaar in. Hij had zo goed als zeker om de 7dagen een psychotische aanval waarbij niets nog tot hem doordrong. Hij door en door slecht was en vandaar liep het altijd uit in superzware ruzies. tot we verhuisde naar ons nieuwe huisje heeft hij me maximaal een keer aan mijn arm getrokken maar mochten alle deuren er steeds aan geloven, en muren, en dingen. ik wou er een 6tal maanden geleden mee stoppen. Ik wou verhuizen, maar door de situatie en hoe hij het uitspeelde leek het voor mij alsof het misschien mede te maken hadden met claustraufobie. Maar sinds 1mei waren we dan verhuisd naar een huisje, een onverwachte meevaller. Mooi en romantisch. Maar hij zat thuis, deed niets, voelde zich ongelooflijk nutteloos dus trachtte ik hem nog steeds te motiveren terwijl ik op mijn laatste aan het draaien was. Hoe goed hij ook is, was, 90% van de tijd was hij ongeloofelijk maar 10% van de tijd ONGELOOFLIJK. Aan het begin van ons verlof ging alles goed, ook net nieuwe vrienden samen, dat begon goed te gaan, die vrienden hebben we er ook nog aan over. Maar na een voormiddag werken in de tuin werd hij ineens gek. Dat heeft 6-7uur geduurd voordat hij uiteindelijk heeft ingepakt en is weggegaan. Ik kon er niet meer tegen en zij niets. Ik ging gewoon douche. Kalmeer, ga naar buiten, ga wandelen, belt iemand, maar laat mij met rust. Neen hij kon weer geen millimeter van me wegblijven dus ik had last van claustraufobie. Dat ik waar ik het van kreeg, maar ook wanneer hij beneden kon blijven moest hij letterlijk onder mijn neus kunnen hangen. Om dingen te stellen, te zeggen dat hij het weet, wat voor iemand hij is, waarom moet ik altijd zeggen dat hij ne goeie is da is ni zo. Slaagt hij tien keer op zijn eigen gezicht terwijl ik erop sta te kijken, moet ik normaal doen als ik reageer, ik had hem nodig doet hij de douche open om mij een goei mot te geven. Vergiffenis, maar hij doet het nog is als ik zeg van ja zo gemakklijk gaat dat allemaal nie meer. 2 maand is hij weggeweest, en ik miste hem. Toen heeft het 1 of 2 weken geduurd, ik weet het zelfs niet meer, wat we gedaan hebben, alleen dat moment blijft me bij. De deur van het huis gaat op slot, ik moet mee naar vanachter, gekke dolle ogen, brullen, ik moest zeggen dat ik niet van hem hou…. Ik dacht dat ik eraan was, ik ben met geluk naar buiten kunnen gaan, heel de buurt stond buiten, letterlijk, we hebben een doodlopend straatje en er stond 15mn bij elkaar. Hij heeft nog de tuintafel kapot geslagen waar ik aan zat en de vuilbakken kapot gestampt. ik kon niets meer uitbrenge. Maar ik houd vast aan die band, tegen beter weten in heb ik het gevoel verloren te hebben. Hij is nu beter, heeft dingen beseft en ik begin meer en meer te begrijpen hoe hij zich voelde maar ik heb hem dat gevoel niet gegeven of WEL ??????? ik weet niet meer wat ik wel en niet goed deed... hij zegt dat het niet aan mij lag, maar toen we overtlaatst samen kwamen zei hij tegen ne kamaraad dat hij niet weet wat ik van hem wil.!!!! GODVER... ik weet iet of ik mag vloeken...

HELP… als ik mijn weg niet naar huis vind (gevoelsmatig) ga is geestelijk naar huis!!
Datum:
15-11-2010
Naam:
Cassey
Leeftijd:
25
Provincie:
België

geluk

Na een jaar gelukkig te zijn terwijl ik nooit gelukkig ben geweest doet zo'n pijn :(. Het is beter om ongelukkig te leven en geluk niet te kennen dan het verliezen. En alles wat ik wou was openheid, eerlijkheid en soms iets leuks gaan doen. Ik ben verloofd en sinds de verloving is alles slechter gegaan, zelfs na de verloving wou ze nog steeds niet vertellen dat ze een vriend heeft. Ik heb 26 jaar dacht ik met verdriet gelopen omdat ik nooit gelukkig was nu heb ik geluk en is het kapot gegaan. Me hartje kan het niet meer aan. Ze betekend alles voor me en hou zoveel van haar en zij van mij maar alleen binnen 4 muren :( veilig van de buiten wereld. Nou vaarwel wrede buitenwereld! Ik heb zoveel pijn dus ga ik maar aan de pijnstillers en zuip ik me dood
Datum:
15-11-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
27
Provincie:
Zuid-holland

alles zit gewoon tegen

Laatst is lqt geconstateerd bij mij, wat op zich niet erg is , maa rmn medicijnen slaan niet aan waardoor ik om de haverklap neer val en niemand neemt me meer serieus. Ook gaan mn ouders scheiden en mn voormalige vrienden vinden dat ik te serieus ben. De laatste tijd krijg ik alleen nog maar commentaar en wil ook wel eens een compliment. Als ik zelfmoord pleeg, heeft denk ik niemand het door, of ze zijn blij.
Datum:
15-11-2010
Naam:
jasmijn
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

ik zit vast

Door de beslissingen die ik heb genomen ben ik vreselijk diep terecht gekomen ik denk er vaak aan om er maar gewoon mee te stoppen. ik ben bang om weer te falen om weer afgewezen te worden, om weer te moeten liegen om ergens onderuit te komen... soms durf ik gewoon niks meer, en ondanks de hulp die ik krijg, ben ik bang dat het uiteindelijk niet goed komt.. misschien is het maar beter om er gewoon mee te stoppen, het enige wat me ervan weerhoud om het te doen is de pijn en verdriet die ik zal achterlaten... ik zit vast...
Datum:
15-11-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.