Levensverhalen (pagina 575)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Anderen melden me hoe slecht ik ben

Ze bevestigen alleen maar dat kleine stemmetje in mijn hoofd. Wat zie je er lelijk uit, je doet nooit iets goed, waardeloos.
Tegen anderen laat ik deze kant zelden van me zien. Ik zet mijn masker op en lach.
Bij ruzie sta ik mijn mannetje, maar de woorden doen me pijn als een mes in mijn hart.

'Ik wilde dat je nooit geboren was', 'wat een *wijf ben jij', 'ga maar snel dood, dan zijn we van je af'.

Ben ik dan nergens goed voor? Houd er helemaal niemand van mij? Wat doe ik fout? Mag ik soms mijn eigen mening niet vertellen?

Ik weet het niet meer... Ze hebben vast gelijk.

Ik ben afval. Tijd om weggegooid te worden.
Datum:
24-11-2010
Naam:
K
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

zelmoord ik wil het zo graag

het leven heeft geen zin meer,
steeds als ik andere mensen zo blij zie denk ik: waarom ben ik niet blij, ik wil dood, ik heb nooit plezier in mijn leven. ik heb geen vrienden om mee te spelen en ik kan niemand vertrouwen. Mijn ouders zijn overleden, ik woon bij mijn oom en tante alleen ze behandelen me slecht. ik wordt geslagen ik zit altijd onder de blauwe plekken. mijn oom heeft me al 3 x verkracht maar ik durf geen aangifte te doen omdat ik anders niet bij iemand terecht kan, ik denk dat ik voor de trein ga springen alleen dat vind ik zielig voor mijn tante, ik denk dat ik een kamer onder het bloed ga smeren en mezelf ophangen, en een brief waarin staat; waarom behandelen jullie mij zo slecht, sorry voor alles: Vaarwel.
ik zie het leven niet meer zitten..
Datum:
24-11-2010
Naam:
*vrouw*
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

oneerlijk

Heb moeite met de oneerlijkheid in deze wereld.En dat zal niet veranderen zo lang ik leef.De een heeft alles en de ander bijna niks.
Ik kan hier heel slecht tegen.
Daarnaast heb ik nooit van mezelf gehouden.Heb ik eigenlijk altijd maar kort het nut van iets ingezien.
En ik zou dankbaar zijn als ik besmet zou raken met een dodelijk vogelgriepvirus.Maar tot op heden geen epidemie.
Datum:
23-11-2010
Naam:
klaproos
Leeftijd:
43
Provincie:
Noord-holland

ik ben op en me strijtlust is op en weg

ik ben 32 jaar ik had echt een top vrouw van me leven echt waar ik hield voor veel van haar we hadden in onze relatie wel eens wisselingen maar niet gekke dingen of zo maar toch we kwamen er wel we gingen na de paarden westrijden toe waar ze graag heen ging om te springen en vond het leuk om tezien echt we hadden twee liefe honden waar we allebij veel om gaven en dat doe ik nu nog steeds maar ik heb al voor me vriendin Floor ook wel een relatie gehad niet veel maar anders was dat dit voelde goed me ware vrouw was en is het nog steeds me hart is zo gebroken dat wil je niet weten ik kan het niet meer op brengen om me hart weer aan elkaar te lijmen en dan weer te laten bregen door iemand of dan ook en zij gaat maar veder met haar leven of er niets is gebeurd ze wil haar spullen ook niet allemaal op halen durf ze niet zeg ze ik heb haar nog nooit met een vinger aan geraakt op welke manier dan ook en dat doet zeer als iemand zo over je denk te wel ze alles kreeg wat haar hart wilde en wat ik kon en mogerlijk was ik weet niet meer hoe ik dit rond moet brengen en moet doen ik leef nu al twee maanden met een stikkende gevoel in me lichaam kan slecht eten als ik iets binnen heb dan moet ik na een half uur al over geven weer en weer ik ben hier zo moe van geworden dat ik niet meer wil leven steeds maar gebroken worden ben ik zat
ik heb al een keer zelf gedaan maar is niet gelukt want had blijkbaar niet de goede pillen hier voor ben nu zelfs aan het spraren voor grote slaap pillen ik vind het een kant wel triest maar ik ben op en weet niet hoe ik hier uit moet komen loop ook bij de huis arts maar dat wil niet eens helpen voel me meer klote dan ik er heen ben geweest en dan kost het me weer een week om bij te komen wie weet hier iets op

Gr J
Datum:
23-11-2010
Naam:
Jeroen
Leeftijd:
32
Provincie:
Gelderland

ik weet nie meer wat ik moe doen

ik hoor iedere x van me vrienden ja ik ga ZM plegen maar mijn vriend wil het ook hij vroeg aan mij heb je een touw als hij ZM pleegt doe k het ook ik kan nie zonder hem:$
ik hou te veel van hem ik weet het gwn nie meer.
Datum:
23-11-2010
Naam:
vafoeygorueyg
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

Enkel tegenslagen

Zet mij alsjeblieft in een hutje bovenaan in de bergen, waar ik mijn rust vind en kan genieten van alles om mij heen.

Ik heb het verleden al verwerkt, het laat alleen littekens achter, ook in je omgevng, die er blijkbaar nog steeds niet mee om kunnen gaan. Laat me met rust, ik wil hier weg, ik wil een nieuw begin.

Maar ik ben pas 16, waarom krijg ik zo'n kut start in mijn leven? Waarom kan ik mijn leven niet meer oppakken?
Probleem na probleem.

Ik ben er moe van, zo wil ik niet leven.
Het enigste wat me tegen houd is dat ik mijn vrienden niet in de steek wil laten.
Maar een verkeerde beweging en dan is dat muurtje ook weg.

Dan moet je naar jezelf kijken en hoe zwak ook van mezelf, dat kan ik niet, want ik wil in een hutje bovenop de berg zitten, uitkijkend over het landschap, zien hoe de bomen eeuwig hamonieus heen en weer bewegen door de wind, ik wil de kleuren van de wereld zien veranderen,
elk seizoen weer.

Ik wil geen grijze kamer, waar ik diep in word gezogen, alles proberen een plaatsje te geven, maar het is teveel, te snel, te zwaar, te rommelig, te pijnlijk.
Ik ben eigenlijk gewoon op.
Datum:
23-11-2010
Naam:
Bagpiper
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

hoe nog leven al het leven uit je is gezogen

thuis word er niet naar mij gekeken word behandeld als een slaaf en mijn broer is volgens mijn ouders de baas, soms vergeten ze gwn dat ik er ben een keer belde ik aan omdat ik me sleutels was vergeten en ze zij van ik ken je niet en rot maar op sinds die keer heb ik gwn nooit echt met me moeder gesproken dacht als op school ben is er niks aan de hand tot een vriend van mij plotseling om het leven kwam de heleschool stond opzijn kop en mijn andere vrienden zijn in de war iedereen ging eigen weg en ging in de alcohol en de drugs probeerde er uit te blijven vertelde tegen ouders die werden allee kwaad en zijde van je doet je best maar ik was kwaad en verdrietig en deed het als soort wraak op wat zij mij aan deden ( ik was toe 13) nu 2 jaar later is alles fout ik ga niet meer aar school en hag dag e nacht buiten alleen thuis om te slapen ik wil het niet meer wil gwn een normaal leven die ik niet kan krijgen ik leef nu nog voor de dood dus waarom maak ik die zelf niet zo vaak voor treinbaan te staan wachten en da tog denken nee kan ik niet doen maar voor wie wie geeft er nog om mij me ouders zullen alleen blij zijn dat ik weg ben en mijn vrienden nou ja vrienden kan je het ook weer niet noemen als iemad weet wat ik kan doen zeg dat dan alsjeblieft ik wil help maar kan nerges heen
Datum:
22-11-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

ziekte van tolga

ik ben al jaren verdreitig omdat ik niet krijg wat ik wil ik zit soms eenzaam op de fiets met een winterjas aan in de zomer van 30graden soms denk ik waar ben ik me bezig en begin ik te schelden zomaar en doe ik net als of een lolly stokje een sigaret is maar ik ben hget nu zat

ik denk dat ik mij zelf opp een pijnloze manier ga tjah spreek voor zich
Datum:
22-11-2010
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
78
Provincie:
Overijssel

van geen waarde

Al van jongs af aan ken ik mijn eigen vader niet. Ben een buitenechtelijk kind. Voor mijn moeder, familie en omgeving was het toendertijd een taboe om daarover te praten. Heb 3x in mijn leven gedacht te stoppen met leven en ook daadwerkelijk pogingen ondernomen. Maar iedere keer deinsde ik terug; wilde toch leven! Echter zo'n 10 jaar terug kreeg ik te maken met een acuut blaas/darmprobleem, waaruit zelfs hepatitis b ontstond (waarschijnlijk door vervuilde endoscopieslangen). Stond vaak met pijnen 's avonds langs de weg. Heb 22 jaar een partner gehad, waarvan ik zielsveel hield, maar waarmee het moeilijk was om echt te kunnen praten over leven en datgene wat ik vanaf mijn jeugd meegemaakt heb. Begin 2010 heft ze me meegedeeld dat ze van mij geen energie meer krijgt, geen intimiteit en dat het daarom beter is om uit elkaar te gaan. Tot op heden zitten we nog steeds in een huis, omdat ontvlechtig ook moeizaam verloopt. Ben vanaf 2009 werkzoekend, en heb inmiddels ruim 1000 sollicitaties verricht, die iedere keer weer een afwijzing opleveren. Dit gebeurde me ook in de jaren tachtig; mocht toen 1500x solliciteren voor mijn eerste parttime baan.
Iedere dag is leeg voor me. En de pijn van mijn ex-partner inmiddels is onmetelijk.
Ik voel me niet meer nodig in de samenleving. Al weet ik aan de andere kant dat ik vrienden heb, die me zeker zullen gaan missen. Ergens vind ik het laf om mijn omgeving op te zadelen met mijn afscheid. Maar geen enkel perspectief zie ik ontstaan. Niet in werk, niet in mezelf, niet in een relatie, niet in mijn leven....
Een therapeut brengt wel wat verlichting en ont-spanning, maar mijn diepste gevoelens brengen me soms bij de gedachte om te stoppen met leven. Een goede vriend van mij heeft op 28jarige leeftijd toen hij te horen kreeg dat hij een hartvervetting had bewust gekozen voor eindeloos volleyballen/trainen/coachen en is uiteindelijk dood neergevallen op het volleybalveld. Overigens wilde hij graag zijn vader zien, die toen hij 4 jaar was overleed. Ik denk soms ook dat het beter is om mijn eigenlijke vader te ontmoeten, mijn ogen te sluiten, heb dan rust....
Datum:
22-11-2010
Naam:
Leon
Leeftijd:
51
Provincie:
Zuid-holland

weg

ik wil hier niet meer zijn. ik wil alleen nog maar weg. Waarom zou ik hier nog zijn? ik kan het allemaal niet, zie geen gelukkig toekomst voor me en ik ben het niet waard om hier te zijn. ik wil weg.
Datum:
22-11-2010
Naam:
V.
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.