Levensverhalen (pagina 555)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

niets veranderd niets veranderd ooit

ik zit al bijna 6 jaar met zelfmoordgedachten.
Alles in mijn hoofd is chaos , chaos van dingen die ik niet aan elkaar kan lijmen , ik ben enorm enorm gebroken vanbinnen , ik heb het gevoel alsof ik opgesloten zit in deze wereld alsof dit een straf is voor mij, ik heb aan zelfverminking gedaan op mijn 12 tot nu mijn 19 jaar om ook maar iets met die pijn en woede om te gaan, ik heb enorme verlatingsangst , ik heb het gevoel dat ik dingen kwijt ben uit mijn leven verdrongen herinneringen geen idee , ik heb enorme nachtmerries die ik niet kan thuisbrengen . Elke dag dooft alles iets meer , ik zie geen toekomst , ik zie alleen maar pijn , angst , zelfhaat. Ik probeer elke dag te overleven omdat ik gewoon dit mijn vrienden en men mama niet kan aandoen . Maar die energie is gewoon aan het uitdoven. Ik neem nu al 2 jaar antidepressiva en zit nog steeds in therapie, maar wat vanbinnen zit veranderd niet , ik vind die levenslust niet , ik snap het nut niet van het leven , ook al leggen ze mij nog zo vaak het nut uit , het enige dat ik ervaar is overleven en met deze pijn leren leven , maar ik ben aan het verliezen ik ben de greep kwijt hierop , ik verlang zo om weg te zijn , niets meer te zijn , gewoon rust
Datum:
01-01-2011
Naam:
storm
Leeftijd:
18
Provincie:
België

ik heb er genoeg van

na een wekenlang gevecht met mijn ex over mijn zoontje die ik plotseling niet meer mag zien en ik hen zo vreselijk mis, hij zou vanavond bij mij mogen komen moeder heeft hem mee gebomen naar rotterdam. Het doet zoveel pijn ik mis hem zo ik kan niet meer naar weken vechten met jeugdzorg en zo ik kan niet meer daarom wil ik rustig inslapen ,af zijn van het verdriet,... en klaar.Ik kan niet meer.
Datum:
31-12-2010
Naam:
erik
Leeftijd:
46
Provincie:
Overijssel

Hoe is het leven daarboven?

Een jaar geleden heeft mijn vader besloten om van mijn moeder te scheiden. Half jaar geleden zijn ze 25 jaar getrouwd.. Een jaar later.. en we zitten nog steeds midden in de scheiding, waarvan ik de dupe ben..

Ik heb besloten om met mijn vader mee te gaan, Mijn vader woont nu tijdenlijk bij zijn 2ling zussen.. (geen plek voor mij)
Dat betekend dat ik nog in ons huis woon samen met mijn zus en moeder..

Omdat ik voor mijn vader gekozen heb, heeft mn moeder een hekel aan me, als ze me kan kwetsen, gebeurd dat ook..
elke keer weer proberen, elke keer weer dat koppie om hoog houden, enigste wat je kan doen, en zo veel mogelijk gezeik te voorkomen natuurlijk.. Jammer genoeg kan dit niet, en krijg ik over al de schuld van als mn vader wat fout gedaan heb..

Ik wil echt heel graag het huis uit, maar er is geen manier om me nu al hier weg te halen.. op kamers is te duur aangezien ik geen wereld baan heb. en bij mn vader erbij gaat dus ook niet..

Als hij zijn geld heb na de scheiding ben ik hier heel snel weg, dat weet ik wel!

Nu.. Oud en nieuw, en wat denk je.. Ik zit alleen thuis, krijg van niemand een reactie en voel me echt klote!!!!
Kan alleen nog maar huilen, en straks om 12 uur vrolijk doen bij de buren.. DAMN geeeen zin in, misschien maar beter om zo mn bed in te gaan..

Ik heb echt een hekel aan mijn leven, niks gaat goed, en mn grootste liefdes hebben mn leven ook verlaten, Mn passie voor mn sport door een rot blessure, en de jongen van mn dromen die veels te ver weg woont..

Vaak denk ik:
Hoeveel pijn kan een hart verdragen
Hoeveel ellende kan je doorstaan
Hoeveel rampen en tegenslagen
Hoeveel zware klappen kan je aan

Hoeveel leed kan je alleen verdragen
Hoe dapper moet je kunnen zijn
Om geen mens te laten merken
Dat je hart breekt van de pijn

Hoeveel dromen moet je laten varen
Hoe sterk moet je op je benen staan
Om je zelf vertrouwen te bewaren
En je niet totaal te laten gaan

Waarom moet het leven zo moeilijk zijn?
Waarom kan ik niet gewoon gelukkig zijn?
Ligt het dan allemaal aan mij?
Doe ik het dan allemaal zo verkeerd?
Ik weet het niet meer.
Het leven, dat doet me zeer.

Waarom duurt geluk zo kort
En waarom duurt het geluk maar even?
Waarom duurt pijn zo lang?
Waarom duurt de pijn mijn hele leven?

Ik voel me als een steen
Kan me niet bewegen
Ik zit stil in de koude regen
In mijn hoofd is er een storm van verdriet
En er is niemand die dat ziet.

Niemand weer hoe ik me voel
Niemand weet wat ik bedoel
Helemaal niemand, ziet mij staan
Ze hebben allemaal liever dat ik weg zou gaan
Ik voel me zo rot
Ik ga er aan kapot
Zou het ooit nog over gaan?
Of zou het mijn hele leven blijven bestaan?

want to be a star in heaven
Datum:
31-12-2010
Naam:
E
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

ik haat mijn leven

ik heb een vriend van 45 jaar en stiefzoon van 14.Als de stiefzoon bij ons is bedrijgt hij me altijd en kan dat niet meer verdragen daarom zie ik mijn leven niet meer zitten.heb al 2x geprobeert om zelfmoord te plegen maarja dan denk ik aan mijn 2 kindjes die ik in de steek zou laten en dan voel ik mij schuldig.zou uit het leven willen stapen.
Datum:
31-12-2010
Naam:
ik ben mama,en zus
Leeftijd:
30
Provincie:
België

waarom ik?

ik heb al mijn hele leven pech.
mijn ouders maken erg vaak ruzie, en ik word er vaak in betrokken.
ze schreeuwen erge dingen naar me en ze haten me heel erg.
ik kan nergens met ze over praten.
ik wil niet dood, maar wel weg hier, uit dit huis, uit dit land.
ik wil graag andere ouders, we hebben elke dag ruzie, ze vinden me een verwend nest, een arrogant trutje, zo iemand van my super sweet 16.
het leven is wreed en oneerlijk!
Datum:
31-12-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Limburg

zonder 't vrouwtje

Ik heb mijn vrouwtje veel alleen thuis gelaten ... komende maandag is ze 6 weken geleden bij haar broer gaan intrekken ... nu voel ik zelf die verdiende hartscheurende pijn ...
Datum:
31-12-2010
Naam:
stephanie
Leeftijd:
36
Provincie:
België

ik weet niet meer wat te doen?

Mijn ouders zijn gestoreven op mijn 6 jaar.
Tot mijn 18 heb ik in een sorrt van weeshuis gezeten . Ben dan werk gaan zoeken en na een tijdje alleen gaan wonen. ik heb niet echt familie of vrienden ofzo dus voor mij was het gaan werken thuis komen eten slapen en terug gaan werken meer had ik niet. Tot ik de vrouw van mijn leven ontmmoete. Het was liefde op het eerste zicht ik houde zoveel van haar . we dede alles samen, we deelde alles met elkaar. na 2 jaar zijn we getrouwd het was zo geweldig alles was perfect ik was nog nooit zo gelukkig geweest. ik zelf had niet veel mensen uitgenodigd omwile dat ik geen familie of vrienden had, mijn vrouw had enkel haar ouders. ik kan mij amper herineren wanneer we voor het laatst ruzie hadden? we waren gewoon perfect gelukkig samen. Na 4 jaar getrouwd te zijn begone we aan kindjes te denken.
Mijn vrouw was zwanger en ik was nog gelukiger dan ervoor, we ginge nu met zn 3 zijn !! Maar na enkele maanden krijg ze een ongelukje op het werk waardoor ze een misval kreeg, mijn wereld storte toen in maar alles kwam goed met haar en we besloten om nog wat te wachten met kindjes en nog wat te genieten van elkaar 4 jaar verder was ons huwelijk nog altijd perfect, we reize veel en genote ontzetend van elkaar, we vonden dat het terug tijd werd voor een kindje we waren ook bijna 10 jaar getrouwd en we werden ook niet jonger, 7 oktober 2010 een gewoone dag, smorgens ontbijtje gemaakt voor mn vrouw maar ze had niet echt honger, ze voelde haar niet zo goed maar ze wou niet dat ik een donker belde het ging wel over zei ze, oke goed dan belde ik maar naar haar werk om te zeggen dat ze niet kon komen. ik had haar dan een dafalgan gegeven en ben dan naar mijn werk vertrokken. Tijdens mijn pauze van 12 nam ze niet op, ik dacht dat ze sliep na het werk nam ze nog altijd niet op. ik begon me een beetje ongerust te voelen, toen ik thuis kwam lag ze niet meer in bed, in de zetel was ze ook niet heel het huis afgezocht tot in in de badkamer kwam, ze lag in rood bloed bad, ik wist niet was ik zag ik begon te panikeren het eerste wad ik deed was een ambulance bellen, mijn vrouw stierf op 7 oktober 2010. waarom? ik weet het ook niet we hadden amper ruzie met elkaar ze zag er zo gelukig uit elke zag wei ze tege mij dat ze zoveel van me hield en me nooit meer kwijt wou en toch zelfmoord? na ongeveer 3 maand verder weet ik echt niet wat te doen ik zit met zoveel vragen? wat,hoe,waarom? ik hou zoveel van haar, elke dag is een strijd voor mij tege het verdriet dat ik heb, ik mis haar zo ik wil bij haar zijn we zijn bijna 10 jaar getrouwd, ik heb ook echt niemand buiten haar ouders, werken doe ik niet meer/kan ik niet meer lig elke dag in mijn bed een antwoord te vinden op de vraag waarom? de rekeningen stapelen zich hier op ik weet het gewoon niet meet zonder haar is mijn leven niets meer, zonder haar weet ik niet wat ik op deze wereld zit te doen 2 februari zijn we 10 jaar getrouwd en ik moet bij haar zijn dan, ik denk elke dag aan zelfmoord maar ik weet niet wat me tegen houd? miss bang dat ik kan toch niet bij haar ga kunnen zijn? ik weet niet wat er gebeurd na de dood maar hier kan en wil ik ook niet blijven ik weet niet meer wat te doen?
Datum:
30-12-2010
Naam:
vraagteken?
Leeftijd:
29
Provincie:
België

ik zie het niet meer zitten.

Mijn hele leven heb ik te kampen gehad met mislukkingen. Deels door mezelf en deels door anderen. Doordat ik al op jonge leeftijd mijn vader verloren heb, had ik geen voorbeeld of vaderfiguur waar ik tegenop kon kijken. Al snel liep mijn ontwrichte leven tijdens mijn puberteit uit de hand. Spijbelen, drugs en verkeerde vrienden hoorden hierbij. Mijn handigheid en de gave om dingen snel door te hebben , heeft me deels geholpen dat ik mij staande kon houden en niet aan mijn "zelfmoord" dacht. Al tijdens de puberteit had ik zulke gedachten. Geen vriendin, eenzaam en school niet afgemaakt, Dat waren de ergste dingen die je als twintiger kan meemaken. Rond de dertig kreeg ik een vriendin waar ik nu 7 jaar mee ben. Ik dacht even dat ik gelukkig was. Maar niets is minder waar. De depressies kwamen weer boven water wanneer mijn carriere een duikvlucht nam. Bij overmaat van ramp heb ik nu al weken niet met mijn vriendin gesproken wegens een stomme ruzie. Kortom... ik voel me niet lekker in mijn vel al vanaf jonge leeftijd en vind me niet passen in deze tijd. Ik zit als immigrant tussen twee culturen waarvan ik de taal niet spreek van mijn eigen land en tegelijkertijd me niet volledig Nederlander voelt. Afwijzing , mislukking, onsuccesvol, onzekerheid, drank. Dat zijn de woorden die mij tegenwoordig bezighouden. Ik denk aan allerlei manier mezelf van kant te maken, maar heb ook verantwoordelijkheidsgevoel. Hoewel de laatste langzaam terrein verliest door zelfmoord. Ik zie het niet meer zitten.
Datum:
30-12-2010
Naam:
tony
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

Waarom is het leven een drama en niet eerlijk.

Ik wil zelfmoord plegen omdat ik geen werk kan vinden. Ik ben bijna 40 en dit betekent dat ik de rest van mijn leven thuis zit zonder werk. In Nederland vind je geen werk als je 40 jaar ben of ouder. Er zijn wel mensen in de 40 die werken, maar die hebben een vaste contract. Daarnaast heb ik van alles en beetje gedaan, en ben in niet gespecialiseerd.
Zin in het leven heb ik niet meer, maar ik wil mijn vrouw niet in de steek laten en ik wil mijn ouders geen pijn doen. Voor mij is het genoeg en wil graag dood.
Waarom is het leven een drama en niet eerlijk.
Datum:
30-12-2010
Naam:
Ma
Leeftijd:
38
Provincie:
Flevoland

Gesloopt van binnen

Ik ben helemaal gesloopt van binnen.
Als mijn moeder ruzie heeft met mijn 10 jarige broertje zegt hij de ergste dingen tegen haar.
Hij en mijn moeder hebben echt hulp nodig.
Mijn broertje denkt dat hij de baas in huis is, als hij boos is en alles naar beneden gooit moet mijn moeder het weer opruimen. Zij doet alles voor hem.

Maar het rare is dat als ik beneden loop te huilen dan, ik altijd op mijn donder krijg van mijn moeder.
Ik doe het echt helemaal nooit goed.
Altij zijn ze boos op mij.

Ik weet het niet meer.
Ik haat mezelf

Ik ben een ongelukje
Een mislukking
Een kutkind
Datum:
30-12-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.