Levensverhalen (pagina 553)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

...

voel me ontzettend klote, en dat allemaal door me school! me vader doet zijn best om me te helpen en dan verkloot ik het weer. ik wou de kant van techniek op en me vader heeft er alles gedaan om me op een goeie ''stage'' te krijgen en dat is gelukt! het leek me leuk om met hout te werken maar nu ik het vak beter heb leren kennen vind ik het tog maar niks voor me eigen. ik ben vaak eerder weggegaan met smoesjes en ziekmeldingen en op school met bijles het zelfde geval. nu is me vader erachter gekomen en dat is nie best. krijg nu gespreken en die bla bla maar het doet me veel pijn om mijn vader op deze manier te ''bedanken''. ik heb geen doel om te blijven leven, hooguit voor me ouders. ik zie het allemaal niet meer zitten en ik zit er nu echt serieus aan te denken om er een eind aan te maken! want als ik dood ben zijn alle problemen verlost! alleen ik laat mijn ouders in de steek en die doe ik dan heel erg vedriet. het is misschien allemaal maar een kut verhaal maar ik heb geen zin meer in me leven. ik mag niet meer voetbalen en fietsen en nog veel meer dingen door me knieen. en me tante gaat ook bijna dood. ik heb gwn te veel gezeik aan me hoofd en kan er niet meer tegen!

dus de oplossing is:

ZELFMOORD
Datum:
04-01-2011
Naam:
vincent
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

worstelen met het leven

Ik weet het niet. Ik wil niet echt dood, maar ik vind het leven vaak niet leuk en erg moeilijk, ondanks de mooie zaken waar ik op zich wel oog voor heb. Ik denk geregeld aan zelfmoord, maar ik durf het niet en wil het ook eigenlijk niet echt. Ik wil mezelf en de mensen in mijn omgeving ook geen pijn doen. Ik heb begin vorig jaar een nichtje verloren aan zelfmoord, dus ik weet hoe verwoestend dit kan zijn voor de omgeving.

Ik ben wat anders dan anderen; ik zit tegen het hoogbegaafde aan. Dit lijkt misschien leuk, maar is niet altijd makkelijk. Ik kan op zich veel op creatief gebied, maar ik raak ook snel overbelast en kan op emotioneel gebied weinig aan, ik kan mezelf ook moeilijk uiten. Ik voel me daardoor vaak eenzaam en ongelukkig.

Relaties met mensen aangaan vind ik moeilijk, terwijl ik er wel naar verlang en het eerlijk gezegd ook wel lukt als we elkaar wat langer kennen. Maar een "echte" relatie heb ik al lang niet meer gehad. Ik verlang daar wel erg naar, maar vind het ook erg moeilijk. Ik ben van mijn kant erg kritisch en word aan de andere kant ook vaak afgewezen.

Ik kan erg lief, attent en trouw zijn, maar heb niet de standaard-eigenschappen in overvloed waar veel vrouwen op schijnen te vallen (status, spontaan, speels, sportief, sociaal, ambitieus). Op mijn manier ben ik het wel, maar misschien vinden ze me toch te afwijkend. Het duurt ook even voordat ik me open durf te stellen.

Ik heb op zich veel waardevolle mensen in mijn omgeving, maar als ik alleen thuis ben voel ik dat niet echt. Ik kan moeilijk alleen zijn, terwijl ik daar juist ook behoefte aan heb, erg tegenstrijdig.

Mijn baan raak ik binnenkort kwijt vanwege een reorganisatie. Weer aan het werk komen is moeilijk. Zal vast wel lukken, dat is ook niet echt het probleem. Het geeft wel een hoop stress waar ik slecht tegen kan. Eigenlijk hoef ik me nergens zorgen over te maken, maar ik doe het wel.

Ik zit thuis en word er een beetje gek van. Ik slik sinds kort weer medicijnen (anti-depressiva), maar daar word ik ook niet lekker van. Ze stabiliseren wel, maar vlakken ook het plezier af. Morgen ga ik naar de dokter om er mee te stoppen.

Ik weet niet wat anderen met dit verhaal moeten, het is misschien niet "erg" genoeg voor deze site, maar ik ben blij dat ik het ergens kwijt kan.

Sterkte met jullie eigen problemen.
Datum:
04-01-2011
Naam:
Gerrit
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-holland

Voor de trein springen

Als je voor de trein springt, ben je dan meteen dood? Hoe gaat de politie om met je ledematen? Wat is de minimale hoogte (hoeveel etages) van een gebouw om te mogen sterven? Allemaal vragen die ik heb, en waar ik denk ik ook nooit antwoord zal opkrijgen.
Datum:
04-01-2011
Naam:
Henk
Leeftijd:
39
Provincie:
Noord-holland

...

pff ik ben alles beu ik was 13 maanden met men vriendje en heeft me gedumpt ik weet niet waarom nu ik ben alles beu ik snij me en ik ween de hele dag ik wil DOOD dan ben ik van alles en iedereen vanaf vooral de pijn en verdriet achter me laten ik weet niet wat te doen ik zie die jonge doodgraag!!! .
Datum:
03-01-2011
Naam:
larissa
Leeftijd:
14
Provincie:
België

verdriet

ik was eens met een meisje aan ik was zo gek op haar maar ze het het uitgemaakt en ging direct met een ander
Datum:
03-01-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Kapot

Hier zit ik dan , mijn gevoelens op te schrijven , kdacht zelf nooit , dak zo ver zou geraken , vroeger altijd zeggen van whatever alles komt goed , maar als alles dan goed loopt , is het weer naar de zak . Ik heb geen zin meer in niks , hele dagen op myn kamer , droevige liedjes luisteren , is het enigste wat ik nog doe . Ik ben echt kapot vanbinnen , liefde liefde liefde .& dan hebde nog school & thuis .
Ik ben juist van het school gestuurd door mijn gedrag , ik verkloot het telkens , dus daar kan ik ook niet naar opkijken , thuis is het ook slecht , alleen maar ruzie & ruzie , ik heb veel vrienden , maar eigenlijk zijn ze achterbaks & vertrouwen ze u niet. Liefde , ik ben letterlijk leeg vanbinnen , ze zeggen van je je komkt er wel door , ze zeggen dat alleen omdat ze niet weten , wat jij doormaakt . Ik ben in 2 gebroken , kapotgescheurd. Ik was zo stapelverliefd , nu is er niks meer godverdomme . Ik wil dood , ik zit superveel te denken , zou het pijn doen , maar dan denk ik weer , aan myn familie die desondanks zoveel voor my doen .
En dan denk ik , als ik zelfmoord echt wou plegen , zou ik eerst geen info vragen op een site over zelfmoord . want ik weet goed genoeg , dat ze je er door willen brengen & je terug op het goede pad zetten . Dusja , wat doe ik hier eigenlijk ?
Het heeft me wel opgelucht , dit te schrijven. Bedankt
Datum:
03-01-2011
Naam:
Maxime
Leeftijd:
13
Provincie:
België

mijn gevecht ( dat ik niet kan winnen )

mijn leven is 1 grote leugen !

je kent dat wel je loop door de kantine en er wordt gefluisterd en na je gekeken. somige die giebelen en andere kijken je vies aan. maar vrienden kom je niet te kort iedereen vindt je leuke en grappig
( altijd maar grapjes en leuk doen lollig stemming in de klas brengen ) ma zodra de bel gaat en je staat buiten ben je die dikke homo en wordt je uitgescholden en niemand die voor je opkomt of er iets aan doet . meisjes vinden je leuke om te praten ma toch geen relatie nee dan trappen ze je op het hart !!! ze willen wel vriendjes zijn ma verder niks en dan denk je ben ik te dik mogen ze me niet ? onee het komt omda iedereen je een homo noemt en opeens ga je het geloven. dus wat doe je thuis achter de pc zitten en chatten daar ontmoet je iemand en spreek je mee af ( wat je achteraf beter nooit van je hele leven had kunnen doen ) hij is 20 jaar ouder dik en doet dingen met je die je niet wilt. je komt thuis douchet je en zet je vrolijke gezicht weer op (je dit mag niemand weten en weet nog steeds niemand ) dan ontdek je de drugs en het uitgaans leven en feest er op los niks boeit je meer als je maar kan feesten en drugs kan gebruiken . op een geven moment leef je in je eigen wereld maar die spatte s'maandags morgen weer uit elkaar omdat je dan weer in het lokaal zat met die pestkoppen. maar ja ze zeggen altijd woorden doen gaan pijn JUIST wel het raakt je tot op het bot en je krijgt steeds meer de gevoelens van ze gebruiken mij. als je maar lollig doet en grappig ( maar diep van binnen was ik al lang van deze wereld af ) en dat gevoel wordt sterker en sterker
Datum:
03-01-2011
Naam:
bobbie
Leeftijd:
21
Provincie:
Friesland

Mijn ouders

Mijn ouders zijn vorrig jaar vermoord door 2 arrebieren ze zitten nu in de cel en ik heb geen familie want die zit in de onderwereld en als ik daar nu contact mee heb word ik zelf ook vermoord en ik voel me dus heel alleen ik kan gewoon niet meer vedder ik denk dat ik binnekort niet meer leef... dag.
Datum:
03-01-2011
Naam:
Patrick
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

halowa

hoi,

ik wilde ooit 1 dag ofzo zelfmoord plege maar toen dacht ik nah, ik ga gwn leuke dingen doen alleen maar in het leven en daarom zou ik gwn alles doen waar je zin in hebt. met je baan stoppen, geen verplichtingen meer.
ik doe hetzelfde en het is geweldig
Datum:
03-01-2011
Naam:
robin
Leeftijd:
35
Provincie:
Groningen

ben op

sinds een paar weken loopt het bij mij boven me hoofd uit ik kan niet meer ben op.
heb zelf vroeger al te veel meegemaakt wat ik gelukkig heb verwerkt heb nu inmiddels 2 kinderen waarvan 1 nu zo gemeen bezig is dat ik het hewoon niet meer zie zitten,zit letterlijk verhalen rond te bazuinen waar niets van waar is en niet zomaar een verhaaltje en heb daarom het gevoel wat doe ik eigenlijk nig op deze aarde heb overal me best voor gedaan en kreeg om de haveklap alleen maar een trap toe ken niet meer voel me op en jeugdzorg alles doet niets
ja precies het tegenovergstelde waarvoor ik ze waarschuw ,al jaren,wat ze niet moeten doen en daardoor gaant nu de leugen door de hele buurt en breid steeds verder uit. ouders heb ik ook al niet meer leven wel maar laten het afweten ken alleen maar janken heb alleen me oudste zoon nog wat me een beetje tegen houd maar het liefst...............ben op!!!!!!!!!!!
Datum:
03-01-2011
Naam:
dollie
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.