Levensverhalen (pagina 548)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ziek van de Wereld en zijn Mensheid

Boos, als ik hier sommige verhalen lees, ongetwijfeld zijn ze goed bedoeld, maar ze zijn zo nietszeggend... "Zoek afleiding als je slechte gedachte hebt" "vertel het aan je ouders" "Neem medicijnen" "Kies niet de makkelijkste weg" Wat ik mij afvraag is, of de mensen die dit zeggen, werkelijk weten wat een depressie is. De meeste die dit zeggen zitten onder de leeftijd van 20... I rest my case. Eerst even wat meer uitleg over mijzelf, ben 34 jaar, en ruim 20 jaar depressief, dus vanaf mijn 14e. 3 zelfmoordpogingen, waarvan de laatste toen ik 26 was. 'De laatste' die uitgevoerd is, want de gedachte is nog dagelijks aanwezig. Elke dag weer probeer je die zin te zoeken om de dag door te komen, om vooruit proberen te kijken, om iets positiefs te vinden. Heb meerdere therapieen gehad, waarvan 1 hele heftige met een duur van drie jaar, afleiding, medicijnen, een hond, weer terug in de natuur gaan wonen, gezonder gaan leven, weer andere medicatie, en dit duurt allemaal al een jaartje of 20. En waar doe ik het allemaal voor? Ik kan nog steeds de zin niet vinden van het leven, vind het zo nutteloos, wij mensen, wij zijn deze wereld niet waard, we verzieken alles, met onze hebberigheid, ons egoisme, matrialisme, we verkrachten de natuur, mishandelen de dieren, en ondertussen maar roepen dat we zo goed zijn. Bah, ik wil niet eens in deze wereld leven, waar de maatschappij de standaard bepaalt, snel snel en nog sneller, meer meer. En als je daar niet in kunt meekomen, ben je zwak, een tweederangs burger. Laat mij dan maar een tweederangsburger zijn (bepaalt door de geliefde maatschappij) IK WEET dat ik de zuurstof niet waard ben, dat maakt het zo moeilijk om aan te zien hoe mensen hun hebberige leven leiden. Maar ik moet wel hier blijven, juist door mijn geloof in de natuur, ik moet dit leven afmaken, anders kan ik t weer over nieuw doen. Maar de gedachte dat ik nog minstens 50 jaar hier moet blijven, is ondraaglijk...
Datum:
16-01-2011
Naam:
L.
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

geen zin meer

ik weet het even niet meer

ik ben een moeder en vrouw maar wil niks meer zijn
ik kan niet uit het leven stappen want dan komt het voor me kleine niet goed scheiden kan ik niet wand ik ban bang alleen in het donker savonds

mijn man behandelt me als stront ik kan niks goed doen niks goed zeggen ik doe allesfout
in zijn ogen ben ik maar een dom achterlijk wijf wat helaas de moeder van ze kind is een junk waar die niks aan heeft
het is nu elke dag ruzie en praten hoeft voor mij niet meer
ik ben ook de enige die verdriet heeft hem boeit het allemaal niet
het is niet dat ik lui ben en niks doe overdag doe ik het huis schoonmaken en ons kind verzorgen en als hij thuis komt ga ik werken
dus echt tijd voor mezelf heb ik niet en nog word i niet gewaardeerd
hij werkt ook maar als hij om 6 uur thuis komt dan staat ze vreten klaar of we gaan wat lekkers halen en voor de rest van de avond ligt ie op de bank tv te kijken hij doet de laatste tijd zo raar en met vrienden kan ik ook niet meer praten want die hebben hun eigen gezeik ik wou dat het allemaal makkelijker was dat ik mezelf me kindje en me hondjes kon ombrengen en hem lekker achterlaten want dat verdient hij nu hij verdient ons niet of ik hun niet dat kan natuurlijk ook weet je wat ik doe het gewoon ik breng iedereen om en laat hem met het verdriet samen leven

lieve zelfmoord.nl ik heb veel aan je gehad
alle mensen hier wens ik nog heel veel sterkte en het komt in orde der komt een dag dan ben je sterk genoeg

ik neem nu afscheid en ga me poging wagen
Datum:
16-01-2011
Naam:
kleinedame
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

waarom ik zelfmoord wil plegen

ik zital een tijdje in een dpressie en heb het gevoel dat ik iedereen er mee lastig val en kan dus nergens terecht met mijn verhaal ik voel zo een pijn in mijn borst kast echt precies of er iets mist die pijn is onvoorstelbaar ik wil de leegt opvullen met slechte gewoontes maar het word gewoon erger en zit dus te overwegen om zelf moord te plegen
Datum:
16-01-2011
Naam:
cynthia
Leeftijd:
19
Provincie:
België

ik kan niet meer

Hoi,
Ik ben an, ik ben 15 jaar en ik zit in 4 havo.
Ik ben op de basisschool altijd heel erg gepest. Toen heb ik nooit gedacht; 'waarom leef ik nog?' 'Wat heeft het allemaal voor zin?'
Gek genoeg heb ik dat nooit gedacht, ondanks het feit dat ik altijd heel erg gepest werd..
Nee, die gedachte kwamen pas dit schooljaar.
Toen ik naar de middelbare school ging, kwam ik in een hele nieuwe klas, ik kon al wel een aantal kinderen, waarvan 1 het meisje die mij altijd peste, en nog een meisje die ik wel aardig vond. Later dat jaar zijn die twee meisjes beste vriendinnen.. En ik viel er eigenlijk buiten, ik woonde vlakbij die meisjes en fietste eigenlijk altijd met hun..
Ik leerde een meisje in me klas kennen die vanaf de eerste mijn beste is, maar in de tweede kwam er een 'derde' meisje bij. Zij mocht mij niet en mijn beste durfde nooit nee tegen haar te zeggen.. Toen was ik eigenlijk weer helemaal alleen. In de derde veranderde dat allemaal. Toen wed het allemaal heel erg gezellig en leuk.
Ik kreeg toen ook een vriendje, wat ik heel erg leuk vond, maar achteraf hebben we heel erg veel gezeik gehadf. Steeds ruzie.. Toen zag ik het allemaal niet meer zitten.. Ik vond mezelf ook te dik en ben heel erg afgevallen.. Ook sneed ik in mezelf omdat ik het niet meer zag zitten..
Toen werd het zomervakantie en na de vakantie zou ik naar een andere locatie gaan, omdat ik naar de vierde ging, ook zou ik in een hele andere klas komen, ik was echt heel erg zeniwachtig.
Tussen mij en mijn vriendje was het toen inmiddels uit, omdat hij was vreemd gegeaan in de vakantie..
Toen ik er achter kwam dat ik niet bij mijn bf in de klas kwam, maar wel bij die vriendin van mn bf, die een hekel aan mij heeft, en bij die andere twee meisjes en mijn ex stortte mijn leven in.. In middels een hald jaar verder, heb ik het nog steeds niet naar mijn zin op school en zie ik het allemaal niet meer zitten, ik ben pas ook weggelopen vann huis, heb een keer 7 paracetemolls geslikt.. En ben inmiddels al 7 kilo afgevallen, mijn botten steken uit, maar ik vind mezelf nog steeds te dik. Ik weet gewoon noiet meeer wat ik moet.. Praten wil ik niet, ik ben bang om naar school te gaan.. Mijn hele leven is heel erg kut nu en ik zie het echt niet meer zitten allemaal..
Wat moet ik doen? Ikw eet het niet meer..
xx an
Datum:
15-01-2011
Naam:
an
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

klaar

ik ben allang klaar. maar de doordrammende medische wereld wil me hier houden. voor wie? dan ben ik dus een proefkonijn, een experiment. voor het leven kiezen we niet, moeten we ons dan ook nog in gruwelbochten wringen wanneer we de film af willen zetten. zijn de kwakzalvers van vandaag dan geen sadisten? het luisteren zijn ze verleerd. wat ze wel doen is observeren en pillen en meer pillen en meer pillen tot we doen wat ze willen. deze gevangenis is niet voor mij bestemd, mijn moed zal toch toenemen en ik zal wreder wegen volgen om uit dit circus te verdwijnen
Datum:
15-01-2011
Naam:
pino
Leeftijd:
38
Provincie:
Noord-holland

gewoon helemaal klaar

Ik ben gisteren totaal ingestort, en heb op het station gestaan met de gedachte voor de trein te willen springen, heb mijn vrienden en vriendin smsjes gestuurd waarin ik afscheid nam.

Ik stond op het spoor, klaar om dood te gaan klaar om er een einde aan te maken.

Tot het moment dat ik door vrienden ervan af ben gehaald.
Toen ik zag wie er allemaal mee waren gekomen, begreep ik dat zelfmoord niet de optie was.

Hulp zoeken!!!!!
Dat is een optie, iemand die je niet kent en je objectief beoordeeld.
Het eerste wat ik vandaag heb gedaan.
En het helpt, zie het nog steeds niet zitten. maar ben wel wakker geschud.

Je weet niet hoeveel mensen om je geven als je down bent, als je het niet meer ziet zitten.

Maar ga nooit rare dingen doen. Iedereen die hier komt.
Ik vertel jullie dit om jullie te motiveren naar een huisarts of psycholoog te gaan.

Loop je er al ? verhoog je aantal komsten als je zo denkt.

Zelfmoord lost niks op, je wil niet dood je wil alleen van de pijn af.

Als je dood bent kan je nooit meer iemand liefhebben, nooit meer iemand vasthouden.
Nooit meer liefde voelen.

Het bestaat wel, ik heb het nu gemerkt.

Mensen doe geen gekke dingen maar zoek hulp
Dat is de oplossing en zelfmoord niet
Datum:
15-01-2011
Naam:
R... Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

ik haat me moeder heel erg ze is mij vijand

ik haat me moeder ze maakt me gek ik gedraag me en toch scheld en slaat ze me ik wil dood ik wil niet meer leven, omdat ze mij nooit helpt en het altijd erger maakt ik mag nooit naar buiten ik hoop dat ze dood gaat ik haat haar heel erg ze is net me moeder niet ze praat altijd negatief over mij
Datum:
15-01-2011
Naam:
brahim
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

het aardse willen verlaten

kort verhaal, mijn ganse leven hard gewerkt voor vrouw en zoon,vrouw 10j geleden zich van het leven berooft,ben alleen overgebleven heb altijd eigen zaak gehad,ben financieel bij de beteren maar ben volledig alleen,nu ik op rust ben zie ik pas wat het kan zijn alleen en eenzaam te zijn,als ik nu opsta is het eerste dat ik denk :hoe zal ik mijn dag vullen,dat is zo pijnlijk zoeen vraag te moeten stellen had vroeger geen tijd voor niks en nu kom ik soms een hele dag het huis niet uit,stap ik soms niet uit m'n pyjama, ik laat niemand achter die om mij zal treuren,daarom de vraag om een einde te maken aan m'n eenzaam leven,nu pas begrijp ik wat eenzaamheid is. een eenzaam man die zograag van het leven had willen genieten.
Datum:
15-01-2011
Naam:
vandycke
Leeftijd:
62
Provincie:
België

mijn verhaal

Na jaren van voorspoed, een geweldige partner, getrouwd, huis gekocht, voorspoedige carriëre, had ik en ook mijn partner zoiets van hoe lang kan dit nog goed gaan? Er moet toch een kentering komen na al dit succes. Vorig jaar kwam ineens de omslag. Allereerst raakte ik mijn baan kwijt, mijn partner begon zich aan me te ergeren vanwege mijn werkloosheid en vond dat ik te weinig deed, zag het als verlies van status en besloot me te verlaten. Nu zit ik met een koophuis, zonder werk, in een scheiding. Ja dan realiseer je je dat je leven echt van piek naar dal gaat terwijl ik liever een stabielere lijn heb in mijn leven.
Nu kreeg ik gedachtes over zelfmoord. Het is niet dat ik niet van het leven hou, integendeel maar ik kan niet meer tegen de tegenslagen opboksen. Elke keer die extreme pieken en extreme dalen. Het is als een helling vol zeepsop, elke keer wanneer je bijna bereikt wat je wil, glij je terug naar waar je begon. Hoe vaak moet mij dit nog gebeuren? Als ik een knop had om mijn leven pijnloos te eindigen dan had ik hem ingedrukt. Ik wil gewoon niet meer nu.
Datum:
15-01-2011
Naam:
Remco
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-holland

ik voel me gewoon niet goed in men vel

Ik denk vaak aan zelfmoord gewoon omdat ik me lelijk vind, ik weet niet hoe het komt maar als ik samen met men vrienden ben probeer ik dat zoveel mogelijk achter me te laten en het te verstoppen voor de mensen waarvan ik hou zodat ze zich geen zorgen moeten maken en ik schrijf het allemaal in men dagboek als het me een beetje teveel word. Maar het altijd in men dagboek opschrijven is niet erg goed hierdoor schrijf ik men problemen van mij weg, ik heb nog niet geprobeerd om zelfmoord te plegen maar ik zit er wel mee in men hoofd, de enige reden waarom ik het niet doe is omdat als ik het verkeerd doe en ik krijg erge verwondingen dan zou ik pijn lijden en dat wil ik niet.
Datum:
14-01-2011
Naam:
Francesca
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.