Levensverhalen (pagina 542)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik ben op het einde - maar ergens wil ik nog hopen

Leven is moeilijk en hard en toch gaan er zoveel mensen alleen door het leven. Ook al weet en besef ik dat het helpt niet.

Mijn verhaal:
Heb het gevoel al altijd op de 2de plaats te komen. Kan het mijn ouders niet kwalijk nemen want ze doen het niet met opzet, mijn broer is gehandicapt en is voor hen ook niet gemakkelijk.
Altijd probeer ik anderen te helpen en goed te doen. Maar ondanks alles heb ik weinig tot geen vrienden, diegene die ik heb zijn wel goeie vrienden.
Liefde is mij nooit te beurt gevallen, één keer voor een half jaar maar het mocht niet baten.
Nu het ergste begon paar jaar geleden, ik had een ongeluk en mijn passagier op de achterbank is ter plaatse gestorven. Iedereen zegt het kon iedereen overkomen (zelfs zijn ouders) - gevaarlijk verkeerssituatie. Ondanks dat blijf ik verantwoordelijk en heb ik mijn vriend van zijn leven beroofd, ik kan het mezelf niet vergeven. Professioneel vlak is het ook een ramp en emotioneel heb ik de breuk niet kunnen verwerken, ik begrijp gewoon de reden niet en waarom ze het zelf zo moeilijk heeft.
Dit is het zowat kort geschetst. Er gaat niets, alles valt tegen en sta helemaal alleen. Ik hou me sterk naar de buiten wereld maar weet niet hoe lang ik dit volhou. Ik wil dood, het heeft geen zin iedere avond te wenen en je slecht te voelen dit voor toch al langer dan 6 maanden.
Hulp wil ik niet gaan zoeken, heb ik ooit gedaan. Hij deed dat goed en trok de juiste conclusies maar bracht geen meerwaarde. Ik deed al wat hij aanraade en de rest wist ik ook al.
Ik vraag me af als ik ooit werkelijk de moed zal hebben DE stap te zetten.

Datum:
29-01-2011
Naam:
Mathias
Leeftijd:
26
Provincie:
België

het is zoals het is, stom toch?

stom toch?
hoe je kunt leven en zo graag dood wil gaan... ik dus, en vele met mij. ik heb geen idee waarom. ik kan het gevoel niet omschrijven. maar woorden als leegte, kill en pijn komen wel in de buurt. ik snap niet waar het vandaan komt, ik heb een gelukkig gezin, vrienden, word nooit gepest, ik heb alles wat ik wil. op school lach ik veel met mijn vriendinnen, maar ik kan het niet laten om ook op school te denken aan zelfmoord of mezelf te snijden. snijden is mijn tijdelijke oplossing... ik wil wel dood, maar vind het lastig om te kiezen, snijden helpt mij soms om me al een soort van dood te voelen, even rustig en vrij. ik doe het niet te vaak maar het is soms erg heftig. niemand weet het van mij dat ik snij, of dood wil. ik heb een goed werkend masker. ik wou dat het veranderde. maar ik heb ook een soort gevoel dat het bij mij hoort, ik wil het niet los laten... nou ja, ik zie wel hoe het loopt, kan er weinig anders aan doen...

-SY- Floortje
Datum:
28-01-2011
Naam:
Floortje
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

ik weet het ook niet meer

Ik weet het ook niet meer orr al die zorgen eerst word me nichtje vermoord door de buren daarna word er ingebroken al me spullen kwijt en nu ben ik ontslagen ik heb het gevoel dat niemand om mij geeft op een paar na dan maar ik word niet geaccepteerd omdat ik blank ben en me vrienden zijn getint dus zeggen ze homo blanke je kan niks en klappen geven maar ik heb er toch ook niet voor gekozen om blank te zijn ik heb het bijna nooit naar mijn zin op school maar ik moet me best doen voor later bla bla bla maar als ik er een eind aan maak dan is er geen later dus geen zorgen ik doe wel alsof ik geld heb maar eigenlijk heb ik niks sta vaak in de schulden lieg tegen me vrienden ik heb gewoon geen zin meer om te leven ik denk niet dat het veel mensen boeit als ik er een eind aan maak maar toch als ik op het punt sta om zelfmoord teplegen voelt het kut en denk ik dat het pijn gaat doen en dat wil ik niet me ouders zijn toen ik geboren was gescheiden en heb nu vaak ruzie met ze ben naar die ****** mensen van jeugdzorg geweest die doen ook niks me pa had nog veel andere dingen gedaan maar dat had ook geen zin ik vind het gewoon *** om naar school tegaan en al me andere verplichtingen maar er zijn soms ook leuke dingen maar dat is maar een kort blij gevoel ik weet niet what ik nu ga doen
Datum:
28-01-2011
Naam:
naamloos
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

verlaten

Ik loop al meer als een maand rond met het gedacht om zelfmoord te plegen.
Mijn beste vriendin heeft me in de steek gelaten, en door die ruzie's tussen mij en haar,zijn heel veel mensen ineens tegen me. We waren al bijna 5 jaar beste vriendinnen, en ineens ging het niet meer. We hadden veel ruzies ,maar konden toch nét niet zonder elkaar. We hadden dezelfde humor, droegen dezelfde kleren en waren elk weekend samen! Nu praten we al meer als een maand niet meer. Maar zoals ik al zei hadden we veel ruzie's,maar dat werd altijd opgelost. Nu is het denk ik serieus.. En misschien klinkt dit cliché maar ik heb hier heel veel leed aan. Wij waren gewoon bestemd voor elkaar. En nu is alles over.. Ook sommige meiden op school doen rot tegen me.. Ik doe alles fout in iedereen zijn ogen. Als ik ruzie heb met iemand, ben ik altijd degene die 'fout' zit. Althans : volgens hun. Ik ben dit meer als beu,en wil heel graag weg uit het leven. Niet voor altijd maar voor even.. Een tijd heel lang 'slapen' en als alle problemen weg zijn gewoon terug wakker worden. Spijtig genoeg gaat dit niet..
Datum:
28-01-2011
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

ik

Er zijn momenten waarbij ik dood zou willen zijn. Mensen die me scheef aan kijken of me uit lachen en waarom omdat ik zwart ben of in hun ogen heel lelijk. schoolkinderen die rot doen of onaardig.
Ik had een heel mooi leventje tot dat ik me anders ging kleden en op dat moment viel ik op en werdt ik gepest nu ben ik stukken ouder en is dat welliswaar nog steeds het gevallen en soms weet ik het niet eens meer zeker.
Die worden blijven in mn koppie herhalen. Overal waar ik ga. De artsen zeggen dat ik ziek ben of te wel ziek ben geworden. Niemand begrijpt me er zijn zelfs mensen die me er mooi of leuk vinden uit zien maar ik zie dat moeilijk. Relaties aangaan is moeilijk of een dischotheek bezoeken. Soms is het leven zo uitzichtloos. Maar me zelf van kant maken lijkt me ook ingewikkeld. Je zelf voelen naar de pijp gaan, nee dankje. Dus ik blijf door gaan. Pillen, niet mee beginnen die maken het probleem erger stukken erger en je wordt er chronisch lijp van. Ik hoop dat al de pestkoppen op deze site dit lezen en beseffen dat ze door te pesten mensen kapot maken.


Surie
Datum:
28-01-2011
Naam:
surie
Leeftijd:
24
Provincie:
Anders

geen zin meer om te vechten

Na een relatie van 20 jaar met mijn 1e grote liefde waarin allerlei verslavingen leugens en bedrog van zijn kant uit heb ik 3 jaar geleden een scheiding aangevraagd omdat mijn man grote schulden bleef maken, en de laatste paar jaar ook op mijn naam omdat hij nergens meer kredietwaardig was. Samen hebben we 3 kinderen tussen de 8 en 13 jaar oud. Daarna hielden we een relatie, maar 2 jaar geleden ben ik opgenomen geweest vanwege een burnout. Daarna heeft hij me helemaal laten zitten, uitgescholden gezegd dat hij me haatte. Onlangs heeft hij een bedrag ontvangen van 100.000,- waardoor hij in staat was om alle schulden te betalen. Dit was hij niet van plan. Waardoor ik een advocaat heb ingeschakeld. Hij wou het hele jaar de kinderen niet meer hebben, want hij had geen zin meer om vader te zijn en voelde niets meer voor hen. Nu daar ook een advocaat op zit wil hij ze wel weer, en sluit mij helemaal buiten. Ik heb geen zin meer om te vechten tegen al het onrecht.
Datum:
28-01-2011
Naam:
natalie
Leeftijd:
33
Provincie:
Limburg

het leven

Is ? een groot vraagteken.. wat ik me vooralsnog kan herrineren is dat ik een super sportief jongetje was die altijd overal de beste in wou zijn en overal voor open stond en overal wel zin in had maar nu is alles anders!
Kom uit een gescheiden gezin woon al me hele leven bij mijn moeder en dat gaat al jaren met ups en downs, scholing wat allemaal stuk is gelopen werk wil maar niet goed gaan heb al zoveel banen en opleidingen gehad dat je er niet goed van word. Sinds ik wat ouder ben en meer besef heb van het leven merkte ik al gauw dat ik totaal niet sterk in me schoenen sta/stond , super prikkelbaar erg snel en versterkte emoties waar ik helemaal niet me om kan gaan, sinds ik daar allemaal last van kreeg ben ik eigenlijk in de drugs wereld gekomen en ben ik de boel van me af gaan 'drugsen' met name Cannabis heeel erg en hardrugs tijdje gedaan en dat doe ik gewoon niet meer want daar word ik alleen maar depressiever van en Cannabis laat me mezelf weer helemaal goed voelen dus ik grijp er elke dag naar ik ben daarvoor ookal in Opname geweest (afkick kliniek) Het gebruiken is daarna een lange tijd goed gegaan maar zodra ik de eerste tegenslag weer kreeg ging het weer op de kop verkeerd en nu zit ik er alweer aan en blow ik alles weg doe geen sport niks meer , me hele ritme is naar de klote ik zie het leven al uren,dagen,jaren niet meer zitten , Me moeder confronteerd me der iedere dag me terwijl ik zelf dondersgoed weet dat ik verkeerd bezig ben maar het lijkt net alsof ik 2 persoonlijkheden heb gekregen de ene helft zegt Stoppen met dat geblow je maakt jezelf kapot en de andere helft zegt je moet blowen en precies hetzelfde met UIT het leven stappen de ene helft van me zegt doen andere helft niet doen, probeer dag in dag uit positief te blijven maar het gaat gewoon niet meer [ Savonds vaak als ik in bed lig hoop ik dat me hart stopt met kloppen vaak hou ikdan ff me adem in en bid ik tot god alsjeblieft laat mij naar de hemel gaan nu ]
Datum:
28-01-2011
Naam:
Janjaap
Leeftijd:
21
Provincie:
Friesland

mijn verhaal zo'n beetje

ik ga jullie misschien is-ets raars vertellen maar ja zo is het leven: elke ochtend als ik opsta stel ik meen een rare vraag. hoe zullen ze tegen me zijn vandaag op school? elke keer is het anders ofwel pesten ze me ofwel lachen we maar de laatste lachen ze me uit om allerlei redenen. thuis word ik geslagen en wordt er op mij geroepen om dommme dingen zelfs men zus lacht me uit. dan roept mijn moeder dat ze me haat en probeert me met het hardste ding dat ze kan vinden te slaan. . op de gedichtendag moesten wezelf een zot gedicht maken omdat ik graag lees maakte een sukkel du-it als gedicht :yasmine leest veel boeken en eet veel boeken. op school sloeg een een leraar men arm weg van het smartbord terwijl ik het niet eens probeerde aan te raken. ik kon het niet meer ze preekte voor mijn klas en voelde me slecht ik bleef alleenen begon dan luid te zeggen dat ik niet zo alleen moest blijven. maar dat ik mensen om me heen moest hebben toen ik weigerde zei ze het kan me niet schelen. ik kon het niet meer ik pakte men zak en men jas en ging weg twee goeie vrienden voelgde me ik vertelde alles en opdat moment ging ik weg voordat het belde. ik bleef alleen op het grasperkje waar bijna niemand je kan zien. en bleef alleen zachtjes wenen. hoe ben ik aan deze problemen geraakt wat heb ik verkeerd gedaan. ik loop al sinds vorig jaar met de gadachte van zelfmoord in mijn hoofd. want ik weet dat als ik dood ga. ik niemand meer zal lastig vallen.
Datum:
27-01-2011
Naam:
yasmine mouhadi
Leeftijd:
13
Provincie:
België

geen hoop

ik zou niet meer weten waar ik voor leef. in mijn hoofd weet ik wel dat er ooit nog goede dagen komen, maar nu is het even een uitzichtloze put van tegenslagen waar ik helemaal gek van word in mijn hoofd. waarom gaat het bij andere mensen altijd goed, hoe kan het dat bij mijn altijd alles tegenzit? ik denk heel vaak aan zelfmoord omdat ik gewoon niet weet hoe ik uit de put moet krabbelen. ik heb hulp nodig maar weet niet waar en hoe ik die kan krijgen, in mijn hoofd is het een waas en ik kan niet altijd meer helder denken
Datum:
27-01-2011
Naam:
Maria
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

hoe snel geen pijn

ik wouw ooit dood het begon op me 7de en nu 8 jaar later wil ik nog steeds dood al van alles geprobeert maar er zijn nu vrienden die me tegeen houden ik kan alleen niet met ze om gaan daar baal ik zo van al 2 keer voor de trein gesprongen allebij overleeft nu aan het laxeermiddel hopen dat dat mij helpt om snel van de wereld af te komen wil weg maar niemand wil het begrijpen nu morgen weer proberen voor de trien te springen
Datum:
27-01-2011
Naam:
max
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.