Levensverhalen (pagina 51)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zie het leven dan weer wel en dan weet niet zitten

Met dit rot geheugen gedachten en lichamelijk iets. Zit ik al heel lang mee het gaan periodes goed en dan denk ik ik probeer mijn leven positief te zien, maar dan zie ik mijn vrienden die er dan wel beetje voor mij zijn maar niet helemaal voel mij zo Alleen en weet niet meer wat liefde is, voel mij zovaak gebruikt en mensen hebben verhalen over mij dat ik met iemand ben gegaan en ik het gewoon niet meer weet wat ik goed en fout doe, als ik drink dan kan ik gewoon te ver gaan. Want Ik denk in mijn hoofd niemand boeit mij toch meer kan alles doen wat raar is. Wat ik nooit van mijn leven niet kan doen is roken maar nu denk ik van ja als ik toch al zon leven heb laat ik ht hellemaal verzieken, hele dag wacht ik op iemand die aan mij denkt en als iemand iets reageerd raakt mij het niet meer 99% nee mijn vertrouwen is weg. Heb zovaak gedacht ikan ik niet beter weggaan Voor iedereen niemand zal mij toch missen want iedereen gebruikt mij toch. alleen mijn ouders en familie zoude mij missen maar verder ja is nooit iemand ja 1 iemand Djaya is er altijd voor mij maar het raakt mij niet meer mijn oude ik is weg ik huil te veel door kut dingen en weet niet meer wat ik aandoet kan beter verhuizen naar een ander land. in mijn 1 tje alle rust want ja niemand zal mij toch missen iedereen doetv zijn eigen ding en ik heb niks!
Datum:
09-06-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

Redenen (lange tekst)

Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet zeggen maar laat ik vanaf het begin beginnen. Vroeger had ik een ok leven. We gingen vaak weg, ik kreeg veel aandacht maar owee als ik iets fout deed. Mijn moeder werd dan zo boos dat ze ging slaan. Mijn vader zag ik alleen in het weekend en ik kon hem alles vertellen. Ik kreeg toen twee zusjes/broertjes. Mijn moeder begon een eigen bedrijf. Toen ik op de basisschool zat, mocht ik nooit iets. Ik mocht niet afspreken, niet bij iemand tussen de middag eten. Ik mocht alleen maar bij haar lunchen. Bijna elke dag ging ik naar een sport. Als ik een dag niet naar een sport hoefde, moest ik meedoen met haar activiteiten. Of ik moest meehelpen omdat we te weinig hadden. Ik moest alles zelf ontdekken want mijn moeder vertelde het mij niet en als ik dan iets nieuws ontdekte werd mijn moeder boos dat ik dat deed. Ze probeerde mij bang te maken zodat ik het niet zou doen maar juist daardoor begon ik stiekem te doen. Ik durfde nooit te vertellen hoe ik mij werkelijk voelde omdat ik wist hoe mijn moeder zou reageren. Ik ben nu 14 en ben nog steeds 'bang' voor mijn moeder. Ik begrijp haar niet echt want ze wil mij volgens mij klein houden. Ik mag niks alleen maar aan school of haar helpen. Ik weet nu niet waarom maar ik heb nu zo'n ding dat ik geld pak zodat ik eten kan kopen. Ik heb nooit zakgeld maar ik mag ook niet werken. Ik moet sparen zonder dat ik geld krijg. Laatst kwam ik thuis en moest ik gaan zitten. Ik had blijkbaar geld gepakt terwijl dat niet waar is. Ik zei dus maar dat ik het had gepakt uit een kistje in de kast. Blijkbaar had ik meer dan 150 euro gepakt ofzo want ze had een hele telefoon voor mij kunnen halen en nog eens ziekenhuis kosten. Ze heeft mij toen geslagen omdat ik niet te snel antwoorde. Vervolgens rekent ze heel erg fout en komt ze ineens op 40 uit in plaats van 20 maarja dan denk ik weer van. Je hebt alleen jezelf hiermee. Nog een voorbeeldje we hadden een hond gehaald. In het begin mocht ik niks. Geen eten geven niet haar uit de bench halen helemaal niks. Ik mocht alleen met haar naar buiten. Toen ik 1 keer vroeg of ik haar eten mocht geven was haar antwoord meteen. Denk je dat ze je dan wel aardig gaat vinden. Ook zegt ze dat ik waardeloos ben en da t ik het sukkeltje van de klas ben. Maar door dit alles zit ik te denken aan zelfmoord. Mijn moeder manipleegt letterlijk iedereen om haar heen. Als het niet gaat zoals zij wilt wordt ze meteen boos. Ik wil dus graag zelfmoord maar ben te bang om het te doen. En sorry voor deze lange 'brief'. Ik had het wel ff nodig om alles op te kunnen schrijve.
Datum:
08-06-2018
Naam:
Iklaatniemandweten
Leeftijd:
14
Provincie:
Flevoland

ik weet niet wat ik moet

ik wil dood mijn ouders haten me en zijn haast nooit thuis als ze wel thuis zijn worden ze alleen maar boos op mij.
en op school heb ik haast geen vienden.
mijn oma is een jaar geleden over leden en zij was de enige die naar me luisterde. ik denk dat niemand van me houd ik heb in me leven alleen nog maar tegen slagen gehad dus waar zou ik nog willen leven een
Datum:
07-06-2018
Naam:
.....
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

Eenzaam

Ik heb leven niet meer zitten en ik voel me eenzaam

Ik heb geen vrienden en mijn familie zie ik ook nauwelijks en het is beter dan ben ik van pijn af
Dan zal ik het vrede vinden
Datum:
06-06-2018
Naam:
Neimet
Leeftijd:
41
Provincie:
Overijssel

deze wereld niet verdienen...

hey...ik was sinds 1 september op een jongen verliefd (begin van het schooljaar eig.) En mijn beste vriendin op een andere jongen...we waren altijd aan het lachen enz toen we hun zagen en werden smoorverliefd op onze chrushen vandaag was ik van de tram afgestapt en zag ik men beste vriendin met zijn crushh omggg ze zijn nu samenn!!! ik was fk blij voor hun...maar de probleem is ik...mijn crush wilt me niet denk ik want ik had eens tegen een andere vriendin van mij verteld dat ik op hem was (mijn crush) en ja wat denk je dat ze heeft gdn het doorverteld nr iedereen en ja nu weet hij het en ja skipt hij me... ik voel me zo onzeker en lelijk omdat vroeger keken we altijd naar elkaar en zijden we wel een woordje of 2 tegen elkaar en nu??? skipt hij me...ik wil echt met hem voor dat de school is gdn van mijn beste vriendin haar lief en mijn crush gaan volgende jaar naar een andere school (dus eigenlijk hiernaast) maar de probleem is we gaan elkaar nooit meer zien... pfff helpp
Datum:
04-06-2018
Naam:
eli
Leeftijd:
13
Provincie:
Oost-vlaanderen

Zelfmoord en opgeven mijn verhaal

Hallo
Normaal gezien wil ik niemand het verhaal doen maar oke.

Het begon allemaal eind Oktober op school daarvoor had ik al problemen met mezelf ik had namelijk Boulemia.Dat komt omdat iedereen maar in mijn vriendengroepje zei dat ze dik waren wat moest ik dan zeggen ik weeg wel 15kilo meer als hun echt he.
Maar alles begon eigenlijk echt echt in September ik heb een zus die een aandachtstornis heeft en lange tijd in een crisisdienst heeft gezeten en nu zit ze in de leefgroep.
Vanwege die crisisdienst kwam ze later op school.Zin's zij op schoolzit(ja we zitten op dezelfde school maar zei is 16.) begon het allemaal mijn klas begon anders tegen me te doen bv.als ik met iemand moest samenwerken behandelde ze me alsof ik een besmettelijke ziekte heb.Blijkbaar zou mijn zus allerlei dingen hebben verteld over thuis een vooral over mij.Ja we hebben thuis een vochtprobleem waaedoor ik wat naar schimmel ruik maar wat kan ik eraan doen ik moet er ook maar in leven maar nu gaan we verhuizen maar ben ik er dan nog? dat kan ik niet beloven.
Het bleef allemaal maar doorgaan ik ging zo kapot van hoe de klas tegen me bezig was en hoe mijn zus tegen mee deed achter mijn rug heb zo veel laten staan om haar te helpen en te beschermen.Ik had al verwacht dat het ging gebeuren elk jaar keer op keer is het zo al meer dan 3 jaar vecht ik maar wat niemand weet.Hun maar zeggen je moet stevig in je schoenen staan maar als elk jaar maar hetzelfde is denk ik er anders over.Ik weet niet of jullie weten hoe kapot je ervan kunt worden.Eind Oktober begonnen mijn zelfmoordgedachten ik wou niet meer maar toen waren ze nog niet zo erg als nu.Ik zag echt her nut van leven niet meer enzo als ik toch maar elk jaar hetzelfde moet meemaken.Maar in December mijn gedachten werden zo erg ik had een plan gemaakt een een afscheidsbrief omdat ik met zoveel moest rondlopen niet alleen met wat er op school gebeurde maar met mezelf een ook nog eens met thuis.
Ik sneed mezelf er ook nog bij om me beter te voelen zodat niemand wist wat er in me omging en wat ik allemaal wel van plan was maar integendeel ik ben erg stil en verleggen maar omdat ik me zo vrolijk proberde voor te doen dat iemand uit mijn vriendengroepje doorhad dat ik iers van plan was.Ik heb het eerst blijven verzwijgen maar naar een duur heb ik alleen gezefd dat ik mezelf wat sneed omdat ik me zo slecht voelde.Gelukkig bleef ze niet vragen naar dingen.Na de kerstvakantie die eerste vrijdag zou de grote dag zijn dat ik uit het leven stap ik was goed voorbereid en al.Het was ochtend normaal ga ik na school met de auto met een vriendin maar heb gezegd dat ik die dag met de bus ging om even alleen te zijn.Hun bleven me vragen maar in de speeltijd zat ik op mijn gsm info op te zoeken over zelfmoord en ja mijn vriendengroep heeft mijn gsm afgepakt nu hun wisten dat ik zelfmoord wou plegen heb ik ze zo veel pijn gedaan en echt teleurgesteld maar oke
hun vertrouwde me niet meer dat begrijp ik wel maar heb ze niks uitgelegd.Ik wou echt niet meer en kon niet meer wachten tot na school.Het was het 5 de uur nog een paar uur leven dacht ik een hoopte het ook.Ik werd uit de les door de leerlingbegeleiding gehaald ik dacht echt dat het ovee get klasprobleem ging eerst was het ook zo een toen begon ze erover.Ik was helemaal de draad kwijt ik kon niet meer volgen.Ik had toen door dat iemand mij verklikt heeft ik was zo kwaad waarom ik degene die verklikt moet worden.Ik begrijp wel hzo maar die dag ik wist niet meer wat te doen die da ervoor wist niemand het een zou ik de volgende dag weg zijn voor altijd.Ik heb een deel gezegd maar niet alles.iemand vertrouwde me meer .Ik heb die dag niet mogen afmaken een alles zou tegen mijn ouders worden gemeld ik wou noet meer thuis komen omdat im hun reactie al wist.Die dag mijn plan kon ik niet meer uitvoeren.Ik gaaf niet op die volgende maandag ik deed een zelfmoordpoging ik had er geen spijt van maar die haalde ik jammer genoeg.Ik bleef.maar niet opgeven ik heb al meerdere zelfmoordpogingen achter de rug een niet eens 1keer spijt gehaad.I was even ik ging pas na de krokusvakantie terug naar school maar dat bleef hetzelfde met de klas uiteindelijk hadden we een klasgesprek een heb het uitgelegd over dat vochtprobleem enzo en dat ik al zo veel eraan probeer te doen maar verder niks kan doen en er is veel gebleken dat mijn zus ze heeft aangesproken.Mjn zus en ik we hebben constant frote ruzie dus probeert ze me zwart te maken bij iedereen.Nu ik heb nog steeds niet opgegeven maar nu alles maar meer word met mezelf om te moeten dragen ben ik uitgeput.Ik probeer niks te doen zolang ik mensen om me heen heb een wil dat andere dat oom doen ook al zien ze het echt niet meer zitten zoals mi .Ik wil iedereen beschermen en ze geen pijn te geven
alsjeblieft

groetjes
Datum:
04-06-2018
Naam:
Melle
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

kwijt

Ik ben er zo mee klaar. Ik zie het niet meer zitten. Iedereen die ik toelaat in mijn leven, mensen die ik vertrouwde die ik alles vertelde. Mensen die mij tijdelijk goed lieten voelen. Liefde die ik gaf maar niet kreeg. Het gevoel van gebruikt worden. Altijd laatste optie zijn. Altijd erop gewezen dat ik fout zit. Ik kan het niet meer. Ik wil het niet meer. Kon ik maar weg, een nieuw leven leiden. Kon ik maar gewoon een gelukkig leven opbouwen ergens ver van waar iemand mij kan vinden. Ik mis mezelf, de oude mij. Ik mis degene die overal kon zijn en doen wat zij wilt zonder ergens anders aan te denken. Plezier hebben en genieten. Waarom zit ik in dit gat waar ik niet meer uitkom. Waarom lukt niets. ik weet het niet meer
Datum:
31-05-2018
Naam:
lou
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

Geen zin meer

Al heel mijn leven heb ik moeten helpen met een moeder die om de haverklap zelfmoord probeerde te plegen omdat het niet ging hoe ze het wil. Ondertussen werde ik mishandeld door mijn opa. Hoevaak ik bleef vluchten kwam ik steeds weer bij mensen terecht die meer van me wouden terwijl ik dat niet wou. nu ondertussen 5 jaar geleden ben ik zwaar depresief geworden met een burnout. elke dag zeg ik nogsteeds tegen mezelf het word wel beter. nou 3 jaar geleden leerde ik mijn vriend kennen die heeft me daar weg gehaald maar nu lijkt het alsof ik vervloekt ben. zijn vader overleed nu heeft hij ondertussen ook een burnout. alles word voor hem steeds zwaarder. dus soms denk ik meschien is het beter als ik weg ben. want alles wat ik probeer of doe het gaat toch fout. eerlijk na 5 jaar vechten tegen het word wel beter word ik moedeloos van. enige wat ik nog kan denken is het is wel goed geweest.
Datum:
30-05-2018
Naam:
deef
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-brabant

Me carriere wordt niks

Hallo, hoi. Me alles (mijn muziek) is allemaal fockt. Ik zie het niet meer zitten. Ik maak alleen slechte muziek en iedereen pest mij daarom. Ik probeer gewoon net als BOEF enzo te zijn, je weet zelf toch. Maar niemand vind da stoer. Dit is mijn verhaal.
Wie maakt het zelfde mee. hh

doei
Datum:
28-05-2018
Naam:
Richard
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

... geef niet op :)

De zomer van 2016 was de zomer van mijn leven, maar tegelijkertijd ook de zomer van het doemscenario. Ik stak al mijn tijd en al mijn energie in iemand en opeens was alles weg, gone. Het was de eerste keer dat ik zo veel om iemand gaf dat ik niet meer om mijn eigen belang gaf, en alles deed om haar gelukkig te maken, want haar geluk was mijn geluk. De klap, van toen het over was, ben ik nooit meer te boven gekomen, ondanks dat er ook nog een tweede deel is geweest. Vanaf mijn eerste schooldag was ik moe, uitgeput en kon ik me niet meer concentreren. Ik had nergens zin meer in. Een half jaar later werd ik 18 en kon ik mezelf uitschrijven van school. Ik probeer van alles maar het wil allemaal niet lukken. Mijn hoofd is een teringzooi van drie verschillende mentale ziektes bij elkaar. Het Syndroom van Asperger, depressie en nog een sociale angststoornis erbovenop. Ik laat me binnenkort testen op nog meer stoornissen dus wie weet verandert de lijst nog.

Hoe erg alles ook tegenzit, 1 ding doe ik niet en dat is opgeven. Al zie ik zelf het nut van het leven niet meer in, ik heb nog een broertje en 2 zusjes die ik wil zien opgroeien en misschien, als het even kan, nog blij wil maken ook. Mijn ouders zou ik het nooit aan kunnen doen om er een einde aan te maken. Ondanks dat ik het ze allemaal weinig laat merken, hou ik diep van binnen wel van ze.

You gotta keep going, you gotta stay strong.
Als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor anderen. Ook al denk je dat je iedereen kwijt bent, er zijn altijd nog mensen die om je geven.

Mij zal je waarschijnlijk nooit spreken, deze site is immers anoniem.. maar weet dat ik ook om je geef. Je bent één van ons. Iemand met een overeenkomende gedachte. Als jij besluit er een einde aan te maken is dat een verlies voor ons allemaal. Wij zijn samen een familie.

Zoek manieren om je af te leiden, probeer je best te doen. Je verdient het om geliefd te worden. Als het niet lukt is het oké, maar geef niet op. Ik hou van je, en ik ben niet de enige op deze wereld. :)

I'm proud of y'all, stay strong.

Datum:
28-05-2018
Naam:
j.
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.