Levensverhalen (pagina 49)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord gedachten

Hai,

Ik heb continu zelfmoordgedachten. Heb geen baan meer, Geen geld meer, bijna geen vrienden, vriendin kwijt, teveel alcohol, slaap slecht (apneu), ben 58, heb me volledig rotgesolliciteerd ( meer dan 200), word overal afgewezen.Dus wat heeft het allemaal nog voor zin.
Datum:
13-06-2018
Naam:
leonard
Leeftijd:
58
Provincie:
Zuid-holland

Mijn verhaal

Ik ben een meisje, 17 jaar. 2 jaar geleden ben ik aan de kant gezet door mijn ex vriendje waar ik erg van hield. Het deed mij ook veel pijn en heb hier lang last van gehad. Een jaar daarna stelde iemand voor aan mij of alcohol te gaan drinken met een groepje buiten. Ik werd de eerste keer ook erg dronken. Ik ben hier seksueel misbruikt. Ik was nog nooit eerder contact geweest met alcohol en het stond me ergens vaag bij. Maar de jongen stond er zo op vast dat ik zo lief, mooi en geweldig was dat ik gem geloofde dat er niks was gebeurd. Ik vond alcohol drinken fijn omdat ik de pijn van het verlies van met ex vergad. Wij zijn hierna nog een keer met dezelfde groep gaan drinken en het seksueel misbruik is weer gebeurd. Ik zei steeds stop en hij ging maar door. Hij probeerde maar door. Ik was toen 15 en ik wou het helemaal niet. De dag hierna wist ik zeker dat ik mij niks inbeelde. Ik heb hem toen geconfronteerd en hij ontkende alles. Hij werd uiteindelijk boos. Ik wou hem nooit meer zien. Ik heb als ik iets meemaak dat ik het liefst gewoon alles weg stop en er niet meer aan denk. Ik doe alsof het er niet is. Dat kon natuurlijk niet en ik had soms angstaanvallen voor angst dat het terug kwam. Ik vond het heel moeilijk om het te vertellen en heb dit uiteindelijk gedaan aan mijn beste vriendin. Zij had haar eigen problemen en vond mijn problemen een last. Wij kregen ruzie kort hierna en zij heeft mijn verhaal door verteld aan haar moeder en haar moeder aan mijn moeder. Ik voelde me veraden en mijn vertrouwen was kapot. Zomervakantie brak aan en ik had een huis voor mij alleen. Ik nodigde wat vrienden uit die vrienden meenamen. Er was hier een jongen die een vriendin had en mij zoende toen ik heel erg dronken was. Ik voelde mij erg schuldig. De dag erop zijn wij buiten gaan drinken. Ik werd erg dronken en de jongen ook. Hij zei dat hij dood wou en pakte mijn hand en duwde hem tegen zijn keel aan. Ik trok terug maar hij kneep in mijn arm. Iemand gaf hem een stoot en toen liet hij los. Ik was verschrikkelijk over stuur. De jongen zei steek me ik wil niet meer leven. Hij maakte mij gek. Toen we hem naar huis hadden gebracht gingen wij ook naar huis en ik stortte in. De dag erna trilde ik de hele dag. Ik voelde me vreselijk. Ik probeerde alles achter me te zetten wat er afgelopen tijd gebeurd Was en er een leuke vakantie van te maken. Toen we weer naar school moesten ging dat in eerste instantie goed. Ik kwam erachter dat er verhalen over mij rond gingen. Die jongen die mij misbruikt had, was bevriend met iemand van mijn klas en vertelde allemaal verdraaide verhalen. Ze gingen de hele school rond. Ik had mensen gepijpt, seks gehad met meerdere mensen. Ik was een dronken slet. Ik had nog nooit seks gehad met iemand. Iedereen dacht van wel. Ik wist niet hoe ik er mee om moest gaan. En ik dronk meer. Ik begon ook doordeweeks te drinken. Het liefst drink ik altijd. We waren een keer op een feestje en de jongen die bevriend was zat allemaal verhalen rond te schreeuwen omdat hij heel dronken was. Iedereen keek me aan en vroeg waar het allemaal over ging en ik voelde me vreselijk. Ik kreeg te horen dat het allemaal mijn schuld was. Dat ik mensen verkrachten en dat ik een domme slet was. Er was een jongen die tegen mij zei dat het weer goed komt, dat ik me er niet veel van aan moet trekken. Ik had oprecht vertrouwen in hem. We zoende en ik vond hem leuk. Later liet hij mij vallen en kwam ik erachter dat hij alles had doorverteld. Ook dit probeerde ik achter me te laten en verder te gaan. Laatst liep ik oo straat met een vriendin. Er kwam een vriendengroep langs en die sloeg op mijn kont. Ik schrok erg en barste in tranen uit. Ik weet niet wat het is maar het Triggerde iets. Mijn herinneringen kwamen terug van de jongen die mij misbruikte. Bij alles wat ik zeg ben ik bang dat ik verlaten wordt en door wordt verteld. Ik heb het gevoel dat ik beter weg kan gaan. Ik moet drinken om mij oke te voelen en ik moet vaak huilen als ik alcohol op heb. Ik weet gewoon niet goed meer wat ik moet doen.
Datum:
11-06-2018
Naam:
Anna
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Pijn

Hoi ik wilde graag mijn verhaal kwijt omdat ik het niet meer zie zitten het begon allemaal nadat mijn ouders scheiden toen ik 6 was me vader kreeg een nieuwe vriendin dit ging een tijd goed en ik vond het leuk tot ze vaak midden in de nacht ruzie kregen over mij of de andere 3 kinderen ook over allemaal andere dingen ook zijn er veel dingen om gegooid en de vriendin was nooit geïnteresseerd in mij ik hoorde er eigenlijk nooit bij nu ben ik 15 en er is laatst een behoorlijke ruzie geweest tussen mij en me vader en hij duwde me zo hard de grond in met alles wat ik fout deed en ook over mijn favoriete plek op de manege alles kwam volgens hun door de paarden toen papa klaar was kwam de vriendin er nog bovenop met alle slechte eigenschappen van me en toen kwam mijn stiefbroer ook nog dat ik maar moest opritten als ik t niet meer leuk vond dus het voelde zoals het vaker voelde als ik ruzie had 5 tegen 1 ook waren er super leuke dingen in deze afgelopen jaren maar deze ruzies de opstapeling van alles ik was er klaar mee ik was naar me moeder gegaan en wilde bij me moeder slapen we wilde de tas ophalen met mijn spullen en me stiefvader en me moeder gingen mee omdat papa en de vriendin vaker ruzie hadden uiteindelijk heeft me vader mijn stuefvader en me moeder aangevallen en me moeder bij de keel gegrepen ik schreeuwde de hele buurt bij elkaar ( er was buurtfeest) uiteindelijk zijn hun binnengekomen want hoe het anders was afgelopen weet ik niet maar ik wist wel dat ik super bang was het weer zou gebeuren en nu nog steeds ben ik bang hun tegen te komen ook hebben papa en de vriendin veel nare appjes verstuurd om me nog verder de grond in te duwen en de beelden die ik heb hoe me vader vocht en hele boze ogen had en hoe de vriendin gewoon mee ging alle dingen die gezegt zijn en hoe ik nu verder moet ik weet het echt niet meer hoe ik dit ooit ga vergeten of hoe het ophoud
Datum:
10-06-2018
Naam:
Anno
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Verkracht

Twaalf jaar geleden ben ik verkracht op een herentoilet door een studiegenoot. Sindsdien leef ik wel maar niet echt. Mannen vertrouw ik niet meer, vroeger was ik dol op ze maar nu niet meer, ik heb nooit meer een relatie gehad. Het werk gaat ook niet goed en ik wordt als creatief steeds financieel uitgebuit. Mijn zus heeft me verrot gescholden, waarom
Weet ik niet. Ik wil graag dood. De enige reden waarom ik blijf leven is omdat ik geloof in God en Hij heeft me een talent gegeven dat ik door niemand mag laten kapot maken niet door die verkrachter en niet door mijn zus die zelfs mijn geloof belachelijk heeft gemaakt. Ze zijn allebei duidelijk door de duivel gevonden. Maar God houdt van me zoals ik ben. Voor hem ben ik niet besmet ook al lag ik
machteloos op de vloer van het herentoilet en werd tot op het bot vernederd. Er zijg wel veel slechte mannen. Iedereen die echt slecht is,is man zoals Hitler, Michael P. Alle moordenaars en verkrachters, pedofielen, allemaal mannen. Maar er moet toch ergens ook een goede man zijn?
Datum:
10-06-2018
Naam:
Betty
Leeftijd:
48
Provincie:
Noord-holland

Zie het leven dan weer wel en dan weet niet zitten

Met dit rot geheugen gedachten en lichamelijk iets. Zit ik al heel lang mee het gaan periodes goed en dan denk ik ik probeer mijn leven positief te zien, maar dan zie ik mijn vrienden die er dan wel beetje voor mij zijn maar niet helemaal voel mij zo Alleen en weet niet meer wat liefde is, voel mij zovaak gebruikt en mensen hebben verhalen over mij dat ik met iemand ben gegaan en ik het gewoon niet meer weet wat ik goed en fout doe, als ik drink dan kan ik gewoon te ver gaan. Want Ik denk in mijn hoofd niemand boeit mij toch meer kan alles doen wat raar is. Wat ik nooit van mijn leven niet kan doen is roken maar nu denk ik van ja als ik toch al zon leven heb laat ik ht hellemaal verzieken, hele dag wacht ik op iemand die aan mij denkt en als iemand iets reageerd raakt mij het niet meer 99% nee mijn vertrouwen is weg. Heb zovaak gedacht ikan ik niet beter weggaan Voor iedereen niemand zal mij toch missen want iedereen gebruikt mij toch. alleen mijn ouders en familie zoude mij missen maar verder ja is nooit iemand ja 1 iemand Djaya is er altijd voor mij maar het raakt mij niet meer mijn oude ik is weg ik huil te veel door kut dingen en weet niet meer wat ik aandoet kan beter verhuizen naar een ander land. in mijn 1 tje alle rust want ja niemand zal mij toch missen iedereen doetv zijn eigen ding en ik heb niks!
Datum:
09-06-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

Redenen (lange tekst)

Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet zeggen maar laat ik vanaf het begin beginnen. Vroeger had ik een ok leven. We gingen vaak weg, ik kreeg veel aandacht maar owee als ik iets fout deed. Mijn moeder werd dan zo boos dat ze ging slaan. Mijn vader zag ik alleen in het weekend en ik kon hem alles vertellen. Ik kreeg toen twee zusjes/broertjes. Mijn moeder begon een eigen bedrijf. Toen ik op de basisschool zat, mocht ik nooit iets. Ik mocht niet afspreken, niet bij iemand tussen de middag eten. Ik mocht alleen maar bij haar lunchen. Bijna elke dag ging ik naar een sport. Als ik een dag niet naar een sport hoefde, moest ik meedoen met haar activiteiten. Of ik moest meehelpen omdat we te weinig hadden. Ik moest alles zelf ontdekken want mijn moeder vertelde het mij niet en als ik dan iets nieuws ontdekte werd mijn moeder boos dat ik dat deed. Ze probeerde mij bang te maken zodat ik het niet zou doen maar juist daardoor begon ik stiekem te doen. Ik durfde nooit te vertellen hoe ik mij werkelijk voelde omdat ik wist hoe mijn moeder zou reageren. Ik ben nu 14 en ben nog steeds 'bang' voor mijn moeder. Ik begrijp haar niet echt want ze wil mij volgens mij klein houden. Ik mag niks alleen maar aan school of haar helpen. Ik weet nu niet waarom maar ik heb nu zo'n ding dat ik geld pak zodat ik eten kan kopen. Ik heb nooit zakgeld maar ik mag ook niet werken. Ik moet sparen zonder dat ik geld krijg. Laatst kwam ik thuis en moest ik gaan zitten. Ik had blijkbaar geld gepakt terwijl dat niet waar is. Ik zei dus maar dat ik het had gepakt uit een kistje in de kast. Blijkbaar had ik meer dan 150 euro gepakt ofzo want ze had een hele telefoon voor mij kunnen halen en nog eens ziekenhuis kosten. Ze heeft mij toen geslagen omdat ik niet te snel antwoorde. Vervolgens rekent ze heel erg fout en komt ze ineens op 40 uit in plaats van 20 maarja dan denk ik weer van. Je hebt alleen jezelf hiermee. Nog een voorbeeldje we hadden een hond gehaald. In het begin mocht ik niks. Geen eten geven niet haar uit de bench halen helemaal niks. Ik mocht alleen met haar naar buiten. Toen ik 1 keer vroeg of ik haar eten mocht geven was haar antwoord meteen. Denk je dat ze je dan wel aardig gaat vinden. Ook zegt ze dat ik waardeloos ben en da t ik het sukkeltje van de klas ben. Maar door dit alles zit ik te denken aan zelfmoord. Mijn moeder manipleegt letterlijk iedereen om haar heen. Als het niet gaat zoals zij wilt wordt ze meteen boos. Ik wil dus graag zelfmoord maar ben te bang om het te doen. En sorry voor deze lange 'brief'. Ik had het wel ff nodig om alles op te kunnen schrijve.
Datum:
08-06-2018
Naam:
Iklaatniemandweten
Leeftijd:
14
Provincie:
Flevoland

ik weet niet wat ik moet

ik wil dood mijn ouders haten me en zijn haast nooit thuis als ze wel thuis zijn worden ze alleen maar boos op mij.
en op school heb ik haast geen vienden.
mijn oma is een jaar geleden over leden en zij was de enige die naar me luisterde. ik denk dat niemand van me houd ik heb in me leven alleen nog maar tegen slagen gehad dus waar zou ik nog willen leven een
Datum:
07-06-2018
Naam:
.....
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

Eenzaam

Ik heb leven niet meer zitten en ik voel me eenzaam

Ik heb geen vrienden en mijn familie zie ik ook nauwelijks en het is beter dan ben ik van pijn af
Dan zal ik het vrede vinden
Datum:
06-06-2018
Naam:
Neimet
Leeftijd:
41
Provincie:
Overijssel

deze wereld niet verdienen...

hey...ik was sinds 1 september op een jongen verliefd (begin van het schooljaar eig.) En mijn beste vriendin op een andere jongen...we waren altijd aan het lachen enz toen we hun zagen en werden smoorverliefd op onze chrushen vandaag was ik van de tram afgestapt en zag ik men beste vriendin met zijn crushh omggg ze zijn nu samenn!!! ik was fk blij voor hun...maar de probleem is ik...mijn crush wilt me niet denk ik want ik had eens tegen een andere vriendin van mij verteld dat ik op hem was (mijn crush) en ja wat denk je dat ze heeft gdn het doorverteld nr iedereen en ja nu weet hij het en ja skipt hij me... ik voel me zo onzeker en lelijk omdat vroeger keken we altijd naar elkaar en zijden we wel een woordje of 2 tegen elkaar en nu??? skipt hij me...ik wil echt met hem voor dat de school is gdn van mijn beste vriendin haar lief en mijn crush gaan volgende jaar naar een andere school (dus eigenlijk hiernaast) maar de probleem is we gaan elkaar nooit meer zien... pfff helpp
Datum:
04-06-2018
Naam:
eli
Leeftijd:
13
Provincie:
Oost-vlaanderen

Zelfmoord en opgeven mijn verhaal

Hallo
Normaal gezien wil ik niemand het verhaal doen maar oke.

Het begon allemaal eind Oktober op school daarvoor had ik al problemen met mezelf ik had namelijk Boulemia.Dat komt omdat iedereen maar in mijn vriendengroepje zei dat ze dik waren wat moest ik dan zeggen ik weeg wel 15kilo meer als hun echt he.
Maar alles begon eigenlijk echt echt in September ik heb een zus die een aandachtstornis heeft en lange tijd in een crisisdienst heeft gezeten en nu zit ze in de leefgroep.
Vanwege die crisisdienst kwam ze later op school.Zin's zij op schoolzit(ja we zitten op dezelfde school maar zei is 16.) begon het allemaal mijn klas begon anders tegen me te doen bv.als ik met iemand moest samenwerken behandelde ze me alsof ik een besmettelijke ziekte heb.Blijkbaar zou mijn zus allerlei dingen hebben verteld over thuis een vooral over mij.Ja we hebben thuis een vochtprobleem waaedoor ik wat naar schimmel ruik maar wat kan ik eraan doen ik moet er ook maar in leven maar nu gaan we verhuizen maar ben ik er dan nog? dat kan ik niet beloven.
Het bleef allemaal maar doorgaan ik ging zo kapot van hoe de klas tegen me bezig was en hoe mijn zus tegen mee deed achter mijn rug heb zo veel laten staan om haar te helpen en te beschermen.Ik had al verwacht dat het ging gebeuren elk jaar keer op keer is het zo al meer dan 3 jaar vecht ik maar wat niemand weet.Hun maar zeggen je moet stevig in je schoenen staan maar als elk jaar maar hetzelfde is denk ik er anders over.Ik weet niet of jullie weten hoe kapot je ervan kunt worden.Eind Oktober begonnen mijn zelfmoordgedachten ik wou niet meer maar toen waren ze nog niet zo erg als nu.Ik zag echt her nut van leven niet meer enzo als ik toch maar elk jaar hetzelfde moet meemaken.Maar in December mijn gedachten werden zo erg ik had een plan gemaakt een een afscheidsbrief omdat ik met zoveel moest rondlopen niet alleen met wat er op school gebeurde maar met mezelf een ook nog eens met thuis.
Ik sneed mezelf er ook nog bij om me beter te voelen zodat niemand wist wat er in me omging en wat ik allemaal wel van plan was maar integendeel ik ben erg stil en verleggen maar omdat ik me zo vrolijk proberde voor te doen dat iemand uit mijn vriendengroepje doorhad dat ik iers van plan was.Ik heb het eerst blijven verzwijgen maar naar een duur heb ik alleen gezefd dat ik mezelf wat sneed omdat ik me zo slecht voelde.Gelukkig bleef ze niet vragen naar dingen.Na de kerstvakantie die eerste vrijdag zou de grote dag zijn dat ik uit het leven stap ik was goed voorbereid en al.Het was ochtend normaal ga ik na school met de auto met een vriendin maar heb gezegd dat ik die dag met de bus ging om even alleen te zijn.Hun bleven me vragen maar in de speeltijd zat ik op mijn gsm info op te zoeken over zelfmoord en ja mijn vriendengroep heeft mijn gsm afgepakt nu hun wisten dat ik zelfmoord wou plegen heb ik ze zo veel pijn gedaan en echt teleurgesteld maar oke
hun vertrouwde me niet meer dat begrijp ik wel maar heb ze niks uitgelegd.Ik wou echt niet meer en kon niet meer wachten tot na school.Het was het 5 de uur nog een paar uur leven dacht ik een hoopte het ook.Ik werd uit de les door de leerlingbegeleiding gehaald ik dacht echt dat het ovee get klasprobleem ging eerst was het ook zo een toen begon ze erover.Ik was helemaal de draad kwijt ik kon niet meer volgen.Ik had toen door dat iemand mij verklikt heeft ik was zo kwaad waarom ik degene die verklikt moet worden.Ik begrijp wel hzo maar die dag ik wist niet meer wat te doen die da ervoor wist niemand het een zou ik de volgende dag weg zijn voor altijd.Ik heb een deel gezegd maar niet alles.iemand vertrouwde me meer .Ik heb die dag niet mogen afmaken een alles zou tegen mijn ouders worden gemeld ik wou noet meer thuis komen omdat im hun reactie al wist.Die dag mijn plan kon ik niet meer uitvoeren.Ik gaaf niet op die volgende maandag ik deed een zelfmoordpoging ik had er geen spijt van maar die haalde ik jammer genoeg.Ik bleef.maar niet opgeven ik heb al meerdere zelfmoordpogingen achter de rug een niet eens 1keer spijt gehaad.I was even ik ging pas na de krokusvakantie terug naar school maar dat bleef hetzelfde met de klas uiteindelijk hadden we een klasgesprek een heb het uitgelegd over dat vochtprobleem enzo en dat ik al zo veel eraan probeer te doen maar verder niks kan doen en er is veel gebleken dat mijn zus ze heeft aangesproken.Mjn zus en ik we hebben constant frote ruzie dus probeert ze me zwart te maken bij iedereen.Nu ik heb nog steeds niet opgegeven maar nu alles maar meer word met mezelf om te moeten dragen ben ik uitgeput.Ik probeer niks te doen zolang ik mensen om me heen heb een wil dat andere dat oom doen ook al zien ze het echt niet meer zitten zoals mi .Ik wil iedereen beschermen en ze geen pijn te geven
alsjeblieft

groetjes
Datum:
04-06-2018
Naam:
Melle
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.