Levensverhalen (pagina 48)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik weet het niet

Ik ben een meisje van 14 jaar en ik weet niet hoe ik me voel. Ik wil zelfmoord plegen, maar ook weer niet. Ik zie het leven gewoon niet zitten, maar ben ook te bang om iets te doen. Ook schaam ik me ervoor dat ik zelfmoord wil plegen. Veel mensen hebben natuurlijk redenen, zoals een trauma, gepest worden, etc. maar dat heb ik niet. Nou, grotendeels. Ik ben niet populair (alleen in de eerste een beetje, ik ging namelijk om met populaire meiden) maar nu in de tweede valt het mee. Ook word ik niet gepest. Verder woon ik in Amsterdam in een rijtjeshuis en mijn familie heeft best wel veel geld. Alleen voelt alles onneerlijk en ik weet niet waarom. Ik voel me niet tevreden over mijn lichaam, mijn gezicht, mijn cijfers, gewoon alles. Mijn ouders zijn (echt al jaren geleden) uit elkaar gegaan. Ik zat er heel erg mee, maar nu ben ik blij dat het is gebeurd want anders zou ik mijn stiefvader en stiefmoeder missen. Het is gewoon dat ik vind dat mijn vader een naar en fijn persoon is tegelijk. Soms laat hij me voelen alsof ik de enige ben die er toe doet, maar soms laat hij me voelen alsof ik niks waard ben. Dat ik alles fout doe, dat het mijn schuld is dat we niet vaak bellen, dat ik niet volwassen ben en een kleine kleuter als ik één keer vergeet mijn bord op te ruimen. Dat soort dingen. Hij belt me dan op met zo’n teleurgestelde stem en hij doet erg kortaf. Mijn moeder zegt dat ik het moet negeren, maar tegelijkertijd heeft zij geen tijd voor mij. Het enige wat ze doet is naar het park gaan en spelletjes spelen met mijn broertje en zusje, en ik vrees het ergste nu ze weer zwanger is. Ik heb maar 1 vriendin waar ik goed mee om kan gaan, omdat de andere (plus een aantal ex-vriendinnen waar ik nog wek goed mee om ga) steeds roddelen over elkaar, dus dat ze dat waarschijnlijk ook over mij doen (ik heb ze hier inderdaad een keer op betrapt). Ik voel me alleen en ik kan met niemand praten over mijn gevoelens. Ik voel me gewoon leeg. Ik kan niks; ik doe geen sport, ben niet super slim, heb geen speciale vaardigheden en ben niet leuk om te zien. Okk heb ik nauwelijks sociale vaardigheden dus vrienden maken lukt ook niet. Het voelt alsof ik iedereen om me heen teleurstel en dat ik niks waard ben. Elke dag vraag ik me meer af of iemand me überhaupt zou missen als ik weg was.
Datum:
09-07-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Ik wil dood

Ik kan het gewoon niet meer aan, Ik heb al meerdere keren geprobeerd zelfmoord te plegen, Maar toen kwam de politie. Ik vind het genoeg geweest. Mijn leven heeft geen nut meer. Ik mis mijn opa. En Avicii. Ik wil gewoon dood. Als jullie dit lezen, ben ik er waarschijnlijk niet meer.
Datum:
09-07-2018
Naam:
Chris
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoord

Ik word altijd buitengesloten en ik loop altijd in de weg. Als ik een idee heb pikken anderen het.Het liefs wil ik van me huis afspringen maar ik heb het al een maand volgehouden.
Datum:
08-07-2018
Naam:
Thomas
Leeftijd:
9
Provincie:
Zuid-holland

Depressie

Moi,ik ben een man van 44 jaar en heb net een relatie achter de rug van 24 jaar waaruit 4 schatten van kinderen zijn gekomen.
Zij heeft het uitgemaakt omdat ze niet meer van me hield,ze heeft zelf net schildklier kanker gehad en is hier van genezen.Maar 3 jaar geleden heeft ze een maagverkleining gehad ze woog toen 145 kilo en nu 71 kilo en een mooie vrouw,toen ze dik was vondt ik haar ook een mooie vrouw.
Met facebook,snapchat en instagram ging ze selfies posten daardoor kreeg ze meer en meer volgers,maar ook mannen die wat met haar wilden doen natuurlijk.
Op een gegeven moment wordt ik jaloers hierop dus kregen vaker ruzie steeds erger tot zij er een punt achter heeft gezet.
Dit kwam door een van die mannen die verliefd op haar is geworden en zij op hem,daarop ben ik zo oos geweest ben gaan slapen maar werd in de nacht wakker en zij lag dus niet in bed ging ik naar beneden zat ze half naakt voor de webcam met die gozer te chatten.Dikke ruzie als gevolg en ben op zoek naar een huis die ik na 4 maanden nog steeds niet heb omdat ik overal tussen wal en schip val.Zit nu ook in de ziektewet met overspannenheid en een zware depressie,loop ook aal een poos bij een psycholoog wat maar niet wil helpen want er speelt veel meer natuurlijk te eel om bier alles neer te zetten.
Nu ben ik op een punt beland om een einde te maken aan mijn leven alleen wil ik mijn kinderen dit niet aan doen,maar woon nog steeds met haar onder een dak en de ergernissen worden alleen maar erger.
Wil zo graag van deze klote wereld af ik krijg niks voor elkaar om een huis te krijgen en als je kjikt naar onze medelanders die krijgen alles voor elkaar.
Ben er zo zat van dat ik vanavond nog weg wil gaan om er een eind aan te maken.Zit dit te schrijven terwijl ik aan huilen ben omdat ik hier van de wereld weg wil,wil dit zo graag alleen de gedachten aan mijn kinderen houden me iets tegen maar ik zie het helemaal niet meer zitten de wereld is beter zonder mij.

Grtoetjes,iemand die er flauw van is
Datum:
06-07-2018
Naam:
Robert
Leeftijd:
44
Provincie:
Groningen

Ik wil niet meer

Mijn vrouw heeft me verlaten voor een vrouw
Ik dacht dat we alles voor elkaar hadden 2 mooie kinderen 2 jongs van 3 en 8 jaar
Net een eigen klusbedrijf begonnen
En we hadden het zo goed met ze 4 en
En toen in eens zij ze ik ben verliefd op een vrouw. Ik heb er nooit wat van gemerkt bijna 12 samen.
Ik kan het gewoon niet aan me huis kwijt me kinderen. Voor de helft van de week zie ik ze niet meer me boekhouding is een zooitje
Ik zie het gewoon niet meer zitten heb gewoon al bijna 4 maanden pijn. Ik kan er niet mee leven. Ik zie allen de beste oplossing om er uit te stappen
Datum:
05-07-2018
Naam:
John
Leeftijd:
35
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoordgedachtes

Zelfmoord gedachtes gaan iedere dag door mijn hoofd. Ik ben het zat. Altijd ellende niemand die mij begrijpt of mij kan helpen ik voel me alleen en een niks nut. Ik ben het leven niet waard. En ik wil gewoon in vrede bij mijn moeder zijn.. de pijn zal altijd blijven. Me pa die me niet begrijpt en me gebruikt als assepoester terwijl ik nog een baan van 28 uur beb en school +huiswerk. Hij kleineerd me. Zegt dat ik dik ben. Niks kan en niks doe.terwijl die trol mijn hele leven zuurmaakt kan ik nergens heen en wordt maar vernederd en gekleineerd. Het is beter om hier niet te zijn. Dan is hij gelukkig en ik ook. De liefde is eveneens een ramp. Altijd verkeerde mannen die me pijn doen. Vreemdgaan of ineens van de aardbodem verdwijnen. Me zeggen dat ik preuts ben niks kan. Net als mijn vader zegt dat ik niks kan.. ik ben het zat ik ben het zat. Ik hoop op een dodelijk ongeluk dan ben ik vrij.. alles doet zeer. Ik ben moe. Gern zin meer om te strijden tegen me pa en de pij die ik heb. Ik geef de moet op..
Datum:
04-07-2018
Naam:
Sandrw
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

blijf of ga

ik heb een 1 jaar depressie ik weet niet meer wat ik moet doen mijn opa heeft lang kanker ik weet niet hoelang hij nog te leven heeft mijn oma een hersen bloeding en al die stres ik heb het aan men beste vriendin gezegd en zij zegt je kan daar wel doorheen ik heb een paar pogingen gedaan maar ik weet niet of ik het nog vol houd een paar mensen uit men klas maken mijn leven daar zuur,ik kan mij vankant maken maar dan is het toch hetzelfde invloed als mijn opa dood ga of ik blijf het aanzien hoe het leven er van maakt
Datum:
03-07-2018
Naam:
kai
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoord

Hallo,

Misschien is dit een wilde gok, maar ik hoop door mijn verhaal te delen suicidale mensen te kunnen laten inzien dat zelfmoord niet de oplossing is.. en ik weet dat dit vaak gezegd word, door mensen die er verstand van denken te hebben, of die denken te weten hoe je je voelt, terwijl ze geen idee hebben.

Dus hier komt het, mijn verhaal:

Zo’n jaar geleden is er bij mij een depressie geconstateerd. Ik had het idee dat ik voor niemand belangrijk was, weinig vrienden, en de ‘vrienden’ die ik had lieten amper wat van zich horen, als ik niks van me liet horen praatten we niet. Ik ben een trouwe vriendin, en vind dat ik er altijd voor mensen moet zijn. Ik ben van mening dat je vrienden niet laat zitten en dat het contact onderhouden moet worden. Dit heeft er wel voor gezorgd dat ik soms wat onrealistische verwachtingen had van ‘vrienden’. Ik vond dat ze er ook voor mij moesten zijn en dat ik van ze op aan moest kunnen. Maar zij waren vooral bezig met zichzelf en hun eigen leven. Dit zorgde er voor dat ik me onbelangrijk en eenzaam voelde. Ik had het idee dat ik overal alleen voor stond. Vrienden lieten me zitten, ik verloor mijn beste vriendin, ik stelde mezelf teleur en mijn grote liefde liet me keihard vallen. Ik was onzeker. Voelde me zo ellendig dat ik het niet kon opbrengen om uit bed te komen. Ik wilde niet meer, niet meer leven. Avonden lang bedacht ik hoe ik het beste een eind kon maken aan mijn leven en aan de pijn die ik had. Ik had zelfs al afscheidsbrieven geschreven.

Omdat ik niet meer uit bed kon komen begonnen mijn ouders zich af te vragen wat er was, beetje bij beetje vertelde ik ze hoe ik me voelde. Ik schreef een brief aan mijn moeder, waarin ik precies beschreef hoe ik me voelde en waarin ik vertelde dat ik een einde wou maken aan mijn leven. De pijn die ik toen in haar ogen zag vergeet ik nooit meer. Ze vertelde me, dat als ik er niet meer was, zij ook niet meer wilde leven.

Ik heb veel gesprekken gehad met mijn moeder, en veel nachten wakker gelegen. Ik wilde geen hulp zoeken want dan voelde ik me net iemand die niet helemaal spoorde. Maar soms heb je even een enorme schop onder je kont nodig, zodat je aan jezelf denkt en doet wat het beste is voor jou.

Het was een hoge drempel, maar ik heb uiteindelijk hulp gezocht. Wekelijks ging ik met meerdere proffesionals praten, stukje bij beetje ging het beter met me. Maar ondanks dat het iedere keer wat beter ging was alleen praten niet genoeg, ik kreeg medicatie ter ondersteuning. Dit slik ik nog steeds.

Ik werd opener naar mensen toe, nam afstand van de ‘vrienden’ die mij het gevoel gaven dat ik niet belangrijk was en maakte nieuwe vrienden, vrienden die mijn verhaal kennen, waarvan ik zeker weet dat ik er altijd bij terecht kan. Vriendschappen zo sterk als beton. Ik heb met ze gehuild, maar ik heb ook zo vaak met ze gelachen, dat ik me niet zo heel lang geleden besefte hoe blij ik ben dat ik nog leef. Hoe blij ik ben dat ik zulke gelukkige momenten mee mag maken, met zulke fantastische mensen.

Ondanks dat ik erg dankbaar ben dat ik nog leef, zitten er nog steeds slechte dagen tussen. Er zijn nog steeds dagen dat ik mijn bed niet uit kom, avonden dat ik weer lig te bedenken hoe ik een einde kan maken aan mijn leven. Maar die dagen en die avonden gaan weer voorbij, en dan ben ik wederom blij dat ik leef.

Iedereen heeft wel eens een slechte dag, en als je depressief bent geweest val je op een slechte dag in het meest grote zwarte gat wat je maar kunt bedenken, maar ook hier kom je weer uit.

Deel je verhaal, al is het maar met 1 persoon, dit lucht op. Zoek hulp, zodat je hier weer uit kunt komen, ook al is de drempel nog zo hoog. Besef je dat je niet alleen bent, er zijn echt mensen die oprecht snappen hoe je je voelt, en die hier begrip voor hebben. En het allerbelangrijkste; er is altijd iemand die van je houdt, iemand die jou niet kan missen, al is het maar 1 persoon, jij telt voor die persoon.

Het kan even duren voordat het besef komt, maar zelfmoord doet meer kwaad dan goed.

Jij bent belangrijk en jij wordt gemist. Ookal voelt dat niet zo.
Datum:
03-07-2018
Naam:
Dana
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

Mijn verhaal.

Ik ben depressief omdat we een leuk groepje meiden hadden maar daar ben ik uitgezet. Ik heb slechte cijfers. Gescheiden ouders. Niveau lager ga. Overal slecht in ben. Ik ben lelijk. Ik verpest andermans levens. Ik ben een plank. Niemand begrijpt me. Waarom zou ik nog door gaan leven met dit gevoel?
Datum:
03-07-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

Ik ben het zat

Ik ben het zat met mijn leven alles wat ik doe is fout ierdereen haat me dus wat heb ik dan nog aan m’n leven zelfs m’n eigen moeder haat me
Datum:
02-07-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
11
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.