Levensverhalen (pagina 503)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord neigingen

ik ben dus 73 jaar en na een huwelijk van 32 jaar is mijn echtgenoot met een ander er vandoor gegaan en zie ik nu in mijn eentje het leven niet meer zitten en denk alleen maar dat ik uit dit leven wil stappen, maar op welke manier weet ik nog niet. Het wordt steeds erger deze depressie.
Datum:
19-06-2011
Naam:
saskia
Leeftijd:
73
Provincie:
Zuid-holland

Lijdensweg al mijn hele leven lang

Hallo

ik heb pas ontdekt na 25j dat ik te maken heb met mijn eerste man narcisme heeft met wie ik 2 kinderen heb . nu Zijn ze al 25j en 23j. hij heeft me heel erg ten onder gekregen, alles gedaan om met te kwetsen zelfs met zijn eigen dochter die toen een baby was. hij liet haar gewoon vallen op de grond. het zijn zo'n lange verhalen, kan er boeken over schrijven.de oudste is ooit misbruikt van een babysitter, heb het nooit verwerkt. ik heb mij toen nadat hij ons verliet na 5j herpakt met een man, maar die misbruikte mij sexueel. Mijn oudste dochter vertelde ook later toen ze 13J was dat ook hij haar sexueel misbruikte,m aar ik wist niet wie te geloven al die tijd , het was en is woord tegen woord, mijn oudste heb ik nu ontdekt leid ook aan narcisme, ze heeft nu onlangs mijn ander dochtertje, want van mijn 2e man heb ik nog 6 kids zodanig gemanupuleerd en hier weggetrokken uit mijn huis, ze heeft hier ingebroken , en mijn dochtertje een heel lief braaf kind, is nu haar wapen,
Ze wil niet meer naar huis, en het ergste is die begeliedster etc minimalizeren alles.

Ik denk er over na, en als maar meer en maar en hoe ik dat dan zou doen om uit het leven te stappen, omdat mijn enige doel en leven mijn kinderen waren, maar als ze toch weggaan op hun 13j wat voor nut heeft het dan nog om hier nog te zijn, ze zijn beter af zonder mij.
Datum:
19-06-2011
Naam:
Lientje
Leeftijd:
46
Provincie:
België

kut leven:(

hayy mijn verhaal:

Ik heb echt ene kut leven, ik heb vericht gekregenm van zo n kennis ofso, dat ik audities mag doen voor een film genaamt: Zig Zag.
dus ja ik had mn bericht gestuurd dat ik wou dus moest ik mn hobby en foto sturen van mij. dus ja dat deed ik enso dus ja vandaga heb ik alles tegen mijn ouders gezegd, mijn oduers komen uit syrie en we zijn christelijk dus jaaze gingen helemaal trippen en zeggen nee mag neit , mn moeder dnket meteen slecht ja van dat je moet zoenen enso en ze vertrouwde die mensen niet, dus jaa ik zo jaa ik wil et graag ik wil actrise worden en zangeres, zewgt ze nee mag nie bij ons cultuur is dat neit zo ik helemaal schreeuwen en zij ja waaomr kwma je naar nederland nu ebn ik anders opgevoed ik zit op school bij enderlanders dus snap dan dat ik ander sdnek en ben dan jullie, dus ik zo jaa als ik iets wil zangeres ofso ik wil datz o graag worden, maar ik mag neit dat noem je toch geen ouders, ze wilen neit eens dat mij droom uit komt wat zijn dat voor oduers ik heb net zelf aan jezus grvraagt ik wil doooddd, kk leven!!!!!:(:(
ik mag niks beter ga ik nu dood plzz help me ik kan het niet meer aaaan ik jank de tranen uit mn lichaam!!C:(:(
Groetjes Jessica zooooo gebroken
Datum:
18-06-2011
Naam:
Jessica
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

weet t niet meer

ik voel me leeg machteloos weet niet meer precies wat ik aan t doen ben en ik heb een probleem,al jaren probeer t weg te stoppen maar dat lukt niet altijd.ben een gevaar voor anderen voor mijn famillie mijn kinderen en mijn liefdevolle vriendin.heb teveel meegemaakt in mijn leven en ik ben t gewoon zat ik word er moe van
zoveel mensen om mij heen weten t wel we komen eruit als we erover praten helpt dat maar helpt t ook echt ik weet t niet
heb een agressie probleem zit mij heel de dag in te houden zodat ik niemand iets aan doe
r zou hulp aangeboden worden maar nu 4 maanden later wacht ik nog steeds op hulp .
ik word gebeld door een hulpverlener dat ie op vakantie gaat en in augustus terug is of ik zin heb in een gesprek voor ie weggaat dan kunnen we verder als ie terug is in augustus
er is meerdere malen om hulp gevraagd heb zelfs toegegeven dat ik een probleem heb ik zie t leven niet meer zitten maar ik acht wel een paar maanden om hulp
nu heb ik mijn vriendin aangevallen ik heb haar geslagen pijn gedaan en ik hoor t achteraf omdat ik op dat moment niet meer weet wat ik aan t doen ben
de persoon die heel haar leven voor mij klaar heeft gestaan die r altijd voor mij is geweest meer dan wie dan ook die heb ik aangevallen
ik verdien niks meer .
voel me net een zieke hond die afgemaakt moet worden omdat hij diegene die r altijd voor m was uiteindelijk aanvalt omdat hij niet meer weet wat hij doet en hoe
heb twee prachtige dochters maar ik kan hun dit niet aandoen dadelijk doe ik hun nog iets aan terwijl ik niet weet wat ik doe
en nu???
misschien is t beter als ik r niet meer ben verdriet zal r even zijn maar uiteidelijk is t beter voor iedereen.
hulp komt meestal op gang als t echt te laat is
achteraf praten is altijd gemakkelijk maar wat kopen wij daarvoor?
Datum:
18-06-2011
Naam:
tim
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord

Ik twijfel soms wel waarom ik zelfmoord wil plegen omdat ik sommige mensen niet wil achterlaten. Ik heb het 6 keer geprobereert maar dan denk ik ineens aan de mensen die om mij geven... Alles gebeurt met een reden maar maar ik kan niet acherhalen wat de rede is. Wat was de rede dat mij oom mij verkracht had?Wat was de rede dat mijn moeder mij achter liet? Wat is de rede dat ze mij nu mishandelt? Wat is de rede dat mijn stiefvader mijn aanziet als een werkster? at is de rede dat ik gepest word op school?Wat zou dan de rede zijn om nog te blijven leven? Dat mijn vader zelfmoord had gepleegt vond ik heel erg, er zit gewoon een groot gat in mijn hart dat niet gevuld kan worden, ik voel me egt alleen zonder hem. Maar als ik zelfmoord probeer te plegen en als ik dood ben hebben al die mensen die ik achterlaat en die van mij houden het zelfde gevoel toen ik mijn vader verloor. Op school heb ik het al moeilijk en dan komt je thuis en alles word alleen maar slechter. Vanaf mijn 7de haalde mijn stiefvader mij naar Nederland. Ik woonde 7 jaar in thailand zonder moeder alleen maar met mijn oma waar ik veel van hou. Mijn ouders geven alleen maar om mijn broertje vooral mijn stiefvader, omdat het zijn zoon is. Mijn ouders weten wat ik heb mee gemaakt in al die jaren maar het boeit hun egt niet. Ik heb een verschrikkelijke jeugd gehad en ik zou best wel steun willen maar alles draait om mijn broetje. Ik ben het gewoon zat om elke dag naar mijn kamer te gaan en huilen en mezelf te snijden.Of geld uit geen aan drug en drank omdat het de pijn vermindert. Ik zou liever onder een brug wonen dan dat ik hier thuis word mishandelt.Met zulke dingen kan ik het best met mijn bese vriendin praten want ze betekent heel veel voor mij. Ze zei laats: "Ik wil niet dat je zulke dingen doet maar als weg gaat lopen koop ik wel wat brood ofzo of iets aners voor je want heb hebt mij een vriendin gegeven" Dat zin blijft altijd bij mij toen dacht ik egt waarom ik dood wil?
Datum:
18-06-2011
Naam:
May
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Brok in me keel

Ik ben ten einde raad, een jaar geleden had ik alles wat ik wilde het meisje van me dromen een poolcentrum, club alles er op en eraan. Totdat die ene moment , het is waarschijnlijk een Ziekte die niet bestaat maar heel extreem is ik heb namelijk een brok in me keel elke seconde denk ik eraan en heb ik het ik kan geen sociaal gesprek voeren zelf niet met me fam door deZe pyschise stoornis ben ik alllllles kwijtgeraakt omdat niemand het ook begrijpt en ik kan er zo moeilijk over praten omdat praten Al bijna onmogelijk is . Het was een moment en ik zit nog steeds vast in dat moment ik heb een hoop shit meegemaakt ik denk dat het ook komt door het vele blowen in mijn tienerjaren , maanden erna kwam het falisiment in mijn bedrijf en alles echt alles
Viel uitelkaar, doordat ik "gek" werd begon ik te drinken en zwaar te blowen om het te minderen terwijl alles zo goed leek te gaan , vlak na het falisement zat ik thuis alleen donkere dagen , veel veel blowen ik wou niemand om me heen hebben omdat ik niet een sociaal gesprek kan voeren zelfs met oud en nieuw 00.00 zat ik om me kamer alleen totdat ik een kans kreeg de kans van me leven ben gelijk cold turkey gegaan alleen daar mijn stoornis heb ik die kans verneukt nu 15 maanden na het gebeuren zit ik nog steeds met dit probleem het is een verschrikking ook met het feit dat mijn Fam. Het ongelofelik zwaar heeft bijv mijn vader moet me stiefmoeder onderhouden die ziek is plus me zusje van 9 terwijl hij geen cent te makken heeft me moeder die ook loopt te stroggelen het is zoo zwaar god ik weet het niet meer zelfmoord daar denk ik elk seconde aan maar ik denk dat het mij niet bevrijd maar sterker nog het brengt nog meeeer elende het het wat ik heb is het nummer " not afraid " van eminen als dat nr niet was uitgekomen dan was ik er nu niet meer Gr.
Datum:
18-06-2011
Naam:
Jopi
Leeftijd:
22
Provincie:
Drenthe

De droom

Alles wat ik van het leven verwacht loopt uit op een teleurstelling, zie het gewoon niet meer zitten!

Ik doe mijn best, maar het wil niet lukken...
Datum:
18-06-2011
Naam:
John
Leeftijd:
38
Provincie:
Noord-brabant

ik kan niet meer

ben hier alleen voor mijn kleinkinderen
wil hun geen verdriet aan doen
maar ik kan niet meer
het is over
Datum:
17-06-2011
Naam:
toos
Leeftijd:
65
Provincie:
Zuid-holland

Gewoon te veel

Ik heb me altijd wel tot de Dood aangetrokken gevoeld, maar had nog niet echt de behoefte gehad - tot voor kort.

Dit schooljaar kwam bij ons namelijk een uitwisselingsstudente uit Amerika bij ons op school. Ik was smoorverliefd op haar, maar na een tijdje had zij al een vriendje hier, dus ik was buiten de boot en zou dus geen kans meer bij haar maken. Ik accepteer(de) dat, en maakte me er niet zo druk om.

Toen haden we na driekwart van het jaar te hebben afgemaakt een uitwisselingsweekje met Deense leerlingen. Daar leerde ik een meisje kennen, en we werden dikke vrienden. Na Denemarken hielden wij nog contact, maar ik kon het niet aan Denemarken te moeten verlaten. Ik werd al wat depressiever en begon cola te drinken (wat voor mij, op dronkenschap na, hetzelfde effect als alcohol heeft), en kreeg mijn eerste zelfmoordgedachten. Ik sprak er nog niet over met iemand.

Toen kreeg mijn broertje een epileptische aanval en moest naar de IC in het ziekenhuis. Hij heeft het wel overleefd, maar ik was zo van slag dat mijn zelfmoordneigingen alleen maar erger werden. Mijn gedachten gingen er helemaal naar uit - en toen was er moment waarop ik bijna knapte.

Het meisje uit Denemarken waarmee ik contact hield had bijna zelfmoord gepleegd. Ik had al bijna mezelf verloren aan het uitwisselingsmeisje, probeerde mijn gevoelens te onderdrukken, zat in de stress vanwege mijn broertje en vanwege een gebarentaalcursus die ik voor mijn broertje (hij is slechthorend) moest volgen plus de hoge verwachtingen op school, zat ook nog in een depressie - en toen kreeg ik dat te horen. Er knapte toen iets in me.
Diezelfde avond heb ik zoutzuur en chloor gemengd en ingeademd, en ook bijna opgedronken. Ik hield net op tijd op, want ik kon het niet over mijn hart verkrijgen dat mijn ouders, broertje en zusjes mij 's ochtends dood op de keukenvloer zouden moeten vinden.

In de tussentijd had een klasgenoot lucht gekregen van de situatie en op school alarm geslagen. Hij dreeg met mij op te laten sluiten, iedereen het te vertellen, etc. Dit maakte mij nog banger en gaf mij het gevoel dat ik maar niks was, dat niemand naar mij luisterde.
De volgende dag ben ik wel naar school gegaan, met een scherp mes in mijn tas zodat ik elk moment een slagader had kunnen doorsnijden.
Mijn mentrix, vrienden, leraren, zorgmensen, de directrice - iedereen begon tegen mij te praten. Ik begreep dat mijn klasgenoot al aardig wat mensen erover had verteld, en ik raakte zo in paniek dat ik bijna dat mes had gepakt.

Die avond heb ik met het Deense meisje gepraat, en grappig genoeg hebben wij elkaar in leven gehouden. Wij hadden er allebei genoeg van, maar doordat wij het allebei van elkaar begrepen hadden wij niet meer het gevoel alleen op de wereld te zijn. Dat heeft ons ervanaf gehouden.

Ik heb nu nog steeds zelfmoordneigingen; ik heb standaard gedroogd vingerhoedskruid in een boek in mijn boekenkast liggen, een dosis hoog genoeg om 15 volwassenen te kunnen doden. Desondanks leef ik nog - ik kan het nog niet over mijn hart verkrijgen voor iedereen die van mij houdt. Daar irriteer ik me aan, want als zij niet van me zouden houden zou ik al dood zijn, en dat is precies wat ik nou zo graag wil...

Ik denk dat als ik weer een te hoge knapper krijg ik WEL zelfmoord zou plegen. Ik kan er nu wel weer tegenaan, maar om nou te zeggen dat ik me weer helemaal goed voel... nee.
Datum:
17-06-2011
Naam:
Aidan
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

:(

Het is vandaag al 4 dagen uit met mijn vriendje (14). En sindsdien voel ik me echt slecht, achtergelaten en eenzaam :( Het was de eerste keer dat ik een vriendje had... we ware bijna 6 maanden samen. en hij maakte het uit per sms net voor de examens omdat we teveel ruzie maakten de laatste tijd. bijna elke weekend maakte we ruzie alleen met de gsmn nooit in het echt. Ik kan niet meer ;( ik voel me steeds meer eenzamer, ik mis zijn smsjes, zijn liefde enz. mijn vrienden en familie proberen me te helpen maar het lukt niet zo goed. mijn vader wordt het stilaan beu dat ik om de 5 min ween en wordt boos waardoor ik me nog slechter voel :( ik heb geen zin meer om te leven, ik wil hier gewoon weg en de pijn die ik voel wil ik ook weg doen. mense zeggen dat die pijn wel voorbij gaat, maar nu is de pijn echt ver ;(
Datum:
17-06-2011
Naam:
Morgane
Leeftijd:
17
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.