mn ouders hebben mn beste vriendin af gepakt door te zeggen dat ik niet meer met der om mocht gaan, alleen omdat ze soms drinkt. (alcohol) daarna werd ik voor het eerst verliefd op een jongen. mocht ik ook niet meer heen, omdat mn ouders het raar vinden als je op je 14e naar een jongen zijn huis gaat.
na een half jaar (nu) , werd ik verliefd op een jongen die nu 18 is. ik mocht niet naar hem toe en omdat mijn vader hem les heeft gegeven op school, en mn vader hem dus een beetje kent, mocht ik niet eens met hem omgaan. omdat hij zich niet op school gedraagd en mn vader zich dan zou schamen tegen over de directeur. zoveel ruzie gehad, zo veel pijn. en na 100000 ruzies mocht ik eindelijk naar hem toe. ik was nog nooit zo blij geweest. maar iedereen zei tegen mij dat die slecht was, en dat ik niet met hem moet gaan. maar ik hou zoveel van hem. nu is hij perongeluk met iemand anders gegaan, wat ik niet erg vind wat we hadden nog niet iets vast, maar ik heb toch maar gezegd dat ik niet meer met hem wil en dat we beter vrienden kunnen blijven. Iedereen uit het dorp waar ik woon lachte me uit en ze zeiden dat hij een junk was enzo. terwijl ik aan hem vroeg of die een keer wil blowen. ik wil dat niet, maar ik wou kijken of die blowde. en hij wou niet blowen. ookal is het gisteren pas gebeurd dat ik gezegd heb dat we beter vrienden kunnen blijven, ik mis hem nu al. een vriendin die zei dat het de ware voor me was, zegt ze nu dat het beter is zo omdat hij toch slecht is. niemand begrijpt hoe ik me voel, niemand snapt wie ik nu echt ben..
ik had ook in de zomervakantie op vakantie iemand ontmoet. een jongen. gewoon als vriend, ik was ook niet met hem gegaan ofzo, want hij heeft een vriendin, nu nog. toch mis ik hem zo, het waren maar 10 dagen. maar het lijkt net alsof ik niet meer zonder hem kan. maar hij woont in brabant, de andere kant van nederland. mn moeder heeft beloofd om er heen te gaan op vakantie voor een weekend, maarja toen het erop aan kwam wou ze naar zandvoort. toen vroeg ik of hij hier misschien een keer mocht komen, maar nee mocht niet. mn ouders denken dat het gewoon een vakantie liefde is. maar hij is meer.. anders liet ik niet elke dag een traan voor hem.
1 van mn beste vriendinnen heeft ook iets door verteld, en nu denkt het dorp waar ik woon vast dat ik een sletje ben.
en mn oma heeft ook iets waardoor ze in amsterdam geopeeerd moet worden omdat geen 1 dokter dat hier durft.
ik ben kapot.
mn vriendinnen zijn jaloers omdat bijna elke jongen mij leuk vind. ik wil dat niet, ik wil gewoon 1 jongen waar van ik kan houden, en 1 beste vriendin die ik alles kan vertellen. niet 100 vrienden waarvan ik de helft niet eens kan vertrouwen of goed ken.
ik doe niks anders dan huilen als ik op mn kamertje zit, achter mn laptop..
en als ik het tegen iemand zeg dan is het enigste wat ze zeggen; het komt wel goed lieverd.
ziet dan niemand dat het niet meer gaat?
ik heb zovaak in de trein willen stappen, en nooit meer terug willen komen....
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.