Heej, ik ben een meisje van 12 jaar.
Vergeleken met anderen weet ik niet of
ik de echte reden heb om zelfmoord te
plegen.Momenteel gaat het goed, ik ben
niet psychisch verklaard, geen problemen,
en het gaat super op school. Maar als klein
kind ben ik mishandeld. ; Psychisch mis-
handeld. Ik weet niet zeker of je dit mis-
handelen noemt. Papa wist er niks van,
omdat hij altijd hard moest
werken.Vroeger was het zo van,
dat als ik iets fout deed, mama altijd ging
schreeuwen / . Nooit deed ik iets goeds in
mama's ogen kwas altijd bang voor mama.
Vorig jaar had ik een verschrikkelijke ruzie
met haar. Ze begon me te slaan, klappen.
Ze schreeuwde dingen van: 'Ik sla je tot
de dood.' 'Wat heb ik aan jou !' 'Was je
maar nooit geboren !' Soms wou ik echt
weglopen, maar wist niet waarheen. Ik
ben nu altijd nog bang voor de fouten
die ik maak, bang dat mama weer boos
wordt.Nu is er verandering in gekomen.
Mama werkt, ik zie haar maar 1x per week.
Vader zie ik ook 1x per week. Oma past nu
op me. Daar moet ik gelukkig mee zijn,
omdat daar binnekort verandering in gaat
komen.. maarja.. Papa en mama kunnen
ook niet met elkaar opschieten. Vroeger
was er vaak ruzie. Als kleuter keek ik toe,
hoe ze tgn elkaar schreeuwden. Hoe
mama zat te huilen. Familie van mijn
moeder heeft haat aan de familie van
mijn vader, enzo ook andersom. Mama,
is altijd boos als papa 's nachts thuis komt,
van pokeren/ gokken . De sigarettenlucht
die thuis wordt meegenomen. Verder heb
ik ook nog een broertje, die ook als peu-
ter/kleuter is geslagen met tak door mam.
Nu ook, hij wordt verwaarloosd door oma..
Op school hebben ze het al door, broertje
is psychisch verklaard. Heeft nog wat pro-
blemen, en heeft op 7- jarige leeftijd,
al weg-loop-pogingen gedaan... Ik heb
soms van die momenten waarvan ik denk
shitjoh, stress alles. Soms lijkt zelfmoord
de beste oplossing. Ik heb het aan 2 echte
vrienden van me verteld, ze schrokken zich
dood... meteen daarna had ik ook spijt,
omdat ik hun pijn deed.. ook snijd ik
mezelf in mijn armen, maar ene mes is
niet sterk genoeg.. of ik ben zelf niet
sterk genoeg.. ik durf weinig, kdurf die
mes zelf niet te diep steken.. een beetje
bloed prikken is wat ik alleen kan. Ik hoop
door te snijden mijn pijn diep vanbinnen
te verminderen.. Tegenwoordig hoor je
mensen wel zeggen van; Laat de toe-
komst achter je. Moeilijker dan gedacht...
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.