Levensverhalen (pagina 46)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

klote leven

Dit verhaal gaat over een jongentje van 11 jaar
(mij) de thuis situatie ging niet goed dus moest
Hij na een woongroep daar was het helemaal niet leuk hij wou zelfmoord plegen maar dat lukte niet hij zocht naar alle oplossingen zonder dat iemand het zou zien dat hij zelfmoord wou plegen maar het is hem nooit gelukt ps: Hij leeft nu nog steeds en hij ziet zijn leven en het doel van zijn leven niet zitten
Datum:
12-07-2018
Naam:
anoniem
Leeftijd:
11
Provincie:
Gelderland

Ik zit vast

Ik ben een meisje van 13 en op dit moment voel ik me ontzettend slecht. Ik lijk eigenlijk gewoon normaal, ik ga naar school, woon thuis met mijn gezin. Maar achter die dingen zit heel wat verborgen. Op school heb ik wel wat vriendinnen maar ik heb het gevoel dat zoveel mensen mij niet mogen en mij buitensluiten. Bijvoorbeeld toen we een aantal maanden geleden naar school fietsen (dat is 12 km.) altijd als we naar school fietsen werd ik opgehaald door 3 meiden. Aan het begin van het jaar ging het goed en kwamen ze me gewoon halen zeiden ze hoi en fietsten we samen door. Later werd dat anders en toen kwamen ze me nog wel halen Maar als ik de deur opendeed dan waren ze al door aan het fietsen en moest ik er maar achteraan en fietsten ik helemaal alleen in de groep tussen alle andere kinderen. Een tijdje later kwamen ze me gewoon niet meer halen en moest ik dus elke dag alleen naar school ( wat ik nu Nogsteeds doe.) op school zit ik alleen met 2 andere meiden en de rest daar praat ik niet mee en die negeren me. Er is een meisje en altijd als ik toevallig naar haar kijk en zij kijkt toevallig ook dan kijkt ze op een of andere manier altijd chagrijnig naar me.
Ik vind het niet zo erg op school maar altijd als er word gezecht dat we samen een opdracht moeten doen dan raak ik altijd in de stress omdat ik bang ben dat ik dan als enige overblijf. En soms is het ook gewoon moeilijk om andere kinderen het met een hele groep zo gezellig zien hebben.

Thuis heb ik het ook niet altijd even makkelijk.
Mijn ouders zijn altijd boos op elkaar. Ze maken dan ruzie om de kleinste dingen. Ze schelden elkaar uit en voor mij is dat verschrikkelijk om aan te horen, ik moet dan ook vaak huilen. Soms word een van m’n ouders boos op mij om die ruzies of gaan ze tegen mij gemeen over elkaar praten.


Ik denk heel vaak bij mezelf waarom heb ik dit? Wat heb ik fout gedaan? Waarom ik altijd?


Ik zit in de vakanties ( en ook gewoon met schooldagen ) dag en nacht op mijn kamer, want er is niemand om mee af te spreken en ik heb geen zin in al dat gezeur van m’n ouders.
ik zit zo vast op dit moment en zie voorlopig ook geen uitgang.
Datum:
11-07-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Het is ook nooit goed, hoe goed ik ook probeer te zijn

Ik voel me depressief omdat ik moe ben. Waarom?
Omdat het in deze mensenwereld zo in elkaar zit dat je over je eigen grenzen heen moet gaan, en dan heb ik het vooral over het voldoen aan de normen en waarden van anderen, dus niet jouw eigen normen en waarden.
Ik ben een nette persoon die geen regels wil overtreden, en zelfs dan nog zou ik een slecht mens zijn, omdat ik door mijn autisme niet kan voldoen aan de normen en waarden van niet-autistische mensen.
Ook van de autistische mens wordt verwacht dat hij of zij zo moet zijn zoals de ander het wil, en door dat onvermogen (wat met mijn autisme te maken heeft) om jezelf aan te passen aan anderen, word je bestempeld als een slecht mens of iemand die niet deugd, zelfs al kan jij door je handicap gewoon helemaal niets aan doen.
Zo kon het gebeuren dat mijn zelfbeeld zo ernstig aangetast werd, dat ik zelfs met zelfmoordgedachten rondliep.

Welkom in mijn leven. Dit is hoe ik de mensenwereld heb ervaren, en nog altijd zal blijven ervaren als ik mezelf niet van mensen kan afzonderen en dus met mensen moet omgaan.
Maar nog sterker dan ooit, begin ik af te vragen waarom ik überhaupt zou moeten aanpassen aan de normen en waarden van andere mensen. Ik heb mijn eigen normen en waarden, en zolang ik andere mensen niet lastig val, dan moet dat gewoon geen probleem zijn. Waarom ben ik dan een slecht mens als ik niet met de normen en waarden van de mensenmassa mee kan gaan?

Ik probeer mezelf staande te houden d.m.v. meditatietrainingen. En ik geniet van de mystieke ervaringen die ik mag beleven. Mijn paranormale vrienden betekenen veel voor mij. Ook dit heeft bijgedragen de waarde van mijn leven opnieuw in te schatten, en het leven is te goed om weg te gooien.

Toch zet ik hier mijn verhaal neer, omdat ik ook in mezelf herken hoe ziekelijk de mensenwereld kan zijn, als je door je handicap (of welke reden ook) niet mee kunt gaan met de massa, of kudde.
Dan ben je ineens een raar of slecht mens, of zoiets.
En dat terwijl je helemaal niets aan kunt doen!
Datum:
10-07-2018
Naam:
MV
Leeftijd:
27
Provincie:
Groningen

Zelffmoord

Ik heb veel mee gemaakt en wil niet meer leven ik heb vee mee gemaakt geslagen door me ex vekracht en enigste en toen leerde ik iemand kennen en hij betekend zoveel voor me maar dat is voor bij nu stop ik veel
Moeite in hem ik wil mn leven niet meer .
Datum:
09-07-2018
Naam:
Annoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

ik weet het niet

Ik ben een meisje van 14 jaar en ik weet niet hoe ik me voel. Ik wil zelfmoord plegen, maar ook weer niet. Ik zie het leven gewoon niet zitten, maar ben ook te bang om iets te doen. Ook schaam ik me ervoor dat ik zelfmoord wil plegen. Veel mensen hebben natuurlijk redenen, zoals een trauma, gepest worden, etc. maar dat heb ik niet. Nou, grotendeels. Ik ben niet populair (alleen in de eerste een beetje, ik ging namelijk om met populaire meiden) maar nu in de tweede valt het mee. Ook word ik niet gepest. Verder woon ik in Amsterdam in een rijtjeshuis en mijn familie heeft best wel veel geld. Alleen voelt alles onneerlijk en ik weet niet waarom. Ik voel me niet tevreden over mijn lichaam, mijn gezicht, mijn cijfers, gewoon alles. Mijn ouders zijn (echt al jaren geleden) uit elkaar gegaan. Ik zat er heel erg mee, maar nu ben ik blij dat het is gebeurd want anders zou ik mijn stiefvader en stiefmoeder missen. Het is gewoon dat ik vind dat mijn vader een naar en fijn persoon is tegelijk. Soms laat hij me voelen alsof ik de enige ben die er toe doet, maar soms laat hij me voelen alsof ik niks waard ben. Dat ik alles fout doe, dat het mijn schuld is dat we niet vaak bellen, dat ik niet volwassen ben en een kleine kleuter als ik één keer vergeet mijn bord op te ruimen. Dat soort dingen. Hij belt me dan op met zo’n teleurgestelde stem en hij doet erg kortaf. Mijn moeder zegt dat ik het moet negeren, maar tegelijkertijd heeft zij geen tijd voor mij. Het enige wat ze doet is naar het park gaan en spelletjes spelen met mijn broertje en zusje, en ik vrees het ergste nu ze weer zwanger is. Ik heb maar 1 vriendin waar ik goed mee om kan gaan, omdat de andere (plus een aantal ex-vriendinnen waar ik nog wek goed mee om ga) steeds roddelen over elkaar, dus dat ze dat waarschijnlijk ook over mij doen (ik heb ze hier inderdaad een keer op betrapt). Ik voel me alleen en ik kan met niemand praten over mijn gevoelens. Ik voel me gewoon leeg. Ik kan niks; ik doe geen sport, ben niet super slim, heb geen speciale vaardigheden en ben niet leuk om te zien. Okk heb ik nauwelijks sociale vaardigheden dus vrienden maken lukt ook niet. Het voelt alsof ik iedereen om me heen teleurstel en dat ik niks waard ben. Elke dag vraag ik me meer af of iemand me überhaupt zou missen als ik weg was.
Datum:
09-07-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Ik wil dood

Ik kan het gewoon niet meer aan, Ik heb al meerdere keren geprobeerd zelfmoord te plegen, Maar toen kwam de politie. Ik vind het genoeg geweest. Mijn leven heeft geen nut meer. Ik mis mijn opa. En Avicii. Ik wil gewoon dood. Als jullie dit lezen, ben ik er waarschijnlijk niet meer.
Datum:
09-07-2018
Naam:
Chris
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoord

Ik word altijd buitengesloten en ik loop altijd in de weg. Als ik een idee heb pikken anderen het.Het liefs wil ik van me huis afspringen maar ik heb het al een maand volgehouden.
Datum:
08-07-2018
Naam:
Thomas
Leeftijd:
9
Provincie:
Zuid-holland

Depressie

Moi,ik ben een man van 44 jaar en heb net een relatie achter de rug van 24 jaar waaruit 4 schatten van kinderen zijn gekomen.
Zij heeft het uitgemaakt omdat ze niet meer van me hield,ze heeft zelf net schildklier kanker gehad en is hier van genezen.Maar 3 jaar geleden heeft ze een maagverkleining gehad ze woog toen 145 kilo en nu 71 kilo en een mooie vrouw,toen ze dik was vondt ik haar ook een mooie vrouw.
Met facebook,snapchat en instagram ging ze selfies posten daardoor kreeg ze meer en meer volgers,maar ook mannen die wat met haar wilden doen natuurlijk.
Op een gegeven moment wordt ik jaloers hierop dus kregen vaker ruzie steeds erger tot zij er een punt achter heeft gezet.
Dit kwam door een van die mannen die verliefd op haar is geworden en zij op hem,daarop ben ik zo oos geweest ben gaan slapen maar werd in de nacht wakker en zij lag dus niet in bed ging ik naar beneden zat ze half naakt voor de webcam met die gozer te chatten.Dikke ruzie als gevolg en ben op zoek naar een huis die ik na 4 maanden nog steeds niet heb omdat ik overal tussen wal en schip val.Zit nu ook in de ziektewet met overspannenheid en een zware depressie,loop ook aal een poos bij een psycholoog wat maar niet wil helpen want er speelt veel meer natuurlijk te eel om bier alles neer te zetten.
Nu ben ik op een punt beland om een einde te maken aan mijn leven alleen wil ik mijn kinderen dit niet aan doen,maar woon nog steeds met haar onder een dak en de ergernissen worden alleen maar erger.
Wil zo graag van deze klote wereld af ik krijg niks voor elkaar om een huis te krijgen en als je kjikt naar onze medelanders die krijgen alles voor elkaar.
Ben er zo zat van dat ik vanavond nog weg wil gaan om er een eind aan te maken.Zit dit te schrijven terwijl ik aan huilen ben omdat ik hier van de wereld weg wil,wil dit zo graag alleen de gedachten aan mijn kinderen houden me iets tegen maar ik zie het helemaal niet meer zitten de wereld is beter zonder mij.

Grtoetjes,iemand die er flauw van is
Datum:
06-07-2018
Naam:
Robert
Leeftijd:
44
Provincie:
Groningen

Ik wil niet meer

Mijn vrouw heeft me verlaten voor een vrouw
Ik dacht dat we alles voor elkaar hadden 2 mooie kinderen 2 jongs van 3 en 8 jaar
Net een eigen klusbedrijf begonnen
En we hadden het zo goed met ze 4 en
En toen in eens zij ze ik ben verliefd op een vrouw. Ik heb er nooit wat van gemerkt bijna 12 samen.
Ik kan het gewoon niet aan me huis kwijt me kinderen. Voor de helft van de week zie ik ze niet meer me boekhouding is een zooitje
Ik zie het gewoon niet meer zitten heb gewoon al bijna 4 maanden pijn. Ik kan er niet mee leven. Ik zie allen de beste oplossing om er uit te stappen
Datum:
05-07-2018
Naam:
John
Leeftijd:
35
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoordgedachtes

Zelfmoord gedachtes gaan iedere dag door mijn hoofd. Ik ben het zat. Altijd ellende niemand die mij begrijpt of mij kan helpen ik voel me alleen en een niks nut. Ik ben het leven niet waard. En ik wil gewoon in vrede bij mijn moeder zijn.. de pijn zal altijd blijven. Me pa die me niet begrijpt en me gebruikt als assepoester terwijl ik nog een baan van 28 uur beb en school +huiswerk. Hij kleineerd me. Zegt dat ik dik ben. Niks kan en niks doe.terwijl die trol mijn hele leven zuurmaakt kan ik nergens heen en wordt maar vernederd en gekleineerd. Het is beter om hier niet te zijn. Dan is hij gelukkig en ik ook. De liefde is eveneens een ramp. Altijd verkeerde mannen die me pijn doen. Vreemdgaan of ineens van de aardbodem verdwijnen. Me zeggen dat ik preuts ben niks kan. Net als mijn vader zegt dat ik niks kan.. ik ben het zat ik ben het zat. Ik hoop op een dodelijk ongeluk dan ben ik vrij.. alles doet zeer. Ik ben moe. Gern zin meer om te strijden tegen me pa en de pij die ik heb. Ik geef de moet op..
Datum:
04-07-2018
Naam:
Sandrw
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.