Levensverhalen (pagina 44)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zie het niet meer zitten

Hallo

Ik zie het niet meer zitten all meer dan 20 jaar ben ik nu aan het Knokke tussen wel en niet ik maak uit vroustratie van mijn lichaam een bonk spier uit alende ik zie al jaren biet meer dan aleen mijn vrouw en mijn moeder eer word veel dol met mij gemaakt en word nooid ns serieus genomen deze zaterdag is mijn 40e verjaardag en zo als altijd en als gewoonlijk maar met vrouw en mijn moeder mijn broer wil ook al niks met mijn meer te maken hebben mensen maken mijn als viez manneke uit vroeger had ik verkeerde vrienden en zijn er rare dingen gebeurd was vroegger erg beinvloed. Baar en dat gaat nu rond zone meer dan 20 jaar tot zelfs opmerkende leedvermaak daaar over van uit mijn vrou familie en buiten wereld en voel dat de drang na bij is wil hulp maar dat is de laatste tijd niet gemaklijk sta er erg veel alleen voor alleen dan mijn moeder tussen mijn moeder en mijn kan geen speld tussen komen zeggen we altijd maar zelfs mijn moeder lacht er mee van wat er gebeurd is als ze onder de familie op bezoek is dat merk ik als ik ze bel anderzeids als we melkaar spreken dan snap ze het wel en zeg ze ook dat ik maklijk beinvloed ben geweest mijn vrouwtje presies het zelfde als we thuis zijn ben ik alles voor haar maar puntje bij paaltje als we ergens zijn of komen kan zij mijn erg verlagen of pijn doen door mijn verleden te verspreide zo word ik niet alleen als vies manneke uitgemaakt maar erg onaangenaam door het leven en nu al meer dan 20 jaar word ik niet serieus genomen maar alleen maar zwaar voor de gek gehouden kort om leef ik al meer dan 20 jaar voor me zelf alleen ben al tig keer met mijn vrouw verhuist en overal gebeurd het zelfde denk om dat mijn vrouw een flap uitis en zo nooit meer er niks aan over heb gehouden geen sociale contacten of vrienden en of familie weet niet eens meer hoe ik een sociale contact nog moet leggen of moet behouden en als er een vreemde t wel leuk lijkt om een sociale contact te willen leegen is er een door schakel van uit de buurd of mijn vrouw zo dat het weer verdwijn mag ik de rest van mijn leven zo door gaan het is zwaar vermoeid zo sta nog altijd recht op maar ergens hoeft het voor mijn niet meer naar zo veel jarren vecht ik alleen nog om mijn moeder geen pijn te hoeven doen want ik weet dat ze mee doe om familie contacten te behouden voor sociale contacten heb ik veel pijn en verdriet heb al heel mijn leven een wajong uitkering die maar zeurend door mijn kop jaagd van ik wil onder de mens komen je ziet niet eens aan mijn dat ik een beperking heb maar heb wel degelijk een afwijking en dat word door veel mensen niet gezien of ook weer serieus genomen ben in mijn leven veel voor de gek gehouden heb geen echte jeucht gehad kort om een verzameling van alende en dat word erg zwaar zie het niet meer zitten maar heb een zware wil van 2 strijd hoop op een beetje sociale contacten maar weet niet meer hoe.

Patrick
Datum:
01-08-2018
Naam:
Patrick
Leeftijd:
39
Provincie:
Noord-brabant

problemen en gedachtes...

hey...! ik ben ondertussen 13 jaar en ik voel me totaal niet fijn ik zit in een zware depressie. Ik heb heel vaak de gedachtes om uit men leven te stappen (zelfmoord te plegen)... Ik heb et huis echt heel mogelijk ik ben al bet vaak weg gelopen omdat et gewoon te zwaar is thuis. Men moeder zit zelf tegen mij te zeggen "ga maar van een brug springen enzovoort" ik word daar echt heel sad van en men depressie word alleen maar erger der door. Men vader weet dit maar hij gelooft et niet. Ik heb vorige week op een treinspoor gestaan maar men bff is mij komen zoeken en heeft me der vanaf gehaald. Ik wil heel graag naar een ander gezien. Ik heb ook een vriendje maar ik moet et uitmaken van men ouders want zij vinden hem niet goed genoeg voor mij, maar ik ben der zo gelukkig mee dus ik maak et sowieso niet uit voor men ouders. Ik weet gewoon niet meer wat te doen met men kut leven!!
Datum:
01-08-2018
Naam:
janake
Leeftijd:
13
Provincie:
Antwerpen

qwrqwe

Soms denk ik ze doen het expres. Gewoon om mij een rotgevoel te geven, zodat ik zelfmoord zou gaan plegen en dat ik het dan niet meer aan kan. Als ik niets meer kan, vinden ze heerlijk. Krijgen ze een kick van. Ze doen het expres nu weet ik het zeker.
Datum:
31-07-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
39
Provincie:
Anders

Ik ben zo moe

Ik ben zo moe, al jaren loop ik op eieren.
Ik hou ontzettend veel van hem maar ik haat hem zo intens. Vroeger sloeg die me dat is omgezet in andere mishandeling ik heb liever de klappen. Het vernederen en me kapot maken het uitschelden en me zwart maken bij kind ik schaam me dat ik er nog een van hem in buik heb zitten wat doe ik dat meisje aan met zo een vader. Ik heb het lef niet om weg te gaaan ach wat heeft voor nut. Ik zal toch toch niet boven water komen dan doe ik het liever zelf. Wat ik wel niet over heb voor een klein beetje rust. Ik doe alles alles om hem
Gelukkig te maken om ons beter te maken hoger te laten komen niks goed niks genoeg ik blijf slecht .
Ik wil zo graag rust maar ik kan me dochter toch niet achter laten !
Of mischien wel mischien is ze dan ook beter af zonder mij ik ben moe zo moe
Ik heb zo intense pijn van jaren ik kan er nie mee leven
Datum:
31-07-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
25
Provincie:
Utrecht

onzeker over mijn uiterlijk

dus ... vroeger op school had iedereen ' Habbo hotel ' toen zaten we in het 4 de leerjaar ( ik ben van België) nu ondertussen zit ik in het 1ste middelbaar ( de groep na de achtste groep ) en ik dacht zo van waarom zou ik dit niet nog eens doen . dus , dat deed ik . hierop was er een jongen die best wel knap was en vroeg hoe ik hete op snap en dat zei ik . hij heeft mijn naam met heel habbo hotel gedeeld en ik krijg heel vaak commentaar op mijn uiterlijk . de meeste zeggen dat ik lelijk ben terwijl mijn vrienden zeggen dat ik best knap ben ... dit maakt me best onzeker , wat moet ik doen ?
Datum:
30-07-2018
Naam:
lore
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Zelfmoordgedachten

ik loop al een hele lange tijd met zelfmoordgedachten, het begint me steeds meer op te breken zowel lichamelijk als geestelijk. Het maakt me hele dagen gek want het wilt niet uit me hoofd en het enige wat steeds terugkomt is het stemmetje: doe het gewoon doe het gewoon dan ben je overal vanaf en voel je niks meer. Ik heb iemand waarmee ik goed kan praten maar leg maar is uit dat je het liefst niet meer verder wilt leven.. je krijgt gelijk zo blik van die zoekt aandacht.
Datum:
30-07-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
23
Provincie:
Zeeland

Wie ben ik?

Zolang ik mij kan herinneren sta ik op de laatste plek, ik moet altijd wijken voor een ander (voornamelijk mijn moeder). Ik was toen ik 12 was gediagnosticeerd met autisme (vorig jaar opnieuw en bleek dat niet zo te zijn), hier ben ik het nooit mee eens geweest maar goed, ik moest naar een woongroep. Op een woongroep wordt alles wat je doet onder een vergrootglas genomen en wordt alles wat je "fout" of "verkeerd" doet aangepast, zo goed als alles dus. Een lange tijd was dat ook het enige wat ik hoorde, dat ik het toch anders moet doen. Tot ik maar deed wat ze zeiden dan was het wel oke. Nu 8 jaar later en ik zit nog steeds op een woongroep, ik heb geen vaste kring van mensen on mij heen aangezien ik van plaats naar plaats ben verhuisd en ook van school naar school ben gegaan. Ik heb geen opleiding, geen werk, geen uitkering, mijn ouders betalen amper mee, ik moet inkomen hebben om te kunnen verhuizen en om op de groep te blijven waar ik nu zit. Vandaag was mijn verjaardag maar natuurlijk hoor ik alleen maar wat ik niet goed doe, zo zeiden mijn ouders dat als ik door blijf gaan zoals nu dat zij op een gegeven moment opgeven om mij te helpen. Natuurlijk raakt dat mij want ik werk mijzelf de grond in om de dingen te doen die van mij gevraagd worden, ik zei terug dat ze het al lang opgegeven hebben en toen had ik het gedaan, die opmerking was onder de gordel en niet eerlijk want mijn moeder die "sterft voor mij" en moest zelfs huilen, die woorden zijn leeg voor mij want ze willen mij niet terug in laten trekken en ze willen mij ook amper helpen met de financiele problemen die ik heb, ze komen mee met gesprekken zodat ze kunnen zeggen wat ik moet doen. Dit is een grove samenvatting van de afgelopen 8 jaar, ik krijg het idee maar niet uit mijn hoofd dat het leven dat ik nu leidt niet van mij is, ik leef dit leven voor andere en andere maken belangrijke keuzes voor mij. Ik weet niet meer wie ik ben want ik ben uit elkaar gehaald maar ben niet terug in elkaar gezet, de persoon die ik zie herken ik niet meer. Ik heb geen dromen en kan niet dromen omdat ik "realistisch moet denken" en alles is te ver gegrepen voor mij, ik heb geen hobbies omdat ik nooit momenten heb gehad waar ik mij kon veroorloven om mezelf helemaal op te laten gaan in iets, ik heb geen vrienden omdat op een gegeven moment het contact verwaterd en kan geen nieuwe vrienden maken omdat ik mezelf heb aangeleerd om niet te veel te hechten omdat ik er maar tijdelijk ben. Ik ben dus alleen en kan geen gelukkige toekomst voor mij zien. Daarom wil ik graag een einde er aan maken en stoppen met het eindeloze gevecht voor geluk, geluk voor andere.
Datum:
30-07-2018
Naam:
D
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

Pijn

Ik heb zo veel pijn door mijn chronische ziekte, maar je kan het niet zien. Mensen zien dat ik moe ben en fysieke pijn heb, maar de emotionele schade hebben ze geen idee van, ik wil gewoon niet leven met deze pijn. Het revalideren, niks kunnen en de pijn is gewoon te veel, ik heb niks om naar terug te trekken, ik heb geen hobby’s of vrienden meer. Ik trek alleen maar terug in een hoekje en huil heel veel. Al mijn leeftijds genoten leven, als in ze kunnen doen waar ze zin in hebben zonder na te moeten denken over hoe ze zich de volgende dag voelen. Ik wil dit gewoon niet meer, en niemand ziet dit.
Datum:
27-07-2018
Naam:
.
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

wil niet leven

Zelf zit ik in een moeilijke situatie, omdat ik zelf moet aankomen van de dokter, al heb ik een gezond gewicht.Ik was eerst 44 kilo nu 49 (1.61)Zelf wil de dokter dat ik weer ongesteld wordt en daarvoor moet ik aankomen steeds tot ik weer ongesteld ben. Ik mag zelf niet bepalen wat ik eet,drink en doe en daardoor kan ik geen sociaal leven meer hebben.Ik mag niet naar school,moet elke week naar dokter en Diëtist.Ik moet ook 3 keer in de week naar een zorginstelling toe.Ben al 2 keer opgenomen in ziekenhuis en moet binnenkort naar kliniek.Zelf heb ik geen spullen waarmee ik me kan ophangen en ik kan nergens heen zonder volwassen dus van een gebouw afspringen wordt het niet.
Datum:
24-07-2018
Naam:
Wil niet leven
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

Geen wil meer om te leven

Het begon allemaal op de lagere school.
Ik was altijd al anders dan de rest, en werd daarom gepest. Dan denk je het is eindelijk voorbij want je mag naar de middelbare school! Helaas pindakaas de waarheid was nog harder dan ik verkroppen kan. Op de middelbare school is het nog erger en de leraren deden zelfs mee! Na de middelbare school ben ik gaan feestten op hardcore/hardstyle feesten een uitlaatklep gevonden! Maar dan word je op de afters belachelijk gemaakt en getreiterd.
Zit ik daar alleen in de keuken voor me uit te staren naar de zon en te denken. Waarom is de wereld zo hard tegen mij? Wat heb ik iemand aangedaan om dit te verdienen?
Nu een aantal jaren verder gestopt met feesten en keihard aan het werk om serieus iets op te bouwen. Een eigen huis gekocht en verhuisd naar Friesland om een nieuw leven te beginnen...

Maar ik loop weer tegen mezelf aan. Eenzaam, alleen geen vrienden dichtbij om mijn hart te luchten. Het gevoel niet bij de maatschappij te horen is groter dan de hoop dat het met mij wel goedkomt...

Waarom lacht het leven mij niet toe zoals bij een ieder wel gebeurd?

Ik zit hier te piekeren hoe ik dood wil gaan en om het zelfs met mijn ouders te bespreken...

Ik zie het gewoon allemaal niet meer zitten ik wil van mijn pijn, verdriet en eenzaamheid af. Ik wil rust en vrede in mijn hoofd die ik nooit heb gehad
Datum:
24-07-2018
Naam:
Kevin
Leeftijd:
26
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.