Levensverhalen (pagina 42)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

can’t

ik begon al sinds vorig jaar zomervakantie met mezelf snijden, en ben ook al best lang depressief. ik zie het nut niet om hier te blijven, ik ben niet belangrijk & niemand heeft mij nodig. ik stel iedereen teleur, en niemand heeft vertrouwen in mij. zelfs mijn moeder is diep teleurgesteld in mij. ik ben een probleemkind, en iedereen behandelt mij als stront. nooit houd iemand rekening mee met hoe ik me voel, mensen blijven mijn gevoelens kwetsen en kwetsen.. terwijl ze niet weten waar ik mee zit. fuck life, fuck school & fuck love.
Datum:
18-09-2018
Naam:
anonymous
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Moe

Voor de buitenwereld 'mag' ik niets te klagen hebben. Ik heb een partner, 2 mooie en gezonde jonge kinderen, een vaste baan, een koophuis en een partner met een eigen bedrijf. Twee auto's en minimaal 2x per jaar op vakantie. Toch zie ik mijn leven niet zo rooskleurig, mijn kinderen zijn schatten voor 2 minuten en daarna zijn het losgeslagen duivels. Alle vormen van sturing die ik ze wil geven worden overruled door mijn partner en als het hem even niet uitkomt dan wordt hij soms zo boos (onterecht) dat de kinderen er niets van snappen. Regelmaat is er niet in huis wat ik ook probeer. Elke dag hoor ik wel weer wat ik niet goed doe, te spontaan gereageerd tegen iemand, te makkelijk gereageerd op de kinderen, geen in in seks (daar heb ik ook echt geen zin in) Financieel is het een wanorde bij ons, ik doe de administratie maar heb in die zin weinig inspraak over wat er gebeurd met het geld. Familie is alleen geïnteresseerd als mijn broer er niet is voor de rest is hij hun koning en ben ik niet belangrijk. Ik ben echt doodop, zie de lol van het leven niet meer in. Waar ik 10 jaar geleden midden in het leven stond, impulsief was en sociaal zit ik nu het liefst thuis tv te kijken. Sommige dagen en soms een aantal weken dan gaat het wel maar vaak verval ik al snel weer in mijn patroon. Ik zonder me het liefste af. Heb 2 jaar geleden hulp gezocht maar daar ben ik ook niet veel wijzer van geworden. Alle ballen moet ik omhoog houden met weinig steun van wie dan ook. Ik hou dat niet lang meer vol. Maar wat moeten mijn kinderen als ik er niet meer ben? Wat gaat er dan met hen gebeuren? Dat is wat me tegenhoudt anders was ik er allang niet meer geweest en had ik eindelijk rust!
Datum:
17-09-2018
Naam:
Alida
Leeftijd:
34
Provincie:
Groningen

Radeloos

Ik zit al een hele tijd in de knup met mezelf en kom er niet uit ondanks dat ik er hulp voor heb.
Een tijdje terug ben ik in contact gekomen met een oud klasgenootje waar ik altijd gevoelens voor heb gehad en toen kwam het er uit dat dat wederzeids is geweest en dat de gevoelens bij ons bijden er nogsteeds waren.
Ondanks dat we door redenen van buitenaf een hele moeilijke start hebben gehad van de relatie zijn we er samen door gekomen. En leek het beter met me te gaan.
Nu is ze onlangs vertrokken omdat ze met zichzelf in de knup zit. Maar ik weet niet hoe ik met dit verdriet en de gevoelens om moet gaan. Ik heb de hele dag door last van de wens om er niet meer te zijn en de reden dat ik dat niet heb gedaan is omdat ik het nog niet gedurft heb.

Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, letterlijk alles zit me tegen en krijg tegenvaller na tegenvaller
Datum:
12-09-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
24
Provincie:
Overijssel

Genoeg

Heb meer dan genoeg meegemaakt, ben vroeger gepest, ben bedrogen door mijn ex, bedrogen op mijn werk, heb veel met ziekte te maken, tel niet meer mee, wordt niet meer geaccepteerd zoals ik ben, heb geen vrienden, ,geen familie, werk alleen nog part-time, zit voor de rest thuis voor me uit te staren, m.a.w. het is genoeg geweest, ga er mee stoppen en dat is OK!
Datum:
09-09-2018
Naam:
Wil
Leeftijd:
63
Provincie:
Noord-holland

Leeg en Aleen

Hoi dit is mijn verhaal
Ik ben 17. Ik heb een verpeste jeugd ik deed nooit sites goed alles was en is fout van af me 12 begon Het me vader heeft een dwang om als zo te hebben als hij wil ik deed natuurlijk niet alles goed maar om da kleinste dingen kreeg ik een klap of een trap of ik was een hoer of een trut of een klote kind in het beging raakte me dat enorm als hij dat soort dingen zij maar na een tijdje voeld het als gewend maar toen hij dat door had kreeg ik nog meer klappen ik liep er blauwe plekken en bloed neuzen van op // op school was ik dik ik werd buiten gesloten en kon er met niemand over praten ik begon te stoppen met eten. Ik ging spugen als ik had gegeten. Gelukkig kwam ik er wel weer van af en ging ik wel weer eten maar nog steeds als ik het vond. Spug ik het er uit maar niet meer zo erg als eerst //ik ben nu ondertussen niet meer thuis ik zit in een pleeg gezin. Ik heb alles achter gelaten broertje en zusje en vrienden vriendinnen nu ben ik heel Aleen en heel erg leeg Want waar ik. Nu zit gaat nooit echt als thuis voellen ik heb nog steeds veel gedoe over thuis spullen en juridische zaken moeten nog steeds aan gevochten worden met mijn ouders ze doen er heel moeilijk over ik moet nu stoppen met mijn op leiding omdat ik het mentaal niet meer red door deze situatie en daar baal ik heel erg van ik heb sins 4mnd de hoop op gegeven en wil zo gwn niet meer veder iedereen en alles laat me vallen terwijl ik somigge nu echt nodig heb en elke keer dat ik er over denk snijd ik me zelf. Dit doe ik nu al ongeveer 7mnd ik kan gwn niet meer zo leven het doet me gwn zo veel pijn en dat wil ik gwn niet meer
Datum:
08-09-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

vierkant

trips and I'll kill myself
Datum:
05-09-2018
Naam:
patricia
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

Vandaag ben ik ingestord.

Vandaag is de dag ,ben er klaar mee.
Kan alleen nog maar huilen ,heb zoveel pijn!
Hulp duurt te lang , heb niks of niemand meer in mn leven over.
Sinds ik alles uit mn leven En vooral uit mn verleden op de tafel heb gegooit, heb ik helemaal geen rust meer in mijn leven.
Alles achter volgt me of houd me bezig.
Kan niks meer positief zien.
En neem mezelf alles kwalijk.
Heb heel veel ellende bezorgt aan de mensen van wie ik houd en ben ze daar door allemaal kwijt geraakt.
Omdat ik gewoon niet meer normaal kan functioneren.
En zal mezelf nooit vergeven wat ik allemaal kapot heb gemaakt.
Mn familie heb ik nooit wat mee gehad.
Maar sinds mn ex weg is gegaan omdat hij niet meer met me kon leven.
Gun ik mezelf helemaal niks meer.
Hij was mn alles en zorgde ervoor dat ik nog een reden had om te vechten in mn leven.
Hoe moet ik dit in godsnaam overleven?
Zonder doel of mensen om om te geven?

Datum:
01-09-2018
Naam:
Melissa
Leeftijd:
28
Provincie:
Drenthe

weer wakker geworden

Ik hoop elke avond dat ik s'morgens niet meer wakker wordt. Ik ben het gehandicapten en chronisch zieken beleid in Nederland meer dan zat...24 uur per dag en 365 dagen per jaar pijn. Ik heb geen geld om goede zorg in te kopen en dan mag je van deze regering gewoon een pijnlijke dood sterven. Geen geld, geen goede medische begeleiding, medicijnen die te duur zijn, behandelingen die niet of nauwelijks vergoed worden. Moet ik maar 3 sterren nemen bij de verzekering en dat kan ik niet betalen en enkeling geeft om je maar dat is niet genoeg. Zelf er een einde aan maken durf ik niet omdat ik (heb nooit geluk) bang ben dat het mislukt en ik er nog erger aan toe ben dan nu. Maar hoelang hou ik het nog vol voordat ik wel de grens over ga.....voorlopig wordt ik elke ochtend helaas weer wakker terwijl ik het verdien om in mijn slaap te overlijden na het leven ik heb gehad en nog ga krijgen.....ben zooooooooooooo moe......
Datum:
30-08-2018
Naam:
Lodewijkje
Leeftijd:
65
Provincie:
Zuid-holland

Onzichtbaar

Het gevoel dat je niet goed genoeg bent en ook nooit zou zijn. Dit gevoel heb ik vaak genoeg gehad in mijn achterhoofd. Ik was nooit mooi genoeg. Ik heb overgewicht, striemen over mn hele lichaam en littekens van mn auto ongeluk. Ik haat mijn lichaam. Ik zie hou mannen en jongens altijd met een afkeurende blik naar me kijken. Ik ben lelijk. Maar dat weet ik al. Nu ik 18 ben en niet weet wat ik wil in het leven. Ik heb geen motivatiee voor wat dan ook. Door suicidale depressie zijn de gevoelens van waardeloosheid alleen maar sterker geworden. Vooral als je veel mee hebt gemaakt en er nooit iemand voor je was maakt dit alleen maar erger. Vroeger als ik aan suicide dacht kon ik nooit ermee leven dat ik iedereen om me heen in de steek zou laten en verdriet zou doen. Nu maakt het me niet meer uit. Ik ben 18 en ik heb mijn hele leven nog voor me, maar ik wil helemaal niet meer leven. Ik wil niet langer meer ademen. Ik wil niks meer want ik weet toch dat het uiteindelijk niks uitmaakt. Ik wil dood
Datum:
26-08-2018
Naam:
Ella
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Geen titel waard

Ik ben een meisje van 13, als klein kind had ik leukemie en heb ik 2 keer een infectie opgelopen waardoor het heel fataal werd en ik het bijna niet zou overleven. Als kleuter werd ik gepest, ik was niet dik of wat dan ook maar werd alsnog “anders” beschouwd. Toen ik leukemie kreeg ben ik gepest door meerdere kinderen uit de buurt voor bolle, kale, jongetje etc. Toen ik schoon werd verklaard ben ik een paar jaar heel gelukkig geweest, totdat ik op m’n eind 11e begin 12e weer werd gepest. Ik werd weer dikke genoemd, (ik was wat dikker dan de rest) lelijk omdat ik een spleetje tussen m’n tanden had, kleine wenkbrauwen en dat soort dingen. Ik werd op m’n 12e dagelijks gepest door een meisje die ik ooit mijn beste vriendin kon noemen totdat ik meer aandacht kreeg van anderen doordat ik ooit leukemie had. Zij kon daar heel slecht tegen en begon allemaal leugens over mij te verspreiden waardoor niemand me eigenlijk meer mocht. Eind van dat nare jaar ben ik naar de brugklas gegaan, heb er nieuwe vrienden gekregen en ik had het heel erg naar m’n zin. Totdat ik verliefd werd op een jongen die mij niet zag zitten, ik baalde ervan en zat er een paar weken mee maar kon daarna weer verder. Ik heb het een maand later uitgepraat met die jongen en we werden beste vrienden. Weer wat maanden later waren me vriendinnengroepje (die ik begin van het jaar had) en ik uit elkaar gegroeid, we waren nog wel vriendinnen maar kregen andere groepjes, alleen 1 vriendin en ik bleven over. In de klas zelf hadden we geen vriendengroepje maar buiten de klas wel! We hadden het erg naar ons zin en kregen dus een nieuw vrienden groepje waarvan er 2 jongens en (wij) 2 meiden waren. Ik zag op school weleens een jongen uit de 2e lopen, ik was wel geïnteresseerd in hem en kwam erachter wat zijn instagram was. Na een tijdje kregen we contact en begon hij zelfs een beetje tegen me te praten als hij me op school zag. We hadden iets maar geen relatie ofzo, we vonden elkaar wel leuk totdat ik erachter kwam dat hij een depressie had en hij ineens heel afstandelijk deed en niks meer tegen me zei. Ik was er oprecht kapot van en heb er heel lang mee gezeten, m’n oma was toen ook net dood en zij betekende echt alles voor me. Ik heb het heel zwaar gehad want ik werd op school ook nog weleens dikkie dik enzo genoemd. Ik begon met snijden, eerst aan de binnenkant van m’n bovenarm, daarna aan de buitenkant van m’n arm en later ook nog bij me pols. Ik heb 2x geprobeerd me pols door te snijden maar dat is helaas niet gelukt.. Eind van het schooljaar zat eraan te komen en ik merkte dat mijn beste vriendin ineens heel bazig en bot begon te doen.. Ze liet mij iedere keer voor dr betalen en zij bepaalde waar ik wel en niet heen mocht en met wie ik we en niet mocht omgaan. Toen ze ontdekte wat er op mijn arm gaande was vond ze dat ik aandacht zocht en was ze dr klaar mee. Ze heeft me de jongens (uit de groep) gepraat en toen hebben ze me gewoon laten vallen. Vervolgens hebben ze op social media aan al m’n andere vrienden en kennissen (ik was best wel bekend op school en instagram had meer dan 1000 volgers) verteld over mijn depressie en pogingen. Mensen begonnen me te beschouwen als “gek”. En weer begon ik met snijden, totdat mijn ouders erachter kwamen doordat mijn oude vrienden naar m’n mentor zijn gegaan en zeiden dat ik alleen maar aandacht zocht daarmee. Mijn ouders hebben meteen een therapeut geregeld en ik moet eerlijk zeggen dat het fijn is om er een beetje over te kunnen praten, maar het helpt niet echt.. Mijn grootste probleem is nu dat ik mijn nieuwe beste vriendin (die trouwens echt de beste is) niet durf te vertrouwen, ik ben heel onzeker over mezelf want ik vind mezelf ontzettend lelijk en dik en de jongen van een paar maanden terug zoekt weer een beetje contact met me.. Hij wilt weer “vrienden” zijn maar ik vind het erg moeilijk omdat er teveel is gebeurd. Sinds bijna een maand terug kon ik verder met me leven en begon alles weer een beetje oke te worden. Nu hij terug is ben ik uiteindelijk nog steeds niet over hem heen en dat doet me pijn. Ik denk iedee dag aan hem.. nouja dit was het wel, denk niet dat mensen het gaan lezen maarja joe.
Datum:
23-08-2018
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.