Levensverhalen (pagina 41)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Euthanasie

Beste,
Mijn naam is Peter. Ik ben een blinde jongen en woon in Antwerpen.
Twee jaar geleden was ik nog de gelukkigste die je je kon voorstellen. Maar dat alles veranderde al snel toen ik ondervond dat ik altijd maar vermoeid geraakte, bij het minste wat ik doe. Omdat ik dus veel minder kan maakt me dat ook heel ongelukkig. En door mijn moeheid voel ik me ook heel snel aangevallen. En vroeger kon ik behoorlijk tegen kritiek, maar als ze nu kritiek op me uitoefenen voel ik me heel slecht. Omdat veel mensen dit niet kunnen aanvaarden, heb ik ook geen vrienden. En ik heb al lang gevraagd om euthanasie, maar ik krijg maar geen toestemming. Want ik voel me heel vaak totaal overbodig en voor niemand kan ik precies nog iets goed doen.
Groeten
Peter
Datum:
27-10-2018
Naam:
Peter
Leeftijd:
28
Provincie:
Antwerpen

Veel problemen thuis

Vanaf mijn 5de hebben mijn ouder en ik al dagelijks ruzie, we schreeuwem de hele wijk door en ze slaan me als ze niet meer weten hoe ze het moeten oplossen
Ik heb 2jaar geleden eindelijk de stap gezet om het aan te geven op mn middelbare school en toen is er wel actie ondernomen door jeugdzorg en hebben we de enige rechtzaken gehad
Nu mijn zus (16) ook al uit huis is is het 2 tegen 1 mn ouders tegen mij
We hebben hulp alleen werkt het niet meer
We hebben al 2jaar hulp van jeugdzorg, lindehout, MST en andere instanties maar het wilt maar niet helpen
Mijn ouders worden nog strenger en strenger en de instanties vragen niet aan mij hoe ik het vind gaan, ze praten alleen maar met mn ouders
Ik wordt gelukkig wel gehoord door een goede vriend van me en de pleegouders van mn zus en mn zus zelf
Maar ondanks mijn goede vrienden en de pleegouders wordt mijn gedachte van zelfmoord steeds meer en google ik ook vaker naar wat de snelste manier is en wat mijn afscheidsbrief wordt
Ik heb geen idee wat ik moet doen!
Mn vrieden zeggen dat ik het niet moet doen maar de ruzies thuis en de strenge regels worden me echt veel te veel
Mijn gedachte is de hele dag nergens anders dan "hoe zou het zijn als ik weg ben"
Datum:
24-10-2018
Naam:
Wie ben ik?
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Moe...

Ik ben nu 13 jaar een leeftijd waarvan je niet zou denken oh laat ik even me leven van me afnemen, maar voor mij voelt het toch zo. Ik heb ouders die van mij houden ik heb een broer waar ik niet veel mee praat maar ik voel me niet thuis bij hun. Mijn familie is ook heel aardig en lief voor mij maar ik voel me er niet fijn bij. Ik zit nu in de tweede klas ik heb een heel goede vriendin waar ik heel veel mee om ga en we zijn heel goed bevriend, ik heb ook gewoon een aantal goede andere vrienden. Maar de rest van de klas vind mij het rare irritante kind, want ik praat heel veel ik zing de hele tijd (wel vals ;), ik luister rare muziek, ik draag rare kleding, ik verf mijn haar. Ik trek me er niet veel van aan, maar ik krijg allemaal rare blikken van de kinderen in mijn klas ze praten achter mijn rug om (soms hoor ik het gewoon). Ik voel me hier hel k*t bij. Maar ik wil niet dood omdat dan is iedereen verdietig en voelen ze zich schuldig en worden ze boos op zichzelf dat wil ik niemand aandoen. Ook kan ik het niet aan dat kinderen uit m'n klas zeggen dat ze de ergste problemen van de wereld hebben, maar ik zit hier met zelfmoordgedachten. Op school heb ik ook geen goede cijfers omdat ik in plaats van aan het leren te zijn gewoon m'n eigen ding doe
Datum:
23-10-2018
Naam:
Anouk
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Hope

If you do not live for yourself, live for others and above all for God.
Als je niet leeft voor jezelf, leef dan voor anderen en bovenal voor God

Dit is de reden waarom ik nog leef.
Dit is voor mij het nut/doel van mijn leven, om voor anderen en bovenal voor God te leven.
Ik zou niet weten waarom ik anders leef namelijk. Want als ik alleen maar voor mezelf zou leven, dan hoeft het van mij niet meer.
Datum:
23-10-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Anders

Ik haat mijn leven

Ik was vorig jaar bevriend met vriendinnen waarvan ik toen dacht dat ik ze alles kon vertellen, die vrienden waren foute vrienden ze rookten drinkten en deden aan drugs, smokete en al die dingen en ik deed daar zelf ook aan mee maar ik was 13.. en toen ik daar zelf aan mee deed deed ik het steeds meer en mijn ouders (waar ik een hele goede band mee had) merkten dat het niet goed met me ging. Ik ging soms nachten weg en sliep in een kelder en ging soms om half 2 s nachts weg uit huis naar mijn vriendje die ik toen had. En om daar op straat te hangen tot half 4 en mijn ouders waren zo ongerust en zagen dat ik er slecht aan toe was (niet door sigaretten enz maar van binnen hoe ik mij voelde want ik was heel ongelukkig) zelf dronk ik nooit maar deed wel aan smoken en rokenen met die vrienden steelde ik ook heel veel kleding en eten bij winkels en tot ik een keer werd opgepakt en in de gevangenis moest voor een paar uur, toen kwam mijn moeder mij ophalen en was helemaal verdrietig en ongelukkig en boos enzo. Ik voelde mij toen zo ongelukkig ik wou echt dood. En op een dag was ik er zo klaar mee met dat roken en alles dat ik alles aan mijn moeder vertelde, in tranen vertelde ik wat er allemaal aan de hand was en hoe slecht ik mij voelde en hoe ongelukkig en dat ik echt dood wou. En mijn moeder had geluisterd naar wat ik te zeggen had en antwoorde erop. Ik weet niet prc wat ze zei maar ja. En ik had het haar In vertrouwen verteld maar wat ze toen deed ze vertelde aan de moeder van mijn beste vriendin (toen in die tijd) alles over dat drinken en roken en dat had ze niet moeten doen van die hele vriendengroep is nu boos op mij en die vriendengroep is super populair en ze vertellen aan iedereen hoe raar ik ben en wat ik heb gedaan en ze bedenken op dingen over mij en elke dag komen mensen naar mij toe om te vragen of ik dit heb gedaan of ik dat heb gedaan of ik ontmaagd ben en allemaal dingen en ik word al een jaar achtervolgd door die mensen ik denk dat wel zo’n 500 mensen mij haten of een raar vinden allemaal door mijn oude vrienden De moeder van mijn beste vriendin hoorde dus van mijn moeder wat er allemaal gebeurde in die groep waarom ze altijd zo laat thuis kwamen en waarom ze altijd rode ogen hadden en vaag praten werd allemaal duidelijk door wat ik had verteld aan mijn moeder in vertrouwen Dat had die moeder dus aan elke moeder van mijn vriendinnen in die tijd verteld waardoor iedereen mij echt haat en mij in elkaar wil slaan en allemaal mensen denken dat ik allemaal rare dingen heb gedaan. Ik heb ook door die tijd een jaar overgeslagen op school maar nu zit ik weer op school soms heb ik weet dat het goed gaat soms heb ik weet je dat het slecht gaat maar ik voel mij vreselijk iedereen haat me denk ik zelfs mijn ouders denk ik ik doe zo mijn best om mijn leven te verbeteren maar het lijkt maar niet te werken ik heb al dat had die moeder dus aan elke moeder van mijn vriendin in die tijd verteld waardoor iedereen mij echt haat en mij in elkaar wil slaan en allemaal mensen denken dat ik allemaal rare dingen heb gedaan. Ik heb ook door die tijd een jaar overgeslagen op school maar nu zit ik weer op school soms heb ik weet dat het goed gaat soms heb ik weet dat het slecht gaat maar ik voel mij vreselijk iedereen haat me denk ik zelfs mijn ouders denk ik ik doe zo mijn best om mijn leven te verbeteren maar het lijkt maar niet te werken ik heb al. Een aantal keren geprobeerd mijzelf te doden maar steeds durfde ik het niet ik heb ook een aantal afscheidsbrieven geschreven voor mijn ouders maar ik durfde het niet maar ik wil het zo graag alles lijkt zo makkelijk dan dan ben je er gewoon niet meer dan hoef je niet meer te stressen over wat iedereen van je denkt en wat je allemaal moet doen Enzo. Ik heb ook een hele erge angst voor overgeven het klinkt nu allemaal wel een beetje vaag en dat het niet zo erg lijkt maar voor mij is het echt een hel ik durf niks meer ik durf nergens te eten nergens te drinken niet mijn vriendin te logeren een aantal keren geprobeerd mezelf te doden maar steeds durfde ik het niet ik heb ook een aantal afscheidsbrief geschreven voor mijn ouders maar ik durfde het niet maar ik wil het zo graag alles lijkt zo makkelijk dan dan ben je er gewoon niet meer dat hoef je niet meer te stressen over wat iedereen van je denkt en wat je allemaal moet doen Enzo. Ik heb ook een hele erge angst voor overgeven het klinkt nu allemaal wel een beetje vaag en dat het niet zo erg lijkt maar voor mij is het echt een hel ik durf niks meer ik durf nergens te eten nergens te drinken niet mijn vrienden te logeren Omdat ik zo bang ben om over te geven of om ziek te worden ik vermijd ook alle plekken waar iemand zou kunnen overgeven altijd als ik langs iemand loopt hier niet hygiënisch uitziet houd mijn adem dicht ik durf niet in de trams ik durf letterlijk niks meer ik durf niet naast iemand te zitten die een paar dagen geleden buikgriep had ik durf niks te eten op school ik durf niks meer ik ga ook naar psychiater soms en ik hoop dat het gaat werken en dat hij overgeef fobie weggaat ik hoop het zo erg. Ik haat mijn leven ik wil dood ik denk dat ik elke dag wel op te huilen om iets het gaat allemaal zo lastig ik voel mezelf vreselijk ik ben niet depressief maar super depressief ik voel me echt vreselijk ik weet niet meer wat ik met mijn leven aan moet
Datum:
22-10-2018
Naam:
Bente
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Genoeg

Het is genoeg geweest....Alles wat op feestjes wordt verteld als sensatieverhaal heb ik meegemaakt.
Ik heb een gewapende overval meegemaakt, een verkrachting, kanker waarvan ik genezen ben, voor mijn zieke vader gezorgd en nu voor mijn moeder. Sociale isolatie daardoor en zelfs mijn dochter heeft me de rug toegekeerd na mijn derde huwelijk met een narcist die een hoge functie heeft bij de luchtmacht. Hij wroet nog steeds als een varken in mijn leven want ik mag niemand anders meer ontmoeten, ben zijn bezit en ik mag niet gelukkig worden. Na twee bijna gelukte suïcidepogingen ga ik weer een poging doen binnenkort. Loop bij de levenseindekliniek maar dat duurt me allemaal te lang. De begeleiding bij GGZ breburg is waardeloos en ik heb een klacht ingediend. Helpt toch niks maar ik wil strijden voor degenen die er nog wel gebruik van willen maken.
Mijn visie nu: ik ben er helemaal klaar mee!
Datum:
18-10-2018
Naam:
Emily
Leeftijd:
59
Provincie:
Noord-brabant

Niemand is te vertrouwen

Waar moet ik beginnen, ik heb er een puinhoop van gemaakt, iedereen kotst mij uit, ik dacht eindelijk ergens bij te horen, maar omdat ik mijn mond heb gehouden over iets heel belangrijks is het klaar. Iedereen is boos op mij, het enige waar ik aan kan denken is de dood, hoeveel pillen moet ik slikken, aan welke boom hang ik me op?, het enige wat ik kan is huilen, huilen om alles, ik wil niet meer, mijn kinderen verdienen mij niet als moeder, straks worden ze gepest om dit alles, en dan? Dan heb ik liever dat ze aandacht krijgen omdat hun moeder dood is, misschien een leuke stiefmoeder over een tijdje, en ben ik niemand meer tot last
Datum:
18-10-2018
Naam:
Loena
Leeftijd:
31
Provincie:
Overijssel

Lost

Ik kan mezelf niet meer deppresief noemen maar wel klaar met het leven en de laaste periode is het gevoel versterkt ik heb gedacht aan eutanasie en denk er nog steeds aan ik voel geen pijn meer ik kan niet meer huilen ik heb altijd tegen me moeder gezecht dit is niet mij wereld zal het ook nooit worden ik wil terug naar de plek waar ik echt vandaan kom ern dat is dit niet om eerlijk te zijn ik ben gewoon verveeld hier en telkens hetzelfde ik wordt wakker ga naar werk ga naar huis en ga naar bed maar ben op het punt gekomen dat ik het aan opgeveven ben ik ben gewoon klaar maar hoe verteld je de mensen waar van je houdt dat je het niet meer ziet zitten
Datum:
17-10-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

DER IS HOOP!

Aan alle mensen hier geef het niet op wat er ook mag gebeuren,Ik zit ook met veel problemen , licht verstandelijk beperking, angsten, anosemie, psychische problemen, verslavingen,en depresief, der is altijd hoop! zoek het pad naar GOD,we zijn hier op aarde voor 1 reden slechts voor aanbidding van 1 GOD, de dood is niet de einde maar het begin van en eeuwige leven, dus deze wereld is en test!, dus maak er iets goed van, jullie waardevolle levens! ik wens jullie allemaal veel beterschap en gezondheid Allahoejasfiekoem wa jahdiekoem a sieratoel moestakiem blijf hopen alles komt goed!
Datum:
17-10-2018
Naam:
HOOP
Leeftijd:
38
Provincie:
Antwerpen

Ik zit klem

Hoi allemaal,
Ik zit de laatste tijd met een probleem. Een goeie vriendin van mij heeft namelijk iets heel ernstigs tegen mij verteld, wat niemand anders mag weten behalve de mensen tegen wie ze 't zelf vertelt. Ons vriendengroepje probeert haar te steunen, maar ze blijft zich er constant zelf de schuld van geven, hoewel ze dr eigk helemaal niks aan kon doen. Dit vind ik helemaal niet prettig en probeer haar constant op te vrolijken. Dit leidde uiteindelijk tot dat ik nu erge ruzie met haar heb, wat ik echt niet wou. Nu voel ik mijn depressiviteit weer opkomen, waar ik drie jaar geleden al last van had. Ik heb ook een beetje het gevoel dat ik door mijn medicijnen veel meer rare dingen doe, waardoor ik erg raar overkom op mijn vrienden, wat er in groep 7 (toen ik met de medicijnen begon) ook was gebeurd. Hier maak ik me erg veel zorgen om, want ik wil mijn vrienden echt niet kwijt.
Datum:
16-10-2018
Naam:
Arthur
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.