Levensverhalen (pagina 431)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Kan niet meer

Ik ben dit leven zo zat,zoveel pijn gekend en nu nog..
Al jaren kamp ik met een zware depressie en mijn omgeving boeit t ook allemaal niet.. ik heb niemand om nog voor te leven en wil ook niet meer verder in een wereld vol egoisme,leugens , misbruik etc

nooit een keer een lichtpuntje in mijn leven alleen maar tegenslagen,tegenslagen en nog eens bahhhh.. wat ben ik blij als k weg ben hier! Dit duurt mij te lang ..
Datum:
26-01-2012
Naam:
onzichtbaar
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

Leven = doel

Als je een leven hebt heb je een doel; goed studeren, rijbewijs halen, werken waar je veel van kan verdienen, een goede topsporter zijn, een fantastische relatie hebben, een mooie huis en een auto hebben, en veel vrienden krijgen etc, maar stel dat er niks van deze genoemde doelen niet lukt en niet bereikt wordt, dan is leven toch zoo nutteloos.

Hallo ik ben (anoniem) 26 jarige oude jongen , İk zie het leven ook niet meer zitten omdat ik vader ben geworden die ik en mijn ouders niet accepteren, ik heb een ander geloof een ander cultuur, ik heb het fout gedaan en wil er niet zo mee leven, dus waarom zou ik dan geen kogel door me hoofd willen hebben toch!!!...
Datum:
26-01-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

Klaar mee

Shrijf net zo als dat ik ben , kortaf en weinig woorden !!!! Tenminste dat zegt iedereen . Heb het zelf niet eens door dat het zo is .alles gaat verkeerd en alles verpest ik , niks lukt meer, 2dagen geleden m.n relatie op de klippen, ben er zo kapot van dat ik het echt niet meer trek , ben heeel dicht bij een zelfmoord en zo voelt het ook, geen zin meer om hier te zijn, m.n laatste reis is geboekt !!!!!!
Datum:
25-01-2012
Naam:
Ros
Leeftijd:
39
Provincie:
Gelderland

OOOIT!

Konden ze me maar leven weten, konden ze maar weten hoevel pijn ik heb, konden ze maar meeleven in plaats van mij hart te breke. Kon ik maar die dagen terug wensen, kon ik maar de zelfde dingen weer leven. kon ik maar me foute verbeteren, kon ik maar blij zijn in me leven. Volgens mij heb ik het niet eens verdient ik mis me broers en zussen. mijn verleden was slecht. Maaar nu is het slechter. Ik mis jullie, ik mis oude ik. ik mis die tijden. ik mis die dagen. Ik mis die seconde's. Ik mis gwn alles. Altijd in me hart. OOOIT. ga jij pijn lijden. OOOIT! Ik wil zelfmoord plegen geprobeerd maar niet gelukt.Gelukkig ook niet, maar soms denk ik wrm niet,. gelukkig heb ik me ouders die staan altijd voor me klaar die breken me hart nooit die houden van mij altijd.
Datum:
25-01-2012
Naam:
Anoniempje.
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

op

Hee allemaal,
Ik ben een meisje van 18, ik woon in zuid-holland en ik zit nu momenteel in het examenjaar van het gymnasium
Ik heb lieve ouders, een broertje en lieve vrienden
Je zou denken dat ik alles heb wat me hartje zou begeren
Maar toch is dit niet zo :(
En dat is puur omdat ik mezelf in de weg zit...
Ik ben nu op het punt beland dat ik het niet meer aankan, dat ik niet meer met mezelf kan leven
Ik zie alles negatief is, ik ben super negatief over alles
En helaas heeft dit ook effect op mijn omgeving
Ik voel me alleen, dat mensen mij niet snappen en het liefst wil ik stoppen met andere mensen pijn doen en dan bedoel ik vooral mijn ouders en mijn broertje
Als meisje van 13 ben ik een soort van ontspoord
Ik kreeg verkeerde vrienden, slechte vriendjes en ik begon met grote mate alcohol te gebruiken en ook te roken
Mijn ouders waren hier natuurlijk op tegen en probeerden mij te beschermen tegen mijn acties
Helaas werkte dit averechts en ben ik weggelopen van huis
Wat direct uitdraaide op een drama :(
Maargoed, niet alleen t stomme gedrag van mezelf was drama
Ook mijn eigenwaarde ging verloren,
Het begon met afvallen waardoor ik anorexia kreeg.
Toen mijn vriendinnen dr achter kwamen ben ik als het ware gaan eten maar ondertussen kotste ik alles uit
Nu, bijna 6 jaar verder is dit nog een dagelijks gevecht
Ik ben gewoon op
Het enige wat ik doe is mensen om me heen en mezelf teleurstellen
Ik kan niet meer
Datum:
24-01-2012
Naam:
lanka
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Verdriet

Verdriet, oh wat ben jij intens en gemeen. Je vreet me van binnen. Je bent gewoon te pijnlijk om te verdragen. Als je jou niet kent, is het moeilijk te geloven. Maar ik ken jou. We hebben een lange achtergrond. Veel geheimen. Zoveel dat ik af en toe vergeet ik dat welke dat ook alweer zijn. Ik negeer je, maar in je fellere gedaanten laat je me zien dat je niet verdwijnt. Nee, je bent net een opgroeiend kind. Je kracht neemt met de dag toe. Je wordt met de dag sterker. Maar waarom toch? Zie ik jou als geen ander? Betwijfel ik... Ik herken jou als je bij anderen bent, maar ik voel jou het beste als je bij me bent. Ik wil het niet meer verdriet. Ik wil dat onze wegen scheiden. Voor nu en altijd. Altijd.
Datum:
24-01-2012
Naam:
Indiaantje
Leeftijd:
28
Provincie:
Zeeland

ik zou gelukkig moeten zijn

eigenlijk is mijn leven perfect... maar zo voel ik me niet.
Ik studeer, heb veel vrienden en kennissen.
en ik lijk altijd gelukkig tenminste ik denk dat mijn vrienden me zo zien maar diep van binnen vraag ik me nog steeds af of ik ooit wel gelukkig zal worden.
Datum:
24-01-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
Limburg

Het houdt nooit op...

Toen ik op de basisschool zat begon het, ik was anders... ik was dik en lelijk en heel lang en ik paste niet tussen hun. ik werd altijd aangekeken en de kinderen wilden nooit met me spelen. Ik was vaak alleen en zonderde me steeds meer af van de buitenwereld en de andere kinderen. Hoe ouder ik werd hoe rotter ik me voelde, dus ging ik aan sport doen. maar dit maakte het alleen maar erger, er werd altijd over mij geroddeld en ik hoorde er niet bij. nu zit ik op de middelbare school en al die ogen volgen mij nog steeds, het voelt alsof ik altijd wordt nagekeken. met hun arrogante uitstraling, en ze blijven maar praten.. praten overe mij. in de klas voel ik me niet thuis omdat ik nogsteeds lang ben en ... anders ze doen alsof ze mijn vrienden zijn maar ze zijn er niet voor mij als ik ze nodig heb. ik voel me zo alleen, het is alsof ik alles zelf moet doen. de enige die me altijd gesteund heeft was mijn vriendin, maar nu heeft zij een relatie en zet ze mij min of meer aan de kant. ik ga nu naar een psychiater maar het lijkt of dit niks helpt, ik blijf uren piekeren iedere dag en huil mezelf soms in slaap. het is alsof geluk mij niet gegunt wordt. en de gedachten stoppen niet. de pijn stopt ook niet en het blijft me volgen, net als al die ogen. ze gaan nooit meer weg en ik kan me nergens verstoppen. ze laten me nooit meer met rust wat ik ook doe. ik wil zo graag weg van hier, heel ver weg maar ik zit opgesloten, omdat mijn ouders hier werk hebben en hier ook niet wegkunnen. ik wil zo graag opnieuw beginnen maar dat gaat niet. ik zou willen vluchten naar een plek waar niemand me kent, om gewoon met een schone lei te beginnen. maar de jaren die komen zal ik hier moeten blijven. dicht bij alle pijn en haat en vooral de gedachten en het verdriet dat nooit stopt, het houdt nooit op...
Datum:
24-01-2012
Naam:
K.
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

Pffff uitzichtloze situatie...!

Pfff ik zit in zo,n uitzichtloze situatie.. ik kan al zes maanden letterlijk helemaal niks meer doen... zo moe ben ik...! lichamelijk ben ik helemaal gezond, het komt omdat ik emotioneel helemaal opgebrand ben, dat ik daardoor lichamelijk ook totaal uitgeput ben, ik heb gewoon een ontzettende zware burnout, met gemaskeerde depressie, want van mezelf ben ik altijd wel vrolijk en optimistisch en probeer mezelf altijd weer op te beuren.. maar ik draag wel heel sterk die depressieve gevoelens met me mee... en heb ook veel tegenslagen gehad in mn leven.. en ik heb er ook nog es fybromyalgie bij.. Ik weet niet wanneeeer ik beter word... het duurdt zoo lang.. ik heb er wel veel geduld mee.. maar mn geduld houdt wel een keer op... Ik ben iemand die houdt van dingen ondernemen enzo.. maar kan nu echt niksss meer.. en al mn passies, alle leuke dingen kan nu gewoon niet meer... . Ik geloof in God en Jezus en mn geloof is wel sterker geworden.. en had gehoord van een helderziende dat mn band met Jezus wel heel sterk was.. dat doet je wel goed.. maar voel hem nog lang niet zo sterk.. en vrienden en familie zijn er ook niet voor me.. alleen mn moeder is er voor me.. de rest boeit me ook niet meer.. ga geen mensen meer helpen die ook niet voor mij klaar staan.. alleen maar verspilde energie! Aaalles doet gewoon altijd zo,n pijn, ontzettende kramp in mn hart en gewoon in mn hele lichaam en nog heel veel meer klachten.. . Pfff.. het is gewoon zooo uitzichtloos... Het enige wat ik kan hebben is GEDULD... en dan schijnt het wel beter te gaan.. maar hoe lang moet ik nog wachten?? Dood willen past niet bij me.. maar ik krijg er helaas wel een heel warm gevoel van.. en zie nu geen betere oplossing..! maar ik heb nog wel eventjes geduld.... . al doet het alleen maar pijnlijker hoelanger de situatie duurdt.. .

Het is heerlijk om mn verhaal aan jullie te vertellen, want jullie begrijpen me als de beste. Maar ik hoop dat niemand ook echt zelfmoord gaat plegen, hoe zwaar het ook allemaal is.... . Hoe ver God en Jezus ook bij ons weg lijkt te zijn.... Hij is echt wel bij je... ! Daar haal ik dan mn krachten uit. xxjes
Datum:
24-01-2012
Naam:
Loes
Leeftijd:
24
Provincie:
Groningen

Mijn verhaal

Hallo ik ben een jongen van 12 jaar en ik voel me niet fijn mijn ouders gescheiden mijn moeder word kwaad als ik terug kom van een weekendje bij mijn vader ik ben slecht met sport ik zit zoiets de hele dag te huilen omdat ik me zo rot voel ik denk dan in mezelf ik wil dood maar ik heb zoveel mensen die ik aardig vind en dan denk ik van als ik zelfmoord pleeg vinden hun dat ook niet leuk ik ben nou eenmaal anderser dan veel andere jongen ik doe niet stoer (ben ik ook niet) mijn moeder weet niet dat ik het heel irritant vind als zij de hele tijd te zeggen dat mijn vader stom is enzo mijn ouders weten ook niet dat ik mijn leven zat ben en dat ik me de hele dag niet fijn voel ik hoop dat ik niet begin aan zelfmoord maar ik weet niet of ik dit nog lang vool houd Groeten van Nicky
Datum:
23-01-2012
Naam:
Nicky
Leeftijd:
12
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.