Levensverhalen (pagina 40)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

onbeschrijfelijk

Want de negatieve gedachten over het leven en dood gaan is niet te bevatten onder woorden. Het zit in de hoofd, we zien, ervaren en denken soms fuckin veel slechte shit. Plaatjes, figuren, gebeurtenissen, de plekken waar het gebeurt (locaties), waarschijnlijk ook mensen, voorwerpen, aandoeningen, de pijn e.d. die allemaal leiden tot een ongewenste conclusie; 'ik wil niet meer leven'. Ik ben maar 1 persoon van de ca. 20 miljard mensen op deze aardbol. en jij ook. Dat kan er misschien voor zorgen dat ik mij heel klein voel, onnutig, ongehoord en erg machteloos. want uiteindelijk proberen ze de sterren te bereiken en keren ze zelfs terug naar onze planeet vandaag de dag. wij niet. wij normale burgers zijn nog nooit in de atmosfeer geweest. Misschien kan ik toch even ontsnappen.. 'via via.. de dood'. maarja deze lucht die wij met elkaar delen is ook niet meer zo schoon als vroeger. muren die ons warm houden in plaats van de zachte warme huiden van de mensheid. Maar liefde krijgen van de kamer is net als liefde krijgen van de ruimte. En de ruimte bevat geen materie die jou lief heeft behalve lucht. Als ik het slechte in een persoon zie, dan weet ik weer hoe spontaan een mens kan zijn. Dan weet ik weer hoe ik in mekaar zou kunnen zitten als ik dat gedrag zou overnemen om weer tegen een ander te uitten. Het leven van de kosmos in deze heelal en universum, het heeft geen begin, geen midden, geen einde. Toch zoeken we gezamenlijk naar onze bovennatuurlijke schepper. Misschien kan ik god ontmoeten.. als ik niet meer leef.. snap je.. dus mijn geest die richting de hemel dwaalt om alle onbeantwoorde levensvragen aan hem/haar te stellen. zoiets als afterlife. Maar als deze eerste miljoenen jaren het begin zouden zijn van wat er allemaal nog komt, dan kan ik nu al na 25 jaren, wat mijn leeftijd is, zien dat ik volgens mij beter leef in geest dan in mijn lichaam. Vandaar dat ik eigenlijk erg nieuwsgierig ben naar wat de dood te bieden heeft. Al met al.. ik hou veels te veel van het leven. Liever een eenzaam leven dan zelfmoord of de dood. ik wacht dan maar rustig totdat het mijn tijd is om te gaan. gotta love people.
Datum:
14-11-2018
Naam:
Ikbenik
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

...

K was een tijd geleden depressief, na een paar weken was dit gelukkig over maar gisteren startte T allemaal weer. K heb vandaag weet voor de eerste x in lange tijd gehuild, k probeer me sterk te houden maar dat lukt allemaal niet. K heb zelfmoord gedachten en k heb hier ook ooit eens over gepraat met een vriendin die dit ook had/heeft. Ze zeggen de hele tijd dus tegen mij zo ‘rode vlag’ of ze hebben zon liedje: “rood rood rood” ofzo k kan niet meer en k WIL dood. De volgende x dat ze zit doen ga k uit de les naar huis want k ben hier echt klaar mee. K heb zoveel emoties nu in mij van woede tot verdriet. K ben waardeloos, verspilling van zuurstof. K heb mezelf nooit iets aangedaan puur omdat ik het niet durf k weet niet hoe de mensen om hij heen daarop zouden reageren iedereen doet kut tegen mij. Op school doe k me wel sterk voor maar diep diep van binnen haat ik mijn leven en wil ik dood. Alles gaat nu weer achteruit. Hopelijk pleeg ik nooit zelfmoord en ga ik dat ook nooit doen maar dan weet ik. Niet (ff ter achtergrond informatie: ik ben 13, k zit in de 2e van gt en ben afgezakt van havo k ben buitenlands en zulke kinderen zeggen altijd zo “ ey .... jij bent toch met een bootje naar nl gekomen” k haat mijn leven) dit was dit, tot later of nooit meer
Datum:
08-11-2018
Naam:
Anoniem_xx
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Ik wil al langer niet meer

Hoi, uhm, ik weet niet hoe ik dit moet beginnen. Ik denk dat ik gewoon ga beginnen aan “mijn verhaal”

Ik ben nu 15 jaar en ik denk heel erg aan zelfmoord. Toen ik 13 jaar was, begon ik hier voor het eerst overna te denken. Thuis was het nooit zo leuk en ik voelde me erg achtergesteld. Ik voelde me eenzaam en me zussen sloten mij buiten. Ik was de dikkere in het gezin en werd daarom thuis “gepest”. Mijn zus sloeg of trapte me wel eens. Ik had depressie.

Toen ik 14 was, begon ik te leven alsof niets me meer boeide. Ik deed vanalles met jongens, wat ik achteraf nooit had mogen doen. Ik werd ‘verliefd’ op jongens die me achteraf hadden gebruikt als hun speelde. Het leven boeide me niet meet dus wat er ook gebeurde met jongens, het boeide me niet, ik ging erop in. In deze tijd heb ik ook een aantal zelfmoordpogingen gedaan, maar ben telkens weer wakker geworden.

Toen ik bijna 15 was leefde ik me vriend kennen. Ik ben nu al een jaar met hem samen. Net voordat ik met hem samen was, was ik al aan het verbeteren vanuit Mn depressie. De eerste maanden waren heel leuk met Mn vriend. Hij was lief en stond altijd voor me klaar. Ik kon altijd me ei bij hem kwijt. Alleen is hij een tijdje geleden anders tegen me gaan doen, ik weet niet waarom en als ik erover begin, krijg ik vanalles en nog wat de schuld.

Hij ziet niet hoe ik me voel en denkt er volgensmij niet eens overna. Ik voel me weer heel eenzaam, maar wil hem er niet mee lastig vallen. Ik ben bang dat hij zich aan mij gaat irriteren omdat hij denkt dat ik aandacht zoek. Het enige wat ik nu zoek, zijn sites waar beschreven staat hoe ik het makkelijkst een eind aan me leven kan maken. Ook zonder pijn.

Ik hoef niets te horen van dat ik mensen pijn doe als ik zelfmoord pleeg. Ik ben trouwens ook bang dat ik te laf ben om de 100% verzekerde manier van zelfmoord uit te proberen zoals voor een trein springen. Het is niet dat ik niet dood wil, het is dat ik er niets van wil merken.

Hoe kan ik zonder dat ik het merk dood gaan?

Groetjes,
Niemand.
Datum:
06-11-2018
Naam:
Niemand
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Verdriet

Ik ben m ik ben 17 jaar en ik voel me de laatste jaren heel ongelukkig ik voel me waardeloos ik ben anders dan alle anderen ik heb niet veel vrienden ik vraag me soms wel is af of het nog nut heeft dat ik hier nog ben mijn ouders weten niet dat ik daar soms aan denk
Datum:
06-11-2018
Naam:
M
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

Ik heb ruzie met mijn bff

Ik heb ruzie met mijn bff.
Zij wil dit niet goed maken .
Ik ben zo verdrietig ik wil gewoon dood.
Ik heb zo veel mee gemaakt .
Ik ben 11 keer verhuist in mijn leve.
Ik was 3 en moest uit huis ik heb toen alleen maar op groepen gezeten nu woon ik in een gezinshuis.
Datum:
06-11-2018
Naam:
Lola
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

Zinloos

Hoi,
sinds mijn scheiding waarvan ik zelf de knoop heb doorgehakt zie ik de toekomst steeds somberder in. Kaal worden geplukt door mijn ex. Een andere arbeidsongeschiktheids verzekering zit er niet in nadat de vorige gewoon veel te duur werd. Reden is dat ik me eerder gemeld had bij de huisarts dat ik het leven niet meer zag zitten. Toen medicatie gekregen.
Als zelfstandig ondernemer kun je alleen maar keihard werken en hopen dat je werk blijft houden. Ik zie met angst en beven de dag komen dat mijn inkomsten staken. Pensioen is al helemaal een lachertje tegenwoordig. Als ik dat al haal.
Het enige waar ik nog hier voor blijf op het moment zijn mijn 3 kinderen die ik toch al veel te weinig zie.
Ik ben moe, ik wil niet meer.
Datum:
02-11-2018
Naam:
Zinloos
Leeftijd:
44
Provincie:
Gelderland

Ik stel iedereen teleur.

Sinds vorig jaar denk ik eraan om zelfmoord te plegen. Ik heb het gevoel alsof ik niet genoeg ben. Ik kan mijn ouders alleen nog maar teleurstellen. En als ik vraag of mijn vriendinnnen iets willen doen is het altijd nee. Alle stemmen in mijn hoofd zeggen dat ik het moet doen, maar mijn gevoel zegt dat ik veel te veel van mijn famillie houd. Mijn beste vriendin voelt voor mij echt als een zus zij is ook de reden waarom ik nog leef. Ik ben een heel gevoelig persoon, maar ik krop mijn gevoelens heel erg op daarom barst ik vaak bij een heeel klein dingetje al uit in een grote huilbuil.

Ik wil wel hulp zoeken, maar ben te bang om erover te praten. Ik hoop dat mijn verhaal delen ook oplucht.
Datum:
30-10-2018
Naam:
-
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Zelfmoord met gevolgen!

Heey, wou me verhaal graag kwijt. Ik noem geen echte namen van ons. Teuntje mijn beste vriendin pleegde zelf moord haar eerste poging op mijn achttiende verjaardag! Ze liep dronken naar de sloot bleef even staan sprong erin zich zelf proberen te verdrinken. Ik en een paar vrienden reden haar. Ze ging naar huis haar ouders zeiden het valt wel mee ze was dronken zeiden ze. Ik vond het niet kunnen ze had hulp nodig ze was zich zelf al lang al niet meer ze was dowm somber maar praten er niet over met niemand, tuurlijk probeerde ik het het werkte niet dan werd ze ontzettend kwaad en ze laat me gaan. De volgende morgen was ze dood de dag na me verjaardag. Ik dacht ik ga naar haar toe dat dien vrienden ik kwam daar er was ambulance en politie. Ik kreeg te horen dat ze haar polsen had door gesneden beiden. En pillen had geslikt. Ik was zo overstuur ik begreep het eerst niet mijn vriendin beste maatje ooit ze had een lieve vriend Rowan en mij haar beste vriendin haar ouders ik begreep er niks van. Ik wist dat dit niet haar tweede pogin was die nu wel was gelukt daar voor ookal 1. Toen sprong ze van een brug maar lande goen en brak haar arm en been meer niet en toen had ze 2 dagen in een hulpcentrum gezeten en is ze wg gegaan zelf ze vond het wel genoeg. Met gevolgen van dien natuurlijk. En nu is ze al een jaar dood. Ik rouw nog steeds ik heb geen goede vrienden meer ik ga kapot van binnen. Waar keef ik nog voor toch ik heb niemand meer om voor te leven ik leefde nog voor haar en nu nog een jaar na haar dood om mensen niet nog meer te kwetsen ik heb al 5 jaar een heftige depressie ik ben op kapot waarom leef ik nog. Dat was mijn verhaal.
Datum:
29-10-2018
Naam:
Nola
Leeftijd:
19
Provincie:
Antwerpen

Ik wil niet meer.

Ik wil nier meer echt niet. Om mij heen doe ik alsof ik alles aan kan en alsof alles goed gaat. Maar diep van binnen voel ik mezelf dood. Mijn familie accepteerd mij niet, al zijn er al jaren voorbij, het werkt niet. Ik ben niet mezelf waardoor ik erg terughoudend word naar anderen. Ik slik m'n woorden liever in dan dat ik ze uitkots. Waarom begrijpen mensen niet dat je geaardheid eenmaal is hoe het is? Ik haat mezelf en als ik de mogelijkheid had om hier iets aan te doen had ik liever dat mijn moeder die abortus had gepleegd en niet van gedachte veranderd was. Gatverdamme ik haat iedereen. Mijn hart wordt kouder en kouder. Het verleden heeft me al letterlijk en figuurlijk gepakt en verkracht. Maar de toekomst zal mij vermoorden. Het werkt niet. Ik wordt gehaat door de mensen waar ik zo erg om geef, ik doe alleen maar fout en krijg alleen maar op mijn kop. Complimenten zijn er haast nooit. Ik begin op te raken en mijn hoop ben ik al kwijt. De liefde van mijn leven kijkt niet eens naar mij om, terwijl we zo dicht bij elkaar zijn zijn we toch zo ver. Ik ben een vervelende, irritante droogkloot die alleen maar aan zichzelf denkt en nooit aan anderen. Hij doet me pijn, maar ik hou van hem en hij is een deel van mijn leven naast mijn moeder die mij nog hier op aarde houdt. De rest mag van mij weg blijven. Met pijn en moeite schrijf ik dit in de vroege ochtend. Mijn liefde ligt hier, niet wetens dat elke dag als ik eerder op moet ik hem een kus op zijn kop geef, ik weet nooit wanneer de laatste dag van mijn leven zal komen en ik vrees dat het niet lang meer gaat duren. Ik moet denken aan een songtekst van het liedje Oh no! - Marina and the diamonds: One track mind, one track heart
If I fail, I'll fall apart
Maybe it is all a test
Cause I feel like I'm the worst
So I always act like I'm the best.
Het gaat jullie goed.
Datum:
29-10-2018
Naam:
Davi
Leeftijd:
23
Provincie:
Utrecht

weet ik zo even niet

Ik probeer het kort te houden. Iedere dag denk ik er aan, bewust/onbewust. Af en toe heb ik het erover: als ik pillen had... en een fles drank, dan zou ik 't achteroverslaan. Thans, is wat ik denk. Ik zeg af en toe dat ik niet meer leven wil. Als ik in de brugklas zit, en volwassenen zeggen met "andere woorden", dat je dat alleen zegt omdat je de aandacht wil van anderen. Dat ik mezelf niet van kant heb gemaakt, is omdat me dat niet word toegestaan. I can't live, i can't die. Omdat ik van alle kanten bekeken, afgetapt en gecontroleerd word. (no paranoid.). Ik leef het leven, tnt voorspelbaar, omdat anderen het zo willen, mij echter word niets gevraagd. Als ik de pijp uit ben, dan zal men mij niet missen om wie ik ben, maar omdat men iets van mij wil, (useful idiot.) M'n hele kutleven al zo gegaan. Via mij valt kennelijk een en ander voor elkaar te spelen. Ik meen het wel: als ik een pot meds had, en een fles drank, dan zou ik het achterover slaan. (ja hele mooie trui) anyway, ik wil graag dood. Je weet wel: dood? Kapot, niet meer zijn. Waarom dan, omdat ik dood wil. Dat is veiliger, omdat mensen een gevaar voor me vormen. Had ik een pot pillen, en een fles drank, dan zou ik ze innemen. Ik doe niet (meer) zoals een ander het wil, zo wel, dan om een iets. "Voordat ik ga", eigenlijk weet ik het al. Mensen hebben m'n dinnetje kwaaie dingen in het oor gefluisterd... en daarom is dinnetje ontrouw geweest, niemand die me het tegendeel bewijzen kan. Ik kan hier nog wel meer neerknallen, ik schei er maar's mee uit. Het is over met mijn goeddoenerij voor anderen. Over mijn rug. Niet erop. Is me te zwaar. Wat noemt u ongeluk? Wanneer ik uit deze HOEREN tent ben, ik zal een laatste mars maken: een des doods. En daar behoed ik geen hulp bij... enkel de kou, en geen mens om mij heen, zonder te weten waar ik ben. :). Ik wens geen betere wereld voor wie dan ook. Laat me gaan. Ik haat de wereld, en het feit dat dat ik me niet kan herinneren dat ik de keuze heb gemaakt om erop gezet te worden. Deze is eeuwen geleden al voor mij gemaakt. Ik haat mensen. Tot op het bot.
Datum:
27-10-2018
Naam:
Naam
Leeftijd:
99
Provincie:
Drenthe

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.