Levensverhalen (pagina 37)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Diepe pijn

Ik heb nu bijna anderhalf jaar een vriend en ik hou super veel van hem, voor hem had ik 2 jaar iemand die mijn hart keer op keer brak maar ik kon hem niet verlaten omdat ik naast dat gewoon gehecht aan hem was en hij ook mijn beste vriend was.. op dit moment gaat het soms slecht met mijn vriend en ik , we hebben soms ruzie en hij kan ruzies niet hendelen waardoor het voor hem dan een makkelijke keuze is om het uit te maken. Ik wil die pijn niet nog eens voelen, soms vraag ik me af of ik dit verdien.. ik probeer iedereen te helpen en goed te zijn voor iedereen maar schijnbaar is dit niet genoeg.. iedereen doet me pijn en iedereen laat me In de steek, soms weet ik niet meer wat ik moet. Ik weet wel dat als mijn vriend mij ook verlaat, dat die pijn zo diep gaat steken dat ik in stukken val en denk dat ik het leven niet meer aan kan. Het is in de familie altijd slecht gegaan door heftige gebeurtenissen en naast mijn familie heb ik het idee alsof er ook nooit wat goed kan gaan😭
Datum:
21-01-2019
Naam:
Demi
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

No attention

Ik krijg geen respect van mijn moeder en ook niet van mijn broer. Elke keer als hij vervelend doet of mij uitschelden en ik word kwaad, chagrijnig of vervelend dan krijg ik de schuld. Soms kan ik overdrijven maar dit is altijd het geval. Ik wil respect en liefde. Alles gaat fout in mijn leven. Mijn taken, mijn verantwoordelijkheid, mijn gang van zaken echt alles.
Soms denk ik aan zelfmoord maar ik wil niet andere verdriet aandoen. Ik weet echt niet wat doen .
Datum:
19-01-2019
Naam:
Mister A
Leeftijd:
17
Provincie:
Antwerpen

Alleen voor mijn dochtertje

Waar moet ik beginnen. Ik ben 22 en heb een dochtertje en een zoontje onderweg. Ik ben getrouwd met een succesvolle zakenman en hoef daardoor niet te werken waardoor mijn dochtertje mijn beste vriendinnetje is. Klinkt perfect niet? Maar wat als ik nou vertel dat die geweldige man van mij een zware narcist is? Mij elke dag verrotscheld, “je bent dik, vieze vuile kankerhoer!” “ben jij nou zo dom! Je kunt ook helemaal niks!”. Ik heb al meerdere keren een blijf van mijn lijf huis gebeld. Nou ik kan je vertellen dan voel je je echt op een dieptepunt. Eigen familie heb ik niet, mijn vader ging er vandoor met een jonger exemplaar en liet mij achter met een zwaar depressie moeder. Ik was 14. Ik had anorexia en werd zwaar gepest. Niemand keek naar mij om. De familie van mijn man is ook een handvol werk. Een verwende schoonmoeder die het alleen maar over zichzelf wilt hebben en een schoonvader die alles beter weet als het om de opvoeding van MIJN dochtertje gaat en je ook graag onzeker maakt. Waarom ik het al sinds mijn 14e vol hou op deze wereld? Eerst was het hoop, hoop dat het ooit beter zou worden. Nu dit mijn ‘huisje boompje beestje’ is, weet ik dat ook dat gelul is. Wat mij nu op deze wereld houd is mijn dochtertje. Ik kan haar toch niet alleen laten in deze verschrikkelijke wereld? Maar ik kan je wel vertellen, elke dag leven voor iemand anders, is een marteling. En niemand.. niemand die je begrijpt. We zijn allemaal egoïste en hebben geen tijd voor elkaars ‘probleempjes’.


En voor alle andere hier. Ik wil zeggen dat ik jullie verhalen lees, dat ik denk aan jullie.
Datum:
17-01-2019
Naam:
Mama
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

Laatste periode

Hi,

Was altijd een vrolijke kind toen ik klein was maar nu niet meer🤪. December 2016 begon de depressie Die steeds erger werd. In oktober 2017 voelde ik me opeens veeeeeeeel beter. December 2017 kwam het super erg terug en ik probeerde mezelf dood te maken in januari 2018. Lukte niet en ik werd gwn super ziek voor 3 weken bijna. Toen van januari 2018 tot 2019 ging het steeds van super goed tot super slecht zonder controle en nu is de depressie weer super slecht en lijkt de dood steeds beter en beter. School heb ik allang verpest maar ik mag nog niet stoppen ik ben 17. Ik ga nu bijna naar een nieuwe spycholoog Voor me ouders want ik had tegen de vorige gelogen dat ik beter was. Dit is waarschijnlijk de laatste periode van me leven dus doeiiii
Datum:
16-01-2019
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Anoniem

Is het normaal dat ik me de ene keer zo goed voel en overal voor wil gaan wil en het andere moment er het liefst niet meer wil zijn

Helemaal omdat mijn lob er mij op school helemaal naar beneden haalt.

Daarnaast heeft pleegzusje van mij die nog thuis woont psyschische problemen en een ander pleegzusje die uit huis was zegt ook steeds net als zei dat ze zelfmoord plegen gaat

Ik vind het leven soms zo niet leuk meer en de andere dag zit ik vol goede moed.

En thuis kan ik ook niet veel steun verwachten ze zijn druk bezig met mijn zusje wat begrijpelijk is

Ik geef mezelf echt overal de schuld van
Datum:
11-01-2019
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
26
Provincie:
Drenthe

niet ter pre

ik wil het gewoon kwijt. mensen spelen spelletjes met mij. rare voodoo uitspraken. heel vaak. ook hier op mediant, zo ook personeel. ik lieg daar niet over. Ze zeggen dingen min of meer zoals. Ja jonge, jij bent zo slim, jij kan de hele wereld wel veranderen. En als je dat niet doet dat denk ik dat je niet naar de hemel gaat. Dat zeggen ze allemaal echt.
Datum:
07-01-2019
Naam:
ed
Leeftijd:
90
Provincie:
Anders

Ongelukkig

Soms dan lig ik in mijn bed uren ba te denken over mezelf en het leven ik heb geen vrienden en het gaat niet goed op school thuis is er weinig aandacht voor mij en dan weet ik het allemaal niet meer ik heb geen. Goede band met familie en als dat zorgt er voor dat ik zelfmoord wil plegen bij die gedachten moet ik vaak huilen ikmkan er met niemand over praten en het enige wat ik wil is er niet meer zijn maar ik kan het mijn zus gewoon. Iet aan doen in haar examenmakers maar moet ik dan nog een heel jaar leiden dat doe ik al twee jaar
Datum:
05-01-2019
Naam:
Cloe
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Verleden komt omhoog

Mijn verhaal speelt zich vooral af in het verleden. Een aantal jaar geleden zat ik enorm in een dip alles wat er kon mis gaan leek ook echt mis te gaan. Ik werd gepest op school ik zat extreem met mezelf in de knoop omdat ik homo was/ben maar daar niet voor durfde uit te komen. Daar boven op hadden mijn ouders ook vaak ruzie vaak op dagelijkse basis met veel gescheld en soms waren het niet alleen woorden die naar elkaar toe gegooid werden. Ik had het gevoel nergens meer heen te kunnen had in die tijd weinnig vrienden die ik kon vertrouwen. In die tijd had ik al een aantal pogingen gedaan zo “at” ik een doosje medicijnen leeg en ben hier een goede week van ziek geweest. Mijn moeder dacht dat ik een goede buikgriep te pakken had. Ik heb met een mes onder mijn kussen geslapen en me met dit mes verschillende keren gesneden. Toen in die ene nacht gebeurde het wat me nu soms nog wakker houd of wakker maakt na die 6 jaar die er inmiddels tussen zit. Ik had een slechte nacht gehad omdat mijn ouders weer ruzie hadden ik kwam op school en kreeg gelijk weer van alles naar mijn hoofd gegooid soms domme dingen als Hey lange maar ook dingen als je bent niks waard. Ik kwam thuis uit school daar zat mijn moeder te huilen ze vertelde dat pa gebeld had en ze weer ruzie hadden. Ik ben eigenlijk gelijk door naar mijn kamer gegaan waar mijn oudere broer al wachtte op me en zei dat hij vannacht niet thuis zou slapen. Voor dat we gingen eten was hij al weg eigenlijk nog voordat pa thuis kwam uit zijn werk. Toen we gingen eten hing er een gespannen sfeer na na het eten nog wat tv gekeken te hebben ging ik naar bed. Toen ging eigenlijk weer de bom af en ruzie 1000 zoveel was bezig. Het was rond een uur 2 snachts toen de ruzie nog steeds niet afgelopen was en ik dingen hoorde als hadden we ze maar nooit gehad. Op dit moment besloot ik ik ga het echt doen ik ga weg en kom nooit meer terug. Ik kleedde me aan en besloot te gaan lopen een plek had ik al in gedachte ik liep naar een hoger gelegen plek waar ik vanaf zou springen ongeveer 3 kilometer van het huis waar ik woonde vandaan. Ik stond op de reling en plots was daar een auto een vrouw stapte uit rende naar me toe en trok me zonder te aarzelen naar haar toe. Na een tijd gepraat te hebben besloot ze me thuis af te zetten.

Nu na al die tijd beleef ik die dag en nacht nog steeds bijna maandelijks. Ik droom het en kan niet wakker worden. Ik vergeet nooit het gevoel van eenzaamheid wat ik voelde toen mijn broer vertelde ik slaap niet thuis. Waarom neem je me niet mee?? Het gevoel van anders zijn ben ik wel homo ben ik “gay” het gevoel wat ik kreeg bij de woorden hadden we ze maar nooit gehad. De vrouw met de blonde haren in de vw golf die me leven redde. Het gevoel van toch wel liefde wat ik kreeg van die vrouw die me omhelsde en zei dat alles goed komt. Maar daarna ook de leegte toen ik het huis weer in stapte. Tot op de dag van vandaag zal ik deze gevoelens niet vergeten.

Nu 6 jaar later met veel ups en downs zit ik weer in een mindere periode. Ik ben inmiddels uit de welbekende kast wat een hele opluchting is. Mijn ouders hebben nog steeds wel eens ruzie maar vechten er ook voor.

Jet laatste 1,5 jaar is er veel gebeurt wat ik heb opgekropt mijn moeder werd ziek ze kreeg de welbekende ziekte die je niemand gunt. Het was gelukkig niet uitgezaaid. In die zelfde periode kwam ik uit de kast omdat ik niet meer in geheim wilde en kon leven waardoor ik daar na een aantal van mijn “vrienden” verloor ik heb thuis veel over genomen van mijn moeder zo kookte ik 4 dagen per week deed de was en hielp verder waar het kon in het huis houden. Hier naast werkte ik en had ik mijn studie. Nu een maand geleden kwam ik er achter dat ik ook niet volledig gezond ben ze waren bang dat ik mogelijk de zelfde ziekte had als mijn moeder maar op een andere plek. Ik heb pijn want het zit op een gevoelige plek. Na veel onderzoeken bleek het geen ziekte te zijn maar moet het wel weggehaald worden.

Door alle opgekropte stres en stres wat zich nu afspeelt door alles wat gaande is ook de examens van mijn studie werken niet echt mee kom ik weer in een dip. En denk ik hoe zou het geweest zijn als die vrouw daar niet gereden had op dat moment. En hoe veel ellende het me gescheelt zou hebben.
Datum:
04-01-2019
Naam:
Iemand
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

why?

Weetje dat veel mensen dood gaan omdat ze eenzaam zijn en daarom ook zelfmoord plegen? Ik ben helemaal naar beneden gedrukt door mijn ouders.' Jij doet alles fout!' zijn de woorden van mijn moeder.' Ik ga je dood maken!' zijn ook de woorden van mijn moeder. mijn vader staat gewoon toe te kijken. ' Wat als je geen moeder meer hebt?' vroeg mijn moeder. Ik had gewoon de neiging om te zeggen:' Wat als je geen dochter meer hebt? Dan zou je je leven veel beter leiden, toch?!' Ik heb zo veel neigingen om slaappillen in tenemen hopen dat ik dood ga. Ik weet dat ik niemand heb. Ik heb misschien veel vrienden. Ik heb een familie. Maar het stemmetje in je hoofd beheerst je zo erg dat je erg gewoon klaar mee bent en het leven moet stoppen.
Datum:
04-01-2019
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Eenzaamheid

Ik voel mij onbegrepen,ik heb geen vrienden of kennissen die mij willen zien of begrijpen.
Ik voel mij eenzaam , maar de omgeving weet dit niet ook niet mijn eigen familie hoe ik mij echt voel
Ik word bijvoorbeeld door mensen letterlijk genegeerd of als onzichtbaar gezien.
Ik ben dood ongelukkig en zodra de kerst komt en oud en nieuw word het extra benadrukt.
Ik stuur bijvoorbeeld gelukkig nieuwjaar naar mensen die ik in het verleden graag mocht en of tewel om iets leuks terug te krijgen.
Maar het word wel gelezen maar niks terug gezegd.
Dit geeft mij veel verdriet waardoor ik soms denk dat ik beter dood kan zijn.
Soms heb ik ook van die gedachten om het te doen om rust te vinden van deze wereld. De eenzame wereld maar toch heb ik mij nog sterk wetende te houden. Maar voor hoelang weet ik niet
Hoelang kan ik nog genegeerd worden?
Ik blijf nu ook steeds op mijn bed liggen omdat ik dan de pijn niet voel en de omgeving niet zo hoef te zien
Ik wou mijn verhaal graag even met jullie delen en misschien is het voor anderen dit ook herkenbaar dat eenzaamheid niet alleen bij ouderen is.

Liefs mij
Datum:
01-01-2019
Naam:
B
Leeftijd:
27
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.