Levensverhalen (pagina 36)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ongelukkig

Soms dan lig ik in mijn bed uren ba te denken over mezelf en het leven ik heb geen vrienden en het gaat niet goed op school thuis is er weinig aandacht voor mij en dan weet ik het allemaal niet meer ik heb geen. Goede band met familie en als dat zorgt er voor dat ik zelfmoord wil plegen bij die gedachten moet ik vaak huilen ikmkan er met niemand over praten en het enige wat ik wil is er niet meer zijn maar ik kan het mijn zus gewoon. Iet aan doen in haar examenmakers maar moet ik dan nog een heel jaar leiden dat doe ik al twee jaar
Datum:
05-01-2019
Naam:
Cloe
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Verleden komt omhoog

Mijn verhaal speelt zich vooral af in het verleden. Een aantal jaar geleden zat ik enorm in een dip alles wat er kon mis gaan leek ook echt mis te gaan. Ik werd gepest op school ik zat extreem met mezelf in de knoop omdat ik homo was/ben maar daar niet voor durfde uit te komen. Daar boven op hadden mijn ouders ook vaak ruzie vaak op dagelijkse basis met veel gescheld en soms waren het niet alleen woorden die naar elkaar toe gegooid werden. Ik had het gevoel nergens meer heen te kunnen had in die tijd weinnig vrienden die ik kon vertrouwen. In die tijd had ik al een aantal pogingen gedaan zo “at” ik een doosje medicijnen leeg en ben hier een goede week van ziek geweest. Mijn moeder dacht dat ik een goede buikgriep te pakken had. Ik heb met een mes onder mijn kussen geslapen en me met dit mes verschillende keren gesneden. Toen in die ene nacht gebeurde het wat me nu soms nog wakker houd of wakker maakt na die 6 jaar die er inmiddels tussen zit. Ik had een slechte nacht gehad omdat mijn ouders weer ruzie hadden ik kwam op school en kreeg gelijk weer van alles naar mijn hoofd gegooid soms domme dingen als Hey lange maar ook dingen als je bent niks waard. Ik kwam thuis uit school daar zat mijn moeder te huilen ze vertelde dat pa gebeld had en ze weer ruzie hadden. Ik ben eigenlijk gelijk door naar mijn kamer gegaan waar mijn oudere broer al wachtte op me en zei dat hij vannacht niet thuis zou slapen. Voor dat we gingen eten was hij al weg eigenlijk nog voordat pa thuis kwam uit zijn werk. Toen we gingen eten hing er een gespannen sfeer na na het eten nog wat tv gekeken te hebben ging ik naar bed. Toen ging eigenlijk weer de bom af en ruzie 1000 zoveel was bezig. Het was rond een uur 2 snachts toen de ruzie nog steeds niet afgelopen was en ik dingen hoorde als hadden we ze maar nooit gehad. Op dit moment besloot ik ik ga het echt doen ik ga weg en kom nooit meer terug. Ik kleedde me aan en besloot te gaan lopen een plek had ik al in gedachte ik liep naar een hoger gelegen plek waar ik vanaf zou springen ongeveer 3 kilometer van het huis waar ik woonde vandaan. Ik stond op de reling en plots was daar een auto een vrouw stapte uit rende naar me toe en trok me zonder te aarzelen naar haar toe. Na een tijd gepraat te hebben besloot ze me thuis af te zetten.

Nu na al die tijd beleef ik die dag en nacht nog steeds bijna maandelijks. Ik droom het en kan niet wakker worden. Ik vergeet nooit het gevoel van eenzaamheid wat ik voelde toen mijn broer vertelde ik slaap niet thuis. Waarom neem je me niet mee?? Het gevoel van anders zijn ben ik wel homo ben ik “gay” het gevoel wat ik kreeg bij de woorden hadden we ze maar nooit gehad. De vrouw met de blonde haren in de vw golf die me leven redde. Het gevoel van toch wel liefde wat ik kreeg van die vrouw die me omhelsde en zei dat alles goed komt. Maar daarna ook de leegte toen ik het huis weer in stapte. Tot op de dag van vandaag zal ik deze gevoelens niet vergeten.

Nu 6 jaar later met veel ups en downs zit ik weer in een mindere periode. Ik ben inmiddels uit de welbekende kast wat een hele opluchting is. Mijn ouders hebben nog steeds wel eens ruzie maar vechten er ook voor.

Jet laatste 1,5 jaar is er veel gebeurt wat ik heb opgekropt mijn moeder werd ziek ze kreeg de welbekende ziekte die je niemand gunt. Het was gelukkig niet uitgezaaid. In die zelfde periode kwam ik uit de kast omdat ik niet meer in geheim wilde en kon leven waardoor ik daar na een aantal van mijn “vrienden” verloor ik heb thuis veel over genomen van mijn moeder zo kookte ik 4 dagen per week deed de was en hielp verder waar het kon in het huis houden. Hier naast werkte ik en had ik mijn studie. Nu een maand geleden kwam ik er achter dat ik ook niet volledig gezond ben ze waren bang dat ik mogelijk de zelfde ziekte had als mijn moeder maar op een andere plek. Ik heb pijn want het zit op een gevoelige plek. Na veel onderzoeken bleek het geen ziekte te zijn maar moet het wel weggehaald worden.

Door alle opgekropte stres en stres wat zich nu afspeelt door alles wat gaande is ook de examens van mijn studie werken niet echt mee kom ik weer in een dip. En denk ik hoe zou het geweest zijn als die vrouw daar niet gereden had op dat moment. En hoe veel ellende het me gescheelt zou hebben.
Datum:
04-01-2019
Naam:
Iemand
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

why?

Weetje dat veel mensen dood gaan omdat ze eenzaam zijn en daarom ook zelfmoord plegen? Ik ben helemaal naar beneden gedrukt door mijn ouders.' Jij doet alles fout!' zijn de woorden van mijn moeder.' Ik ga je dood maken!' zijn ook de woorden van mijn moeder. mijn vader staat gewoon toe te kijken. ' Wat als je geen moeder meer hebt?' vroeg mijn moeder. Ik had gewoon de neiging om te zeggen:' Wat als je geen dochter meer hebt? Dan zou je je leven veel beter leiden, toch?!' Ik heb zo veel neigingen om slaappillen in tenemen hopen dat ik dood ga. Ik weet dat ik niemand heb. Ik heb misschien veel vrienden. Ik heb een familie. Maar het stemmetje in je hoofd beheerst je zo erg dat je erg gewoon klaar mee bent en het leven moet stoppen.
Datum:
04-01-2019
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Eenzaamheid

Ik voel mij onbegrepen,ik heb geen vrienden of kennissen die mij willen zien of begrijpen.
Ik voel mij eenzaam , maar de omgeving weet dit niet ook niet mijn eigen familie hoe ik mij echt voel
Ik word bijvoorbeeld door mensen letterlijk genegeerd of als onzichtbaar gezien.
Ik ben dood ongelukkig en zodra de kerst komt en oud en nieuw word het extra benadrukt.
Ik stuur bijvoorbeeld gelukkig nieuwjaar naar mensen die ik in het verleden graag mocht en of tewel om iets leuks terug te krijgen.
Maar het word wel gelezen maar niks terug gezegd.
Dit geeft mij veel verdriet waardoor ik soms denk dat ik beter dood kan zijn.
Soms heb ik ook van die gedachten om het te doen om rust te vinden van deze wereld. De eenzame wereld maar toch heb ik mij nog sterk wetende te houden. Maar voor hoelang weet ik niet
Hoelang kan ik nog genegeerd worden?
Ik blijf nu ook steeds op mijn bed liggen omdat ik dan de pijn niet voel en de omgeving niet zo hoef te zien
Ik wou mijn verhaal graag even met jullie delen en misschien is het voor anderen dit ook herkenbaar dat eenzaamheid niet alleen bij ouderen is.

Liefs mij
Datum:
01-01-2019
Naam:
B
Leeftijd:
27
Provincie:
Friesland

Waarom ik mijn leven haat

Hoi allemaal ik ben .......,
Ik hoop dat als ik dit vertel dat het me verder helpt en me laat inzien dat er toch nog positieve dingen in het leven zijn.
Ik ben zeventien jaar oud.
Al sinds een paar jaar heb ik zelfmoord gedachten, ik weet niet echt waarom maar het is zo.
Ik heb vaak ruzie met mijn ouders: ik ben altijd boos op mijn moeder, en ik heb het gevoel dat mijn vader me niet aardig vindt.
Ik voel me nutteloos en heb het gevoel dat niemand me gaat missen, behalve mijn lieve kat en mijn vogels.
Ik heb het gevoel dat ik niet ‘echte’ vrienden heb, alleen maar maatjes. Ik heb dus geen ‘besties’
Geen enkele jongen is geïnteresseerd in mij. Ik sta er dus compleet alleen voor.
Ik geniet nog wel van bepaalde dingen, maar ook van andere dingen weer niet. Vroeger vond ik spelletjes doen met mijn ouders heel erg leuk, alleen toen we gister een spelletje deden zag ik er niks in.
Ik ben niet slim, knap, en ook niet goed in iets. Ik voetbal wel alleen ik kan het niet zo goed, ik zing wel alleen daar ben ik ook niet heel goed in.
Ik zit in mijn examenjaar van de havo en heb niet eens zin om examens te doen, want ik denk dat ik het toch niet haal.
Mijn cijfers zijn matig, en als ik met slechte cijfers het examen inga is het een onbegonnen missies. Als ik mijn maatjes hoor praten over jongens dan denk ik letterlijk elke keer kom op jullie kunnen iedere jongen krijgen, maar ik ben dik lelijk dom en puur kwaad voor de wereld en ik verdien niemand. Laatst was ik boos op mijn moeder en trapte haar in de buik, en heb toen de hele avond liggen piekeren over wat een verschrikkelijk persoon ik ben. Ik heb zelfs een zak om mijn hoofd gedaan om mijn leven te beëindigen, alleen die poging mislukte zoals jullie kunnen lezen. Ik dacht alleen maar wat zal mijn vogeltje denken? Wat zal mijn katje denken? Ik ben wel zo dapper om dit hier te plaatsen maar niet zo dapper om mijn leven daadwerkelijk te beëindigen. Ik haat pijn. Dus veel andere pogingen heb ik ook niet gedaan. Ik wil nog steeds stoppen met ademen maar kan dus geen manier vinden om mijn leven pijnloos te beëindigen.

Bedankt voor het lezen,

Groetjes
Datum:
28-12-2018
Naam:
Verdrietige beer
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

Zelfmoord, Weg van huis

Ik voel me niet meer prettig in huis. Wil het liefst weg. Als dat niet gebeurt. spring ik wel voor een trein ofzoiets. Want ben er klaar mee elke dag ruzie met me moeder en vader. En het ergste nog Me broer. Heb al poos problemen ermee. En had nooit gedacht dat het zover zou komen. Maarja als ik niet ergens anders terecht kan. Dan maar op de ergste manier.

Help me aub. Weet niet wat ik moet doen op het moment
Datum:
26-12-2018
Naam:
Emiel
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Meer problemen kunnen samen komen

Let op de volgende zaken:
1) faillissement + grote schulden,
2) zware ziekte: kanker, hartklachten,
3) scheiding, verlies van familie-leden,
4) verlies van huis, ontruiming van woning,

Zelfdoding kan logisch zijn.
Datum:
26-12-2018
Naam:
Frans C
Leeftijd:
49
Provincie:
Noord-brabant

Van pesten naar depressie/zm gedachtes/zelfbeschadiging

Hoi . Ik heb een beetje getwijfeld om dit online te zette maar me mentor zegt dat jullie me misschien wat tips konde mee geven misschien dus ik probeer t maar gewoon ...
Ik ben vanaf groep 4/5tot 3e jaar middelbare school elke dag elke minuut gepest bedreigd geslagen en t is net n week geleden gestopt ik ben heel depressief ik doe mezelf al 4jaar pijn en ik wil al 2jaar dood ik kan t niet meer aan ga bijna niet naar school misschien 3x in de week en ik kan me niet concentreren ik wil graag hulp maar vind het moeilijk om mense te vertrouwe ik vertrouw zelfs me ouders hier niet mee ik kan het nie vertellen en lijd elke dag aan slaap te kort en ik ben hele dage aan het slape ook als ik op school ben slaap ik de helft van de dag en krijg k nie veel mee en thuis ook en eet nie veel ik ben gestopt met sporten en begin weer dik te worden en lelijk
en heb elke dag me mentor aan de lijn en op whatsap maar dat helpt ook niet dat is voor de veiligheid maar ik trek het allemaal niet eens meer helppp!!!!
Datum:
23-12-2018
Naam:
Annoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

yo

Hey, ik zet hier mijn verhaal en ik heb eigenlijk geen idee waarom, misschien omdat ik het zelf kwijt moet en misschien omdat ik mensen ergens ook wil helpen. Ik ben nu al meerdere jaren depressief, de laatste keer dat in mijn spiegel kon kijken en van mezelf kon houden was ergens in groep 7 namelijk. Nu bijna 3 weken geleden heb ik een zelfmoordpoging gedaan, ik ben opgenomen op de eerste hulp met een zware overdosis pillen en als ik niet op tijd was gevonden was ik hier nu niet meer geweest. Sinds toen heb ik met meerdere mensen, psychologen etc. gepraat en ik loop nu ook bij een jeugd psychiatrie iets waar ik elke week met iemand moet praten. Ik wil vooral zeggen dat ik nog lang niet beter ben en ik ergens ook niet weet of ik dat ooit zal worden maar als je dit leest en je wil dood en je denkt dat je niets meer hebt om voor te leven probeer dan ergens aan een toekomst te denken, en ik weet dat dat moeilijk is en dat je eigenlijk geen doel of toekomst of iets voor jou ziet, maar geef de hoop nog niet op. Ik had dat wel gedaan, want ik ben gewoon een erg zwak persoon omdat ik niet kan blijven vechten, maar als je dit leest ben je er nog en probeer gewoon te vechten, probeer je reden om te leven te vinden. Ik ben er misschien niet eens meer als je dit ziet omdat ik de stemmen in mijn hoofd gewoon niet meer uit kan zetten en gewoon moe ben, maar probeer sterker te zijn dan ik ben. Ik denk dat mijn poging ergens wel mijn ogen heeft geopend omdat ik erachter kwam dat mensen meer om je geven dan je denkt en hoewel ik nu geen toekomst kan zien ga ik er toch nog wel voor proberen te strijden, mijn grootste advies is praat erover. Ik weet als geen ander dat je je schaamt voor wat je voelt en dat je bang bent dat mensen je anders gaan zien omdat suïcide gewoon enorm taboe is, maar praat met mensen, zie het als een laatste kans die je het leven geeft zodat je anderen de kans geeft ergens om je te helpen. Ik moest dit even kwijt I guess, blijf allemaal sterk.

XXX-
Datum:
18-12-2018
Naam:
Mona
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

...

Sinds dat ik 9 ben wil ik al dood. Ik bedacht altijd plannen om van huis weg te lopen. Om zelfmoord te plegen.
Mijn depressie wordt steeds erger. Waarom leef ik? Wat heb ik voor nut in deze wereld? Niemand vind mij aardig. Ja, ik heb een paar vriendinnen. Maar ik heb gewoon niet het gevoel dat ik daar alles bij kwijt kan, en altijd pikken andere mensen mijn vriendinnen in. Sinds dat ik 9 ben doe ik ook al aan pro-ana. Maar zelfs daar ben ik te slecht voor. Ik kijk elke dag op sites hoe je je leven kan beroven, maar ik durf het niet... ik heb mezelf al meerdere keren gesneden of geprobeerd een water of medicijnen overdosis te nemen. Nooit gelukt. School voelt als een zware last op mijn schouders, ik ben de hele dag bang voor wat mensen van mij denken, wat ze gaan zeggen of dat ik iets fout doe. Ik durf niet voor de klas te presenteren.
Mijn vriendinnen weten niet hoe ik echt ben.

Ik durf niet ergens om hulp te vragen, bang vor wat andere denken of dat ik het niet aankan. Ik wil niet meer dat domme, verlegen meisje zijn in de klas en bij me vriendinnen de IDC girl. Ik wil mezelf zijn, of dood.

Ook probeer ik van huis weg te lopen, heb al zoveel plannen gemaakt. Weet dat het makkelijker klinkt. Maar toch, als ik opnieuw kon beginnen....

Ik weet dat jullie hier niks aan hebben, maar hopelijk voel ik me nu iets happyer, ben uiteindelijk zelf degene die deze site zocht.

Ik zag me leven altijd als “beter” als ik dunner ben. Dus ga dat maar eens proberen, veel erger kan deze shit niet meer worden...


Sorry dat ik zo onduidelijk praat.
Datum:
18-12-2018
Naam:
...
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.