Levensverhalen (pagina 36)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord

Okay ik ben een meisje van 12 mensen denken dat ik gelukkig ben enzo maar er is veel gebeurd in mn verleden zoals: ik ben verkracht door mijn opa en geslagen door mijn vader ik durf dit aan niemand te vertellen omdat ik te bang ben want zoveel mensen zeggen als je snijwonden hebt je bent een aandachtshoer.... Daarom durf ik het aan niemand te vertellen. Kan iemand zeggen wat ik kan doen alstjeblieft ik wil hier van af..
Datum:
17-06-2019
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

Nee niet meer

Ik heb Al veel meegemaakt in mijn leven.Zins ik 12 be. Heb ik suicide gedachtes een Doe ik zowat elke maand een poging. Op school werd ik altijd buitengesloten (gepest). Ik begin met zelfverwonding ik voelde me thuis nog het best ik wist waar ik wou zijn.Nu 8 maanden geleden werd het allemaal erger.De uithuiszetting ik werd bij mijn ouders weggehald door 15 agenten met mijn andere zusjes en broer.Die dag vergeet ik nooit meer.Ik zie mijn zusjes maar 1keer per maand mijn broertje is meteen bij de geboorte in een pleeggezin gezet wat me nog meer pijn doet.Ik zit nu in opname omdat ik gewoon echt niet meer aankon ik was echt in gevaar voor mezelf.Nu de laatste maanden gaat nog niet beter heb weere zo extreme gedachtes Ben plannen aan het maken on eruit te stappen.Ik heb vandaag mijn ouders eerlijk Morten zeggen dat ik me terug heel slecht voel .mijn anti depressive medicatie is ook verhoogt Ik weet niet of iemand hetzelfde heeft maar ik blijf erbij ik wil niet meer beter worden er is teveel gebeurd in mijn leven.Ik heb geen ernergie meer ik Kan niet door maar niemand die me begrijpt echt niemand
Datum:
16-06-2019
Naam:
Uit leven
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

ik wil gewoon niet meer.

Ik heb vele verliezen geleden in mijn leven......ik kan en wil gewoon niet meer. Het leven is 1 groot lijden. Ik wil gewoon dood. Dan heb ik rust. Groet, Hans.
Datum:
19-05-2019
Naam:
Hans
Leeftijd:
55
Provincie:
Zuid-holland

Niet blij met mijzelf

Ik ging op de basis en middelbare school naar scholen die uit voornamelijk buitenlandse kinderen bestonden.

Nu ik de middelbare school heb afgerond en de hogere school heb bezocht, ben ik erachter gekomen dat ik voor een nederlands kind ontzettend onder gemiddeld ben. Ik ben een stuk kleiner en lelijker dan iedereen. Ook blink ik nu niet meer uit in presentaties. Wanneer ik aan mezelf denk of mezelf zie wordt ik ontzettend triest. Wanneer ik in de spiegel kijk krijg ik suicidale gedachtes. Vaak moet ik met moeite mijn tranen binnenhouden, omdat ik zo ongelukkig met mijzelf ben.
Datum:
01-05-2019
Naam:
Jan
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Genoeg

Genoeg geleden, genoeg drank gezopen, genoeg morfine genomen, genoeg geleefd, genoeg gezorgd, genoeg strijd gevoerd, genoeg van relaties, genoeg van verbonden voelen met mensen, genoeg moeite gedaan, genoeg moeite gedaan om aardig gevonden te worden. Ik ben niet aardig en zal dat ook nooit worden! Sorry, Sterkte allemaal, hou van elkaar!
Datum:
26-04-2019
Naam:
Willem
Leeftijd:
63
Provincie:
Noord-holland

I want to diggity die

Hallo,

ik ben op dit moment 19 jaar, studeer aan de wur en denk dagelijks aan dood willen. Ik weet niet precies wat het is, want ik heb op dit moment een redelijk leuk leven, ik doe sociale dingen, heb een leuke studie gekozen met leuke mensen etc. Op de middelbare school was het iets minder leuk, en ik heb het gevoel dat, hoewel mijn omstandigheden veranderd zijn, ik niet veranderd ben. Ik voel me vaak dood vanbinnen. Ik kijk niet uit naar mijn toekomst, en denk deels ook dat ik nooit een normaal, gelukkig leven kan lijden. Ik heb moeite met het ''vasthouden'' van relaties, en het heeft er allemaal mee te maken dat ik de helft van de tijd nergens zin in heb of het nut van dingen niet in zie. Ik kan normale dingen niet meer volhouden, zoals het spelen van D&D met online vrienden, verhalen schrijven of ook maar iets waarvan ik eerst het plan had om wel vol te houden. Zelfmoord plegen is zo ontzettend kut voor familie, vrienden of zelfs kennissen. Maar wat is er goed aan het leven?? Als ik een uitknop had, had ik er al lang op gedrukt. Maarja, daadwerkelijk zelfmoord plegen is veel meer moeite. Ik ben laatst naar een psycholoog geweest, maar ik voel me hetzelfde. Ik vraag me af in hoeverre ik hulp kan krijgen.
Datum:
10-04-2019
Naam:
Snaila
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

verdrietig

Wat mis mag gaan ging mis, mijn ex bedroog mij vier jaar, relatiebreuk, ik verhuisde van West Vlaanderen naar de Kempen, alles ging mis al mijn spaargeld ging in de auto, zoveel onkosten gehad, uiteindelijk ik was ook nog ziek kreeg minder geld dan mijn huur, OCMW steunt mij nu, maar is gewoon niet voldoende, ik jank iedere dag, en vraag mij af wat ik nog op deze planeet moet doen, soms denk ik was ik maar gewoon dood, en vraag mij nog steeds af waarom ik geboren ben, ik voel me eenzaam en dan zit ook alles tegen
Datum:
08-04-2019
Naam:
sil
Leeftijd:
53
Provincie:
Antwerpen

La vie comme elle vient

Toen ik jonger was, kreeg ik nooit kritiek. Alles wat ik deed was goed, ik werd hoogbegaafd genoemd etc. en nu voel ik me aangevallen bij alle kritiek die ik krijg; kan ik er niet mee omgaan en kan ik geen grenzen aangeven. Ik kan geen hulp accepteren omdat ik slecht ben ik het vertrouwen van anderen; mijn moeder ging vreemd met een collega en mijn vader wil van me houden maar had liever geen homo als zoon gehad. Doordat ik niet goed ben in het vertrouwen van anderen kom ik wantrouwend over; durf ik niet goed om hulp te vragen en ben ik in mezelf gekeerd. Ik ben ten einde raad en ik inventariseer alle opties, maar de stress en druk worden me teveel.
Datum:
03-04-2019
Naam:
Mario
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

zo moe

Hallo allemaal,

Ik heb niet echt veel te zeggen nu. Ik ben moe. Moe van de dag, moe van dat mensen me niet begrijpen, moe van dat mensen autistische aanvallen/paniek aanvallen bij mij triggeren en niet inzien hoeveel energie en pijn me dat kost en hoe langzaam ik ervan herstel. Moe van het niet vinden van een baan na een nominale studie aan de universiteit en een master in een mooie richting. (Het ligt niet aan m'n CV of aan m'n uiterlijk; echt gewoon geen werkervaring. Maar er zijn ook geen traineeships in m'n richting).
Moe van dat mensen je willen helpen, en ze heel erg hun best doen, maar je gewoon niet begrijpen. Ik ben heel specifiek en complex.
Ik ga gewoon weer slapen, het is al laat. Maar morgen word ik dus weer wakker en moet ik weer een dag vechten.
Er zijn heel veel mensen waar ik van houd, en voor wie ik wil vechten.
En ook een beetje voor mezelf. Maar dat betekent niet dat het geen pijn doet...
Datum:
29-03-2019
Naam:
M
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-brabant

None

Sinds een paar jaar heb ik last van negatieve gevoelens en denk vaak dat ik er liever niet meer zou zijn. Om echt zelfmoord te plegen vind ik eng en zou ik verschrikkelijk vinden om de mensen om me heen dit aan te doen. Toch gaat het idee van dood gaan niet uit mijn gedachten en zie ik het als bevrijding op dit moment.
Hoewel mijn leven op rolletjes loopt voel ik me toch erg ongelukkig. Ik ben blij met een heleboel dingen... Ik heb een lieve man, leuk appartement, lief konijntje en fijne familie. We hebben geen geldzorgen of andere stress factoren. Toch lukt het me maar niet om echt te genieten van dingen.
Ik kan een hele gezellige avond hebben gehad met vrienden maar zodra ik daarna richting huis ga voel ik me meteen weer down.
Op mijn man na weet eigenlijk niemand hoe ik me echt voel. Ik zet continu een masker op... omdat ik andere mensen niet wil belasten met mijn gevoelens en omdat ik heb gemerkt dat ik me niet beter ga voelen door er met anderen over te praten.
Daarnaast heb ik er ook niet zoveel over te melden, ik voel me vaak rot maar weet niet de exacte oorzaak.
Ik denk dat ik me zo voel doordat ik me vaak zorgen maak over de toekomst. Op dit moment is mijn leven fijn, maar voor hoelang nog? Daarnaast... Mijn leven is wel fijn maar dat van heel van andere mensen niet, hoe kan ik gelukkig zijn terwijl zoveel mensen moeilijkheden meemaken? Ook heb ik er heel veel moeite mee dat het er zo slecht aan toe gaat in de wereld...qua moraal van mensen maar ook de puinhoop die er van de aarde wordt gemaakt.
Ik hoop dat er weer een periode in mijn leven gaat komen waarin die negatieve gevoelens weg zijn.
Ik vind veel dingen in het leven leuk, ik hoop dat ik weer echt van zal gaan genieten.
Datum:
25-02-2019
Naam:
Anushka
Leeftijd:
31
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.