Levensverhalen (pagina 34)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Altijd angst

Ik wil liever niet leven omdat het leven moeilijk is wanneer je in mijn hoofd zit. Ik haat hoe ik ben, hoe ik eruit zie. Daardoor durf ik veel dingen niet te doen. Mensen ontmoeten, gezellig uitgaan. De hele tijd ben ik bang. Ik ben niet goed genoeg, ik zal nooit goed genoeg zijn. Alles maak ik moeilijk. Relaties, werk, sociaal. Waarom moet ik zoveel denken ik word er gek van. Ik wil gewoon rust en mij gelukkig voelen. Maar dat kan ik niet. Ik wil ook niet mijn moeder verdriet doen door weg te gaan.. maar ik ga toch niet als een normaal mens kunnen leven... Ik zou willen dat ik gewoon kon verdwijnen zonder mensen pijn te doen.
Datum:
14-07-2019
Naam:
Sharon
Leeftijd:
25
Provincie:
Flevoland

Droom

Zoek naar oplossingen
Zoek naar iedee
Zoek naar doel in leven
Zoek naar droom
Ik kan niet denk
Ik weet niet wie ik moet vertrouw.
Ik hopen dat morgen helemaal op neuiw kan bing
Het niet meer leuke het leven
Ik denk aan dat morgen weer weg wil lopen
Ik droom dat niks waard ben
Ik krijg weer nachtmerrie
Niemand die me kan help of wilt help of weet hoe je me help want niet niemand weet wat het met me doet alles als of doet tegen me
Ik wil er niet want ik denk echt dat mens gelukkig van me woorden
Ik maken eind aan me leven
Ik wil er niet zijn
Ik wil dat jullie weet ik geven heel veel voor jullie Ik doen alles voor jullie
Het goed zo Ik wil er niemand zij niet omdat pijn maar omdat heel ongelukkig ben omdat ik niemand heb iedereen heeft iemand waar van je houd io heb heb niemand ik moet alles alleen doen ook dat will wel Maar ik laat staat los doent meer samen.
Ik wil helemaal niemand pijn doen Maar het is voor klaar
Ik kan dit leven niet voor jullie maken ook alleen verdriet of ik val jullie lastig
Je kunt me niet wijs maken dat niet zo is
Ik merk dat hoe ze dan tegen me doet
Ik geven nooit op maar dit keer wel weer sorry sorry
Ik ben morgen weg Waar heen weet nog niet misschie naar vriend in Misschie gewoon naar iemand waar niemand me kan vind waar gelukkie ik me kan voel
Datum:
07-07-2019
Naam:
Luna
Leeftijd:
25
Provincie:
Limburg

Verhaal

Ik zit nu zo diep in de grond ik heb echt teveel dingen verpest. Er is een jongen waar ik een tijdje mee ging geen relatie maar een friends with benefit en hij heeft dat laatst gestopt de reden is om een ander meisje en hij heeft mijn hart zo diep gebroken. Laatst op een feestje liet een vriend van mijn zus me zijn sigaret proberen het was heel smerig enzo maar die hebben dat dus door verteld aan me zus en me zus aan mijn ouders nu vroegen mijn ouders of t waar was en ik zei nee dat ik m alleen maar heb vast gehad om te kijken hoe zoiets was. Maar mijn zus gaat natuurlijk weer zeggen dat ze het echt gezien hebben en dan worden me ouders nog bozer op me en ik wil het allemaal gewoon niet meer de vorige 3 jaar van mijn leven zijn ook allemaal kut geweest door meiden die gemeen deden ik snap niet waarom ik door zou moeten gaan als alles toch kut is en het leven nou eenmaal zo is ik heb geen zin meer om sterk te zijn maar ik heb ook geen zin om te gaan. Het voelt nu alsof ik vast zit tussen 2 muren en niemand mij kan helpen. Ik denk dat ik hier ben als een soort oproep of iemand mij kan helpen. Ik voel me ook een aansteller ik bedoel wie zou er om deze redenen zo slecht gaan. Zo slecht heb ik het ook weer niet. Dit was denk een deel van wat ik wilde vertellen geen idee wat er nu gaat gebeuren en hoe dit allemaal zal aflopen ik ga zo denk ik met mijn moeder praten. Dankjulliewel alvast denk ik.
Datum:
07-07-2019
Naam:
Regina
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Denk er steeds vaker aan

De afgelopen weken ben ik grotendeels in een sombere stemming. Dat komt door verschillende omstandigheden..ik heb in december 2017 de huur van mijn geweldige appartement opgezegd, om samen te gaan wonen met mijn ex. Na zo'n 7 maanden vond mijn ex het niet werken, dus besloten we om apart te gaan wonen en moest ik op een kamer gaan zitten (die ik in augustus vond) in een woning die ik deel met huisgenoten, zodat mijn ex uit kon zoeken of hij zo weer meer naar mij toe groeide. Een half jaar lang heeft hij me aan het lijntje gehouden, omdat hij steeds twijfelde of de relatie moest worden verbroken. Afgelopen maart maakte hij het dan toch uit. We hebben een maand geen contact gehad, maar trokken uiteindelijk toch weer naar elkaar toe. M'n ex zei dat hij open stond voor alles, of het nou vriendschap of toch weer een relatie zou worden. Hij zei ook dat hij nog niet aan daten toe was, en dat hij eerst rustig wilde uitzoeken wat zijn hart nou over mij/ons zei.
We zoenden elke keer dat we elkaar zagen, hebben heel veel goede gesprekken gevoerd en mijn ex deed het echt lijken alsof hij heel veel om me gaf en leek bijna wel weer verliefd op me. De laatste keer dat we elkaar zagen (vorige week woensdag) was het ook weer heel leuk en gezellig, en ook toen hebben we weer gezoend..zowel bij hem thuis als bij mij voor de deur toen we afscheid namen. Vier dagen later, afgelopen zondag dus, kreeg ik een appje van hem dat hij het leuk heeft met een meisje/vrouw dat hij pas een week geleden had ontmoet en waarmee hij alleen maar via app contact had, en dat ze wilden uitzoeken of het meer kon worden. Ik voelde me zo verraden, gebruikt, boos en teleurgesteld dat ik helemaal niks meer tegen hem gezegd heb en alle vormen van contact verbroken heb. Ik mis hem ontzettend maar weet ook dat we (in ieder geval nu) geen contact kunnen hebben, daarvoor heeft hij mij teveel pijn gedaan.

Ik ben mijn vertrouwen in de liefde volledig kwijt..sowieso ben ik nu natuurlijk niet toe aan een nieuw iemand, ik moet dit allemaal eerst nog verwerken en aan mezelf werken.

Het probleem is alleen dat ik het allemaal niet meer zie zitten.
Het loopt in mijn leven allemaal niet zoals ik graag wil of gehoopt had. De wachtlijst voor een sociale huurwoning is hier zo'n 9-10 jaar, en geluk met het vinden van een lotingwoning heb ik nou ook niet echt. Ik wil niet nog veel langer in deze kamer zitten, ik word er alleen maar depressief van. Daarnaast moet ik weer een half jaar vertragen met mijn studie, terwijl ik zo graag gewoon aan het werk wil..dat zou alles ook een stuk makkelijker maken, evt. kan ik zelfs in de vrije sector huren.

Iedereen zou zeggen 'dat is gewoon een kwestie van tijd..er komt vanzelf iets op je pad', maar ik ben het wachten zat. Ik zie de toekomst gewoon somber in. Er staan leuke dingen op de planning deze zomer, concerten van mijn favoriete bands, waarvan een meet&greet met een van die bands, uitje naar de Efteling, boottochtje met m'n ouders en zusje, maar ik kan me er niet meer op verheugen. Ik doe al deze dingen wel, maar zodra ik thuis kom ben ik weer somber..
Ik denk steeds vaker aan manieren om er een eind aan te maken, zonder dat anderen er hinder aan ondervinden, maar dat is nog niet zo makkelijk...Daarnaast is hetgeen mij tegenhoudt vooral mijn ouders. Ik wil hun die pijn niet aandoen..
Datum:
03-07-2019
Naam:
J.
Leeftijd:
28
Provincie:
Flevoland

Het leven is Mooi, maar....

Hoi allemaal,

Ik ben Ghost en ik ben geboren in Afghanistan in een heel mooie land maar vind ik het echt jammer dat niet veilige is om daar te leven. Ik had echt een mooi leven, veel vrienden, grote familie, grote huis, auto... ik had gewoon alles en opeens een dag besloot mijn ouder dat wij kunnen hier niet meer leven, want onze familie geloven niet op islam, dus iedereen was heel raar en agressief met ons en soms mensen komen met wapens binnen onze huis waarom geloof jullie niet op islam en zo... opeens onze ouder besloten dat we kunnen niet meer hier leven. In 12-02-2017 ik kwam naar Nederland met mijn familie. Voor het eerste week in Nederland was leuk, maar na een tijdje word saaier en niet meer leuk. Ik ken niemand en ik kan Nederlandse taal niet praten alles was shit gewoon. Ik mis mijn beste vriend. Hij was als een broer voor mijn, maar helaas ik heb geen broer maar hij was zoals mijn broer. Ik had wel contact met hem in Instagram. Ah pittig leven. Na ander halve jaar ik moet mijn mavo diploma halen, dat was echt moeilijk en ik heb mijn beste gedaan maar ik heb mijn diploma niet gehaald, allen door engels taal en geschiedenis vaak. Ik haat geschiedenis maar door deze vaak ik moet naar mbo 2 gaan. Mijn doel was om een Cyber Security specialist worden maar ik kan niet meer door fucking geschiedenis vaak. Ik was echt boos. In 09-02-2019 ik heb een bericht gekregen van mijn vriend. Maar eigenlijk dat was zijn vader dat ( hij is dood gegaan in terroristische aanval) catcht ik dat hij maakt grapjes met mijn maar toen ik hem zijn vader gebeld, mijn hele lichaam was aan het huilen. En nu ik werk zonder diploma in mijn eigen opleiding. Ik wilde een Cyber security specialist worden maar ik ben Cyber crimineel geworden. En Een beste investor in digital money. Ik wil niet meer leven want ik kan nu alles doen. Ik weet dat ik ben een crimineel en mijn toekomst is in gevangenis. Ik wil graag bij Nederland security center werken maar helaas ik heb geen diploma, maar ik ben echt goed in cyber security door een diploma zo veel problemen, waarom? Onderwijs in Nederland, bijvoorbeeld straat is recht en leerlingen moeten helemaal zigzag gaan. Waarom?. Ik snap het echt niet. Maar ik hoop jullie dit alles goed begerijpt, sorry voor mijn slecht Nederlands taal. Ik ben bijna 3 jaar in Nederland. Ik wil gewoon nu door gaan met mijn studies en leven... succes iedereen.
Datum:
19-06-2019
Naam:
Ghost
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Zelfmoord

Okay ik ben een meisje van 12 mensen denken dat ik gelukkig ben enzo maar er is veel gebeurd in mn verleden zoals: ik ben verkracht door mijn opa en geslagen door mijn vader ik durf dit aan niemand te vertellen omdat ik te bang ben want zoveel mensen zeggen als je snijwonden hebt je bent een aandachtshoer.... Daarom durf ik het aan niemand te vertellen. Kan iemand zeggen wat ik kan doen alstjeblieft ik wil hier van af..
Datum:
17-06-2019
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

Nee niet meer

Ik heb Al veel meegemaakt in mijn leven.Zins ik 12 be. Heb ik suicide gedachtes een Doe ik zowat elke maand een poging. Op school werd ik altijd buitengesloten (gepest). Ik begin met zelfverwonding ik voelde me thuis nog het best ik wist waar ik wou zijn.Nu 8 maanden geleden werd het allemaal erger.De uithuiszetting ik werd bij mijn ouders weggehald door 15 agenten met mijn andere zusjes en broer.Die dag vergeet ik nooit meer.Ik zie mijn zusjes maar 1keer per maand mijn broertje is meteen bij de geboorte in een pleeggezin gezet wat me nog meer pijn doet.Ik zit nu in opname omdat ik gewoon echt niet meer aankon ik was echt in gevaar voor mezelf.Nu de laatste maanden gaat nog niet beter heb weere zo extreme gedachtes Ben plannen aan het maken on eruit te stappen.Ik heb vandaag mijn ouders eerlijk Morten zeggen dat ik me terug heel slecht voel .mijn anti depressive medicatie is ook verhoogt Ik weet niet of iemand hetzelfde heeft maar ik blijf erbij ik wil niet meer beter worden er is teveel gebeurd in mijn leven.Ik heb geen ernergie meer ik Kan niet door maar niemand die me begrijpt echt niemand
Datum:
16-06-2019
Naam:
Uit leven
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

ik wil gewoon niet meer.

Ik heb vele verliezen geleden in mijn leven......ik kan en wil gewoon niet meer. Het leven is 1 groot lijden. Ik wil gewoon dood. Dan heb ik rust. Groet, Hans.
Datum:
19-05-2019
Naam:
Hans
Leeftijd:
55
Provincie:
Zuid-holland

Niet blij met mijzelf

Ik ging op de basis en middelbare school naar scholen die uit voornamelijk buitenlandse kinderen bestonden.

Nu ik de middelbare school heb afgerond en de hogere school heb bezocht, ben ik erachter gekomen dat ik voor een nederlands kind ontzettend onder gemiddeld ben. Ik ben een stuk kleiner en lelijker dan iedereen. Ook blink ik nu niet meer uit in presentaties. Wanneer ik aan mezelf denk of mezelf zie wordt ik ontzettend triest. Wanneer ik in de spiegel kijk krijg ik suicidale gedachtes. Vaak moet ik met moeite mijn tranen binnenhouden, omdat ik zo ongelukkig met mijzelf ben.
Datum:
01-05-2019
Naam:
Jan
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Genoeg

Genoeg geleden, genoeg drank gezopen, genoeg morfine genomen, genoeg geleefd, genoeg gezorgd, genoeg strijd gevoerd, genoeg van relaties, genoeg van verbonden voelen met mensen, genoeg moeite gedaan, genoeg moeite gedaan om aardig gevonden te worden. Ik ben niet aardig en zal dat ook nooit worden! Sorry, Sterkte allemaal, hou van elkaar!
Datum:
26-04-2019
Naam:
Willem
Leeftijd:
63
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.