Levensverhalen (pagina 365)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

perfect

Eigenlijk.. heb ik geen reden om te wensen dat ik dood ben. Eigenlijk is mijn leven best wel goed. Ik be begonnen met een HBO studie, wat mij over het algemeen goed afgaat. Ik zit bij een studentenvereniging en heb genoeg vrienden. Ik ben niet dik of dun, ik word niet gepest, en in mijn familie zijn geen ruzie's. Kortom een prima leventje. Behalve voor mij. Ik wil geen 6jes of 7tjes ik wil tienen. Ik wil niet een gewoon gewicht ik wil heel dun. Ik wil niet middenmoot zijn op mijn sportvereniging. Ik wil de beste zijn. Ik ben nooit goed genoeg voor mezelf. Dood is de wens, hoewel ik het nog niet durf uit te voeren, kom ik dichterbij. Een slok spiritus drinken, lijkt misschien raar, voor mij een middel om mijn lichaam kapot te maken. Zodat de dood langzaam komen zal.
Datum:
18-09-2012
Naam:
josie
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

ik kan en wil niet meer

ik ben al een tijdje depressief. dit komt door diverse dingen die ik heb meegemaakt en die mij zijn aangedaan.het leek de goede kant op te gaan maar heb vandaag de melding gekregen dat er een ontslag procedure tegen mij word gestart.dat is de druppel.heb lichaamelijk behoorlijk wat klachten.onder andere een versleten rug,slaap apneu,door enorm overgewicht altijd last van je knieen en andere gewrichten.nu ben ik op een punt dat ik denk dat ik dan nooit meer aan de slag kom.wie neemt mij nou met al mijn minpunten?wil echt niet meer verder.wil gewoon rust.voor mijn familie en vrienden weet ik dat ik laf ben maar heb geen zin meer om te vechten.dit is wat ik wil.ik hou van jullie allemaal.x
Datum:
18-09-2012
Naam:
gerard
Leeftijd:
43
Provincie:
Drenthe

harde wereld...

Een jaar geleden wou ik al zelfmoord plegen. ik vind mezelf lelijk , en vriendinnen die ik had, lieten me vallen... eentje stuurde zelfs nog een haatmail naar me ... omdat ze me echt levenloos vond en ze zei dat ze me ging negeren.. ik werd heel boos, verdrietig ,alles ... ik stuurde haar een mail terug dat ik nu echt niet meer wilde leven , zij stuurde gelijk terug dat ik me aanstelde en dat ik niet eens zelfmoord durfde te plegen... Ik had ook heel erge heimwee , ik was verhuisd ... ik werd gepest .. om mijn huidskleur , omdat ik te bleek voor iedereen was .. ze gingen mij nadoen op een stomme gekke manier ..dat was echt pijnlijk.. mensen gingen mij nog verder pesten op msn .. ik wilde niet meer leven , ik maakte al een afscheidsbrief ... Maar ik kon mezelf niet vermoorden .. dat lukte me gewoon niet! toen ben ik maar zinloos op een papiertje heletijd onder elkaar gaan zitten schrijven : "ik wil dood , ik wil dood , ik wil dood ... " Maar ik hield vol .. de rest van de weken .. het gepest werd al iets minder .. Maar ik sprak met niemand , ik voelde me heel eenzaam... Ik ging op internet kijken voor manieren om weer zelfmoord te plegen , de niet pijnlijke manieren.. maar het is allemaal niet zo makkelijk .. ik wou rust ... gwn rust.. ik wou dood.. en opeens .. kom ik een jongen op internet tegen .. we werden goede vrienden virtueel.. konden altijd met elkaar overal over praten.. op en duur lieten we ook fotos van onszelf aan elkaar zien, hij zei dat hij me mooi vond ... ik kon het niet geloven .. echt niet.. een halfjaar verder .. precies op 14 februari , werden we verliefd op elkaar.. ik voelde me eigenlijk gelukkig en blij.. we stuurden lieve mooie gedichten naar elkaar toe , en bij skype gingen we naar elkaar toe zingen ... en toen wilden we elkaar in het echt zien, we zeiden voor het eerst waar we woonden en hoopten dat het ging gebeuren... hij was echt nu mijn alles geworden ,... het enigste waar ik voor wou leven... Maar opeens .. in de maand Mei ... kwam hij niet meer online ... hoogstens 1x per week... en de gesprekken gingen opeens slecht .. hij zei ook gelijk dat hij zich verveelde.. Toen voelde ik me nog vreselijker dan ik me eerder voelde ... nog erger . .maar ik had hoop dat het nog goed kwam... maar die hoop werd steeds minder .. en minder... ik ging met zijn broer praten, hij zei dat alles goed zou komen , en hij er voor zou zorgen dat hij meer online zou komen... ik ging helemaal kapot vanbinnen.. mijn cijfers op school werden ook allemaal onder de 3 ... ik leerde niet meer .. ik wou de toetsen ook niet meer maken .. soms wou ik nog spijbelen om mijn pesters niet meer onder ogen te zien.. ik zat elke dag te huilen .. lange nare huilbuien... ik wou weer dood , maar... Waarom lukt het me niet ??? waarom kan ik niet gewoon een mes pakken en in mijn pols snijden.. waarom lukt het niet...... 2 dagen daarna .. was Hij weer online , en we gingen samen een spel doen ... hij deed opeens weer super lief tegen me en zei weer dat hij van me hield ... ik voelde me weer gelukkig .. het was raar dat hij opeens een maand anders was .. maar.. het gaat nu beter .. hij is er weer ... en onze liefde werd weer met de dag sterker .. en we hadden afgesproken om elkaar in de zomervakantie in het echt te ontmoeten.. en ja .. we hebben elkaar in het echt ontmoet! het ging nog beter dan mn dromen erover ... het was geweldig .. we knuffelden elkaar veel .. en ik voelde me echt zo gelukkig .. zo gelukkig had ik me nog nooit in mijn leven gevoelt .. nooit.. toen ik thuiskwam zat ik op mn kamer te huilen van blijdschap , echt waar .. maar toen kwamen mijn ouders .. waren super boos op mij , ze zeiden dat ik niet meer op internet mocht , en wilden ook mijn mobiel afpakken... Ik pakte gelijk mijn mobiel weg , en verstopte het op de beste verstopplek die ik kon verzinnen , ik was doodsbang , en bewaakte het met mijn leven! Ik kan mijn ouders niet uitleggen hoeveel hij voor mij betekent , en hun snappen mij dus ook totaal niet ... ze denken alleen : gevaarlijk ! .... en ze zitten nu steeds heletijd te zoeken naar mijn mobiel .. ik ben doodsbang .. en praat alleen nog midden in de nacht met hem... overdag ging niet meer .. maar echt .. als mijn gezin mijn mobiel te pakken krijgt .. ga ik echt zelfmoord plegen.. ik kan niet zonder hem... dat kan ik niet.....
Datum:
17-09-2012
Naam:
Roos
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

beu

ik heb al lange tijd last van grote onzelerheid en depressie, het enige wat ik nog had was enige appreciatie van gezin en kinderen. Daar wordt ik nu ook vernederd en uitgelachen, ik hoop dat ik deze week nog de moed vind om er een einde aan te maken
Datum:
17-09-2012
Naam:
marc
Leeftijd:
58
Provincie:
Anders

fuck my life

Het begon toen ik in groep 1 kwam het begon allemaal goed tot op een moment mensen uit hogere groepen er achter kwamen dat ik adhd had en werd daar alleen maar mee gepest elke werd ik in elkaar geslagen en ze zeiden altijd dat ik lelijk was elke x als ik thuis kwam vroegen me ouders wat er was gebeurt ik zei altijd ik was gevallen ofzo ik kreeg toen ik 7 was eindelijk medicijnen maar daar werd ik alleen maar depressiever van en werd nog steeds elke dag in elkaar geslagen en toen ik naar groep 6 moest ik naar een andere school ik werd daar ook alleen maar gepest ik ben daar 8x geschorst voor iemand te verminken en dat ging zo door tot in groep 8. Toen ging ik naar de eerste ik was altijd stil en zat alleen in een hoekje meestal met een blauw oog omdat ik in de buurt elke dag in elkaar werd geslagen mr ik durfde niks aan me ouders te vertellen en in de tweede begon ik vet veel ruzie te krijgen met me pa ik ben al een paar x uit huis getrapt door me pa heb ik gwn nachten buiten geslapen en toen begon ik met roken door alle stress en pijn ik denk nu al 2 jaar aan zelf moordpogingen mr ik weet niet hoe en ik denk nog steeds iedere dag wrm ben ik ooit geboren en ik kan t gwn niet geloven als mensen zeggen dat ik knap ben

dit was mijn verhaal
Datum:
17-09-2012
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

De liefde van mijn leven

Sorry dat ik je kwets maar ik heb het heel moeilijk. In het verleden heb je me zoveel gekwetst. Het enige dat ik wil is gelukkig zijn...Zekerheid, een gezin met kindjes en man die me heel van mij houdt.
Waarom moest je me niet terwijl ik toch je vrouw van je leven ben? En plots wel?
Waarom die pijn?
Datum:
17-09-2012
Naam:
Katje
Leeftijd:
28
Provincie:
België

Ik voel maar een ding, dat ik niet meer wil

Ik ben een alleenstaande moeder van 3 lieve kindjes. Als ik naar hun kijk begrijp ik niet waarom ik me zo ellendig voel. Maar ik voel me wel echt heel slecht. Ik ben heel onzeker geworden doordat ik teleurstelling naar teleurstelling te verwerken heb gekregen. En het houd niet op.....iedereen zegt positief blijven maar hoe dan?? als er nou eens iets positiefs gebeurde dan zoou ik me daar een beetje aan vast kunnen houden maar dat gebeurt niet. Ik heb het gevoel dat ik niet mee kan in deze wereld. Dat de druk voor mij te hoog is, maar dat mag je niet toegeven want dan ben je zwak. Ik knok heel hard om alles onder controle te ouden maar de wereld is te hard en heeft geen begrip. Ik kan niet meer, ben oververmoeid en uitgeput. Bovendien heb ik het gevoel dat mensen mij niet serieus nemen. Het leven voelt als een straf die ik niet verdient heb.
Datum:
17-09-2012
Naam:
E
Leeftijd:
31
Provincie:
Limburg

Gemis van mijn beste vriend

een half jaar geleden heeft mijn beste vriend zelfmoord gepleegt en over 2 dagen is hij jarig.
vandaag heb ik geprobeert me polsen door te snijden omdat ik hem nu heel erg mis.
een uur geleden wilde ik nog op de spoor gaan liggen.
ik weet niet meer wat ik moet doen.
ik mis hem zo erg
Datum:
16-09-2012
Naam:
ASHLEY
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

Waarom zou je het niet doen?

.. zit je op zo'n forum..
Ik denk dat ik van mijn 13e tot mijn 18e alleen maar aan zelfmoord heb gedacht.
Dagen/maanden/jaren lang, terwijl ik niet eens gepest werd of wat dan ook.
Kan wel redelijk voor mezelf opkomen en voor mezelf zorgen, helaas kon mijn broertje dit niet.
Ik heb vorig jaar eind september ( sept 2011) boven op een hotel gestaan in breda terwijl ik zelf in de buurt van amsterdam woon.
Ik wou weg, niet meer hier zijn, ik wou dr gewoon klaar mee zijn.
gewoon WEG!... talloze telefoontjes gehad... stom genoeg opgenomen en toch om weten te praten en daarna gewoon veel gepraat wat ik normaal niet deed.
PRAAT ER GEWOON OVER!!!
Het klinkt stom maar praat er alsjeblieft over.
het is nu 3,5 maand geleden dat mijn jongere broertje ( 17 jaar ) voor de trein is gesprongen
Vrolijke jonge , beetje mager jongetje kwam volgensmij niet heel erg zelfverzekerd over ook op school niet enzo denk ik dus ik neem aan dat hij wel een aantal keren gepest is. Maar dat hoor er ook gewoon een beetje bij..
Het maakt je op den duur alleen maar sterker denk ik..
Mn broertje heeft er nooit over gepraat.. hij wist t wel van mij dat ik t wou maar toch heeft ie het nooit aan me verteld.

Zo boos ben ik... op MEZELF omdat IK als grote broer nooit iets heb gezien
NOOIT
Nooit op gelet gewoon... het past gewoon nog steeds niet. het klopt gewoon niet

Een ding weet ik nu wel, ik ben ongelofelijk blij dat ik het niet heb gedaan,
het gaat nu gewoon beter met me ondanks de situatie waar ik nu in zit...
Nog steeds denk ik er wel is aan maarja.. ik ga t niet doen
Helemaal niet omdat ik nu weet hoeveel verdriet het veroorzaakt.
Hoe geliefd mijn broertje was maar het gewoon zelf niet eens wist.
Het enige wat ik kan zeggen tegen mensen die zichzelf van kant willen maken is PRAAT ER GODVERDOMME OVER
zeg het tegen iemand
leg uit wat je probleem is, MAAR
zoek zelf eerst uit wat het probleem is
kijk is naar je leven, het zalf waarschijnlijk best wel meevallen.
ik denk dat 80% van de mensen die hier een verhaal plaats zelf nog puber is...
je hormonen vliegen op en neer he.. je zal t niet geloven maar het is echt zo.
Wacht het gewoon af, doe geen stomme impulsiefe dingen.
De enige persoon die jou kan helpen ben jezelf! Door er over te praten zie je misschien wel dat het allemaal wel meevalt.
Ik ben ontzettend verdrietig de afgelopen tijd... ik wil gewoon dat je niet dezelfde keuze maakt als mijn broertje en zomaar pats boem weg bent.
Denk om jezelf,
T word beter geloof me

Sterkte
Simon
Datum:
16-09-2012
Naam:
Simon
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

my story

- It all started when I was 12, I was happy. I had everything a normal girl should have. parents, friends and happiness. but that happiness did not last long. my mom and dad made everyday hassle, I still do not know what, and my dad drove one evening. I was at home with my sisters and mom and a teacher of mine. (I had tutoring) and my mom got message from Dad. what it was I could not know. but it turned out that Dad wanted to kill himself. Mama and my oldest sister ran out of the house and drove away. my teacher knew about it, but said it was nothing bad. I then went and my sister sleep because it was late. and the next day had me and my sister to school, when we came home from school. Mom drove us somewhere, where it was quiet. she told dad in the hospital laugh, in a deep coma. and told us that it was better to stop the machines. that night we went along with him, but he could not say anything. if we would let him live, he would live like a plant, he would not know us and always in his bed to lie. and I was 12, I had nothing to say .. So mom decided to stop the machines. A few months later, I met Brent. I thought he would be my true, but apparently he thought otherwise. I always said it was a gift I got from Dad. it was a few months good between us, but not thereafter. and after our 1st fight, I started to hurt myself. because I still saw him laughing in the school, or just fascinated him :) and years later, we were still together. the fights were still not stopped. he hurt me, I hardly saw him. it felt like he cared nothing. but one day, wast me too much. and I broke up. I regretted it so, but it’s much better this way. (180909-161211) 5 months I fought for him, to get him back, but I gave up. Slightly thereafter (April 2012) I started to cry every day in school. I was really depressed. a girl in my class has started to cry in school, out of nowhere. and who had then to the director, when she came back into the classroom, I asked what it was, she told me herself had hurt. and when I told her that I do too. and when my teacher came out and asked why we were crying and that girl said about her. and without me in after thought, I said it from me. that really was not my intention. and that she was going to say to my students counselor, since when I talked with her a few times. ale, talked. previously written, because I can not talk about my feelings. I just can not. and after a few times written she asked me whether it was not better to get away from it all, away from everything, all in one straight. I said okay. and when we are together at Genk. there my story and have a record for me regularly. I have had one month to sit. but nothing really helped me, they did it barely bother to help you. I’m fucking depressed 3 years, what do those people think that passing on one month? haha. yes I know I’m only 16 years, and I have a whole life ahead of me, but may know, with all these problems is not just that, I’m having a really hard time. I just want to get away from everything and everyone ..
Datum:
16-09-2012
Naam:
HEARTCRASHHH
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.