Levensverhalen (pagina 365)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Last en lijden

Ik ben een 15 jarig meisje en ik heb het gevoel dat ik alleen maar een last ben naar mensen, ik ben namelijk slechtziend, heb hypermobiliteit en ben door pesten emotioneel onstabiel geraakt, ik heb ook een vertrouwensprobleem, ik ben telkens bang dat mensen mij pijn kunnen doen op een manier, lichamelijk en/of geestelijk. En alles wat ik doe is fout voor iedereen, ik hoor hier niet, ik wil mijn ouders familie en vrienden niet met mijn bestaan belasten, dus daarom denk ik eraan om zelfmoord te plegen, dan verlos ik iedereen van mijzelf
Datum:
18-09-2012
Naam:
Ezra
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Asperger

Ik heb een broertje met asperger een vorm van Autisme. Vroeger wisten we dat niet, dus kreeg ik altijd onterecht straf als 'ik hem boos had gemaakt'. Het heeft me veranderd, raar gemaakt niet als anderen. Ik volg de mode niet ik let niet op jongens en lach bijna nooit. Al sinds mijn 7de denk ik aan zelfmoord. De enige reden dat ik nog leef is omdat ik van games hou en mijn progres niey wilde verliezen.

Best wel knap dat ik er al 6 jaar mee rondloop, maar niemand weet het en ik schaam me ervoor.

Pls help me
Datum:
18-09-2012
Naam:
AB
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

.....

Hee,
Net zoals waarschijnlijk de rest hier, worstel ik met zelfmoord.
Ik had 6 jaar geleden opzich een redelijk leven ; k werd gepest door mijn beste vriendinnen, mijn moeder kraakt me continu af en maakt mijn leven zuur en het beeld dat mijn zus tot bloedens toe tegen de muren en deuren werd aangegooit en gesmeten door mijn en haar moeder is (nog steeds) op mijn netvlies gebrand. Maar het leven kon ik toen redelijk verdragen door mijn hobby die ik toen nog deed paardrijden.
Zoeen 3 jaar geleden met paardrijden ontmoete ik een pony, Leopold. Een geweldige pony met karakter (gooit iedereen eraf) en het werd mijn beste vriend. Hij liet mij zien dat het leven prachtig was... En toen ik even een ander paard ging proberen omdat Leopold te vaak reedt en hij iets te makkelijk werd, begon hij weer met iedereen eraf te gooien en hij werd mishandeld voor mijn ogen, en er kwamen steeds minder sprankelingen in Leopold's ogen... Dat deed mij zoveel pijn. En ik stopte met rijden en liet Leopold achter.
Vanaf toen kreeg ik heel veel last van een depressie (heb ik nu nog steeds last van) en begin ik te beseffen dat het leven helemaal niet leuk is...
En dat besef word steeds sterker... Ik kreeg een hond, kreeg een band met hem. En me moeder deed hem weg. Iedere keer moet ik afschijdt nemen van de mensen/dieren die ik lief heb. En ik heb er nu echt stont genoeg van.
Ik heb nu een vriend, wil het leger in... Het idee dat hij dalijk word uitgezonden en misschien niet terug keert, dat is verschrikkelijk.
Ik heb er zo genoeg van en ben zo moe, van het afschijdt nemen, mijn moeder, school, het leven... ALLES...
Ik vraag me echt af waarom ik ubberhoubt nog leef...
Datum:
18-09-2012
Naam:
Macy
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Zwanger

Ik ben 19 weken zwanger van een gezonde zoon. We wilde dit heel graag. Ik heb een zoontje van 20 maanden waar ik heel veel van hou.ik heb een leuke baan (nu in de ziekte wet) een huis een man lieve familie, toch ben ik ongelukkig ik voel me zo slecht. Een slechte moeder een slechte vrouw ik ben iedereen tot last ze zijn beter af zonder mij... Ik wil niet mijn ongeboren baby doden waardoor zelfmoord me tegen houd maar sommige momenten denk ik niet aan me ongeboren baby. Ik ben in gedachte al afscheid aan het nemen van iedereen
Datum:
18-09-2012
Naam:
Zzz
Leeftijd:
27
Provincie:
Zuid-holland

perfect

Eigenlijk.. heb ik geen reden om te wensen dat ik dood ben. Eigenlijk is mijn leven best wel goed. Ik be begonnen met een HBO studie, wat mij over het algemeen goed afgaat. Ik zit bij een studentenvereniging en heb genoeg vrienden. Ik ben niet dik of dun, ik word niet gepest, en in mijn familie zijn geen ruzie's. Kortom een prima leventje. Behalve voor mij. Ik wil geen 6jes of 7tjes ik wil tienen. Ik wil niet een gewoon gewicht ik wil heel dun. Ik wil niet middenmoot zijn op mijn sportvereniging. Ik wil de beste zijn. Ik ben nooit goed genoeg voor mezelf. Dood is de wens, hoewel ik het nog niet durf uit te voeren, kom ik dichterbij. Een slok spiritus drinken, lijkt misschien raar, voor mij een middel om mijn lichaam kapot te maken. Zodat de dood langzaam komen zal.
Datum:
18-09-2012
Naam:
josie
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

ik kan en wil niet meer

ik ben al een tijdje depressief. dit komt door diverse dingen die ik heb meegemaakt en die mij zijn aangedaan.het leek de goede kant op te gaan maar heb vandaag de melding gekregen dat er een ontslag procedure tegen mij word gestart.dat is de druppel.heb lichaamelijk behoorlijk wat klachten.onder andere een versleten rug,slaap apneu,door enorm overgewicht altijd last van je knieen en andere gewrichten.nu ben ik op een punt dat ik denk dat ik dan nooit meer aan de slag kom.wie neemt mij nou met al mijn minpunten?wil echt niet meer verder.wil gewoon rust.voor mijn familie en vrienden weet ik dat ik laf ben maar heb geen zin meer om te vechten.dit is wat ik wil.ik hou van jullie allemaal.x
Datum:
18-09-2012
Naam:
gerard
Leeftijd:
43
Provincie:
Drenthe

harde wereld...

Een jaar geleden wou ik al zelfmoord plegen. ik vind mezelf lelijk , en vriendinnen die ik had, lieten me vallen... eentje stuurde zelfs nog een haatmail naar me ... omdat ze me echt levenloos vond en ze zei dat ze me ging negeren.. ik werd heel boos, verdrietig ,alles ... ik stuurde haar een mail terug dat ik nu echt niet meer wilde leven , zij stuurde gelijk terug dat ik me aanstelde en dat ik niet eens zelfmoord durfde te plegen... Ik had ook heel erge heimwee , ik was verhuisd ... ik werd gepest .. om mijn huidskleur , omdat ik te bleek voor iedereen was .. ze gingen mij nadoen op een stomme gekke manier ..dat was echt pijnlijk.. mensen gingen mij nog verder pesten op msn .. ik wilde niet meer leven , ik maakte al een afscheidsbrief ... Maar ik kon mezelf niet vermoorden .. dat lukte me gewoon niet! toen ben ik maar zinloos op een papiertje heletijd onder elkaar gaan zitten schrijven : "ik wil dood , ik wil dood , ik wil dood ... " Maar ik hield vol .. de rest van de weken .. het gepest werd al iets minder .. Maar ik sprak met niemand , ik voelde me heel eenzaam... Ik ging op internet kijken voor manieren om weer zelfmoord te plegen , de niet pijnlijke manieren.. maar het is allemaal niet zo makkelijk .. ik wou rust ... gwn rust.. ik wou dood.. en opeens .. kom ik een jongen op internet tegen .. we werden goede vrienden virtueel.. konden altijd met elkaar overal over praten.. op en duur lieten we ook fotos van onszelf aan elkaar zien, hij zei dat hij me mooi vond ... ik kon het niet geloven .. echt niet.. een halfjaar verder .. precies op 14 februari , werden we verliefd op elkaar.. ik voelde me eigenlijk gelukkig en blij.. we stuurden lieve mooie gedichten naar elkaar toe , en bij skype gingen we naar elkaar toe zingen ... en toen wilden we elkaar in het echt zien, we zeiden voor het eerst waar we woonden en hoopten dat het ging gebeuren... hij was echt nu mijn alles geworden ,... het enigste waar ik voor wou leven... Maar opeens .. in de maand Mei ... kwam hij niet meer online ... hoogstens 1x per week... en de gesprekken gingen opeens slecht .. hij zei ook gelijk dat hij zich verveelde.. Toen voelde ik me nog vreselijker dan ik me eerder voelde ... nog erger . .maar ik had hoop dat het nog goed kwam... maar die hoop werd steeds minder .. en minder... ik ging met zijn broer praten, hij zei dat alles goed zou komen , en hij er voor zou zorgen dat hij meer online zou komen... ik ging helemaal kapot vanbinnen.. mijn cijfers op school werden ook allemaal onder de 3 ... ik leerde niet meer .. ik wou de toetsen ook niet meer maken .. soms wou ik nog spijbelen om mijn pesters niet meer onder ogen te zien.. ik zat elke dag te huilen .. lange nare huilbuien... ik wou weer dood , maar... Waarom lukt het me niet ??? waarom kan ik niet gewoon een mes pakken en in mijn pols snijden.. waarom lukt het niet...... 2 dagen daarna .. was Hij weer online , en we gingen samen een spel doen ... hij deed opeens weer super lief tegen me en zei weer dat hij van me hield ... ik voelde me weer gelukkig .. het was raar dat hij opeens een maand anders was .. maar.. het gaat nu beter .. hij is er weer ... en onze liefde werd weer met de dag sterker .. en we hadden afgesproken om elkaar in de zomervakantie in het echt te ontmoeten.. en ja .. we hebben elkaar in het echt ontmoet! het ging nog beter dan mn dromen erover ... het was geweldig .. we knuffelden elkaar veel .. en ik voelde me echt zo gelukkig .. zo gelukkig had ik me nog nooit in mijn leven gevoelt .. nooit.. toen ik thuiskwam zat ik op mn kamer te huilen van blijdschap , echt waar .. maar toen kwamen mijn ouders .. waren super boos op mij , ze zeiden dat ik niet meer op internet mocht , en wilden ook mijn mobiel afpakken... Ik pakte gelijk mijn mobiel weg , en verstopte het op de beste verstopplek die ik kon verzinnen , ik was doodsbang , en bewaakte het met mijn leven! Ik kan mijn ouders niet uitleggen hoeveel hij voor mij betekent , en hun snappen mij dus ook totaal niet ... ze denken alleen : gevaarlijk ! .... en ze zitten nu steeds heletijd te zoeken naar mijn mobiel .. ik ben doodsbang .. en praat alleen nog midden in de nacht met hem... overdag ging niet meer .. maar echt .. als mijn gezin mijn mobiel te pakken krijgt .. ga ik echt zelfmoord plegen.. ik kan niet zonder hem... dat kan ik niet.....
Datum:
17-09-2012
Naam:
Roos
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

beu

ik heb al lange tijd last van grote onzelerheid en depressie, het enige wat ik nog had was enige appreciatie van gezin en kinderen. Daar wordt ik nu ook vernederd en uitgelachen, ik hoop dat ik deze week nog de moed vind om er een einde aan te maken
Datum:
17-09-2012
Naam:
marc
Leeftijd:
58
Provincie:
Anders

fuck my life

Het begon toen ik in groep 1 kwam het begon allemaal goed tot op een moment mensen uit hogere groepen er achter kwamen dat ik adhd had en werd daar alleen maar mee gepest elke werd ik in elkaar geslagen en ze zeiden altijd dat ik lelijk was elke x als ik thuis kwam vroegen me ouders wat er was gebeurt ik zei altijd ik was gevallen ofzo ik kreeg toen ik 7 was eindelijk medicijnen maar daar werd ik alleen maar depressiever van en werd nog steeds elke dag in elkaar geslagen en toen ik naar groep 6 moest ik naar een andere school ik werd daar ook alleen maar gepest ik ben daar 8x geschorst voor iemand te verminken en dat ging zo door tot in groep 8. Toen ging ik naar de eerste ik was altijd stil en zat alleen in een hoekje meestal met een blauw oog omdat ik in de buurt elke dag in elkaar werd geslagen mr ik durfde niks aan me ouders te vertellen en in de tweede begon ik vet veel ruzie te krijgen met me pa ik ben al een paar x uit huis getrapt door me pa heb ik gwn nachten buiten geslapen en toen begon ik met roken door alle stress en pijn ik denk nu al 2 jaar aan zelf moordpogingen mr ik weet niet hoe en ik denk nog steeds iedere dag wrm ben ik ooit geboren en ik kan t gwn niet geloven als mensen zeggen dat ik knap ben

dit was mijn verhaal
Datum:
17-09-2012
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

De liefde van mijn leven

Sorry dat ik je kwets maar ik heb het heel moeilijk. In het verleden heb je me zoveel gekwetst. Het enige dat ik wil is gelukkig zijn...Zekerheid, een gezin met kindjes en man die me heel van mij houdt.
Waarom moest je me niet terwijl ik toch je vrouw van je leven ben? En plots wel?
Waarom die pijn?
Datum:
17-09-2012
Naam:
Katje
Leeftijd:
28
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.