Levensverhalen (pagina 338)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

haat mijn leven, wil weg...

al van de kleuterschool werd ik zwaar gepest,... heb nooit echte vrienden gehad werd enkel maar gebruikt, ik was altijd al alleen, zelfs nu ik volwassen ben (19) is het nog niet beter,... ik ben nu al enkele jaren zwaar depressief, ben mij beginnen snijden omdat ik het niet meer aankon... mijn ouders hebben mij 2x in een psychiatrie gestoken, zonder nog maar naar mij om te kijken.. door mijn ouders wordt ik ook zwaar psychish mishandeld... al jaren ook,.. ik weet dat ze mij enkel hebben voor het kindergeld en het geld dat ik moet afgeven aan hun,... (maar dat ontkennen ze, maar laten ze wel zo vaak blijken) ze zitten er nik mee in als ik ween, ze lokke het alleen nog meer uit,... ze verbieden mij alles, ik mag niks van hun, ik heb niet eens mijn eigen privicy, ze schelden tegen mij, ik moet thuis gans het huishouden zelf doen (slaafje in huis!), ben dus gans de dag bezig en dan doe ik nog niet genoeg, en zeggen da dat ik een lui lekker leven heb, dus laten ze me nog meer werken terwijl het nu al niet menselijk is en zelf doen ze NIKS,... ze hebben mij al enkele jaren onder het vredegerecht staan voor me geld beheer, zodat ik niks kan uitgeven bijna maar zodat ze meer van mij kunnen lenen en nooit teruggeven,... mijn ouders krijgen ook verhoogd kindergeld en ik krijg niet eens kleren,... 'n jaar vroeg ik al nieuwe kleding omdat ik niks had om aan te doen werd zovaak gepest dak altijd hetzelfde aanhad en telkens 'er is geen geld' terwijl ze voor haarzelf continue nieuwe dingen koopt,... ik moet noodgedwongen dingen verkopen om geld te hebben en dan mag ik ni eens... en als ik nu werk heb (ben eindelijk aan werk geraakt) zijn ze nog niet blij voor mij omda ik te weinig verdien... zo ga het dag in dag uit al jaren aan een stuk :( en dit was nog niet het ergste... ik ben niet gelukkig en ik heb er 'geen reden voor' zeggen ze, ze nemen mijn vrijheid, geluk en mijn leven gewoon af... ik heb niks zelf in handen... ik ween elke dag, lichamelijk ben ik gewoon op kan niks meer... ik snijd mezelf steeds vaker en vaker en dan besef ik dat ik echt moet doorsnijden eens... omdat ik mijn leven zo haat... mijn leven is niks waard, ben beter af dood...
Datum:
20-12-2012
Naam:
sarah
Leeftijd:
19
Provincie:
België

dood

niemand vind mij aardig ik haat school en thuis en meisjes vinden mij niet leuk ik wil dood waarom ishet leven zo oneerlijk
Datum:
19-12-2012
Naam:
leon
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

de hel op aarde

Heen en weer word ik steeds geslingert door mijn gedachten.

Hb al teveel meegemaakt om nig een degelijk leventjete kunnen leiden.

Laat me leiden door tv-verslaving, onverantwoord gedrag en slechte keuzes.

Haat mezelf.
Datum:
19-12-2012
Naam:
joris
Leeftijd:
27
Provincie:
Zuid-holland

..

Ik heb heel goede mensen om me heen echt wel.. maar ik zie geen toekomst in mezelf.. ik heb geen moed om er aan te werken .. ik wil zoveel .. maar kan niets waarmaken.. elke keer dat ik iets wil kan ik het niet
Datum:
18-12-2012
Naam:
anonimia
Leeftijd:
22
Provincie:
Anders

mijn leven.

het begon toen ik nog een heel klein meisje was,
op de peuterspeelzaal zei ik al tegen me juf en me ouders dat ik anders ben dan andere kinderen,
vanaf groep 1 tot hede ben/word ik gepest, in groep 7/8 liep ik al bij een psycholoog, ik ben na groep 8 naar een dagbehandeling gegaan, op een gegeven moment was ik het daar zat en deed ik alsof alles altijd goed ging, toen ik daar weg mocht ben ik naar een speciale school gegaan, in het begin ging het daar wel gaat maar na een tijdje ging het alleen maar slechter ik had woede aanvallen sloeg alles kapot, op een dag kwam ik thuis en ging ik mezelf snijden, niemand wist het thuis in de zomer op school waren ze erachter gekomen en hadden ze me ouders gebeld, uiteindelijk ben ik tussen kerst en oud en nieuw 2008 3 weken naar een crisisopvang gegaan, na 3 weken daar weer weg en terug naar me school, het ging steeds slechter op school en thuis ik had alleen maar ruzie met iedereen, op 9 april 2009 ben ik uit huis geplaatst en heb ik 3 jaar in een (licht verstandelijk beperkte)instelling gezeten daar zat ik helemaal niet op me plek, 6 januari 2012 ben ik daar weg gegaan en ging ik naar een fasegroep, het leek dat het daar ook goed ging maar eigenlijk ging het alleen maar slechter met mij 5 oktober 2012 ben ik daar weg gegaan en zit ik nu in een begeleid wonen project, en nog steeds gaat het heel slecht, ik zie nergens het nut meer van in, ik haat mezelf, zie en hoor dingen die er niet zijn, snijd mezelf nog steeds, als ik helemaal in de put zit ga ik tegen de muur bonken met me hoofd wat ik zelf trouwens dan niet door heb. ik haat het leven ik haat mezelf ik wil gewoon weg weg van die leven naar een plek hier ver vandaan waar ik misschien geen pijn en verdriet meer voel en misschien zelfs gelukkig kan zijn wat ik me 11 jaar niet heb gevoeld.
Datum:
18-12-2012
Naam:
Nikkii
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Negatieve ik.

Ik ben mijn eigen negatieve gevoelens zo zat, ik weet niet hoe ik er vanaf kom.Ik weet ook niet waar ik echt terecht kan. Ben te chicken om mijn polsen door te snijden blijkt sinds vanmorgen suffe twat.
Ik kan ook maar niet stoppen met huilen, ik ben zo zat van mezelf BAH. HELP AUB.
Datum:
18-12-2012
Naam:
louise
Leeftijd:
48
Provincie:
Zuid-holland

Iets meer als een jaar verder, nog steeds hetzelfde gevoel

Iets meer als een jaar geleden vond ik deze website, dwalend door het leven, zonder het echt te leven. Ik liet een mijn verhaaltje achter en ik was er zeker van dat dit het laatste van ‘mij’ was. Dat ik erna de moed zou vinden om ophouden met te leven. Wel, ik ben er nog steeds. En er is heel wat veranderd. Maar er is ook nog veel hetzelfde.
Ik walg nog steeds van mezelf. Misschien nu wel meer dan ooit.
Ik heb nu bijna vijf maanden een relatie met een eetprobleem.
Mijn ouders/familie/vrienden zijn nog steeds even aardig/blind.
Ik flirt met mijn zakmes op een regelmatige basis, en onze ‘eerste keer’ hebben we al achter de rug. Nu zitten we in het fase waarin we zien wat het wordt, terwijl de snee geneest.
Ik huil nog steeds hele avonden.
Ik heb veel meer verstand van hoe ik ermee kan stoppen, hoewel ik nog steeds niet ‘de’ manier gevonden heb.
Ik heb nog steeds geen reden gevonden waarom ik me zo voel. Waarom ik zo levensmoe ben, op 19 jaar. Ach, het is ondertussen een deel van me geworden. Soms verdwijnt het iets meer op de achtergrond en soms is dat het enige waar ik aan kan denken. Ik wacht nog steeds. Op de dag dat ik uit deze fase groei. Of op de dag dat ik de moed vind om te stoppen. Welke dag het eerst komt, op die dag wacht ik. Nog steeds. Misschien tot volgend jaar? Of misschien ook niet.
Datum:
17-12-2012
Naam:
Levensmoe
Leeftijd:
19
Provincie:
België

Eenzaam

Ik voel me altijd heel erg eenzaam en niet begrepen. Meiden uit mijn klas doen vreselijk naar tegen me en ik weet niet waarom.. Ik ben twee keer gezakt voor mijn schoolexamen en heb tot nu toe niets bereikt dan de supermarkt, waar ik altijd rotklussen mag doen.

Het liefst bleef ik de hele dag in bed liggen, huilend omdat alles wat ik zeg in het negatieve verdraaid wordt en dat tegen me gebruikt wordt. Ik kan er niet meer tegen.

Mijn moeder snauwd altijd op me en volgens mijn vader ben ik een kreng. Mijn stiefmoeder geniet hier van en ik heb dus niks aan ze.

Afgelopen jaar heeft mijn moeder mijn paard verkocht zonder mijn toestemming. Ze was mijn maatje en luisterend oor. Nu heb ik niemand meer om mee te praten.. Het leven is zo oneerlijk!
Datum:
17-12-2012
Naam:
I
Leeftijd:
18
Provincie:
Friesland

ik zie het niet meer zitten op de wereld

ik ben een jongen van 17 jaar mijn moeder is overleden toen ik 4 was ik zit er in mijn hoofd er nog steeds mee dit probleem heb ik all mijn helle leven all, ik werd hierdoor geobsedeerd heb mijn basis school ging heel slecht daarom zit ik nu het laatste jaar op die school daar heb ik met heel veel dingen moeite meer zoals Nederlands en wiskunde en ze zeggen dat ik het niet ga reden om naar graafschap te gaan daar zit ik ook heel erg mee huiswerk maken gaat heel slecht omdat het geen gewoonte is voor mij van kleins af aan heb ik nog nooit huiswerk gehad misschien en paar opdrachten of zo maar voor mij is het heel moeilijk om van alles een gewoonte te maken zelf met tanden poetsen noem maar op, en nu wil ik zelfmoord gaan plegen omdat ik bij mijzelf weet dat ik nutteloos ben op de wereld en dat ik graag naar mijn echte moeder wil gaan dat ik haar weer wil gaan zien om weer te voelen hoe het is om een moeder te hebben die ik nooit gehad of heb ik weet dat ik veel mensen daarmee pijn doe maar ik denk dat het wel beter is voor mij om zelfmoord te doen
Datum:
17-12-2012
Naam:
Q.v.V
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

Ben het zat!

IK ben het zat om te voelen als of je niks waard bent. Van af groep 3 al gepest en straf gekregen omdat ik niet kon lezen en schrijven komt door mijn dyslexie. In de jaren er na, altijd uit te worden gelachen omdat je iets verkeerd schrijft. Op een gegeven momend geen aansluiting hebt bij je klas genoten. Klas hebben waar de jongens en de meiden heel erg op elkaar reageren vreselijk, klote 2 jaren waren dat.
Het leuke is dat ik vanaf mijn 13de jaar veel dingen deed met mijn oude buurkinderen, paste op, met ze wandelen en dat soort dingen. Zins dien wil ik met kinderen werken. Moest helpende zorg en welzijn doen omdat ik een te laag nivo had voor pedagogische werk 3. heb hzw 1 jaar gedaan verselijk jaar, toen ben ik voergestapt naar pw3. op mijn middelbare school heb ik mijn knie iets van uit de kom gehad. gedonder mee gehad. nu nog steeds. heel leuk pw 3 tot ik in het 3de jaar in mijn verlenging er zonder pardon word af gezet zonder spesefieke punten. jaar thuis gezeten. zins 2enhalf jaar mijn maatje overleden onze hond. Kan dit school jaar mijn studie oppaken. heb ik een leuke stage gooit me er ook uit met objectieve punten. Ik zie het niet meer zitten wil ook wel eens iets beteken voor deze rot maatschapij. Ben geen voetenveeg omdat iets je niet zint. Heb respect voor elkaar en geef elkaar de ruimte om zich zelf te ontplooien en dingen te verwerken. dat doen ze niet. nee ze trappen je er uit.
Ik mis mijn maatje. het liefste ga ik naar haar toe en laat ik deze shit wereld achter me.
Bedankt voor het lezen
Datum:
16-12-2012
Naam:
joi
Leeftijd:
21
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.