Levensverhalen (pagina 340)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Moe... of Liefdesverdriet...

Hallo,
Ik ben een jongen van 14 jaar die veel heeft doorgemaakt. Het begon allemaal vorige jaar wanneer ik somber begon te voelen. Mijn ouders begonnen te zeiken over school en nog veel meer dingen, mijn oma werd ernstig ziek, buitengesloten op school en nog veel meer. Soms denk ik: ''Waarom maak ik er geen einde eraan.''
Eerlijk gezegd heb ik het lef niet. Ik probeerde iemand in vertrouwen te nemen. Ik vond haar leuk, en niet zo beetje ook. Ik vertelde haar alles. Ook dat ze niet moest doorvertellen. Maar toen Ik begon mij zelf te snijden en te snijden (geen zelfmoord poging maar gewoon omdat ik mijn agressie niet kon uiten). Maar opeens pakte ik een scheermesje, gewoon zomaar en begon in mijn pols te snijden. Het was een serieuze moordpoging. Pas na 2 à 3 dagen realiseerde ik pas wat ik had gedaan. Mijn ouders begonnen zich zorgen te maken, maar dat boeide mij niet want ik voelde me toch al ongelukkig. De meisje wie ik alles had verteld, wie ik leuk vond en wie heel erg betrouwbaar leek. Had het doorverteld. Ik kon het niet geloven. Maar nu besef ik dat ik geen waarde heb. Als ze het toch doorverteld, wat beteken ik dan voor haar? Afval? Ik werd boos op haar, zovan zoiets vertel je toch niet door. Ik had me best gedaan om met haar te krijgen maar nu voelde ik dat mijn hart in tweeën was gescheurd. We hebben het wel goed gemaakt maar onze vriendschap is niet meer als eerst. Ik vind haar nog steeds heel erg leuk, misschien ben ik wel verliefd. Zo'n gevoel had ik nog nooit. Maar het is verpest en dat kan ik niet accepteren. We praten wel, ik vertel haar wel nog over mijn problemen maar in mijn achterhoofd vergeet ik het nog steeds niet dat zij het had doorverteld. Ik heb met mijn mentor erover gehad, zij deed helaas niet veel maar ze volgens mij bezorg. Ze wist wat ze moest doen of zeggen. Maar achja daarna ben ik ook naar een vertrouwenspersoon gegaan, en WAUW dit hielp totaal niet niet. Daarna was ik erachter gekomen, dat ik gewoon moe was.
- Moe van school
- Moe van gezeur
- Moe van buitengesloten te voelen
- Moe van eenzaam te voelen
- Moe van nog mij zelf te verwonden
- Moe van zelfmoord gedachten
- Moe van mijn best te doen voor iemand
- Moe van verliefd te zijn
- Moe van het leven

Raar genoeg gaat school wel goed. Ik zit op havo 3. Ik haal alleen maar 7 & 8'ten. Terwijl ik niet oplet op school, geen huiswerk maak en niet leer voor toetsen.

Maar toen opeens een paar dagen geleden. Begon de meisje wie ik leuk vind opeens te praten over haar problemen. Ze had heftige problemen met haar ouders. Dus ben ik haar gaan steunen omdat ik een zwak hart heb. Daarna zei ze dat ik een heel betrouwbaar persoon ben. Dat deed natuurlijk iets met me. Maar helaas had ik dat gevoel voor haar, in iedergeval niet meer zoveel. Na paar goede gesprekken begon ik haar weer te vertrouwen. We praten alleen via Whatsapp(gratis sms'en) en na school. Op school gaat ze helemaal niet met mij om. Wat wel raar is.
Maar toen opeens een paar weken geleden. Begon de meisje wie ik leuk vind opeens te praten over haar problemen. Ze had heftige problemen met haar ouders. Dus ben ik haar gaan steunen omdat ik een zwak hart heb. Daarna zei ze dat ik een heel betrouwbaar persoon ben. Dat deed natuurlijk iets met me. Maar helaas had ik dat gevoel voor haar, in iedergeval niet meer zoveel. Na paar goede gesprekken begon ik haar weer te vertrouwen. We praten alleen via Whatsapp(gratis sms'en) en na school. Op school gaat ze helemaal niet met mij om. Wat wel raar is.
Maar ze maakt zich wel zorgen om me. Dat zeg ze gelukkig wel open hartig. Dat ze de ''oude'' mij weer wilt zien. Dat laat mij opluchten, iemand die wel om mij geeft en wel openhartig erover wilt gaan praten.
Uiteindelijk heb ik gezegd dat ik haar leuk vind, heel erg leuk. Ze was er verbaasd er over, dat ik het niet liet merken. Maar daarna werd het wel erg. Ze bleek dat ze iemand anders leuk vind. En dat deed pijn, en nu nog steeds. Dat heeft mij heel erg diep geraakt. heel heel erg diep. Ik voel de pijn nog steeds. Dag in, dag uit. Achja het leven is hard. En we kunnen er niks aan doen. Je moet blijven doorvechten.


Ik heb geleerd dat je niet de knapste, sterkste, slimste hoeft te zijn om indruk te maken als maar zelfvertrouwen hebt, helaas ben ik hier iets te laat erachter gekomen. Dan kwam ook mede door mijn ouders. Waardoor ik me niet geconcerteerd was. En alles verneukte...
Ik heb er wel spijt van... maar het is niet anders.

Momenteel word ik behandeld bij Lentis/Jonx. Het is kwestie van afwachten. Hopelijk gaat het wat beter en hoop ik dat zij mij ook leuk gaat vinden
Datum:
13-12-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

Ik heb er nog steeds last van

Ik ben als kind opgegroeit in een gezin waar veel ruzie was,mijn vader is een drugsverslaafde en me moeder reageerde haar woede op mij af. Ze liet me zo waardeloos voelen, ik kon niets goed doen in haar ogen. Toen ik een jaar of 16 was begon ik vaak weg te lopen van huis. Al op jonge leefdtijd wilde ik zo graag een andere papa en mama. Ik leerde de vader van mijn oudste dochter kennen toen ik 16 was,ik was op zoek naar liefde en troost, opzoek naar begrip,in eerste instantie dacht ik dat te hebben gevonden maar niet dus. Ik werd gecomandeerd en geslagen. Ik raakte in verwachting en toen mijn dochter twee jaar oud was, is hij overleden, hij is doodgeschoten. Ik ben een jaar later in een volgende relatie gestapt en dat was ook niet goed, wat heb ik in angst geleefd. Wat een agressie woede tegenover mij. Ik kon niets goeds doen in zijn ogen, alles was fout. we kregen een zoon.We zijn uit elkaar maar hebben een omgangsregeling. Maar nog steeds leef ik in onzekerheid, soms vraag ik me af,wat is er mis met mij?waarom moet het mij overkomen? waarom ben ik zoals ik ben.Ik ben niet tevreden met mezelf soms denk ik echt dat het beter is om niet meer te bestaan. ik leef nog steeds met angst en onzekerheid. Ik voel me gevangen alsof er geen uitweg is. Ik doe mijn best maar ik heb er nog steeds last van, ik kan niet goed funcioneren in de maatschappij. Ik voel me zwak,nutteloos. Ik zie ertegenop om verder te leven, ik ben niets waard. Ik wil gewoon slapen en niet meer wakker worden,gewoon niets meer voelen horen denken.Rust,ik wil rust.
Datum:
13-12-2012
Naam:
T
Leeftijd:
28
Provincie:
Overijssel

Zo een leeg leven

Hallo allemaal, wil hier ff graag me woordje doen over hoe ik me voel. Ben 22 jaar oud en loop nu denk al 4 jaar met het probleem dat mijn leven geen inhoud meer hebt, ik word wakker ga werken kom meestal chagrijnig thuis ga naar boven pc aan slapen, dag in dag uit. Kortom verveel me steeds vaker, heb nog één goeie vriend waar ik wel eens mee omga maar daar blijft het ook wel bij. Dan komt er ook nog eens bij dat ik in de loop der jaren al me vrienden en meeste sociale contacten ben kwijtgeraakt doordat ik nooit interesse toonde, en ik ben heel verlegen dus nieuwe contacten gaat zo goed als niet, voel me gwn Zo verdomd alleen, wil ook iemand hebben om.lekker mee te knuffelen, praten of gwn iemand om bij te zijn. laatste tijd komt steeds vaker in me hoofd om zelfmoord te plegen maar heb het tot zover niet gedaan,de angst om dood te gaan heb ik in iedergeval niet meer ik zie het allemaal gwn..niet meer o zitten... Kutleven heb ik ook!
Datum:
12-12-2012
Naam:
Michel
Leeftijd:
22
Provincie:
Flevoland

Moed

Beste mensen die op deze site hun verhaal zetten. Ik snap best dat je je alleen maar dieper in de put voelt vallen je moet alleen weten dat zelfmoord niet de juiste optie is al lijkt die wel zo. ik heb een aantal tips voor jullie omdat ik zelf ook in zon periode heb gezeten dat ik alleen maar duistere gedachtes had.
TIP 1: Deze tip is voor tieners, Je zit in de pubertijd je gaat je opzetten tegen je ouders en hebt het zelf vaak niet door waardoor je snel ruzie krijgt. Heb je niet zoveel vrienden en word je gepest op school het is moeilijk maar ga naar een vertrouwingspersoon en ga op een sport om nieuwe mensen te leren kennen praat ook met je ouders! Het helpt
TIP 2: Denk altijd bij jezelf er zijn mensen die het erger hebben en bedenk de meest erge situaties die iemand zou kunnen overkomen en geloof me er zijn mensen die het erger hebben.
TIP 3: Probeer jezelf altijd moed in te praten ga voor de spiegel staan en zeg positive dingen over jezelf.
TIP 4: het beste is praten over je problemen het is al goed dat je je verhaal op deze site zet maar probeer ook eens een maatschappelijk werker die kunnen je erg goed helpen.
TIP 5: Probeer in elk nadeel een voordeel te zien het is erg moeilijk maar niet geschoten altijd mis

Ik hoop dat dit een beetje helpt en hoop ook dat jullie er weer goed bovenop komen.
Datum:
12-12-2012
Naam:
justsomeone
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

kan er niet meer tegen

mijn vader doet er alles aan om mij geestelijk te mishandelen, als mijn moeder niet thuis is gaat hij naakt door het huis heen lopen, als ik boven ben en hij ook gaat hij kreunend op bed liggen als ik voorbij loop gaat hij me na kijken of naar me knipogen. hij maakt me misselijk en elke x als zo iets weer gebeurd doe ik mezelf pijn, ik krijg zo rare gevoelens dat ik ze op die manier moet uiten. ik heb er wel eens met me moeder over gepraat maar ze denkt dat het allemaal wel mee valt of ze wilt het gewoon niet geloven ook doordat ik soms hierdoor ernstige woedenuitbarstingen heb denken ze dat ik gek ben, en dat me vader gewoon een aardige gast is. ik heb er al alles aan gedaan om het huis uit te gaan maar ik kan nergens terecht, en geld heb ik niet. naar school ga ik niet om mijn vader te irriteren, werken ook niet, ik doe er alles aan om hem niet trots op mij te laten zijn en daarmee verpest ik mijn eigen leven, ik heb geen vrienden meer ik lig alleen maar heel de dag huilend in mijn bed, ik snap niet wat ik hier nog moet doen ik voel me ziek al jaren, ik hoop dat god mijn pijn voelt en me uit me lijden wilt verlossen en snel want ik kan er niet meer tegen ..
Datum:
11-12-2012
Naam:
D
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

pfff voel me zooo enzaam. het wordt me allemaal egt teveel. dit gevoel kan ik egt niet meer aan. ik heb me net zelfs gesneden.....
ik wil weg weg uit dit leven...
Datum:
10-12-2012
Naam:
daffie
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

zelfmoord

ik zie het leven niet meer zitten ik ben 6 personen verloren die mij dierbaar waren en ik ben op mijn leraar .ik weet dat het nooit iets zal worden ik heb het veel keer geprobeerd 2 met schaar 1 keer met passer 1 keer met geodriehoek de rest met een pen
Datum:
10-12-2012
Naam:
yasmine1m4
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Ik wil hier niet meer zijn.

Na 7 maanden gelukkig te zijn met wat voor mij leek ' het perfecte vriendje ' heeft hij het laatst uitgemaakt na een ruzie.
Ik mis hem en hij wilt me niet terug, alles gaat gewoon fout. Me zus die diabetes heeft. Me vader die de ziekte van Menere heeft. Me moeder heeft het aan haar schildklier. Mijn opa overleden aan kanker. En me oom laatst aangereden. Ik zie het echt allemaal niet meer zitten echt alles gaat fout. Vanavond wil ik een boel pillen slikken zodat ik er niet meer ben. Hopelijk word het beter.
Datum:
10-12-2012
Naam:
Bodine
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

Aansteller

ik zit nu al bijna ruim een halfjaar in een zorg instelling 24/5 (weekends mag ik naar huis) ik ben depressief had problemen met naar school gaan, laatst zei mijn hoofdbehandelaar dat het veel beter ging met me nu dan toen ik thuis zat, wist die klootzak maar dat het juist andersom is ik denk nu elke dag aan zelfmoord, niemand weet het, ze zullen me vast een aansteller noemen, ik voel een een wilde vogel gevangen in een kooi, waarom kunnen ze me niet gewoon los laten? waarom?
Datum:
10-12-2012
Naam:
Lisa
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

mijn verhaal

Ik vertel mijn verhaal hier: Ik ben vanaf het eind van groep vier tot het eind van de 1e klas gepest omdat ik anders ben dan de rest. Ik heb namelijk pdd-nos, en reageer dus anders dan normale mensen. Ik heb een zelfvertrouwen opbouwende cursus gedaan dat hielp een tijdje maar daarna ging het weer slechter. Nu ben ik alleen nog maar depressief en denk regelmatig na over zelfmoord plegen, zelf ben ik te laf om zelfmoord te plegen. Mijn ouders weten niks van mijn gedachten over zelfmoord. Ik heb het aan een vriendin verteld maar verder weet niemand het. Ik weet niet hoe het nu verder moet.
Datum:
10-12-2012
Naam:
Rosanne
Leeftijd:
14
Provincie:
Flevoland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.