Levensverhalen (pagina 334)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ongeliefd en ongewild

De oudste thuis zijn valt niet altijd mee, dat hoor ik van meerdere mensen.
Maar bij mij thuis draait alles om mijn zusje. Alles wat zij doet is geweldig, ik ben de mislukking. Mijn ouders hadden mij graag naar het VWO zien gaan, maar ik haalde het simpelweg niet en werd teruggestuurd naar de HAVO.
Mijn zusje doet VMBO en wordt de hemel ingeprezen omdat ze het zo goed doet.

Ik heb het gevoel dat ik niet goed genoeg ben voor mijn ouders, dat ik dat nooit zal zijn.
Meerdere keren heb ik geprobeerd ze te vertellen wat er in mijn hoofd gebeurt, ik heb ze geprobeerd te vertellen waar de wonden op mijn armen vandaag komen, waarom ik soms hele dagen van huis weg ben. Ik heb geprobeerd uit te leggen waarom mijn vriend zich niet op zijn gemak voelt bij mij thuis, waarom ik vroeg naar bed ga en met rode ogen terug uit mijn kamer kom.

Het mag niet baten, alles is onzin, alles is overdreven.

Ik voel me ongeliefd.

Ongeliefd en ongewild.
Datum:
29-12-2012
Naam:
Eve
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

feels

ik heb me al heel mijn leven slecht in m'n vel gevoeld, ik werd gepest,en dat is pas na 8 jaar gestopt,nu ben ik populair waar ik kom,zowel bij jongens die me chill vinden als bij de meisjes,ik heb zelf een lief, maar toch voel ik mij supersleecht,mijn ouders haten mijn lief waardoor ik haar voor een heel lange tijd niet mag zien, en zij helpt mij,zij zorgt ervoor dat ik minder pijn heb,mij minder slecht voel,maar ze zegt dat ik hulp moet gaan zoeken dus hier ben ik,ik wil er niet met mijn ouders over praten,maar ik heb zware zelfmoord gedachten,ik ben een jongen maar voel me enorm vies,ik kan mezelf niet in de spiegel zien zonder te braken (ja ik braak dan echt). ik voel mezelf vettig al kom ik net uit de douche,en ik kan het niet meer aan,ik weet niet wat het is of vanwaar het komt maar ik kan het niet meer aan.. help me :(
Datum:
29-12-2012
Naam:
Mathieu
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Ik ben er klaar voor

Pffff ik weet niet eens meer waar ik moet beginnen... Ik ben zo moe. Van alles.... En nog het meeste van mezelf... Zou iemand ooit kunnen begrijpen hoe zwaar het is om iemand zoals mij te zijn?
Mijn leven is als een tornado. Er gebeurt altijd wat en laat een spoor van verwoesting achter.
Je kan niet zeggen dat ik het niet heb geprobeerd... Al 13 jaar voer ik een gevecht met mezelf op leven en dood. Letterlijk! Ik heb het meerdere keren op gegeven, een keer op het randje van de dood gebalanceerd. Steeds weer opgestaan en keihard door gevochten. Dit gevecht houd nooit op. Ik zal me nooit beter voelen. En ik wil niet ineens 40 zijn met nog steeds dezelfdenhardnekkige gedachten aan de dood. Dan kan ik beter nu opgeven.
Het is tijd om te gaan. 2013 wordt mijn jaar. Ik ben er klaar voor. Dit keer geen halfslachtige poging. Maar een methode die niet fout kan gaan. Eindelijk zal ik vrij zijn.
Ik ben alleen bang... Bang dat er na de dood nog steeds een vorm van bestaan zal zijn en ik tot in de eeuwigheid gevangen zal zitten in de zelfde staat als nu....
Datum:
28-12-2012
Naam:
Dunya
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

nutteloos

Ik steelde van mijn ouders energiedrank en het kwam vandaag uit men vader werd kwaat en riep zodat iedereen het hoorde da ik een dief was. dat was ook zo
want in bet verlede heb ik zeker in het totaal 100€ gestolen ik ben niet verslaaft aan iets ik heb veel vriende gehad masr ik heb het gevoel dat ze allemaal weg zijn ik heb ook altijd ruzie met mijn ouders
ik heb ook me nooit echt gelukkig gevoeld en in de lievde ist ook ni altijd iets deftig
ik voel me vaak nutte
loos enja als ik me nu dood wie zal me missen en mijn ex heeft ook zelfmoord geprobeerd te plegen ik vind het leven pas nuttig als ik gelukkig kanzijn en ik iemand kan vertrouwen en dat heb ik niet
Datum:
28-12-2012
Naam:
dries
Leeftijd:
14
Provincie:
België

ik krijg een nee zonder woorden...

altijd als ik verliefd ben zegt het meisje nee ik ben een gewone jonge niet struis ofzo gewoon ik ben14 MAAR DAN op een feest zie ik ZE staan ik kwam goed met hhaar overeen ik kreeg veel gevoelens voor haar maar dat was zot echtwaar het was veel meer dan echt verliefd ik dacht dat ze ook iets voelde..... ik zag haar niet meerdus ik nam contact op met facebook het was leuk dat ik met haar kon chatte maar op een dag ....
ze doet gewoon alsof ik ni besta jullie moeten begrijpe er blijft niets meer van myn hhart over nooit gaat iemand mij wille echtwaar jullie denken jawel ooit wel maar ne ik weet da dat niet zo is ik weet het allemaal niet meer.
Datum:
27-12-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Te lang gepest

Hay ik word al te lang gepest al meer dan 6 jaar en heb al iets van 100 keer zelfmoord geprobeerd te plegen maar niemand helpt me wat moet ik doen heb al aan mijn mentoren hulp gevraagd en aan mijn ouders maar niemand luisterde
WAT MOET IK NU DOEN!
Datum:
26-12-2012
Naam:
Mijnaamdoeterniettoe
Leeftijd:
13
Provincie:
Zeeland

leeg

Alles is gewoon zo leeg. Ik weet niet waarom, maar elk moment van mijn leven denk ik alleen maar over hoe ik het mijne wil eindigen. Mijn leven is echt helemaal kapot; mijn oom heeft me meerdere keren verkracht, mijn vader slaat me als ik ook maar 1 keer te vaak met mijn ogen knipper, ik heb een eetstoornis en ik heb bijna geen ruimte meer op mijn lichaam om mezelf te snijden omdat het bedekt is met littekens. En het ergste is dat niemand merkt dat mijn leven langzaam word uiteen getrokken. Mensen zeggen dat ik geobsedeerd ben met dood, en het is waar. Als ik insect of klein dier tegen kom, dan vermoord ik het, langzaam en pijnlijk zodat ik het kan zien lijden. Alles moet tot een einde komen, en ik voel me zo leeg en opgebruikt, ik denk dat mijn einde gewoon iets sneller moet komen
Datum:
26-12-2012
Naam:
lonneke-chantal
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Familie

Mijn hele familie geeft alleen om zichzelf. Elke dag opnieuw word ik tussen alle ruzies gezet en alle drama's die door het huis spoken. Maar zodra ik iets kwijt wil word er gedaan alsof het niet bestaat. Alsof ik niet besta. Ik kan ook echt niks goeddoen, bij niemand niet. Mijn vader zit in het buitenland met alweer een nieuwe vrouw en hij stuurt dagelijks emails die alleen bestemt zijn om mij weer omlaag te halen. Mijn moeder drinkt te veel en mijn zus die zweeft door de lucht als n fee alsof er niks aan de hand is. Ik wordt telkens weer uitgescholden alsof het niks is. Maar vandaag kan ik t niet meer aan. Ik moet iedereen altijd helpen en omdat ik weet hoe het voelt om elke dag met een gebroken hart Wakker te worden kan ik iedereen eruit praten. Maar met mijn eigen advies kan ik zelf niks. Ik ben zo moe en dit lijkt het enige wat ik nog kan doen. Op papier weet ik dat ik niet zo slecht ben en veel te bieden heb. Maar familie hoort dat juist uit je te halen niet om het helemaal te vergeten en je onzekerheid maar telkens te voeden
Datum:
26-12-2012
Naam:
Y
Leeftijd:
20
Provincie:
Limburg

Ik kan niet meer

Ik kan niet meer, ik ben op. Mentaal ben ik helemaal op. Ik ben nu 25, twee en een half jaar geleden ben ik plots tegen de meid van mijn leven aangelopen. Alles wat mijn hartje begeerde had zij en kon zij mij bieden. Maar er was een ook een kleine dark side, die ik pas na dik een jaar, / anderhalf jaar erkende. Ze had een persoonlijkheidstoornis, misschien zelfs borderline. Vaak hevige stemmingswisselingen, maar die hadden geen betrekking op mij. Tot afgelopen jaar, toen was ik het zakje. Maar ik knokte me terug, confronteerde haar met haar problemen en na de start van een therapie kwam ze bij me terug. Zag in dat er iets met haar niet goed zat en dat het niets te maken had met mij (ze hield van me). Eén jaar later (november 2012) was het weer raak. Opeens erkende ze niets meer van haar probleem.

Ik kreeg iets aan mijn rug en ik had angst dat dit een trigger zou zijn voor haar problemen. Maar er gebeurde niets, ze was zelfs echt 100% daar voor mij. Kort daarop stierf mijn oma, veel familei leed, maar ze bleef bij me en er gebeurde niet. Had de therapie effect? Maar daarna was het afgelopen. Ik was herstellende van mijn rugklachten en dan geef ik toe, dan kan ik een zuur zijn omdat het me niet snel genoeg ging. Maar zij vond dit moeilijk en zocht contact met mensen om even haar gal te kunnen spuwen. Dat is het probleem ook niet, maar een persoon van 10 jaar ouder dan ik maakte hier gebruik van. Heeft haar in 24 uur weten om te lullen dat hij haar meer kon bieden dan ik. En zo geschieden. Ze vertelde mij dat ze helemaal dicht geslipt zat en dat deze man iets van haar wilde en ze wist niet wat ze moest doen.

Dit kon ik niet accepteren. Ik wilde vertrekken (met veel pijn in het hart), maar zij hield me tegen. Ze heeft mijn jas kapotgescheurd om mij bij haar te houden. Ze hield van me, ze wilde de toekomst met mij. "Mijn kut kop zit me altijd in de weg, het spijt me".

Het was een mooie avond nog. Ik vroeg haar zelfs ten huwelijk (iets waar zij al een kleine 3 maanden min of meer op aandrong. Bij mij was dat gevoel er toen nog niet en wilde nog even rustig aan doen. Maar na alles wat ze nu in werking had gesteld om de relatie te redden, was ik dit wil). Ik vroeg het pas toen alle emotie die avond iets was gaan liggen. Ik had de zin nog niet uitgesproken en ze vloog me huilend om mijn nek en riep zeker 10x "ja". Het morgensvroeg maakte ze nog een geweldig ontbijt om het te vieren. Toen ik naar stage ging kreeg ik nog geen 30 minuten later een sms dat het uit was. ?????

Ik werd van de ene op de andere dag gedumpt. Een week later had ze met die nieuwe al iets. Ben ik bezeikt geworden? Na honderd keer vragen, bleef het antwoord "nee". "Ik weet niet waarom het uit is. Ik zie de toekomst niet meer zitten samen, maar waarom weet ik niet. Het kwam zo in mij op. Van de ene op de andere dag. Ik voel wel nog veel voor je, ik wil graag contact houden".

Ik heb die twee en een half jaar, elke dag haar problemen moeten aanhoren. Daarin gestuurd, gesteunt en een spiegel voorgehouden. En nu gebeurt me dit. Uit zelfbescherming wil ik niets meer van haar horen, maar het doet pijn en mijn gevoel trekt me steeds verder de put in. Mijn gedachtes zijn: "Daar valt geen toekomst mee te beleven. Jij was relatie nummer 8 in 10 jaar tijd!!!!". Maar het gevoel blijft, de energie is weg en wat ik ook doe en hoe hard ik probeer me af te leiden, ik zak steeds weg.

Niemand hoort mijn schreeuw om hulp. Niemand. Vrienden niet, ouders niet, niemand. Ze vinden het rot voor me, maar ik moet me er overheen zetten. Dat probeer ik, maar nu ervaar ik pas wat het me allemaal heeft gekost. Het meisje van mijn dromen is duidelijk een probleem geval, heeft iets dat ze altijd met zich mee zal dragen, maar hier wilde ik mee leven. Maar ik houd nog steeds van haar, en dat begrijp ik niet.
Mijn gedachtes gaan af en toe uit naar het stop zetten van alle pijn en leed. Er een einde aan maken dus.

Maar is dat daadwerkelijk de optie? Dat is zij niet waard (dat zegt mijn rationele gedeelte), maar mijn emotionele gedeelte zegt iets anders "Iemand zoals haar - zeker invergelijk met je vorige 2 relaties - vind je nooit meer". Om die andere relaties heb ik wel getreurt, maar niet zoals bij deze. Dit gevoel en ervaring is nieuw....

Wat moet ik doen?
Datum:
26-12-2012
Naam:
Pontifex
Leeftijd:
25
Provincie:
Limburg

Gevoel

Ik moet schrijven wat ik voel..
Maar alles wat ik voel komt terecht in een kamer die op slot gaat.
Mijn leven wil dit niet voelen en dus zoek ik ze ook niet op.
Maar als het echt moet, komt het eruit..
Zoals nu, vandaag is het kerst maar het voelt als een lange donkere dag waarin ik steeds dieper wegzak. Mijn tranen vormen de zee die mij opslokt. Mijn geschreeuw vormt de wind die mij wegblaast. Mijn gevoel vormt het mes in mijn hart. Elke dag weer opnieuw. Het voelt alsof ik niets goed doe, dik en lelijk ben en alsof niemand van mij houdt. Dit is duidelijk want mijn ouders hebben alleen kritiek. En als ik dan weer eens wegkruip en ze komen vragen wat er is, kan ik dat niet uitleggen en worden ze weer boos. Ze begrijpen het niet. Niets. En dus speel ik het spelletje weer voor een tijdje mee. Tot ik weer wegkruip. Steeds vaker denk ik op deze momenten dat het toch geen zin heeft en dus wil ik mezelf snijden. Mezelf pijn doen om de pijn van binnen even niet te voelen... Ik doe dit meestal niet maar de gedachtes van zelfmoord zijn er wel. Ik ben bang...
Datum:
26-12-2012
Naam:
Suzanne
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.