Levensverhalen (pagina 30)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zoekende

beste allemaal,

ik zoek iemand die op t punt staat er uit te stappen. Niet alleen maar denken maar ook kunnen doen.
ik weet wel hoe maar voor nu zoek ik iemand die net als ik, weduwnaar sinds 3 jaar bijna, al net zo lang stil staat sinds 't verlies.
het wordt ondraaglijker, moeilijker.
de hele toekomst is weggevallen met z'n 2.
ik zie t echt niet zitten, wil absoluut niet oud worden. ik wil gewoon naar m toe. ook al is dood, dood. wat heeft t nou nog voor zin en voor wie. ben alleen.
alleen mn ouders houden me hier, ben wel realistisch maar echt, alles is zinloos geworden.
je vindt wel iemand, of een huisdier, te gek voor woorden, iedereen gaat door op zn eigen manier.
mijn toekomst is slechts t verleden.

niet dat ik steun zoek, een luisterend oor kan ik altijd bieden maar in principe heb ik als einddoel wegwezen.

ben ik de enige of is er een persoon die dit ook ervaart.
Datum:
10-07-2020
Naam:
timothy
Leeftijd:
46
Provincie:
Zuid-holland

Rot leven

Wat heb ik een shit jeugd gehad vroeger toen ik een jaar of 4 was bij mijn opa en oma geweest toen mijn moeder depressief was waardoor werdt nooit vertelt en kan ik haar ook niet meer vragen zei leefd niet meer op school gepest omdat ik wat later bleek een geboren voet afwijking had ook door het hoofdmeester in die tijd.
Op mijn 10 meegemaakt dat moeder zelfmoord wilde plegen door verkeerd geuik van haar medicijnen tegen depressies.
Mijn vader heeft letterlijk en figuurlijk rond deze leeftijd de tafels er in geslagen omdat ik niet zo goed kon leren in zijn ogen kon mijn jongere oer beter leren en heeft hij een betere baan ik was maar niks in zijn ogen dat heeft hij letterlijk diverse malen verteld aan andere mensen.
Ook het overlijden van mijn moeder roept vraagtekens op waarom de volgende ochtend ons waarschuwen dat zei opgenomen is die nacht er voor gelukkig heb ik haar nog leefend gezien voor ze naar de ic hier ging.
Haar overlijden werden we pas in de ochtend gebeld en niet toen ze s'nachts is overleden.
Heb heel veel spijt dat ik mijn vrouw en kinderen heb geslagen ben daar voor in behandeling geweest heb soms nog steeds veel last van woede/schreeuw aanvallen en weet niet goed meer hiermee om te gaan schaam me heel erg .
Ik wil weet niet goed wat ik nu moet en denk over om uit deze wereld te stappen dan heeft mijn vrouw en kinderen ook rust ik ben op en wil niet meer
Datum:
07-07-2020
Naam:
Man
Leeftijd:
47
Provincie:
Utrecht

Pleeggezinnen en mishandeling

Hallo ik noem mezelf Feliz,
Dat is niet mijn echte naam maar deze naam kwam in me op. Toen ik werd geboren was ik al anders. Mijn moeder kon niet voor me zorgen dus ik ging van groep naar groep en 4 keer naar een pleeggezin. Toen ik 9 was dacht ik al aan zelfmoord plegen. Niemand wist het tot dat ik 12 was. Ik had in die tijd al 3 pogingen gedaan. Ik ging op het spoor staan sprong uit een raam en sneed mezelf. Ik dacht aan euthanasie maar omdat ik 9/12 was kon ik niet alleen naar de dokter. Ik werd betast in het gezin waar ik vanaf mijn 8e woonde. En ik werd geslagen en gepest niet op school ik hield van school en deed zelfs soms alsof ik moest nablijven om niet naar huis te hoeven. In groep 7 schreef ik over het gezin waar ik woonde hoe ze me behandelde en wat ze deden. Ik liet in het midden van het schooljaar een lerares het lezen. Ze schrok van wat ik zei. Ze heeft mijn voogd gebeld ik had niks van het zelfmoord plegen gezegt want ik wou niet dat iemand het wist. Ik heb 3 jaar lang ge probeert dat gezin uit te komen en dat was me gelukt. Dit is een veel betere plek en mensen zijn aardig tegen me. Alleen de zelfmoord neigingen gingen niet weg. En omdat ik niks had om tegen te vechten dacht ik alleen daar aan. Ik weet niet of mijn pleegouders hier wet en of ik zelfmoord wou/wil plegen iedereen die het wist had gevraagd hoe het met me ging. Ik zei goed en zei ook dat ik niet meer dood wou. Maar dat zijn leugens. Ik denk er nog steeds aan. Ik wil geen hulp en dat zou ook niet helpen. Mijn leven zou nooit goed worden. Ikheb mijn vader nooit gekend en ik wil hem graag ontmoeten en vinden maar mijn moeder is al 5 jaar spoorloos en niemand wil me helpen ik wil weglopen en haar zelf zoeken maar ik weet niet hoe.. dat was het ik schrijf dit alleen mar omdat ik dan al mijn woede los kan laten.
Datum:
29-04-2020
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

Het voelt alsof mijn leven niet beter wordt

Sinds jong af aan heb ik last gehad van zelfmoordgedachten, dat begon toen ik werd gepest op de middlebare school. Ik ben nu in een diepe depressie, en ik zie het zin in het leven niet meer zitten. Ik heb een vriendje die ik op het internet heb ontmoet, en hij zegt dat ik het niet moet doen, maar ik voel me kapot. Ik kan niet meer. Ik weet niet wat ik moet doen.

Omdat ik ook een buitenlands achtergrond heb, is zelfmoord ook als taboe gezien. Ik woon nog bij mijn ouders die over mijn hele leven beslissen. Ik mag niet eens mijn eigen mening tonen zonder dat ik uitgescholden word door hun.

Sinds mijn hele leven was ik alleen. Helemaal alleen... en ik weet dat het ook altijd zo zal blijven.
Datum:
18-04-2020
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Licht

Mijzelf het liefst meteen van het leven beroven het waarom is een verhaal die zijn weerga niet kent.
Pro Persona gefaald op alle vlakken werkgevers die een loopje met je nemen en slordig zijn. De beste mensen die zich "pro" noemen en met je blijven sollen waar geen eind van in zicht is. De liefde is hopeloos verhaal waar geen eind in komt. En laten we dan maar niet zwijgen over normaal communiceren want daar hebben weinig kaas van gegeten. Je al ruim 20 jaar staande houden in mensen die niet weten wanneer iets genoeg is geweest en geen normen en waarden hebben tot hier en niet verder. Ben niet ziek maar wordt ziek gemaakt door een stel idiote die mij geen kansen geven ondanks een belangrijk man die geschiedenis schrijft. Zal er nooit bij horen ja ooit maar of ik dit overleef, ben er wel klaar mee,
Datum:
10-04-2020
Naam:
Licht
Leeftijd:
35
Provincie:
Gelderland

Boeit niet

Tjaaa lig je dan, niet kunnen slapen, maar aan 1 ding kunnen denken... fk zelfmoord. Ik ben jong, niemand begrijpt me. Niet dat ik dat wil, maar af en toe tegen iemand alles kunnen zeggen, wat je dwars zit, waar je t gevoel bij hebt, dit is fijn. Niet die stomme vragwn altijd, gwn je hart kunnen luchten, fijner kan niet.

Zit bij een psycholoog, die niks van me snapt. Ik zeg maar steeds dat alles goed gaat met me, en hopen dat die me gelooft zodat ik wegkan... Ik wil geen medelijden van andere, nooit om gevraagd. Dat is t laatste wat ik wil. Vrienden, tjaaa af en toe denk ik, wat heb k eraan. Goede momenten, maar vaak weet ik t op een of andere manier te verpesten...

K kan niet meer, k geef op... Ik weet echt niet meer wat k kan/moet doen. K laat iedereen een kutgevoel hebben, terwijl ze alles goed bedoelen. IK KAN NIET MEER. K ben jong, hele leven nog voor me, ach flikker op man. K zou wel een normale puber zijn, denken mn ouders. K wil mn ouders geen pijn doen, en al helemaal geen vrienden. Maar k weet t gwn echt gvd niet.
Datum:
31-03-2020
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Anders

de zin van het leven ? geef mijn porsie maar een ander

wat zou het toch lekker zijn, niet meer wakker worden.het verlangen word groter met de dag, nu de ''ballen'' nog om het te doen.heb wat gelezen over helium maar hoe veel heb je nodig ?
Datum:
02-03-2020
Naam:
Kevin
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-holland

mijn verhaal

Hallo,

Ik heet Lie en ben 19 jaar. Ik heb suïcidale gedachten en weet niet hoe ik dit moet duidelijk maken aan mijn omgeving, waaronder mijn dochter. Ik weet niet meer wat ik wil. Ik weet bijvoorbeeld ook al hoe ik het uiteindelijk wil doen, maar wil tegelijk niemand bang maken. Het leven is soms te zwaar voor me en dan wil ik wel anders, maar dat gaat niet. Ik wil graag dat iemand dit verhaal leest en aan me denkt.

Liefs,
Datum:
18-02-2020
Naam:
Lie
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

OVERLEVER

Hoi allen,

Toen ik 6 was ben ik ontvoerd geweest en was 6 tot 8 uur van de tijd kwijt.
Ik kwam thuis en had eindelijk voldoende voor rekenen, trots dat ik was wilde ik het laten zien aam mijn moeder. Mijn moeder deed niet open, er stond een man aan de deur, hij was lang droeg een badjas en pantoffels, hij had een erg bleek gezicht en had gits zwarte ogen. Ook stond er die dag een witte auto aam de deur.
De man zei je moeder is hier niet en ze woont hier niet, d eman praatte met zeer rustige stem. Ik zei ik woon hier wel en wil naar binnen. De man zei ik eng je naar je moeder, we liepen naar een bos daar raakte ik 6 tot 8 uur kwijt wat daar gebeurt is weet ik niet, de man acht me naar huis weer hetzelfde huis waar ik altijd woonde.
Mijn moeder deed open en zei waar was je? Geen vragen aan de man waar ik was geen politie gebeld niks. Mijn moeder vroeg ook niet wie die man was.
Eenmaal binnen was mijn zus aan het stofzuigen en ik moest over de knie van mijn stiefvader ik kreeg klappen. Mijn moeder schreeuwde het uit je liegt! We waren de hele dag thuis!.
Nu 41 jaar en begin een beetje te begrijpen wat er die dag is gebeurd.

Een jaar later moesten we naar een kindertehuis, daar kwam ik.met mijn oer en zus, eenmaal daar vertelde omze moeder dat ze geopereerd werd en een jaar in ziekenhuis moest blijven.
In dit kindertehuis zijn mijn zus en ik misuikt door verschillende mensen, ze droegen maskers.

Door alles wat ik heb meegemaakt heb ik in mijn puberteit mijn ouder lijk huis snel verlaten.
Ik was afgestudeerd en ben daarna de politie opleiding gaan doen.

Ik ben me tevens gaan verdiepen in UFO en slachtoffers van MK Ultra.
Als ik kijk naar mijn leven en de mensen om me heen denken veel mensen dat ik anders ben, ik kan bij mensen tarot kaarten leggen ik voel en zie mensen hun overledenen en ik ben zeer hoog emphatisch.

Op een dag kwam ik mijn zustegen via een familie lid. Mijn zus heeft disciociatieve identiteitsstoornis en godheidswanen.
Mijn zus heeft veel verschillende persoonlijkheden.
Ik heb getracht het contact op tw bouw en maar het is erg vermoeiend dit, omdat je zus met 1 been in het verlden hangt, en je nooit weet met wie je praat, mijn zus is erg parnoiide.

Maar toch zit er tussen haar verhalen een kern van waarheden in. Mijn zus vertelde over het misuik in het kindertehuis en slachtoffers, ik heb contact gezocht met sommige slachtoffers, die bevesitigde mijn angsten, ik dacht altijd dat het in mijn hoofd zat tot dat ik bevestiging kreeg.

Ook werd er verteld door mij tante dat zw wist hoe mijn moeder was en mijn stiefvader, het blijkt zelfs dat ze giften kregen voor het misuik. Ik heb getracht mij dossier op te vragen maar dit werd snel beantwoord met het dossier is vernietigd.

Mijn moeder is manisch depressief, mijn beeld was dat mijn moeder erg boos kon zijn tot in het gestoorde toe, schreeuwde altijd en vrienden waren niet altijd welkom.

In mijn jeugd ben ik mishandeld en misuikt door mijn moeder en stiefvader, ik heb ooit mijn moeder giermee geconfronteerd, die wimpelde het af met dan moet je maar bij je oom werken achter de ramen of aangifte doen.
Wat verwacht je ook van zo n moeder die eiegenlijk niet eens kinderen hoorde te krijgen.

Toen ik jong was herinner me ik dat er vaak UFO s waren en ik soms tot in detail mijn verleden herinner, daarin tegen heb ik wel blackouts van weer tijdsbesef.
Het klinkt allemaal te onwerkelijk maar als je alles niet karakteriseert in vakjes dan begrijp je ook mijn kevens verhaal.

Ik kon dit niet vertellen aan hulpverleners het Ufo gebeuren mensen snappen dat niet.
Na het laatste contact met mijn moeder ben ik mijn eigen weg gaan kiezen en ben gaan reizen.
Ook hierin kwam ik veel mensen tegen maar ik zat toen ook met een zware depressie ik wilde niet meer leven. Ik kreeg niet de juistehulpverlening geen huis en werk zoeken als je geen huis hebt is erg moeilijk in Nederland.
Ik trok doordat ik me negatief voelde ook negatieve mensen aan.

Nu 41 jaar ik heb nog steeds hulpverlening werk wel en ik positioneer mij als hulpverlener om anderen te helpen.
Ik lees de verhalen hier op het forum en zie dat veel jongeren dood willen door hun vriendje dan denk ik waarom zelfmoord plegen voor een vriendje, maar ja iedereen is anders.

Met mijn verhaal wil ik anderen vertellen dat er meerdere fases zijn in het leven heb je ze allen doorstaan dat betekend dat je leert houden van jezelf,primair en jw dan pas de juiste kan ontmoeten pas dan zal je levens pad je wijzen en zul je mensen tegen komen waar jij wat aam hebt en niet een ander!

Mensen kunnen nooit begrijpen wat je meemaakt of voelt maar je kunt wel wat maken van je leven want als je zelfmoord pleegt kom je steeds terug op aarde want de dood is niet het einde.

Datum:
13-02-2020
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
42
Provincie:
Flevoland

Wat heeft t voor nut

Elke keer maar ruzie om niks. Elke keer maar het gevoel dat ik er toch niet toe doe. Ik wil gewoon weg hier. Wat moet ik hier nog? Mama is daar ook. Daar wil ik ook heen... heel graag.. waarom laat je mij niet gaat? Waarom maak je dan ruzie met me? Waarom geef je mij overal de schuld van? Heb je niet door dat ik niet gelukkig ben?

Waarom laat je me niet gaan? Waarom los je me niet uit mn lijden. Haat je me ofzo? Ja slaap maar weer verder.. ik zit hier met pijn en verdriet en jij slaapt verder..

Mama ik kom snel
Datum:
08-02-2020
Naam:
Cynthia
Leeftijd:
22
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.