Levensverhalen (pagina 276)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Helemaal alleen..

Ik weet niet eens hoe ik zou moeten beginnen met vertellen hoe ik me voel..
Ben in ieder geval totaal de weg kwijt,mn vader heeft lang geleden zelfmoord gepleegd en ik heb daar heel veel last mee..
Ook heb ik het gevoel dat niemand me echt begrijpt en ik voel me daardoor heel erg rot..
Heb totaal geen zelfvertrouwen meer en wil heel erg graag hulp nu het nog kan..
Ik probeer net te doen alsof er niks is tegen mn moeder en vriendin..
Kan niet eens voor mn vriendin zorgen op dit moment en dat valt me enorm zwaar..
mn moeder trekt veel meer naar mn succesvolle broertje, en terecht want wat stel ik voor denk ik altijd..
Ik heb geen echte baan en dus onzekerheid over mn inkomen altijd..wil echt zo graag oplossingen zoeken en mn leven weer kunnen leven als een normaal mens..
zoals het nu gaat hoeft het van mij echt niet meer...
Datum:
31-07-2013
Naam:
HF
Leeftijd:
28
Provincie:
Overijssel

Zelfmoord als enige optie

Hallo, dit is mijn verhaal:
Ik ben 20 jaar oud, M, van Turks komaf. Ik woon samen met mijn ouders die me vaak dingen commanderen, alsof ik nog een klein kind ben. Ik heb altijd het gevoel dat mijn vrijheid door hen beperkt wordt. Ik wil gamen, maar telkens dat ik mijn ps3 aanzet zegt mijn moeder dat het ofwel niet mag, ofwel maar een uurtje mag duren.
Ik wil eigenlijk heel graag met vrienden uitgaan, maar die heb ik niet. 2 jaren geleden had ik een discussie met mijn beste vriend, van toe af aan praat ik niet meer met hem (hij is ook nog mijn buurjongen).
Ik zit nu in de unief, en van mijn oude vrienden uit het humaniora hoor ik niets meer. Een andere goede vriend waarmee ik vaak tijdens de schooluren mee omging heeft alle contact met me verbroken, geen idee waarom.
Hier op de unief zijn er wel mensen waarmee ik praat, maar dat is erg oppervlakkig, we praten enkel wanneer ik hen tegenkom, anders bellen, sms'en, ... ze me nooit, ook op facebook heb ik het gevoel dat ik genegeerd word.

De laatste tijden valt ook alles tegen. Ik kan geen succes meer boeken wat betreft school, rijexamen, liefde (waar ik altijd al slecht in was), ...

Soms denk ik van: wat doe ik nog in deze wereld? Als ik zelfmoord pleeg gaat toch niemand mij missen. Deze kapitalistische wereld, waarin alles om geld draait, waarin de mens een wolf is voor zijn medemens, is helemaal niets voor mij. Ik zie mensen lijden onder de hiërarchie, ik zie oneerlijkheid, veel beperkingen (dingen die jij niet mag/kan, maar een ander wel doet),..

Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Het wordt me allemaal te veel, en ik zie zelfmoord als de enige optie.
Datum:
31-07-2013
Naam:
S
Leeftijd:
20
Provincie:
België

echtscheiding

ik ben nu een jaar gescheiden mijn ex woont in ons huis ik voel me kut en wil haar en ons gezin terug zonder hun hoeft het voor mijn niet meer
Datum:
29-07-2013
Naam:
red
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-brabant

eenzaam,gehaat,gepest,onbegrepen.

ik ben al mijn hele leven gepest.
ik was altijd heel stil en verlegen en daarom een makkelijk doelwit. altijd werden er tekeningen van gemaakt of mensen zeiden dat ik kanker moest krijgen(terwijl ik zoveel dierbare er aan ben verloren.)nepprofielen van mij waarin ik als hoer werd omschreven.
te veel om op te noemen.
mensen hebben me zo ver gekregen tot zelf moord neigingen. mijn hele polsen zitten ook vol met sneeen die ik heb gemaakt toen ik depressief was ,maar ik verberg ze met polsbandjes.
ik zei altijd ja op alles en liet altijd over me heen lopen. ik heb nooit echt (veel)vrienden gehad.
ik was ook altijd het meisje uit de klas die gepest werd en mensen zeiden maar dat ik dom,dik,lelijk,lomp,en een hoer was.
ze wisten niet beter.
niemand kende me dus hadden ze vooroordelen.
ik vertelde nooit aan iemand dat ik werd gepest ook niet mijn ouders. mijn ouders willen me toch dood. ik meen het ,mijn ouders hebben letterlijk in mijn gezicht gezegd dat ik mn kop tegen de muur moet aan slaan tot dat ik dood ben en een keer toen ik heel hard aan het huilen was zei ik tegen mijn moeder' moet ik soms mijn polsen door snijden zodat je van me af bent. een normale moeder zou zeggen: nee ,niet doen! maar de mijne zei:ja pak je toch een mes ,ben ik van je af kutwijf.
ik irriteer me hier heel erg aan , omdat niemand me gelooft. een meisje waar ik mee omga zegt altijd dat haar beste vriendin het zwaar heeft omdat ze altijd met haar broertje ruzie heeft, ze moest eens weten wat hier allemaal gebeurt. het is niet meteen dat ik word mishandelt maar mijn ouders worden meteen kwaad op me, alles wat ik doe is fout.
ik wil gewoon een beetje liefde krijgen van mijn ouders maar het is blijkbaar te veel gevraagd. ik word gewoon zo jaloers op die kinderen die zo een goede band hebben met hun ouders. en op dit moment zit ik ook al zo wat de hele dag op mn kamer omdat ik niet naar onder mag gaan. ik heb niet eens eten.
ik moet toch binnenkort wss het huis uit. mijn moeder noemt me ook altijd duivel.
omdat de mensen op school me zo kwaad maken heb ik inderdaad thuis wel eens woedeaanvallen. maar ik kan er niks aan doen. de mensen op school hebben me gewoon zoveel pijn gedaan. ik wil graag iets met muziek gaan doen. met mijn gitaar.in een band zitten zoals 'bring me the horizon' maar weet je op dit moment zie ik het niet voor me... ik denk alleen maar..als ik dood ben..hoef ik niks meer te doen en kan ik niks meer fout doen. ik hoef niet naar school ,mijn ouders zijn gelukkig, ik hoef me gewoon nergens meer zorgen over te maken! het is ook dat ik in een groot gezin woon met 6 andere kinderen en het is in dit huis altijd troep.ook een van de redenen waarom ik zo wat geen vrienden heb ,vrienden willen bij je langskomen en afspreken maar nee ik moest altijd smoesjes bedenken waarom ze niet langs konden komen. ik wou gewoon dat er mensen waren die echt van me houden en die me accepteerden en iets goeds in me zagen. mijn familie ziet dat in ieder geval niet in me..
Datum:
29-07-2013
Naam:
Serena
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

''Rood worden''

ik ben een meisje van 14 jaar.. ik word snel rood bij als mensen mij aanspreken of als ik ruzie heb, of voor de klas moet staan. Dat is zo vernederend, mensen lachen me uit en zelf kan ik er niks aan doen ik zie nu al op tegen volgend schooljaar want dan krijg ik ook klusterklassen enzo dus steeds een andere klas bij sommige vakken en dan ziet iedereen het.. ik huil mezelf elke dag in slaap zowat. En de laatste tijd zie ik het leven niet meer zo zitten en dan denk ik ik wil weg van hier wie zou me missen.. de enigste die het ook hebben die rood worden zijn m'n beste vriendin en me zusje verder durf ik er met niemand over te praten.. het zit zo diep bij mij dat ik liever dood wil dan merk ik er niks meer van maar ik wil het me ouders niet aan doen dit verdriet..
Datum:
29-07-2013
Naam:
Skully
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

ik word zo moe

het altijd alleen zijn en als je wat zeg o hoe bedoel als antwoord of ik begrijp het niet en je met allerlei verhalen alleen laten
Datum:
28-07-2013
Naam:
hw
Leeftijd:
64
Provincie:
Noord-holland

mijn leven

toen ik werd geboren zijn mijn ouders gescheiden. ik heb danook nooit mijn vader gezien of leren kennen. hij heeft van de een op de andere dag het gezin in de steek gelaten. Mijn moeder moest werken dus ik werd ondergebracht bij tantes en nichten. ik heb helemaal geen herinneringen meer van mijn jeugd of de lagere school. Toen ik 15 was ontimoette ik mijn eerste man, we zijn getrouwd omdat we allebei uit ons gezin wegwilde. School enz was ondergeschikt voor onze ouders. we hebben beide met veel moeite onze school afgemaakt. Enfin het huwelijk heeft 10 jaar geduurd, mijn man was veel weg en ik had veel vriendjes..... Op mijn 32e ben ik gescheiden. Toen ik mijn vader wilde opzoeken na veel gedoe, is hij de nacht ervoor overleden. Mijn moeder heeft mij gezegt dat als ik ook nog scheidde van de kinderen, dat dat haar dood zou betekenen. Ze is dan ook 3 weken na mijn scheiding gestorven. Daarna ben ik een aantal jaar alleen geweest, wel wat vriendjes gehad, maar geen echte relatie. Toen ontmoette ik iemand die achteraf gokverslaafd bleek te zijn. Hij heeft mij en mijn zuster compleet in elkaar geslagen. ik ben verhuisd, heb een huis gekocht en een carriere opgebouwd. Toen ontmoette ik mijn 2e man. Die bleek na 10 jaar met psychische problemen van incest te kampen. Ik ben in die tijd verschrikkelijk verliefd geworden op mijn derde man. En heb danook met veel praten en moeite mijn 2e man voor hem verlaten. We zijn nu tien jaar bij elkaar en ik ben inmiddels 56. Nu heeft hij 3 weken geleden mij verlaten voor een jongere vrouw. van de een op de andere dag. het lijkt erop dat iedereen in mijn leven mijn verlaat, en ik met zeer veel moeite mijn relaties in stand moet houden. Ik vooel me nu leeg, verlaten, gewond, verdrietig en ik heb geen energie meer. Ik heb een hele goede maar stress volle baan. en ik zie het gewoon niet meer zitten. Mijn grote liefde heeft me van de een op de andere dag laten zitten. Zo maar... ik ben mijn hele leven al bezig te overleven. ik heb geen kinderen, ben alleen en de jongste van het gezin. Wat heeft het allemaal nog voor zin. Waarom in godsnaam zou ik nog een keer opnieuw beginnen? tot nu toe gaat alles stuk.. Waarom kan ik er niet gewoon mee stoppen. Waarom krijgen aardige mensen ziektes als kanker enzo, en waarom moet ik doorleven. Weer opnieuw. Weer energie erin steken... waarom.....
Datum:
27-07-2013
Naam:
t
Leeftijd:
56
Provincie:
Limburg

Als je moeder een moordenaar is

Hallo, ik ben Sterre

Afgelopen jaar is mijn hele leven op mijn kop gezet. Ik was goed bezig, aan de studie, leuke vrienden en aan het werk. Alles ging goed, ik had een baby halfbroertje gekregen en daar was ik helemaal dol op.

Ondanks de overduidelijke scheuren in mijn geluk (horror-jeugd, moeder die altijd ruzie heeft, minderwaardigheidscomplex en dergelijke) Had ik het best goed. Tot op een dag ik 18 gemiste telefoonberichten kreeg. Het was de politie, mijn broertje werd gereanimeerd en blijkbaar was mijn moeder aangehouden.

Nu dan, het bleek dat ze hem had vermoord. Ik heb ontzettend geschreeuwd en gehuild. En dat doe ik nu nog, maar dan in mijn hart. Sinds mijn broertje dood is heb ik helemaal geen zin meer in het leven. Ik heb in het begin alles laten vallen, werk, school, vrienden. En nu kan ik dat niet meer opbouwen.

De studie wil niet, ik kan maar geen baan vinden en ik voel me vreemd als ik onder vrienden ben. Ik zie geen toekomst voor mezelf. Het liefst zou ik dood willen gaan.. maar helaas heb ik familie die van me houd en die wil ik geen trauma aan doen door zelfmoord te plegen.

Dus ik ga een beetje door, rommel wat aan en heb geen plezier.

Datum:
25-07-2013
Naam:
Sterre
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

kan het niet meer

zo dus ik ben een meisje van 13,
ik had een jonge maar heb hem moeten dumpen van mn nicht ze zei hij is niet goed voor je hij is een pedo, hij was mijn jonge al 8maanden,hij weet alles van me hij kent mijn problemen hij weet dat ik me snij door mijn problemen endoor hem als we ruzie hadden.
mijn nicht was de enige die dat ook allemaal wist ze wasx degene die er ook altijd voor me was zei wzs degene die zei jullie zijn voor altijd, ze wist hoeveel ik van hem hield,hoeveel ik om hem gaf!
ze wist dat ik niet zonder hem kan!
dus ik heb hem gedumpt omdat ze dat allemaal zei! Ik heb altijd gezegd jij hooud ook van hem maar ze zei:nee
ik dacht okee dan maar stiekem wist ik dat ze loog!
De eerste dag toen ik zei het is nu uit en ik ben er kapot van.
Begon ze te lachen en opeens begon hij met sturen pleeg zelfmoord ga uzelf nog maar snijden ge moet nimeer afkomen!
Ik begon met wenen ik storte in!!
Zij begon te sturen en te playen met hem en liet me de berichte lezen , ze praat over nimand anders meer.
ik zei ooh maar vanbinnen ging ik kapot,tot ze plots zei hij stuurt wil je met me en ik zei:ja
ik stortte in tranen uit waar ze bij was,ze zei sorry maar dat was alles ik kan niet zonder hem en mn nicht die ook mijn bff is ben ik kwijt ik weet niet wat ik moet doen ik denk alleen maar het leven heeft geen zin meer ik moet hier weg voor altijd !
Niemand houd van me, er is niemand die me begrijpt
ik ben het zat ik wil weg dood weg van alles en iedereen want degene waar ik van dacht die van me hielden doen het niet meer ik ben kapot vanbbinnen ik weeet nietmeer wat ik moet dooen ik heb mn polsen overgesneden mijn ouders weten niet waarom ik zei dat het een ongeval was maar dat is het gewoonweg niet !! bye
Datum:
25-07-2013
Naam:
lili
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

zelfmoord

Ik wouw zelf moord plegen omdat ik ben verkracht door me pleeg vader en me vader is overleden toen ik 6 was ik had het tegen een klasgenoot gezegt en die is naar de juf gegaan zodat ik er hulp voor kon krijgen ik denk er nog vaak aan en soms wil ik het ook doen maar dan denk aan me moeder en zus en hoe het dan met hun zou gaan
Datum:
24-07-2013
Naam:
t
Leeftijd:
12
Provincie:
Anders

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.