Levensverhalen (pagina 278)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

kan niet meer

Hallo iedereen,

Ik ben een dame van 19 jaar oud die al bijna 4 jaar lang aan het vechten is. Ik ben in me jongere jaren tot heden seksueel misbruikt door een gezinsgenoot. Sinds 2010 ga ik van de ene instelling naar de andere en van de andere ziekenhuisopname naar de andere. Ik kan het allemaal gewoon niet meer aan. Ik hoef niet meer te leven. Wie heeft er gevraagt of ik wil leven. Niemand! dus hoe kom je erbij? Nu had ik een vriend waar ik regelmatig seksueel cantact mee had en dat was zo anders daar voelde ik me zo goed bij maar sinds het voorbij is kan ik het niet meer. Voelde me juist bij hem zo veilig. En mis het gewoon. Weet echt niet meer hoe of wat... Ik heb het gevoel dat hij me gebruikt heeft en op een andere weg mij alleen wilde voor seks. Ik kan het niet meer en wil er een einde aan maken ben ten einde raad. Had ik maar wel iemand die gewoon voor mij ging zonder achterliggende redenen. En daar bovenop komt nog eens dat ik uit huis ben geschopt. En nu weer bij me moeder moet wonen. Ik kan het niet..
HELPPPPP!!!!

Dankjewel voor het lezen.

Groetjes Roos
Datum:
19-07-2013
Naam:
Roos
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

.....

Ik heb al zoveel keren in mijn leven gezegt ik wil dood, ik wil dood, ik wil dood...Ik heb een hele lange en erge periode achter de rug zitten, met angststoornissen enz. enz. Ik voel me op dit moment zo down, en ik wil op dit moment zo snel mogelijk naar een gesticht...Ik weet niet wat ik moet doen...Ik wil zo snel mogelijk naar het gesticht.. Ik heb het alleen aan 2 hele goede vriendinnen vertelt, verder heb ik niks aan familie leden verteld... WAT MOET IK DOEN?????
Datum:
19-07-2013
Naam:
Rosanne
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

Ik wil weg..

Alles loopt fout in mijn leven, iedereen denkt dat ik heel gelukkig ben omdat mijn ouders heel rijk zijn en omdat ik alles krijg wat ik wil.. Wat ik echt wil is liefde, en die krijg ik niet, van niemand.
Datum:
19-07-2013
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
België

waarom

ik ben een meisje van 13 en denk al een tijdje waarom leef ik.. ik voel me de laatste tijd heel alleen. Maar ik ben heel bang om me ouders pijn te doen vriendinnen heb ik niet echt meer een broer die me belagelijk maakt en iedereen die me uit lacht omdat ik net wat anders ben ik weer niet wat ik nou moet.. Soms gaat het wat beter maar heel vaak heb ik een heel groot masker waardoor ik mijn verdriet kan verbergen een lach op zetten en gaan vrolijk doen maar van binnen ben ik kapot en weet ik niet of ik nog wel veder kan....Sinds mijn BFF verhuist is gaat het fout gewoon alles kan niet normaal en niks is zo als het zou horen........... Ik ben blij dat ik mijn verhaal kon vertellen
Datum:
18-07-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

ruzie

ik heb de laatste tijd veel ruzie en voel me heel nutteloos en denk steeds vaker moet ik nog wel leven. ik heb zoveel verdriet wat er niet uit kan komen waardoor ik denk waarom...waarom ben ik hier eingelijk nog
Datum:
18-07-2013
Naam:
sanne
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

ik kan het niet

al sinds mij dertiende denk ik aan zelfmoord plegen. heb ook vele pogingen daar toe gedaan .. maar iedere uitzichloze situatie kwam ik weer over. de laatste poging was twee maand geleden, die was zo ernstig dat mij hart het bijna had begeven. daar ben ik zo van geschrokken dat ik mij realiseerde dat ik dat toch niet echt wil. maar nu is mijn situatie sinds twee dagen geleden compleet veranderd in positieve zin. en nu vandaag spookt het toch door mijn hoofd om er een einde aan te maken. ik kan het allemaal niet. de verwachting van andere, ik kan er niet aan voldoen. ik heb de hele avond gehuild en die gedachten 'ik kan het niet' spookt zo door mijn hoofd
Datum:
17-07-2013
Naam:
maaike
Leeftijd:
21
Provincie:
Drenthe

/

Mijn moeder is overleden toen ik 15 was. De jaren daarna waren verschrikkelijk. Ik heb alles alleen proberen te doen en me van de rest van de wereld afgeschermd. Dit heeft de nodige complicaties opgeleverd. Ik heb het gevoel dat ik me moeder in de steek heb gelaten omdat ik al die jaren niks heb uitgevoerd. Ik ben alleen maar dieper in dat gat gevallen en blijven vallen. Ik wil eigenlijk graag opgeven, niet meer iedere dag wakker worden met de gedachten van depressiviteit en schuld. Er is niemand in deze wereld waarbij ik me volledig kan uiten en mezelf kan zijn. Deze eenzaamheid ben ik zat maar ik probeer altijd positief te blijven, alleen het veranderd niet. Ik ben een totaal emotieloos persoon geworden die in zijn eigen wereld leeft hierdoor. Is het teveel gevraagd om 1 soulmate te hebben? Ik kan me frustratie nergens kwijt en voel me overal ongemakkelijk. Dit kan niet langer zo doorgaan. Kon ik me verhaal maar kwijt aan mijn moeder...
Datum:
17-07-2013
Naam:
R
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

Het leven GEEFT zin..

Hallo Iedereen,

Ik lees heel wat verhalen op deze website, waarbij mensen bepaalde gedachtes hebben waardoor ze uit het leven willen stappen.

Het valt mij ook op dat vele mensen die een bericht achter laten zeer jong zijn. Ik heb zelf ook op jonge leeftijd aan zelfmoord gedacht, maar ben ik zeer blij dat ik dit niet heb gedaan. Je moet altijd onthouden dat het leven zich wel een keer zal verbeteren. Blijven piekeren en stressen maken de dagen/weken/maanden extra lang en dat geeft alleen maar meer neigingen tot foute ideeen.

Probeer eerst erover te praten met je familie, zus, broer etc. Mocht dat niet baten dan is het beter om hulp te zoeken. Stap niet uit dit leven, omdat dit leven buiten om de mensheid ook heel mooi kan zijn. Zoek naar een religie, zoek naar nieuwe hobby of maak een nieuwe stap. Het is heel zonde om dit leven alleen weg te gooien voor mensen die je het leven voor NU zuur maken. Het zal uiteindelijk goed komen en het zal zeker verbeteren. Vooral als je jong bent en gevoelig bent kan het leven tegen zitten, maar probeer door te vechten en je zult sterker zijn dan ooit. Lieve mensen, denk aan jullie moeder, vader, broer, broertje, zus, zusje, familie etc. voordat jullie je eigen pijn doen. Ook al lijkt het alsof niemand meer aan jullie denkt, er zal meer verdriet zijn als iemand zelfmoord pleegt.. doe het niet.
Datum:
17-07-2013
Naam:
N
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-brabant

hoi

ik ben een vrouw van 30 met 3 kinderen jasmine 5j lana 4j jonathan 9m mijn man heeft zelfmoord gedaan op mijne zolder ik heb hem zien hangen dat beeld vergeet ik nooit het is 4 maand geleden en meer en meer denk ik het ook te doen ik mis hem zo moest ik het voor 100% weten dat ik hem terug zie ik doe het ook ik heb het al gedroomd dat ik het deeg dus maar wat met mijn kinderen ze zien nu al af dat hun papa dood is
Datum:
17-07-2013
Naam:
anjola
Leeftijd:
30
Provincie:
België

Onzeker

Vanaf de puberteit ben ik al zeer onzeker. Dit komt voornamelijk door het gebrek aan verzekering door mijn ouders.

Mijn ouders zijn gescheiden en zijn beide ook zeer verschillend. Mijn moeder is van Filipijnse afkomst en heeft totaal andere waarden en normen dan mijn Nederlandse papa. Mijn moeder plaagde me altijd met mijn dikke benen. Dit is het onzekerste gedeelte van mijn lichaam. Naarmate dat ik ouder werd, begon ik me het steeds minder aan te trekken. Maar dat wilt niet zeggen dat wat ze zegt me niet kwetst, integendeel.

Bijna 2 jaar geleden hebben mijn moeder en ik een hevige ruzie gehad waar veel woorden de strijd in zijn gegooid. Zinnen als: "You are useless, why are you even born?" Zijn dingen die mij bij blijven. Dit zijn zinnen die ook nooit meer weg zullen gaan. Na die ruzie zei ze dat ik maar bij mijn papa moest gaan wonen. Dat vond ik niet erg totdat er daar ook problemen verschenen.

Een goede zakenman wordt alcohol en drugsverslaafd. Dat gebeurd wel vaker. Mijn halfzusje en ik negeerden het. Ik dacht dat het gewoon een fase was. De mensen aan wie ik het vertelde bleven maar zeggen: 'Het komt wel goed.' Dat was dus niet het geval. Het werd erger. Papa keek niet meer echt naar ons om. Onbewust weliswaar. Hij werd gewoon verblind door zijn vriendin.
Papa kreeg steeds minder aanzien van zijn klanten waardoor er ook klanten afvielen, en wij dus (nog) minder geld binnen kregen. Zo blijft het verdergaan, zelfs nu nog.
Sinds vorig jaar woon ik terug bij mijn mama omdat ik de situatie bij papa niet meer aankon. Als je je vakantie moet doorbrengen met slechts een kleine 2à3 euro per dag voor eten, geen douche, geen bed, geen plezier, zie je het niet meer zitten. We waren zelfs veel blijer op school en internaat omdat we daar zelfs een douche hadden en fatsoenlijk eten en een bed.
Ik dacht dat alles zou veranderen nu ik terug ben bij mijn moeder. Dat ze me op z'n minst zou zien als een jong volwassene die zichzelf nog moet zoeken. Maar dat ziet ze niet. We hebben net weer een ruzie gehad. Ze kreeg zogezegd zeer veel stress van mij. Over mijn 2 oudere broers had ze niets te zeggen terwijl zij geen zak doen voor mijn moeder. Hoe moet ik me nu voelen? Geen idee. Maar na zulke ruzie met mijn mama voel ik me nutteloos, het leven niet waard, dom. Want zo noemt ze me ook. Vroeger kreeg ik wel eens meppen met pantoffels. Zo gaat dat er aan toe in de Filipijnen, maar ze begrijpt maar niet dat we in België wonen.

Vandaag heb ik het weer gedaan. Een poging tot polsen doorsnijden. Als jullie dan alvast doorhebben, is het weer niet gelukt. Ik wil er gewoon niet meer zijn. 1 kind minder om te voeden, niet? Geen stress meer voor mama. Meer eten voor mijn halfzusje dat op kantoor woont bij papa en de halvegare vrouw die hem verblind. Dit is de juiste keus, maar het lukt me precies niet hem definitief te maken. Polsen doorsnijden is pijnlijk en traag, wij hebben geen bad om mezelf in te verdrinken. Ik zou al haast naar een zwembad of zee moeten gaan om mezelf te kunnen verdrinken. Ik weet niet meer wat te doen met mezelf. Ik heb geen toekomst want ook dat weet ik niet, wat te doen volgend jaar aangezien ik net afgestudeerd ben. Help! Ik wil hier een eind aan maken. NU!
Datum:
16-07-2013
Naam:
Banaan
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.