Levensverhalen (pagina 275)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

mijn leven

ik ben een meisje die de ziekte heeft crohn dat is een ontsteking in je darmen.Daardoor krijg je vaak buikpijn en mag je niet alles eten.Mijn moeder schreeuwt en slaat me vaak omdat ik foutjes maak.Ik mag zelfs niet buitenspelen van haar en ik ben al 11 jaar.mijn vader is ook heel vaak agresief. en dit is mijn verhaal. groeten van anoniem
Datum:
04-08-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
11
Provincie:
Anders

zelfmoord is nooit de juiste optie

ik ben 19 jaar en in die tijd heb al meer dan 30 keer zelfmoord proberen te plegen.
mijn voornaamste keuze van ophanging en stikken.
ik ben in mijn middelbare school periode nooit echt geacepteerd door mensen doordat ik anders was of althans ik gedroeg me anders.
dit heeft er voor gezorgd dat mijn middelbareschooltijd een nachtmerrie voor mij was en in die periode van mijn leven heb ik de meeste keren zelfmoord proberen te plegen.
maar gelukkig heb ik in mijn laatste jaar van de middelbare school mensen leren kennen die gewoon accepteren voor wie ik ben en daar ben ik hun heel erg dankbaar voor dat heeft me de kans gegeven het leven anders in te zien dus niet alleen maar de slechte dingen van het leven zien maar voornamelijk de positieve dingen te zien en daar vol op van te genieten.

en die ervaring zou ik nooit hebben kunnen op doen als 1 van mijn vele pogingen tot zelfmoord waren gelukt.

dus het gene wat ik wil zeggen is probeer het beste van je leven te maken zie vooral de mooie dingen van het leven.

met zelfmoord los je misschien jouw probleem op maar laat je heel veel mensen achter met problemen waar je niemand mee wilt op schepen.

Datum:
04-08-2013
Naam:
jannik
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

Oorlog in mijn hoofd

Ik ben nu 53 jaar.
En ben zelfs al zeer vermoeid geestelijk om mijn verhaal hier te vertellen.
Maar in het kort heb ik in mijn jeugd alles meegemaakt wat je maar mee kunt maken.
In de psychiatrie loopt het helaas vol met mensen zoals ik het word benoemd dat ik een ernstige posttraumatische stoornis heb.
Na mijn jeugd ben ik al zeer jong getrouwd en dit waren de mooiste 25 jaar van mijn leven.
Maar helaas is dit mij ook ontnomen door het overlijden van mijn dierbaarste maatje.
Je komt dan in een proces terecht wat ik niemand hoef uit te leggen na 7 jaar zit ik nog in dit proces.
En komt de hele film van vroeger weer terug.
Heb in deze 7 jaar vele mensen om me heen gehad die misbruik hebben gemaakt van mijn verdriet.
Waardoor ik mede door verleden contacten vermijd.
Verlatingsangst/bindings angst.
Door het verlies vele gezondheidsproblemen gekregen waaronder epilepsie.
In mijn omgeving heb ik nog een moeder van 82 jaar waar ik letterlijk en figuurlijk voor leef.
En een echtpaar die heel goed voor me waren maar nu ook weer steeds minder op zijn zachts uitgedrukt.
Blijken narcisten te zijn.
Ik hou me vast aan mijn moeder waarbij de angst zo groot is dat ik haar verlies.
En diep in me hart eerder wil gaan dan zij.

Zelfdoding is niet nieuw voor mij ik heb al 2 pogingen gedaan.
Maar was toen zeer opgelucht dat het mislukt was.

Maar de laatste tijd betrap ik mezelf erop dat ik hier steeds meer mee bezig ben en dit met niemand deel.

Ik ben ook een gevaar voor mijzelf omdat ik vrij impulsief kan handelen.
Dus niet een doelbewuste geplande poging.

Maar de gedachtte nemen steeds meer de overhand en maakt me ook angstig.

Ik ben zo moe van het leven en voel me bejaard.
Als morgen het licht dooft zou mij dat een hoop pijn besparen.

Ik weet het gewoon niet meer.

Zit in mezelf opgesloten

En neem langzaam afscheid om mijn zaken goed achter te laten

Wanhopige maria
Datum:
03-08-2013
Naam:
Maria
Leeftijd:
53
Provincie:
Noord-holland

ik voel me een zaam

wat moet ik doen als ik een zam voel al me 6 jaar ik heb vrienden gehad maar die hebben me in de steek gelaten en ik wil heel graag dood maar ik weet ook dat het niet ged is want als ik dood wil dan blijf ik dood en dat wil ik dek ik ook niet maar wat
moet ik nu dan doen om me leven goed te makken heeft uw misschien tips voor mijn ???
Datum:
02-08-2013
Naam:
ad
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

verdriet en verwarring

Ik ben een meisje van 15. Ik heb mijn relatie verpest en school gaat niet goed. Ik weet niet of ik ooit iets ga
berijken. Ik probeer zelfmoord te plegen maar kan het niet. Wanneer ik het probeer denk ik aan mijn moeder en broertje en zusjes die kapot van de pijn zullen gaan. Ik kan gewoon niet leven met mezelf. Ik wil hier niet. Ik wil niet meer leven Is er iemand die mij kan vertellen wat ik moet doen.
Datum:
02-08-2013
Naam:
onbekend
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

mijn inferieure uiterlijk en afkomst doen pijn

namaste allemaal,

Mijn leven is zo vreselijk suicidaal zeg en alles heb ik eraan moeten doen om geen zelfmoord te plegen. Ik had berekend dat ik gedurende de periode 1990 tot 1995 zeker minimaal 17520 uren suicidaal moest zijn geweest, want toen was ik semi illegaal, alleen op de wereld, paria van de paria's, psychiatrische patient, eenzaam, verstoten door mijn hindoe/moslim familie, ja vreselijke tijd zeg zo lang geleden. Nu ben ik er toch trots op om al mijn boeken en teksten te zien na 23 jaar lijden en doorzetten, ja ik kon geen titel halen van de universiteit en ik ben niet langer of blanker geworden, maar toch heb ik dit alles geschreven nu, zwart op wit he. Ik keek zonet nog naar het aanmeldings formulier voor euthanasie, omdat ik een aanvraag wil indienen voor levensbeeindiging bij de kliniek in Den Haag, om mijn lijden, eenzaamheid, paira status, pijn, lage kaste afkomst enz te stoppen. Maar het schrijven van dit bericht verandert nu toch mijn gevoelens en gedachten.

Ik kom uit de hindoe titel kastenwereld, mijn vader had een titel als beroemde hindoestaanse arts en ik was verplicht om ook een titel te halen anders moest ik dus zelfmoord plegen om de eer van mijn vader en hele hindoe familie te redden. En geloof mij, nog afgelopen maandag heeft mijn bloedeigen vader deze eis en verplichting herhaald toen ik hem had bezocht, echt pijnlijk en onvoorstelbaar bijna. Hoe durfde hij eraan toe te voegen dat mijn zuster ook van mij verwacht om een titel van de universiteit te halen, zij heeft mij toch al jaren geleden verstoten en onterfd. Hoe kan dit toch, is dit het hele hindoeisme in praktijk? Psychiatrische patienten die je familie zijn de dood inpraten?

Mijn leven is vol pijn en veel verdriet en ik voel mij beter nu door dit maar te schrijven, het geeft mij rust als ik maar schrijf thuis, en alleen op de wereld ben, maar mij daarna toch beter en gelukkiger voel en nog kan lachen en praten met mijn kat, Wieroe 's avonds laat he, en hij kijkt mij dan zo lief aan, wat mijn leven toch zin geeft. Niemand meer hebben die je sociaal nodig heeft is hard, maar ik was wel blij om mijn laatste verjaardag in juni met Wieroe alleen te vieren en hij vond de doksa (eend) met massala wel smakelijk die zondag.

Komende winter wil ik lekker met Wieroe een boek schrijven samen, om fun te maken en te genieten van ons leven samen. Schrijven is mijn zaligheid, ananda, het volmaakte kennis offer, mijn drukverband voor al mijn gapende aderlijke wonden, de redding van mijn zinloze bestaan als inferieure hindoestaanse jongen, klein, zwak, ziek, abnormaal, ja schrijf mensen over jezelf zou ik zeggen, altijd beter dan zelfmoord al wat je ook schrijft denk ik nu.

Dit bericht geeft mij een beter gevoel, na maanden suicidale depressies schrijf ik weer.

bedankt voor het plaatsen hier,
zet gerust mijn naam hoor onder, en publiceer deze tekst hier, want velen kennen mijn depressieve teksten op mijn site en vele forums en weten dat ik een psychiatrische patient ben die schrijft om zich beter te voelen en om zo geen daadwerkelijke zelfmoord te plegen, ook het ministerie van justitie weet dit heel goed.

Dewanand
hindoeschrijver
Delft

Datum:
01-08-2013
Naam:
Dewanand
Leeftijd:
47
Provincie:
Zuid-holland

Mijn leven is een hel

Mijn leven is een pure hel. Ik ben 19 jaar, toen ik 16 was overleed mijn vader aan de gevolgen van botkanker. Mijn moeder is gek en heeft 'aanvallen' waarin ze mij mentaal kapot maakt. Ik heb geen broers of zussen. Ik had vrienden, maar ik viel in een diepe depressie en ze lieten mij barsten. Nu heb ik niemand meer. Ja één vriendin, soortvan. Ze vraagt nooit hoe het met me gaat, ze gebruikt me gewoon. Ik doe een hbo studie die me niet ligt, ik ben zo diep ongelukkig. Ik snijd mijn bovenbenen open met stanley mesjes om mezelf kapot te maken. Ik wil gewoon dood, simpel. Maar hoe!?
Datum:
01-08-2013
Naam:
Meisje
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

help

Goedenavond.,

ik lees hier verhalen van een jongen van limburg 18 jaar die op jongens valt en geadopteerd is. zelf ben ik ook geadopteerd en heb veel moeilijke dingen meegemaakt maar door veel te blijven doorzetten ben ik er toch weer bovenop gekomen. ik snap hoe je je voelt en al heb je behoefte aan iemand die naar je luistert je begrijpt of helpt kun je mij mailen: voor een andere man uit limburg geld hetzelfde waarvan de dochter zelfmoordneigingen heeft ook u kunt mij mailen en ieder ander hier. het lijkt me verschrikkelijk je zo te voelen en dat gun je geen mens zelfmoord , daarom als mensen iets kwijt willen . mail mij alsjeblieft elk mens is te mooi en te bijzonder voor (en ook jullie )zulke nare gedachtes, en ik zal je helpen waar het kan.



Datum:
01-08-2013
Naam:
veertje
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

leeg

moe,moe,en nog eens moe,wacht nu al 4 mnd op een consult van een psych.
v/h kastje naar de muur,leuk hé die gezondheidszorg,leuker kan niet,wel beroerder.........................
Datum:
31-07-2013
Naam:
gert
Leeftijd:
55
Provincie:
Overijssel

einde relatie

hallo

ik ben nicolas 18 jaar en sinds 30 november 2011 had ik een relatie met een meisje waar ik ziels veel van hield en alles liep gewoon perfect tot een week geleden...ik stuurde een bericht naar een vriendin waar ik per ongeluk ly had begeschreven en daarmee kon mijn vriendin niet met lache en maakte het uit ze wilde dat ik veranderde en deed dat ook maar toen begon zij ze tegen mij dat zij een jongen gekust heeft (haar ex) en dat ze een relatie samen zijn begonnen en ik voelde helemaal down maar ze wilde nog probere voor onze relatie te redden maar ze wou het geheim houden...tot gisteren precies 20 maand samen ik vertelde alles aan haar stiefmam omdat ik niemand anders heb om tegen te praten geen vriendinnen....en mij vrienden begrijpen dat toch niet

en ze was zo boos omdat ik vertelde dat we onze relatie wouden redden in het geheim heeft ze definitief voor hem gekozen :(

en nu zit ik er helemaal door want mijn (ex)vriendin was de ware voor mij



wat moet ik nu verder doen :(
Datum:
31-07-2013
Naam:
Nicolas
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.