Levensverhalen (pagina 273)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

School

Ik zit nu op de middelbare school. Ik vind dat heel stom
Datum:
22-08-2013
Naam:
Daan
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

Leven is overgewardeerd

Hallo Allemaal,
Hier ben ik dan, met een anonieme naam en mijn verhaal. Ook ik wil niet meer leven, helaas. Wat heeft dit in me doen ontstaan? Gedacht wordt een psychische stoornis, genaamd sociale fobie. Het begon allemaal 20 jaar geleden toen ik naar Nederland kwam. Ik was een vrolijk jongetje van 13 en was zoals altijd (en nog steeds) vol energie en goede moed. Helaas werd het me steeds meer duidelijk, dat sommige mensen het niet waarderen als iemand vrolijk, enthousiast, ondernemend en ook nog een denkertje is. Ik kwam steeds weer iemand tegen die me met geweld of bedreiging eventjes wilde laten zien dat de wereld helemaal niet zo vrolijk was. Dit waren vaak mensen die zelf verstoten waren door hun vrienden/familie of kennisen. Mijn open karakter en emphatie voor anderen is hetgeen wat mij de das om doet. Ik wil nu niet meer leven, omdat ik gewoon te vaak ben bedreigd, aangevallen, vernederd en ook wel in de steek ben gelaten. Het lastige is, dat ik ook veel liefde heb gehad. Alleen lijkt het steeds moeilijker te worden om het verdrtiet dat me is overkomen achter me te laten. Vaak komt van alles en nog wat weer naar boven als ik stress ervaar. Ik ben een rustige man, maar het iedee er niet meer te zijn geeft me veels te vaak rust. Rondlopen met deze gedachten doet m'n leventje stilvallen. Ik doe m'n best niet op te geven .... maar eigenlijk weet ik wel beter. Het zal niet lang meer duren. Als ik mensen een tip mag geven, bescherm je kindertjes en helamaal als je een gevoellige zoon hebt. Als ik was gecoacht in m'n empatische vermogens, dan had ik super veel voor anderen kunnen doen. De omstandigheid niet bij m'n kracht te kunnen komen is wat me het meest dwarszit. Ik ben altijd wel een opvallend typje geweest. Ik hoop dat die jongens die me zo hebben gepest trots zijn op zichzelf. Zelfs op het hbo ben ik met de dood bedreigd door 3 klasgenootjes. Die werken nu heerlijk als accountants bij de big 4. Ze zouden na school hun glock eventjes met olie insmeren vertelde ze me, nadat ze ziek van jaloesie waren geworden omdat ik met een leuk meisje liever samenwerkte aan opdrachtjes. Mag dat ... ik heb tenslotte nooit een zusje gehad. En niet te vergeten mijn neef, die zijn vrouw slaat. Tegen hem heb ik een grens getrokken, daar waar anderen wegkijken. Haha, ik heb het moeten bekopen met een aanval op m'n leven en vervolgens het verzoek van oom om niet naar de politie te gaan. M.a.w. sterf lekker in het onrecht dat jou is aangedaan. Dit laatste had nooit mogen gebeuren, dit heeft echt m'n laatste kracht weggenomen. In tegenstelling wat iedereen denkt, ik ben een sterke man en liep ooit 10 km binnen 49 minuten. Op m'n achtste kwam ik op voor m'n klasgenootjes tegen een juf die ons sloeg. Ook die klasgenootjes hebben me later met z'n twintigen gepest. Haha, jullie hebben me nooit kunnen breken. Ik heb elke strijd moreel altijd overwonnen. Voor wat betreft de oorlog, geef ik me na 33 jaar graag gewonnen. Ik schaam me om mens te zijn. Todeledokie Ray (altijd zon in m'n hoofd, wat mensen me ook hebben aangedaan, ik hoef die ferrarie niet meer, sorry Pa en Ma, dit moest ik kwijt en ik probeer nog zolang ik kan niet op te geven en me te laten behandelen, ik doe echt m'n best...)
Datum:
22-08-2013
Naam:
Ray
Leeftijd:
33
Provincie:
Zuid-holland

Geschrokken

Hallo lieve mensen,

Op zoek naar cijfers over vereenzaming en zelfmoord stuitte ik op deze site en wat ben ik geschrokken. Het doet me zeer deze verhalen te lezen al zijn ze vaak nog zo begrijpelijk. Om die reden ga ik jullie niet vragen geen zelfmoord te plegen maar vragen daarmee te wachten.

Aan de jonge lezers: In mijn puberteit heb ik ook verschillende momenten gehad waarin ik aan zelfmoord heb gedacht, soms omdat ik me somber voelde en soms omdat ik werd gepest. Ik heb daarbij wel het geluk gehad in een liefdevol gezin op te groeien maar erg stabiel was het niet. Zo was mijn moeder vaak depressief waardoor we in de financiële problemen kwamen en noodgedwongen ons huis uit moesten. Uiteindelijk is dat allemaal goed gekomen maar als je in de puberteit zit doet dat natuurlijk wel wat met je. Wat ons op de been hield was eerlijkheid en openheid binnen het gezin. En dat wil ik jullie ook op het hart drukken: blijf er altijd open over en praat er met anderen over. Wanneer je de last in je eentje moet dragen is deze altijd het zwaarst. Als de situatie in je gezin daar niet naar is, zoek dan buiten het gezin naar een aanspreekpunt. Er zijn genoeg mogelijkheden om je verdriet en frustraties te kunnen uiten en gehoord te worden! Denk aan een huisarts, een docent op school of iemand die je vertrouwt. Het lucht al zoveel op om gewoon tegen iemand te kunnen zeggen: het gaat niet goed met me. Geloof me.

Ik lees ook veel verhalen van mensen die zijn misbruikt of mishandeld, soms zelfs door een familielid. Zelf heb ik dat gelukkig nooit mee hoeven maken dus ik kan me moeilijk voorstellen hoe dat moet zijn. Het lijkt me dat je vertrouwen in de mens compleet is verstoord en je gevoel voor eigenwaarde vrijwel verpest is. Vreselijk lijkt me dat. Ik hoop dat jullie ondanks alles toch een lichtpuntje hebben. Dat hoe vreselijk je leven nu ook is, het daarom altijd alleen maar beter kan worden. Probeer daar zelf een hand in te hebben! Laat je niet kisten en neem actie, zoek lotgenoten en hulp! Dit geldt ook voor mensen met een stoornis als ADD (waar mijn broertje ook mee worstelt op dit moment). Er is hulp daarbuiten, je moet er alleen om vragen!

Ik draag jullie allemaal een warm hart toe en wens jullie een goede toekomst.
L
Datum:
19-08-2013
Naam:
L
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-holland

waarom

Ik ben nu 49 en heb besloten geen 50 te worden omdat ik me gewoon klote voel, ik was 9 jaar en ben toen meerdere malen verkracht door mijn stiefvader en bedreigd door hem en durfde het nooit te vertellen aan de buten wereld en heb het mijn ex vrouw 2 jaar geleden verrteld en na een jaar heb ik ook maar eens maar verteld dat ik meer op mannen valt dan op vrouwen maar ik voel me nog niet gelukkig en heb toch besloten om eruit te stappen wan thier word ik echt niet gelukkig van xxx
Datum:
19-08-2013
Naam:
richard
Leeftijd:
49
Provincie:
Flevoland

mijn leven

Toen ik zes was zijn mijn ouders gescheiden en praten nooit met elkaar. Ik heb tot mijn 13e geen vrienden gehad en ben van mijn bassisschool afgegooid omdat ik een sociale handicap heb ondertussen ben ik ook in een psychiatrisch ziekenhuis beland waar ik 1,5 jaar zat daarna ben ik wegens plaatsgebrek in een jeugdgevangenis geplaats waar ik door 2 mensen in elkaar ben geslagen daarna kreeg ik mijn eerste vriend maar die was al snel weg weer stond ik alleen en ik zat nu in een internaat. Daar zat ik 2,5 jaar en toen ben ik naar een ander internaat gegaan. Tot op heden heb ik nog altijd geen vrienden en ik haat mezelf daarom denk ik vaak aan zelfmoord en de manier hoe ik dat zou doen. ik heb niemand om mee te praten en mijn problemen op te lossen. Ik val vaak huilend in slaap omdat ik spijt heb van mijn leven. Maar binnenkort gaan alle problen opgelost zijn
Datum:
17-08-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Moeilijk..

Ik ben een meisje van 13 jaar. Ik zie het leven niet meer zitten omdat mijn oma is 2 jaar geleden overleden aan kanker en ik heb daar heel erg moeite mee. In die tijd hadden mijn ouders ook heel veel ruzie met elkaar. Toen werd alles mij even te veel en kwamen mijn eerste zelfmoord neigingen omhoog. Ik ben vroeger namelijk ook vanaf groep 5 t/m groep 8 gepest omdat ik altijd best wel snel rood werd. Gelukkig is dat gepest nu over. Eind vorig jaar zijn mijn ouders gescheiden omdat mijn vader heeft opgebiecht dat hij een andere vrouw had en hij is dus een soort van vreemd gegaan.
Sinds mijn oma dood is, is ook alles heel erg veranderd. Want bij haar kon ik altijd alles kwijt en was er nooit ruzie.
Dan nu over dit jaar. Dit jaar zat ik dus in de 1e en begin van het jaar was dus ook heel moeilijk voor me omdat ja mijn ouders waren net gescheiden en ik dacht nog heel veel aan mijn oma. & toen kwamen er dit jaar nog meer problemen bij. Ik kreeg ruzie met een meisje uit mijn klas en die ruzie was best wel uit de hand gelopen. Ik heb haar geslagen en ik moest dus vaak naar de teamleider. Ik en een vriendin hadden bijna het hele jaar door ruzie met dat meisje. Zij werd dus ook heel veel voorgetrokken. En op een geven moment moest ik met die vriendin van mij en dat meisje en nog een vriendin van dat meisje en mij bij de teamleider komen. Dat het echt moest stoppen nu want anders zou het weer uit de hand lopen. En toen heb ik dus toe moette geven dat ik toen die tijd bijna elke dag zelfmoord neigingen had en ik heb mezelf vaak gesneden. Ik heb weleens een touw opgehangen in de schuur en er een stoel onder gezet maar toen dacht ook weer zo van ik wil mijn familie niet pijn doen dus heb ik het maar niet gedaan. Ook heb ik veelste veel slaappillen ingenomen daardoor ging het ook niet goed met me. Toen ben ik uiteindelijk met een vrouw op school gaan praten elke donderdag en werd het thuis allemaal wat rustiger; geen geruzie, geen gezeik. Ik was echt heel erg opgelucht en ben er toen na een tijdje mee gestopt. Maar nu is dus alles weer opnieuw begonnen. Mijn ouders kunnen niet normaal met elkaar overweg. Ze kunnen niet normaal met elkaar praten. Mijn vader woont nu natuurlijk wel ergens anders al. Alleen hij haalt ons altijd op. Ik zit nu dus ook wel elke avond alleen boven met keiharde muziek op want ik wil natuurlijk dat geschreeuw door de telefoon niet horen. Ik vind het wel moeilijk dat ze elkaar uitschelden voor van alles en nog wat. En ik wil geen kant kiezen. Mijn ouders behandelen me ook niet altijd goed.
Dit allemaal heb ik tegen mijn beste vriend gezegd en hij maakt zich best wel zorgen en wilt mij graag helpen maar ik vind het al fijn dat ik dit teminste aan hem kan vertellen en hij luisterd ook heel goed naar me & hij begrijpt mij. Ook weet mijn beste vriendin hier dingen van en zij luistert en helpt mij ook heel goed en ik help haar ook.
Maar toch zit ik nog met die zelfmoord neigingen. Elke dag denk ik er nog wel aan en verzin allemaal manieren om zelfmoord te plegen.
De enige die mij tegen houd is mijn beste vriend dus. want hij heeft gezegd als ik spring , springt hij ook. en dat wil ik zijn familie niet aan doen en mijn eigen familie ook niet.
Maar ik trek het echt niet meer.
het is zo moeilijk om te overleven thuis.
heb ook steeds vaker ruzie met een vriendin van mij want ze geeft overal commentaar op en ze weet dat ik daar nu niet tegen kan maar ze luistert niet naar mij.
Ik probeer zo min mogelijk aan zelfmoord te denken maar ik heb echt heel veel dip tijden de laatste tijd en alles zit mij tegen. Geluk, liefde. alles.
ik probeer het beste van alles te maken maar ik doe alles verkeerd. krijg echt heel vaak de schuld van alles. ik denk nu zelfs alweer; waarom leef ik eigenlijk? niemand houd van me, niemand geeft om me, niemand zegt ooit dat ik iets goed doe.
Ik denk echt heel vaak na & mijn verdriet kan ik echt niet goed uiten.
Maar Dit was mijn verhaal.
& bedankt voor het lezen.
Datum:
16-08-2013
Naam:
k.
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

De frustratie van weten, maar niet kunnen

Ik Ben al te Lang kapot, kapot van mijn eigen leven. Kapot van de keuzes die gemaakt zijn, keuzes gemaakt door mijzelf, door anderen.
Zaken die je over komen, zaken die je opzoekt, zaken die je slopen.
Continue aan eisen willen voldoen van vrienden, familie, relaties. Willen leven zoals de maatschappij het doogd.
In mijn hart wetende dat ik niet gelukkig Ben.
Te koppig zijn om te Kiezen voor mezelf, wat ik wil. Te koppig om toe te Geven dat ik hulp nodig hebt. Het masker dat ik Draag is zo sterk dat niemand ooit enig idee had van wat Er speelt achter mijn ogen.
Leugen na leugen na leugen, het goede weer spelen.
Een traan rolt over mijn gezicht, ik heb over alles gelogen, alles en nog meer. Wanneer een traan rolt over mijn gezicht is het alle pijn die ik van binnen voel in vloeibare vorm. Alleen wij Homo sapiens kunnen tranen met tuiten huilen. Het Zou medeleven op moeten wekken, Dit is uit onderzoek gebleken.
Maar wat Als Jij Altijd dat harde meisje was. Die zich nergens door liet raken?! Dat meisje van steen?! Die dodelijke Vrouw?!
Niemand had enig idee wat speelde achter mijn exterieur. En een verandering van karakter, van Rol, had Geen effect meer.
Ik wil dood, ik ga niet dood(ooit wel). Maar ik wil het wel. Ik wil dood. Ik wil rust.
Mijn hoofd zit vol met gedachtes en weetjes waar Geen Enkel "normaal" mens last van heeft.
Er zijn maar weinig Mensen die mij echt kennen. Mijn hart van binnen kennen en mijn gedachtes weten en accepteren.
Te horen moeten Krijgen dat niemand in jouw hoofd wil Zijn omdat Er nooit rust is, is een feit.
In mijn ogen gaat het Dan allemaal Terug naar hoe conditioneer ik mezelf.
Mijn grootste ergernis is, dat ik weet hoe het "hoort" in het leven. Ik kan het Gewoon niet.
Ik Ben Geen prima Donna zoals mijn Andere "siblings" zijn. Ik Ben dat schaap, dat zwarte schaap. Ik vecht, ik wil zo graag goed doen in ieders ogen, maar ik kan het niet.
Nu Ben ik al bijna 2 jaar nutteloos. Ik lig op bed, ik Val af, ik leefde van geld wat ik kreeg van de ib groep. Toen dat stop gezet werd had ik mijn plan. Ik ging Er een eind aan maken. Alsof ze t rook, Belde mijn beste vriendin. Ze zei je hebt niks meer te verliezen Mel.. Vecht! Terwijl ik dacht dat ik al gevochten had!
Zoals t in mijn familie eraan toe gaat, is Er nooit iets psychisch mis met je! Nooit! Tis of lichamelijk de oorzaak en Anders is het met hard werken wel te fixen. Dus ik ging hard werken. T brak me en DIt Keer was mijn depressie nog heviger Als eerst. Ik stootte iedereen die me dierbaar was af. Ik was mezelf niet meer. Wie dat ook mag zijn. En toen gebeurde Er iets. Iemand zag me. Ze zag me echt. En zij zette de eerste stappen voor mij. Want zij snapte het, zij snapte dat een brief openen al teveel Werk voor me was. Ze deed het voor me. Nu wil ik nog steeds dood.
Ik voel me misbruikt en mishandeld door Mensen in het verleden en het heden. Ik zoek t ook Zelf op. mijn ex is een soort maatstaf geworden voor me, hoe Zeer ik ook weet dat je nooit je leven moet laten bepalen door 1 persoon. Ik bedoel kijk hoeveel Mensen Er op aarde rondlopen, Waarom is de mening en houding zo belangrijk van dat ene minuscule hoopje mens? Toch is het zo bij mij, vaak is het des te kutter iemand met mij omgaat, des te meer ik iemand wil.
Heel ziek is dat van me. Dat terwijl ik er zelf een eind achter had gezet met hem. Ik wou dat ik daarvan af Kwam. Daar moet ik aan werken, maar telkens Als hij me Dan zo behandelt wil ik een einde maken aan mezelf. En ik kan met niemand praten. Vandaar mijn verhaal.
Ik weet het allemaal zo goed, ik kan Er Alleen niet naar handelen!
T besluit dat ik hulp wil is gevallen, nu moet ik door zetten! Opgeven is Geen optie meer, ik kies voor leven! Hoe Fucking tering tyfus zwaar het ook is. Sorry voor mijn taalgebruik!
Ik ben op, maar ik ga door! Ik ben alleen, zo kom je en ga je ook. Dus ik verdien t om met mezelf een leuke tijd te hebben. Ik verdien het om mezelf niet te verminken en de masochist uit te hangen, zowel lichamelijk als psychisch niet.
Leven... Ik moet voor leven kiezen! En t word tijd dat ik echt achter mijn keuze sta.
Ik wil niet horen dat ik de capaciteiten heb om t ver te schoppen, ik wil het nu zelf weten. Ik wil zeggen dat ik het verdien en het Dan ook echt vinden. Want ik vind mezelf waardeloos.
Het is een lange weg, maar ik ga hem aan. Met mijn gedachtes... Die horen bij mij! En die zijn van mij! Op een dag laat ik ze Los en Ben ik verlost!

Was het maar nu... Conditioneer jezelf: no use crying over spuilt milk! Ik word gek.. Correctie: Ben het.

Alles komt goed... Zo niet? Dan toch!
Datum:
15-08-2013
Naam:
Melanie
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-brabant

klote gevoel

ik weet nou dat ik 3 maanden ben besmet met hiv ik vind het heel moeilijk mss heb ik me ex ook besmet en ik loop nu met een enorm schuld gevoel omdat zij het mss heeft en dat doet zo pijn dat ik geen zin meer heb om verder te leven wat moeet ik doen
Datum:
14-08-2013
Naam:
geenzin
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-holland

Beu

Heel deze maatschappij is zo fucked up anonieme haat overal ik ben het zo beu..ik ben gewoon het leven beu... Sinds mijn Pepe gestorven is, is mijn hoofd een rommeltje ik kan het niet verwerken dat hij er nooit meer zal zijn en denk elke avond aan alle mooie momenten van ons & ook nog de momenten die hij zeker moest mee maken ik mis hem zo!
Datum:
14-08-2013
Naam:
Inez
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Ik voel me niet Goed

Hallo ,
Ik Ben Sally een meisje uit irak 5 jaar in nl ik woon met familie me vader me moeder zusje van 18 en 2 broertjes een van 14 en een van 15 .. Ik woon in het azc sinds een jaar en 2 maanden ik heb op 26.07.2013 verblijfs verguning gekregen en nu hebben we in Geschreven voor een huis in Utrecht .
Mensen ik word geslagen door me vader dat is heel Lang geleden begonen en ik kon er niks doen nu ook niet natuurlijk maar ik wil dat niet ik wil nie geslagen worden . Ik Ben Geen dier ik heb gevoelens ik word vaak geslagen door mijn broertje van 15 hij doet dingen die ik niet leuk vind ik ga schelden tegen hem komt me vader of me moeder mij Slaan .

Vanavond :
Ik zat op me bed me broertje liep me kamer binnen op de deur hangt me handoek hij was net van buiten gekomen hij was Aan het voetbalen met andere jongens hij ging Zijn gezicht vegen met mijn handoek en ging door naar Zijn kamer , ik ging schelden tegen hem in mijn taal ik zei vieze jongen eizel .
Toen kwam me vader schreewend me kamer binnen hij schold tegen mij en hij ging mij schopen op mijn borst hij had slippers Aan ik ging me Handen op me borst leggen ging Jij Zijn slippers uit doen en daar mee mij Slaan over mijn hele lijf ik kan me zelf niet verdiedgin hij bleef schelden Daarna ging hij weg. En Daarna kwam me moeder mij de schuld Geven van dat mij broertje niks heeft gedaan en zo en dat ik heel slecht Ben .
Daar voor heeft mijn stiekm Vriendje ons relatie uit gemaakt hij vindt mij hoer gedragen en hij Wilde mij niet meer .
Ik Lig nu in bed en ik kijk naar me raam ik wil springen ik wil weg hier .
Ik kan niet alleen wonen ik mag niet van me ouders
Ik kan niet met me Vriendje Zijn omdat me Vriendje getrouwd is en hij 45 jaar plus dat hij katoleek is en niet Muslim ik Ben Muslim .
Wat Moët ik doen ? Daar zat ik net Aan te denken zelfmoord is de einge oplossing ik voel me niet Welkom niemand wilt mij
Niemand heeft respect voor mij zelfs me eigen vader en moeder niet .
Datum:
14-08-2013
Naam:
Sally
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.