Levensverhalen (pagina 242)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik ben Nanda!

Ik ben NANDHAH,

Ik heb het Syndroom van Down. Mijn ogen staan ietsjes dichterbij. Mijn armen en benen zijn ……….. KORTER!! Ik heb 1 chromosoom meeg, de twaalfde. Mijn handen zijn een beetje anders, want ik mis een streepje. Ik word wel es gepest, dan zeggen ze zo van mogool, scheef oog eh je bent lelijk eh je hoort hier niet en nog veel meeg eigenlijk. Het pesten moet ophouden, ik ben ook een mens! Ik ben NANDHAH!
Datum:
17-05-2014
Naam:
Nanda
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

pijnloos dood gaan

Ik wil zo graag dood gaan, maar ik kan ook niet tegen pijn. Ik wil zelfmoord plegen, maar ik durf het niet. Ik zie het al meer dan 10 jaar niet meer zitten. Ik kan gewoon van het leven niet genieten. Niets en niemand is belangrijk voor me. Ik geef om niets meer. Ik wil zo graag rust hebben en dat kan ik alleen hebben als ik kan dood gaan. Wie kan me a.u.b. hiermee helpen om pijnloos deze wereld te verlaten. Ik heb het heel lang geprobeerd en het gaat niet meer. Help me om deze wereld te verlaten
Datum:
17-05-2014
Naam:
Mana
Leeftijd:
30
Provincie:
Utrecht

geestelijk ben ik kapot

hallo door de jaren lange spanning in mijn bedrijf met mijn eigen zoon heeft hij het voor elkaar geestelijk ben ik kapot ik ben zo ontzettend moe in mijn hoofd dat ik het eigenlijks niet meer zie zitten ik weet niet hoe ik er over moet praten ook kan ik er niet over praten ik zou niet weten hoe en met wie en ik wil er ook niet over praten ik heb er geen zin aan om er met wie dan ook over te praten ik vind het al moeilijk om dit op te schrijven ik heb al jaren het idee dat ik hier niet hoor ik ben het alle maal zat voor iedereen hou ik de schijn op dat ik het allemaal leuk vind maar in mijn hart huil ik al jaren en dat kan niemand zien nog mijn vrouw/kinderen en mijn vriend zo weet ik dat te verbergen door mijn geloof weet ik het einde uit te stellen maar de gedachte,s komen steeds vaker naar boven ik heb het gevoel dat ik gevangen zit ik ben 54 maar in mijn hoofd krijg ik het vaak niet op de rit ben 34 jaar getrouwd maar ook de liefde is ver te zoeken het is meer een broer zus verhouding en altijd maar dat eeuwige gedram van mijn zoon met zijn grote bek 12 jaar mede eigenaar en dan stopt hij er in eens mee en dan nog 3ton mee moeten geven en nu huur ik hem in als z,z,per en nog is het niet goed ik voel me genaaid in mijn eigen bedrijf maar ook in de liefde ook al is de verstandhouding tussen mij en mijn vrouw goed om dat ik altijd mijn mond hou zal het wel goed blijven ik zie het wel waar het eindigd en hoe lang ik het vol hou
Datum:
16-05-2014
Naam:
Beerd
Leeftijd:
54
Provincie:
Gelderland

Ik ben weer gelukkig

Hoewel ik niet weet of dit hier thuis hoort, wil ik toch mijn verhaal doen om mogelijk anderen te inspireren. Hoewel ik mij een tijd ellendig heb gevoeld vanwege anorexia en depressies, kan ik nu zeggen dat ik gelukkig ben.
Het begon eigenlijk zomaar uit het niets dat ik er op de basisschool niet meer bij hoorde. Ik werd spontaan gepest en buiten gesloten. Dit maakte mij verdrietig en ik zonderde me steeds meer af.
Toen ik naar de middelbare school ging, kreeg ik een aantal vrienden. Zelfs een vriendje, dat uiteindelijk meer schade heeft aangebracht dan dat hij goed voor me was. We woonden ver uit elkaar, dus ik zag hem niet zo vaak. Maar als we samen waren dan noemde hij me dik en als ik iets at dan pakte hij het af en zei: ‘’Je hebt wel genoeg gehad zo’’.
Ik begon daadwerkelijk te geloven dat ik dik was. Ik sloeg maaltijden over en braakte wat ik wel at alsnog uit. Ik kocht dieetpillen en deed er alles aan om maar gewicht te verliezen.
Tussendoor dwong die jongen me tot seks. Ik wilde niet omdat ik mezelf nog veel te jong vond, maar hij kreeg toch zijn zin. Toen ik hem daarna vertelde dat ik echt wilde wachten tot de volgende keer werd hij kwaad. ‘’Het is nu gebeurd en je kan nu niet meer terug!’’
Hij vertelde mijn ouders over mijn eetproblemen. Ik was kwaad omdat hij tenslotte de reden van dit alles was.
Via de huisarts kwam ik bij een kindertherapeut terecht. In het begin speelde ik het spelletje mee en liet ik voordoen of het beter met me ging.
Ik weet niet meer wat precies de aanleiding was, ik denk alles bij elkaar, maar toen begon ik met mezelf verwonden. Dit is een tijd doorgegaan tot een klasgenoot er achter kwam. Hij herkende de signalen van zichzelf en voor het eerst ben ik volkomen eerlijk geweest en heb ik hem alles vertelt wat me dwars zat. Hij praatte veel met me en ik vertrouwde hem volledig. Door hem durfde ik het uit te maken met mijn toenmalige vriendje. Ook spoorde hij mij aan om open kaart te spelen met mijn kindertherapeut en door hem heb ik zelfs mijn ouders vertelt over het snijden.
Ik kreeg een relatie met hem en we hadden samen nog ontzettend veel dieptepunten, maar langzaam ging het met ons allebei toch bergopwaarts. We zijn lang samen geweest, maar op een gegeven moment is het stuk gelopen en hebben we het contact verbroken. Helaas is dit op een vervelende manier gegaan, maar het neemt niet weg dat hij mij een aantal jaar terug gered heeft en dat ik hem hier ziels dankbaar voor ben.
Ik leef nu zoals ik wil. Ik maak keuzes die goed voelen en ik ben trots op wie ik nu ben. Hoewel ik onder de littekens zit, zie ik deze niet eens meer als ik in de spiegel kijk en ik kan nu met gemak een zak chips op eten zonder dat ik me daar schuldig over voel.
Ik heb een nu hele lieve vriend en ik kan niet wachten om aan mijn nieuwe studie te beginnen.

Hoewel het heel erg moeilijk was, heb ik iemand in vertrouwen genomen over mijn problemen en ik denk dat dat een eerste stap naar genezing is: weten dat je begrepen wordt en dat je er niet alleen voor staat. De weg naar genezing is lang, maar absoluut niet onmogelijk. Jouw leven is van jou. Je hebt het recht om hier te zijn en je hebt het recht om gelukkig te worden.

Ik begon als breekbaar meisje, maar ik ben nu een sterke jonge vrouw en ik kan oprecht zeggen dat ik gelukkig ben.
Datum:
14-05-2014
Naam:
K.
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

shitie life

Al tijden een sociaal isolement...
Heb manieren gevonden om het leven dragelijker te maken.
Projecten aan te pakken.
Bezig blijven..
Ik kon bijvoorbeeld in antiek en kunst nog wat schoonheid vinden.
Enkel bij wat het mooiste in het leven is, de liefde, loop ik helemaal vast.
Met mijn geschiedenis, vroeger veel gepest, verwaarlozing, pech met relaties (vreemdgaanders) is het aangaan van liefdes relaties een hel geworden.
Het gevoel dat mij bekruipt bij het voelen van liefde, is een van angst, onzekerheid en waardeloosheid. Iets wat ook zijn tegenslag op de andere persoon heeft. Nog meer verdriet...
Wat wordt geestelijke rust dan kostbaar.
Hopen dat de morgen meer rust brengt.
Datum:
12-05-2014
Naam:
daffy
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-holland

a'm what a'm

na jaren te denken dat ik homosexueel d8 te zijn , kwam ik erachter dat ik transgender ben , na de zoveelste mislukte relatie waarin mijn partners altijd gewelddadig waren en ik nergens ook maar enig begrip kreeg n en na een medische controle waaruit bleek dat ik ms heb en in de tweede graad al hoeft het voor mij niet meer jaren denk ik aan hoe het zou zijn als ik zelfmoord zou plegen , jaren denk ik aan wie me zou missen als ik er niet meer zou zijn , wel heb effe de proef op de som genomen en vrienden en familie gebeld dat ik het zwaar had en wat bleek ze hadden geen tijd voor me om de gekste reden maar te noemen , ik ben bezig met een enquite of moet mijn hond uitlaten ook bij mijn psych kon ik niet terrecht want daar kreeg ik als uitleg het is je recht om je van het leven te benemen en ik kan je niet tegenhouden , menden zien of willen gewoon niet horen dat je het meoilijk hebt pas als het te laat is rollen de traantjes en dan is het had ik maar.... hypocriete zo mocht ik er niet mer zijn denk goed na voor je deze kl..twereld achter je laat geluk zit soms in een klein hoekje alleen vond het mij niet ..........
Datum:
11-05-2014
Naam:
morganza
Leeftijd:
44
Provincie:
Anders

ik wil dood

ik wil niet meer leven want ik vind het na 17 jaar wel mooi geweest, alleen ik wil graag een pijnloze zelfmoord. Heb vaker geprobeerd mezelf te wurgen met een oplader maar dat mislukte helaas en heb geprobeerd mezelf te doden door heel veel water te drinken (watervergiftiging), ik dronk veel in een uur tijd maar helaas overleefde ik dit. IK ga denk ik de volgende poging meer drinken.
Datum:
11-05-2014
Naam:
jongen
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Psychiatrie

na in totaal 4 maanden waarvan 14 dagen vastgebonden te zijn op een bed +4 dagen isocel wegens zelfmoord neigingen heb ik er genoeg van ik mag over mijn problemen niet praten "wand dan graak ik overstuur" ik ben niet geholpen en heb er eigenlijk nog een trauma extra aan overgehouden
nu mijn verhaal op mijn 12 de heb ik een zwaar ongeval gekregen met als gevolg dat ik geen besef meer had wat er voor men 12 jaar allemaal is gebeurd op me 43 heb ik een operatie moeten ondergaan wegens goed aardige gezwellen toen ik wakker werd 12 dagen later lag ik op de dienst Psychiatrie toen bleek dat ik flashbacks van voor het ongeval heb gekregen resultaat ben als kind zwaar Seksueel misbruikt door een nonkel van me – en kan deze niet verwerken dat me dat is aangedaan – resultaat na 3 jaar van onzekerheid verlaat men vrouw me dus er nog een scheiding boven op ik zie het niet meer zitten
Datum:
11-05-2014
Naam:
stefke
Leeftijd:
45
Provincie:
België

Examens... en Liefde...

Examens, ik vind ze kut.
Wel slagen of niet? Ik denk het niet, maar ik wil niemand teleurstellen. En daarnaast heeft mijn vriendje het uitgemaakt. Ik hou van hem en IK MIS HEM! Ik heb der even geen zin meer in. Zelfmoord is niet de beste beslissing die je kan nemen maar ergens is het wel verleidelijk, even geen stres meer en ook geen pijn.
R, Ik mis je, ik heb genoeg mensen om mij heen maar ik wil alleen jou.

A.s woensdag beginnen de Examens en ik weet
wat ik moet...
Het liefst lig ik nu in je armen, even niets....
Datum:
11-05-2014
Naam:
Jello
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

Waarom altijd ik?

iedereen is altijd boos op me en ik krijg altijd de schuld maar ik heb nooit is gedaan ik ben ook een tijd depri geweest toon ik nog 11 was en het komt eigenlijk allemaal door 1 kind altijd dat ik ziek ben is het door haar ook toen ik depri was dan was ik altijd duizelig en misselijk en mijn bloeddruk te laag en op school is er ook 1 ander kind dat me altijd uitlacht en me pest mijn vriendinnen afpakken ik zie het echt niet meer zitten en ik denk vaak aan zelfmoord heel vaak misschien wel te vaak en ik wou mijn vel er af buiten en zo net was ik met een kleine zak mesje me aan het snijden dus wat moet ik nu doen want ik denk er zo hard aan en ik durf het ook niet aan mijn ouders te zegen dus wat nu
Datum:
10-05-2014
Naam:
anoniepje
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.