Levensverhalen (pagina 205)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Wat ben ik nu nog waard?

Ik heb elke week wel ruzie met een broer of zus. Ze geloven mij nooit. Als ik zeker van mezelf ben, dat ik gelijk heb. Dan krijg ik altijd ongelijk van anderen. Op dit moment denk ik echt, als ik weg ben (dood), dan hebben ze geen ruzie meer. De mensen geven toch niets meer om mij en ik ben geen last meer voor anderen. Ik heb het altijd gedaan en nooit anderen. In mijn relatie is dat ook zo. Wat moet ik hier nu mee. Het liefst ben ik weg van iedereen.
Datum:
22-12-2014
Naam:
karlijn
Leeftijd:
18
Provincie:
Overijssel

Ik heb het via een boek verteld

Dag,

Mijn verhaal kon ik nooit vertellen, maar nu heb ik er een boek over geschreven. Ik heb heel diep gezeten, maar ik ben er nu weer bovenop. Op deze manier wil ik anderen in moeilijkheden bereiken en een hart onder de riem steken.
Als je interesse moest hebben... Mijn boek komt in januari 2015 uit bij boekscout. Het is getiteld' De haven die me rust en ruimte gaf'

Grtz D D
Datum:
22-12-2014
Naam:
D D
Leeftijd:
28
Provincie:
België

waarom

ik ben een meisje van 15 en heb nog helemaal geen borsten ik lig er bijna elke avond van wakker en heb het er heel vaak met mijn ouders over ze vinden een borstvergroting niet goed en zeggen dat t nog wel komt ik heb t gevoel dat jongens me daarom niet zien staan ik snijd mezelf nu ook soms omdat ik gewoon geen uitweg meer zie ik ben ook behoorlijk depressief en heb er echt helemaal geen zijn meer in t leven
Datum:
21-12-2014
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

Zwanger

Hoi,
Ik ben een jongen van 14 jaar en ik heb per ongeluk mijn vriendin zwanger gemaakt. Mijn vriendin en ik wilden allebei graag sex en dat hebben we ook gedaan, we hadden alleen geen voorbehoedsmiddellen. Nu denk ik dat ze zwanger is omdat ze allerlei symptomen heeft, ik wil het haar alleen niet vertellen omdat ik bang ben dat ze me zal verlaten.
Ook heb ik een jaar al geen huis meer, ik woon in een stacaravan omdat we ons huis hebben verkocht en geen geld hadden om een ander huis te kopen. Kortom, we hebben geen geld.
Om deze redenen wil ik zelfmoord plegen.
Datum:
20-12-2014
Naam:
14 Jarige
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

ik wil zelfmoord plegen

Ik weet dat ik nog jong ben maar al van toen ik 10 jaar was wil ik zelfmoord plegen. Ik heb al een aantal plannen om het te doen. Ik heb een mentaal gehandicapt broertje en dat is heel moeilijk om mee te leven mijn moeder ligt vaak in het ziekenhuis en ik ben opgegroeid zonder haar. Ik ben al naar heel veel psychologen geweest zonder dat ik het zelf ooit wou. Nu wil ik hulp maar ik vertrouw niemand meer. Ik kan met mijn leerkracht praten maar vandaag is ze van school vertrokken. Nu heb ik niemand meer.
Datum:
19-12-2014
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

ik kan het niet meer.

ik kan het leven niet meer aan, me familie die helemaal uit elkaar valt en me vader die alcohollist is, me moeder die niet meer naar me om kijkt. ze zeggen allemaal dingen die ik fout doe, vaak word ik de grond in getrapt, dan heb ik wel me vriend waar ik heen kan maar weet dat hij veel geheimen voor me heeft en geeft me ook telkens een onprettig gevoel geeft. school en werk enzv. gaat ook allemaal niet lekker en lijkt net alsof ik niet op deze wereld thuis hoort. ik doe iedereen alleen maar pijn en word alleen maar pijn gedaan. ben hierdoor mezelf helemaal kwijt geraakt en wil ik niet meer leven.. ik weet niet meer waar te beginnen om iets goeds te doen, helemaal uitgeput en kan echt niet meer. IK WIL ECHT NIET MEER!
Datum:
18-12-2014
Naam:
kleinekrullenbol
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

Hoe iemand zijn zelfmoord een heel gezin kapot kan maken.

Mijn broer had 10 jaar een relatie met zijn vriendin. na 4 jaar zijn ze gaan samenwonen in een chalet op een camping. vanaf dat moment ging het bergafwaarts.. ze betaalde de rekeningen niet..jarenlang. waardoor die steeds verder opliepen en opliepen, deurwaarders, voor de rechter vanalles. ze gingen maar door. gaven het geld uit aan hele andere dingen , maakte de post niet open. namen steeds vaker hun telefoon niet op. zeiden dat ze langskwamen en kwamen niet opdagen. dan ineens belde ze weer, kwamen ze op visite , deden ze allerlei beloftes en zodra ze de straat uit reden vergaten ze die weer.. gingen hun chalet weer in, deuren dicht ramen dicht gordijnen dicht en begon het hele riedeltje weer opnieuw. na een paar jaar hoorde we dat mijn schoonzus zwanger was. wij hadden zoiets van... dat kan niet. ze hebben zoveel schulden, ze betalen niks. hoe willen ze voor een kind gaan zorgen. (dit hebben wij nooit hardop gezegd)uiteindelijk heeft mijn schoonzus het kind laten aborteren. vanaf dat moment heeft ze jaren lang een schuld gevoel daarover gehad. dat en het feit dat ze zoveel schulden hadden zorgde ervoor dat ze steeds depresiever werden. toen ze weer zwanger was was ze heel erg blij maar helaas kreeg ze een miskraam. een tijd later werd ze weer zwanger van een tweeling en ook deze verloor ze. inmiddels was ze ook heel erg geobsedeerd door kinderen en had ze het gevoel dat ze alleen gelukkig kon zijn met kinderen. Ze hadden niet veel sociale contacten en ze sloten zichzelf altijd af. het enige dat ze had was haar werk waar ze het erg naar haar zin had en deze kondigde aan te gaan verhuizen naar een ander land waardoor duizenden werknemers op straat kwamen te staan. deze datum kwam steeds dichterbij . wij waren in augustus op vakantie en we gingen altijd met zijn allen, maar elke vakantie die we hadden gehad ging altijd fout omdat mijn broer en schoonzus ruzie zochten en uiteindelijk dagen eerder kwaad naar huis vertrokken.
Dit waren wij zo zat dat we deze keer hadden afgesproken om zonder hun te gaan en eindelijk eens een leuke vakantie te hebben. op het laatste moment hebben we nog getwijfeld om ze toch mee te vragen maar we waren zo bang voor de problemen die ze vaak meebrachten. wij zijn gegaan, en we waren daar 2 dagen toen we snachts om 12 uur ee telefoontje kregen van mijn broer. 'ze is dood ze heeft zich opgehangen' is wat wij hoorde. alles was in rep en roep, wij hebben een paar spullen in de auto gegooid en zijn terug naar nederland gereden. ze heeft geen brief, niks achtergelaten. mijn broer is vanaf dat moment bij mijn ouders in huis gegaan.
inmiddels is het nu 4,5 maand geleden. wij krijgen geen kans om te rouwen omdat mijn broer mijn ouders werkelijk terroriseert. nou voornamelijk mijn moeder.
niks is goed, ze doet alles fout, dat is wat hij zegt. mijn ouders doen alles voor hem, mijn moeder regelt zijn geldzaken. ze zorgt voor zijn eten, voor zijn hond zijn kat. alles.
hij heeft overal iets over te zeggen en verteld mijn moeder de hele dag dat ze slecht is. hij zegt bijna elke dag dat hij zichzelf ook wil ophangen, dat het onze schuld is dat hij hier nog is, dat wij hem niet laten gaan. mijn vader heeft al 27 jaar een metalen hartklep en elk jaar word hij onderzocht. het is altijd goed geweest en vorrige week bleek dat hij ineens een hartritme stoornis heeft en 180 slagen per minuut. wij weten allemaal waar dit door komt. de stress die dit allemaal met zich meebrengt. wij maken ons erge zorgen daarover maar mijn broer niet. hij blijft doorgaan. hij zegt zelfs dat het mijn moeders schuld is dat mijn vader het nu aan zijn hart heeft. terwijl wij allemaal weten hoe het echt komt. inmiddels na 4,5 maand is mijn moeder zovaak gekleineerd dat ze begint te geloven wat hij zegt. dat ze ook echt denkt dat ze slecht is. ik zie dit allemaal van een afstandje en vind dit zo erg.
mijn broer is een heel moeilijk persoon en wij houden allemaal onze mond om de lieve vrede te bewaren. als mijn moeder tegen hem zegt, waarom zeg je zoiets nou, hoe kan je mij dit aandoen, is zijn antwoord: je vind je zelf zo zielig je voelt je echt een slachtoffer nou ik ben het slachtoffer ik ben mijn vrouw kwijt, ik ben zielig. jij niet, je steld je aan.
dit gaat maar door en door. mijn moeder belt mij huilend op en daarna als mijn vader thuis komt doet ze alsof er niks is omdat ze bang is dat mijn vader er depressief van word.
mijn broer vind het leuk om mensen een slecht gevoel te geven, en ze de grond in te trappen, en als wij dan langskomen doet hij vrolijk alsof hij zo goed bezig is.
er is maar een oplossing en dat is dat hij uit huis gaat. maar dat kan niet want we weten als hij terug naar het chalet gaat in zijn eentje,dat hij misschien wel volgt. mijn moeder durft hem niet weg te sturen omdat ze bang is dat hij zichzelf wat aandoet en ze dat zichzelf nooit zou vergeven. en dat ze bang is dat mijn vader dat niet overleefd.
ik heb nu het gevoel dat mijn moeder moet kiezen tussen hun levens. hij maakt hun helemaal kapot dat zegt mijn moeder ook. dus of ze laat hem daar en mijn ouders gaan kapot. of hij blijft en hij gaat kapot...
Datum:
16-12-2014
Naam:
anomynous
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-holland

Moe

Ben moe en best tevreden met mijn leven. Alleen worstel ik al zo lang als ik me kan herinneren met mijn energie. Ik moet mezelf altijd weer oppakken. Heb al zoveel therapieën gedaan en dat maakt me ook steeds bewuster. Bewust dat ik een keuze heb of ik zo verder wil leven.
Al jaren schrap ik dingen uit mijn leven om een beetje energie te behouden. Ik ben dankbaar voor alle leuke dingen en kijk tevreden terug op alles. Ik wou dat ik ergens netjes kon vertellen dat het mooi is geweest en dat ik nu graag wil uitchecken.
Ik heb altijd goed voor mijn lijf gezorgd en het zou fijn zijn als je kon kiezen iemand blij te maken met je organen. Iemand die nog wel wil leven en geen psychische klachten heeft. Dat je kunt zeggen, alsjeblieft leef jij maar verder met mijn organen. Dat je op een waardige manier afscheid mag nemen.
Dat wens ik voor de wereld, dat er niet zo spastisch word gedaan over zelfdoding. We zijn al met zoveel. In plaats van negeren, accepteren dat mensen 'op' kunnen zijn en dat iedereen vrij mag zijn om op een mooie manier uit te checken.
Datum:
16-12-2014
Naam:
Dani
Leeftijd:
40
Provincie:
Utrecht

Stom

Ik vind het niet meer leuk om te leven het voelt alsof iedereen mij haat en niet wadend heeft iemand tips voor mij om mij beter te voelen? Xxx Sophie (10)
Datum:
15-12-2014
Naam:
Sophie
Leeftijd:
10
Provincie:
Noord-holland

misselijk

Hoi
ik ben vaak heel misselijk en zenuwachtig ik heb veel moeite met naar school gaan en naar buiten. Ik heb heel de tijd het gevoel dat ik waardeloos ben en niemand me gelooft. Als ik bijv. Tegen mijn moeder zeg dat ik al fruit heb gegeten. Heb ik het gevoel dat ze me nooit gelooft. Maar het liefst zou ik zelfmoord plegen omdat niemand me zou missen iedereen zou juist blij zijn maar ik durf niet.

Wat moet ik doen,
anonien
Datum:
15-12-2014
Naam:
anoniem
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.