Levensverhalen (pagina 202)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

alles verkeerd doen

ik ben een meisje van 17 jaar en ik ben verliefd ik wil heel graag met de jongen van me leven maar ik kan het gewoon niet aan ik word allereerst heel veel gepest elke dag wel geslagen geprikt met een mes of in het water gedonderd dat soort dingen ., ik voel me heel alleen me vriendinnen zien het niet dat er iets is met mij ik voel me echt heel alleen ik wil gewoon er niet meer zijn vind mezelf lelijk en ik heb pds prikkelbaardarmsyndroom ,,, en ik accepteer dat niet en adhd ook niet., voel me gwn echt klote ik wil het leven geen pijn doen maar ik denk dat het beste voor mij is om te gaan
Datum:
11-01-2015
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Flevoland

gedachtes doen pijn.

Soms lijkt geluk heel eenvoudig, maar helaas is dat het niet. Tenminste in mijn ogen niet. In mijn verleden is een hele boel gebeurd. Iedereen heeft zo zijn of haar verhaal. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik gelukkig ben en blij met mijzelf ben. Maar jammer genoeg kan ik dat niet.. Zoals ik me nou voel botst de realiteit weer als een harde klap tegen mij aan. Het is toch ook heerlijk om even van de realiteit weg te glippen en het gevoel hebben van perfectionisme, liefde, geen angst maar vastberaden. Als ik deze momenten heb dan is het weer zo ver, de gedachtes. Je zou het opgeven noemen, rust vinden, wegrennen voor wat er komen gaat, niet in de toekomst durven te kijken. En dat is wat je verstand op zo'n moment zegt, maar soms onderdrukt je gevoel verstand. En denk je hoe zal het zijn als ik er niet meer ben. Daar begint het, en je gedachtes gaan steeds verder je gaat een plan maken.. Maar dan komt je verstand je weer om de hoek kijken en die zegt dat ik mijn nabestaanden niet in de steek kan laten, dat ik wel kan doorgaan, dat ik een mooie toekomst kan hebben als ik maar vecht. Ik heb een soort tussenweg gevonden om naar de dokter te gaan en met pijn en moeite mijn verleden bloot gelegt. Dus dat brengt wel weer een beetje licht bij het duistere. Ik ga hiervoor ook in therapie alleen de stap is best groot. Ik hoop dat ik over een paar jaar heel anders denk en gelukkiger ben. Waarom ik dit op internet zet ? Tsja ik denk dat ik gewoon een beetje wanhopig ben en niet weet waar ik anders met mijn verhaal heen moet.
Datum:
10-01-2015
Naam:
felicia
Leeftijd:
18
Provincie:
Flevoland

ongelukkig

Ik denk de laatste paar dagen steeds meer aan zelfmoord. Ik zie t gewoon helemaal niet meer zitten. Elke dag weer diezelfde verdriet Door en Door. Ik word er gewoon een beetje gek van. Ik wil dit niet meer. Sinds kort ben ik voor mijn gevoel mijn beste vriendin verloren. Ze doet raar en wil minder met me praten. Ook wordt ze boos als ik over mn problemen praat. En dat doet me heel erg veel pijn, er bestaat ook geen andere beste vriendin voor me dan zij. En nu die er niet meer voor me wil zijn, denk ik van wat doe ik hier nog op de wereld?! Ik wil gewoon dood.. dan is iedereen van me af en iedereen blij.
Datum:
10-01-2015
Naam:
geheim
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

Op de rand

Ik ben 21 jaar. De mensen die mij 'kennen' denken dat ik gelukkig ben. Ik heb een huis.. ja mijn eigendom. Geschonken door mijn broer van 23 die veel te vroeg het leven liet. Het verdriet en de ellende die ik meedraag dat zien ze niet. Wel mijn 'rijkdom'. Ze zien een lachend gezicht maar weten niet wat er onder dat masker zit. Ik voel me nutteloos. Ik ben werkloos en vind maar geen job... mijn zelfvertrouwen zit nu door de vele sollicitaties diep in mijn schoenen. Ik hoop dat ik het op tyd terug heb.
Datum:
09-01-2015
Naam:
Eenzaam meisje
Leeftijd:
21
Provincie:
België

Tranen

Soms heb ik het gevoel dat ik niets waard ben, iedereen heeft kritiek op je.
Mensen zeggen wel: ' Gewoon blijven negeren.' maar het is makkelijker gezegt dan gedaan... al die opmerkingen naar toe, soms is er geen einde aan.
Hulp is er niet voor mij, nouja, dat wil ik niet. Achter deze glimlach schuilt een onzeker meisje. Die haar gevoelens niet wilt uiten.
Soms blij, vrolijk en opgewekt, maar soms ook de gedachte dat alles je tegen zit, en denkt: ik wil dit niet meer, ik wil dat het ophoudt!
Het enigste wat mij helpt, is pijn.. pijn die ik verdien.
Boos, verdrietig, onzeker, wat dan ook.. altijd pijn... Negative gedachtes door mijn hoofd heen, wanneer stopt het?
Datum:
09-01-2015
Naam:
Jennifer
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

gebroken, eenzaam en onbegrepen

soms wil ik dus echt weg zijn! omdat ik gewoon geen reden heb om te blijven omdat er zoveel verdriet aan de pas komt en je geen gevoel hebt dat je geliefd bent. ik wil echt weer gelukkig zijn en geen gekwetst gevoel meer hebben! 😪💔
Datum:
08-01-2015
Naam:
DPI
Leeftijd:
16
Provincie:
België

autisme

ik voel me de laatste tijd zo rot omdat ik autisme heb en ik kan nooit meer thuis wonen. Ik woon al bijna 5 jaar niet meer thuis. Mijn leven is in puin, mijn tante is overleden. Ze was net een moeder voor me en jammer genoeg kan ik haar nooit meer zien.
Datum:
07-01-2015
Naam:
youri
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Zelfmoord neiging

Het klinkt misschien heftig om dit op je 13e te zeggen maar omdat ik nogal fors ben gebouwd word ik soms gewoon afgekraakt door familie. Daardoor denk ik steeds dat ze niet van me houden en hoop ik dat ze me ergens dood vinden. Ik wordt op school ook buiten gesloten omdat we met oneven in onze vriendengroep zijn of ik moet elke x met een ander meisje (die ik wel mag) werken/omgaan waar ik soms helemaal geen zin in heb. Dan hoop ik ook dat mn 'vrienden' me ergens dood vinden dat ze er gewoon SPIJT van krijgen dat ze me hebben laten stikken op sommige momenten. Want mijn vriendin is naar het noorden verhuisd dus blijf ik heel vaak over...
Datum:
06-01-2015
Naam:
...
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Lijden doet liefhebben

Jarenlang was ik depressief, door jeugdtrauma's die ik nooit met iemand kon bespreken. Ik was pas 10 jaar oud toen ik rondliep met zelfmoordgedachten, terwijl andere meisjes van mijn leeftijd zich bezighielden met totaal andere dingen.

Het cliché van 'dood willen' was op mij van toepassing: ik was slechts een omhulsel en voelde mij alleen en verscheurd.

8 jaar hebben deze gevoelens standgehouden. Al die tijd heb ik mij sterk weten te houden, tot ik eindelijk de hulp kreeg die ik nodig had. 14 jaar lang kreeg ik hulp om mijn jeugdtrauma's te kunnen verwerken. Nog steeds word ik iedere 3 maanden door mijn huisarts begeleid om mijn persoonlijkheid te versterken.

In de jaren van mijn 10e tot mijn 18e is mij iets bijzonders overkomen. Ik kwam in aanraking met Nirvana, de band. De muziek van Kurt Cobain, Dave Grohl en Krist Novoselic hielp mij door onverklaarbare, helse, mentale pijnen heen.

Nog iedere dag ben ik Nirvana dankbaar dat zij mij sterker hebben gemaakt. Ik zie de bandleden als engelen die mij op het rechte pad hebben geholpen.

Kurt Cobain is misschien al jaren dood, maar zijn emoties zijn feilloos aan te voelen in de interviews die er met hem gehouden zijn en wanneer ik deze interviews bekijk, is het alsof ik naar mezelf kijk toen ik jonger was. De rauwe, onbeschrijfelijke, onzichtbare pijn die ik voelde is aanzienlijk verminderd en ik zie hoe sterk ik ben gegroeid.

Ik ben er nog niet, maar ik weet zeker dat ik in de toekomst alleen maar verder zal groeien. Als ode aan Nirvana heb ik een mooie tatoeage laten zetten, zodat ik mezelf er altijd aan kan herinneren hoe goed ik mezelf staande heb gehouden in de moeilijkste periode in mijn leven.

Wees trots op wie je bent en laat je niet gek maken door dat wat anderen over je beweren. Je bent mooi en uniek!

Come As You Are.
Datum:
06-01-2015
Naam:
CS
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

geen pijn meer

Ik ben nu op een punt dat ik mensen begrijp dat ze zo ver zijn dat ze familieleden, vrienden of bv een willekeurige persoon die ze vind, dit aan kunnen doen. Ik heb ong 13 jaar een relatie met een man die mij ongeveer net zo lang mishandeld en dan bedoel ik niet een tikje of een scheldwoord. Details doen er nu niet zoveel toe, maar het is erg. Een aantal jaren terug dacht ik dat ik eindelijk de kracht had om uit die situatie te komen en heb ik hem eindelijk aan durven geven, om een heel lang verhaal kort te maken, hij heeft hiervoor 6 maanden in de gevangenis gezeten, toen hij eruit kwam, was ik zo stom om hem te geloven en dacht echt dat hij hiervan geleerd had, dat bleek de grootste ilusie ooit
Mijn vrienden en het grootste gedeelte van mijn familie, hebben mij toen ik na zijn gevangenisstraf weer voor hem koos, mij duidelijk laten weten dat ik er dan voortaan alleen voor stond, alleen met de kinderen.. De relatie met mijn partner ging een maand of 6 goed en langzaam aan begonnen de (zware) mishandelingen weer. Ik voel me zo dom, iedereen heeft me dit voorspeld en daarom sta ik er nu alleen voor. Ik loop nu al een paar maanden met de gedachte om uit het leven te stappen, ik zou niet weten hoe ik ooit weer gelukkig zal kunnen zijn, zelfs als ik nu echt zonder hem door zal kunnen gaan. Ik hou niet meer van mezelf, voel me ook dom nutteloos en presteer niks meer, rijp voor het gekkehuis, maar liever dan: klaar voor de dood! Enige wat me tegen hield, waren mijn kinderen maar ben er deze week achter gekomen dat hij de oudste al gebrainwashed heeft, nog 1 te gaan en dan ben ik zelfs voor mijn eigen oogappels die ik op de wereld gezet heb volkomen nutteloos.. Weggaan bij hem, of bij hem blijven, maakt geen verschil: dood wil ik toch, de enigste manier om van mijn pijn, verdriet, angst en eenzaamheid af te komen. Als het om geld gaat of om een liefde die jou niet wil, dan zeg ik: het is maar geld, of jij komt wel een nieuwe liefde tegen, en dan denk je er zeker anders over en zie je weer hoe mooi het leven eigelijk is! Ik hoop ook voor mijn kinderen, dat er iets is wat mij red en mij hier van af kan houden, al moet ik bekennen dat het me ontzettend moeite kost om mijn plan niet door te zetten, elke dag meer, maar dat wil niet zeggen, dat ik niet ziels en zielsveel van ze hou!!
Datum:
06-01-2015
Naam:
mama
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.