Levensverhalen (pagina 200)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik wil niet meer

Hallo,

Na een huwelijk van 30 jaar is mijn vrouw gescheiden van mij.
Ook zie ik door deze omstandigheid mijn oudste zoon niet meer.

Ik zie het na 14 maanden niet meer zitten en ik wil er een eind aan maken, ik doe er niets meer toe op deze aardbol, en ikzelf ben beter af.
Alleen mijn jongste zoon sie zal er veel verdriet van hebben, maar ik zal hem duidelijk maken in een brief dat ik niet wil en kan leven zonder mijn ex vrouw en mijn oudste zoon
Hoe kan ik dit realiseren zonder dat ik er een ander mee opscheep, bijv een machinist.

het liefste zou ik een prik nemen zodat ik rustig inslaap, welke moet ik dan nemen en hoeveel?
Datum:
03-02-2015
Naam:
jos
Leeftijd:
53
Provincie:
Noord-brabant

Leven

Ik zie het nut van leven niet in. Ik word niet gepest, niet uitgescholden. Er is gewoon niemand die iets om mij geef. Mijn ouders houden niet van mij. Ik spreek ze letterlijk nooit. Mijn zusje belt alleen als ze geld nodig heeft. Mijn telefoon gaat bijna nooit af. Het kan niemand schelen hoe het met mij gaat. Als ik vandaag sterf komen mensen er wellicht na een maand achter. Waarom zou ik nog moeten leven?
Datum:
03-02-2015
Naam:
Kim
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

sorry

Het leven is zo zwaar. In loop der jaren veel vrienden kwijtgeraakt,relatie stukgelopen,veen financiele schulden gekregen dankzij ex.ik zie geen uitweg meer , heb het al x geprobeerd maar werd helaas onderbroken. Ik ben klaar ervoor om het leven te verlaten ik heb het leven gezien en zo wil ik niet verder.sorry mensen die van me houden sorrypa ma en me zus ,het is nu tijd aan mezelf te denken
Datum:
02-02-2015
Naam:
bk
Leeftijd:
27
Provincie:
Zeeland

Ik kan het niet meer

Ik kan het niet meer. Ik kan niet meer doen alsof ik een fijne jeugd heb gehad. Ik kan m'n klasgenoten niet meer laten geloven dat ik het vrolijkste meisje van de klas ben. Ik kan niet meer voldoen aan de eisen die mijn familie, school, stage aan me stelt. En bovenal ik kan niet meer gelukkig zijn.
Ik heb er altijd zo'n hekel aan als mensen hun onkunde wijden aan het feit dat ze in hun jeugd niet alles hebben gekregen wat hun hartje toebehoort. Zelf ben ik als kind mishandeld , verwaarloosd en vernederd. Ik ben van kinderhuis naar pleeggezin gesleurd. Met het laatste gezin heb ik geboft. Zij gaven me de ruimte mezelf te ontwikkelen. Ik was vastbesloten mensen die niet in mij geloofden te laten zien wat ik waard was. Ik haalde de havo op mijn sokken, ging naar het hbo, haalde m'n propedeuse. Vanuit mijn familie werd er zo'n druk op me gelegd, ik had immers veel meegemaakt en hulpverleners hadden nog nooit meegemaakt dat iemand met mijn achtergrond zo'n succes in het leven kon hebben. Dat succes was echter maar schijn. Ik voelde me diep ongelukkig en begon mijn studie en de studentenstad waarin ik woonde intens te haten. Ik besloot te stoppen met m'n studie en raakte in een depressie. Dat was een jaar geleden. Ik besloot om naar het mbo te gaan in de stad waar mijn pleegouders ook woonden ik begon in september aan een leuke opleiding en ik heb de leukste klasgenoten die ik me kan wensen. Ik haal goede cijfers, dat is voor mij een manier im mezelf te bewijzen. Ik ben immers een pleegkind geweest en die eindigen doorgaans net als hun eigen ouders. Dit wilde ik koste wat kost voorkomen.
Nu een jaar na m'n depressie begin ik weer in een depressie te komen, ik herken de symptomen gewoon. Ik vraag me gewoon af wat het leven voor mij voor zin heeft. Ik weet dat er mesen zullen zijn die veel pijn zullen hebben als ik er niet meer ben, maar moet ik pijn lijden om hun pijn te besparen?
Ik kan het niet, ik kan het gewoon niet meer!
Datum:
02-02-2015
Naam:
Ashley
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

Toch niet altijd schone schijn

Heel mijn leven ben ik goed opgevoed geweest, maar ik zal vooral veel bij mn oma's en mn opa's. Toen mn ene opa 7jaar geleden stier aan kanker veranderee veel. Oma kreeg minder interest in mij en papa kreeg het moeilijk, in hetzelfde jaar kreeg papa ook promotie, dus meer verantwoordelijkheid en stress. Zo begon het, de agressie van een beginnende alcoholverslaving. Jaren gingen verder, ik zat dus ook meer bij mn andere oma en opa. Papa's verslaving verergerde, tot hij op een avond met borden en tassen begon te gooien. Dit werd vooral gericht op mij, nooit mn mama of mn broer. Maar plots mn andere opa verslechterde ook. Dit jaar eind augustus, hij ging in het ziekenhuis. Hij heeft 3 verschillende gedaan, maar nergens vond men iets. opa verminderen en vermageren, 2 maanden geleden kwam hij terecht in een rusthuis nu reeds overleden. Uk heb het moeilijk met vertrouwen en nu zeker met mensen verliezen. Papa zit nu in een psychiatrie voor alcoholverslaving. Maar toch ik zit diep, iedereen denkt dat ik een mooi leven ben. Maar nee ik ga kapot binnenin. Alles is zwart, vanbuiten is er een lach maar eenmaal ik alleen ben stort ik in. En niemand snapte me en iedereen blijft me gebruiken
Datum:
01-02-2015
Naam:
Diep in de put
Leeftijd:
18
Provincie:
België

wonden genezen, littekens blijven

Als 3-jarig kind ben ik voor 60% derdegraads verbrand. De wonden zijn genezen, maar de littekens niet. Ik heb mij altijd minderwaardig gevoeld t.o.v. leeftijdsgenoten. Psychisch ben ik misvormd geworden. Als vijftiger kwam alles weer boven. Inmiddels ben ik ernstig depressief, alcoholverslaafd en suicidaal. Voor mij hoeft het allemaal niet meer.
Zelfmoordneigingen in het weekend moet je proberen tevoorkomen, want de ggz is gesloten en bij de huisartsenpost moet je wel je verzekeringspapieren bij de hand hebben. Hoe cynisch kan het leven zijn:))
Datum:
01-02-2015
Naam:
teacher
Leeftijd:
58
Provincie:
Flevoland

ik kan niet meer

na een relatie van bijna 4 jaar is mijn mijn vriendin zo van de ene op de andere dag bij mij weg gegaan met het antwoord dat ik er nooit voor haar was en dat ik daar mee heen moest dat heb ik gedaan maar als nog is ze bij mij weg gegaan nu zit ik zo diep in de put dat ik bij verschillende instanties loop en het gewoon allemaal niet meer weet het liefst trek ik de steker er uit dan ben ik over al vanaf want het hoeft niet meer van mij en iemand om er mee te praten heb ik ook niet want mijn vrienden groep gelooft mij niet en met mijn ouders kan ik er gewoon niet over praten en de gedachten dat ik er beter een einde aan kan maken word als maar sterker want ik kan niet meer
Datum:
30-01-2015
Naam:
sander
Leeftijd:
26
Provincie:
Groningen

Alles verloren. Klaar met leven.

Vroeger als kind kon ik geen goed doen bij mijn moeder, die gescheiden was van mijn vader. Ik ben geestelijk en pedagogisch verwaarloosd en tevens geestelijk mishandeld. Altijd vernederd, uitgesloten, uitgelachen, gekleineerd... ja , door mijn eigen narcistische moeder. Later heeft ze mijn man en nog later mijn kinderen tegen me afgezet met haar narcistische laster. Ik ben iedereen kwijt geraakt en ben nu , op 56 jarige leeftijd, klaar met mijn leven. Hoe moet ik een eind aan mijn leven maken op een manier die geen pijn doet? Ja, ik heb allang "hulp". Maar iedereen in deze situatie (drie kinderen niet meer zien en familie die je vernedert, geen vrienden meer kunnen maken door verdriet) weet dat een uurtje een psycholoog niets helpt. Ik zit hele dagen uit te zitten. Kán niets meer. Wíl niets meer.
Datum:
29-01-2015
Naam:
Helpless
Leeftijd:
56
Provincie:
Flevoland

te veel problemen

ik ben al vier jaar verliefd op een jongen ik woon zelfstandig begeleid en die jongen heeft in het verleden wat dingen gedaan bij ze ex en nu zijn me ouders dus vastberaden en de leiding waar ik woon ook ik mag geen contact meer met hem hem niet meer zien ik koop altijd best wel dure cadeaus voor hem omdat ik te veel van hem hou en hem gelukkig wil maken en nu heb ik geen leven meer zowel me ouders als de begeleiding houden me strak in de gaten ik moet alles verantwoorden waar ik naar toe ga met wie om hoe laat ik ga en om hoe laat ik weer terug kom ze willen ook nu in me kastjes kijken of ik wel echt boodschappen heb gekocht van het boodschappengeld en als ik iets koop van me zakgeld dan willen ze daar een bon van ik voel me echt een gevangene ik heb met ze gepraat heb ruzie gemaakt maar niks help meer ze willen niet luisteren ik weet niet meer wat ik moet doen als ik niet meer bij hem mag zijn dan weet ik het ook niet ik denk nu continu aan zelfmoord omdat dat de enigste oplossing is om vrij te zijn van alles
Datum:
29-01-2015
Naam:
soraya
Leeftijd:
21
Provincie:
Zeeland

ik weet het niet meer

Ik ben nu iets meer dan 2jaar depressief... het begon allemaal bij een jongen. Nooit was er iemand waar ik meer van hield dan van hem. Dit was fout gelopen en toen ben ik in mijn put terecht gekomen. Later weer met de zelfde jonge en geschiedenis herhaalde zich. Nu gaat het super slecht op school en alles gaat slecht. Ik voel me ook niet meer gelukkig. Nu heeft deze jongen aan mij gevraagd om vrienden te blijven waarop ik antwoorden: enkel als je me niet meer laat vallen. Hij vatte dit op een liefdes manier op waarna ik uitlegde dat ik geen gevoelens meer voor hem heb en dat ik het vriendschappelijk bedoelden. Opeens werd hij super boos. Ik vertelde hem dat hij me maar met rust moet laten want hij heeft mn leve toch al verpest. Hij stuurde terug "kzalm express gaan verpeste als ge zo doet"
ik weet nu dus van echt niet wat te doen, ik voelde ma al waardeloos en nunia het nog erger
geregeld bedenk ik wel eens dat ik zelfmoord wil plegen maar dit durf ik niet, ik wiln ouders dat niet aandoen... en wat als er leve is na de dood? Dan ben ik nog niet van dit gevoel af...
Datum:
29-01-2015
Naam:
pien
Leeftijd:
19
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.