Levensverhalen (pagina 199)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Anders

Ik heb me altijd anders gevoeld dan mijn familie, wat zij leuk vinden heb ik een hekel aan, ik vind andere dingen interessant. Daardoor werden mijn keuzes en interesses niet altijd door hen goedgekeurd. (tenminste dat was mijn gevoel) Hierdoor kreeg ik een minderwaardigheidscomplex, altijd als iemand zei dat ik iets niet goed deed, of dat het ook anders kon, begon ik me kut te voelen. Ik kon iemand die haarzelf sneed en dit wou ik ook proberen. Dit heb ik eventjes gedaan, maar ik durfde niet te diep te gaan omdat er dan opvallende wonden zouden gaan onstaan en dat wou ik niet. Daarom ben ik er ook mee gestopt. Nu schrijf ik alles op in een schrift, bijna elke dag weer en als ik die dingen teruglees voel ik me alleen maar minder, het gaat nu een beetje beter met me, maar ik schrok vooral van mezelf toen ik aan zelfmoord dacht.... dit kwam vooral omdat ik bang ben voor de dood en dan is zelfmoord een grote stap, ik dacht als ik nu voor dat busje schiet dan is alles voorbij.... ik heb altijd het gevoel dat ik vergeleken wordt met anderen en onthoudt alleen nog maar het negatieve van wat mensen zeggen, en dan ga ik naar mijn kamer om daar te schrijven en soms te huilen, ik wil het zelf graag oplossen maar ik weet niet hoe.
Datum:
14-02-2015
Naam:
anoniem....
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

moe

Ik ben al tien jaar aan hetvechten tegen een enorme vermoeidheid. Ik raar steeds verder geisoleerd en het lukt mij niet om een acceptabel leven te leiden. Ik heb mijneigen lichaam vernield met sport, was mijn enige houvast in mijn leven, kom uit gezin dat er normaal uitziet, maar dat niet is. Ik wil graag een normaal leven, gezond zijn, werken. Al veel Therapie gehad, borderline, depressie, nu is t cvs waarschijnlijk, chronisch vermoeidheidsyndroom. Klinkt wel logisch, misschien helpt deze behandeling, maar na al die jaren begin ik de moed te verliezen dat t ooit nog beter wordt. Soms droom ik wel van zelfmoord, het lijkt me heerlijk om niet meer te bestaan, niet mer buitengesloten, vernederd en gekleineerd wordenomdat ik niet mee kan draaien met normale mensen. Gister reed ik langs spoor waar iemand voor de trein was gesprongen, niet iets wat ik zelf snel zou doen, ook voor andere mensen niet, maar snap t wel. In een klap is t over...
Datum:
14-02-2015
Naam:
jurjen
Leeftijd:
30
Provincie:
Drenthe

x

Ik voel slechts leegte. Soms voel ik mij nog verdrietig en dat zijn dan zelfs goede momenten, want dat betekend dat er nog emotie in mij zit. Ik ben een meisje van 17 jaar en ik heb geen zin meer in het leven. Ik heb nu zo'n 3 jaar last van een rare depressie, waarbij het op sommige momenten heel goed gaat en soms heel slecht. Toen ik ong 14 jaar was, is er door mijn 'beste vriendinnetje' van de basisschool een leugen verspreid die over heel veel scholen rond ging. Ik heb het eigenlijk nooit gezien als pesten, maar achteraf besef ik dat ik er wel degelijk echt mee gepest ben. Ik stond er om bekend, mensen kenden mijn naam. Ik heb er met mijn ouders niet over durven praten, nooit, nog steeds niet. Toen er een jaar voorbij ging, ging het best redelijk met me. Ik was zeker over mezelf, alles ging prima. Maar een tijd geleden is het op de een of andere manier toch fout gegaan. Het begon ermee met dat ik niet meer in bepaalde spiegels kon kijken. En dit werd steeds erger. Geen enkele reflectie van mijzelf wilde ik nog zien. Ik verafschuwde mezelf. Ik ging bij een psycholoog, maar voor mijn gevoel werkte het niet echt. Toch ging dit na een tijd over, maar als gevolg werd ik alsmaar onzekerder over mijn innerlijk. Ik vond mezelf niks meer, ik haatte mezelf. Ik haat mezelf. Ik moet zoveel huilen en ik voel me overal buitengesloten en ik kan niet meer genieten. Ook zit mijn moeder tegen een depressie aan. Zij is altijd mijn steun en toeverlaat geweest. Het enige wat me nog tegenhoud om mezelf het leven af te nemen, is het feit dat ik er mijn familie kapot mee zou maken. Maar ik wil niet meer vechten, ik ben op van binnen. Als ik nu toch gewoon een ziekte kreeg, dat zou zoveel makkelijker zijn. Je kan een ander niet van jou laten houden als je niet van jezelf houd. Ik wil niet meer, wanneer houdt het op?
Datum:
13-02-2015
Naam:
Elena
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

ALLEEN EN ZELFMOORD

sinds dat ik ben begonnen in de 1ste klas voel ik me rot ik word kapot gemaakt door mijn klas ik word dag in dag uit kapot gemaakt en als ik thuis ben snij ik mezelf ik vertrouwde mijn mentor eerst daar ben ik vaak heen gegaan alleen die heeft gezegd dat er niks meer aan te doen valt en hij me nooit meer wilt helpen en nu snij ik mezelf en zit ik eigenlijk te denken om een afscheidbrief te schrijven en weg te gaan voor goed
Datum:
12-02-2015
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

leeg,moe en uitgeblust

Van 1988 tot 1994 heb ik in de WAO gezeten vanwege psychisch problemen.Angst,paniek,depressie etc.etc.
In 1994 met behulp van medicijnen weer gaan werken.Dit op eigen kracht.Was volledig arbeidsongeschikt op dat moment.Dit tot 2013 volgehouden.Vanwege bedrijfseconomisch redenen ontslagen.Vanaf die tijd langzaam weer teruggevallen in het oude patroon.Ben emotoneel erg in de war.Voel me in de steek gelaten door iedereen,zelfs door mijn eigen familieleden.Kortom momenteel een uitzichtloze situatie!!
Datum:
10-02-2015
Naam:
H.H
Leeftijd:
57
Provincie:
Noord-brabant

Pesten

Hallo, ik word gepest ik sta altijd alleen op school en ik kan al 4 jaar aan bijna niks anders denken in mijn dromen ga ik altijd dood ik ben het beu en wil het leven stappen
Datum:
09-02-2015
Naam:
Annelien
Leeftijd:
15
Provincie:
België

mijn vriendin

Ik heb heel dringend iemand hulp nodig mijn beste vriendin die ik al 8 jaar ken due wilt zelfmoord plegen en ik wil haar niet kwijt ze is mijn alles mijn steun en toeverlaat zonder haar ben ik niks wat moet ik doen/zeggen om haar beter te laten voelen ik wil niet dat ze verdrietig is en niet meer wilt leven ik wil dat ze weer mijn lieve gekke beste vriendinnetje wordt en weer kan lachen... Pleass iemand help mij...😢😭
Datum:
09-02-2015
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

wat voor nut heeft het leven?

wat voor nut heeft het leven? nutteloos, je word geboren om dood te gaan en in tussentijd veel verdriet pijn eenzaamheid niet gekend worden ( gevoeld worden) in de verlatenheid die ik dagelijks ervaar. gepest worden genegeerd worden nooit echte vriendschappen wat voor zin heeft mijn bestaan nog? als vader mislukt als echtgenoot stel ik ook niets voor als werknemer gedegradeerd wat een leuk leven hebben wij toch!! nutteloos eindeloos nutteloos leven, gesprekken met een psychiater die alles maar vond meevallen; ach woede hebben we allemaal wel eens, jij bent niet zo valt wel mee komt door ons reptielenbrein WAT EEN ENORME " @#!$@%$ " voor mijn ouders leef ik nog...... ik wil niet meer .......
Datum:
08-02-2015
Naam:
rudi
Leeftijd:
42
Provincie:
Friesland

eens een zwerver altijd een zwerver

ooit kwam ik in de schulden te zitten tot 2x toe
ben altijd een harde werker geweest hoor ,kon bergen verzetten .onderhand ben ik zo,n 8 jaar zonder woning geweest .
moet zeggen als zwerver ben je zo vrij als een vogel .aleen eten is een probleem .
nu heb ik eindelijk weer een woning .
mr voel me helemaal niet thuis in een huis .
ik sta onder bewind (de beste bewindvoerder die er is).
zodat ik geen schulden meer kan maken .
ik heb 3jaar terug samen met mn neefje een schildpad gevonden een vrouwtje van ongeveer schat ik 40 jaar oud ,met 1 oogje.
dat is mn lieveling .
daarom wou ik ook een huis met een tuin .
zodat ik er een vijver in kon plaatsen voor haar .
en dat ik wat groente kon verbouwen en zo .
heb jaren verbleven in steden waar veel drukte was, nu ben ik komen wonen naast een vrouw van 60jaar die alle katten uit de buurt voert , mr geen kattenbak neer zet voor ze ,mn huis heeft voor dat ik er in kwam een halfjaar leeg gestaan ,en ze heeft toegelaten dat de katten er hun behoefte er deden.
mn schildpadje is een repiel , en katten dragen een rare ziekte bij hun die dodelijk kan zijn voor 1oog ,(zo heet mn schildpadje).
dus nu zit ze in de vijver ,aleen die staat binnen .ik ben ook al jaren verslaafd aan cannabis , daar wordt ik rustig van ,ik zit in een snelbouw woning uit de jaren 80.
2onder1kap samen met die buurvrouw.
en ik woon vlakbij een kerk die iedere ochtend om 8uur 60x slaat ,,dus uitslapen is er niet bij ,daarna wordt mn buurvrouw wakker en laat haar katten binnen ,ze tilt de klink van het raam niet op en ik hoor dus 20x perdag het gepiep ervan ,al een jaar lang .ik wordt er gestoord van ,krijg geen rust .
ik heb ook nog een job coach bij een reintregratiebedrijf van de gemeente om mij straks weer aan het werk te krijgen , straks moet ik weer met colega,s om gaan op het werk in de tuintjes , ik zie er tegen op .
vooral omdat ik volgens de wet verplicht ben om pauze te nemen , en dan komen er verhalen over tv nieuws hun relaties en de politiek . dat weet ik nu al .mn probleem is ook dat ik verhalen meeneem naar huis van anderen , ik kan dat niet uitschakelen .
mn lange termijn geheugen is heel goed .
en dan komt er thuis niks meer uit mn handen .ik heb door al die jaren daar wel hulp voor geprobeerd te zoekken , aleen een jointje helpt om te vergeten .
nu heb ik een bijstands uitkering en een eigen risico bij het zieken fonds .
als ik nu hulp zoek kost me dat 375euro eigen bijdrage , dat kan ik niet betalen ,
ik zit er verschrikkelijk mee ,loop iederjaar wel aan zelfdoding te denken ,heb zelfs al op gezocht welke paddestoelen giftig zijn .
zit ook vaak te denken aan ophanging .
ik voel me van alle kanten vast zitten
omdat ik straks weer aan het werk moet .
en met al die vreemde mensen om moet gaan , aankomende zondag komen mensen kijken naar mn hond bolle ,ik hoop dat ze hem willen hebben ,mr het doet me veel verdriet om hem weg te doen , heb dan aleen nog 1oog (schildpadje).
vindt het leven gewoon zwaar ,weet niet hoe ik er door heen moet komen ,mn hele leven moet ik dingen doen waar ik niet achter sta.
zie soms geen uitweg meer , pas nergens bij .mn moeder had dat ook haar hele leven .
zij nam heel veel medicijnen ,en was verslaafd aan de drank ,ook tijdens de zwangerschap toen ze mij in de buik had .
ik ben eigenlijk verslaafd geboren .en kom uit een gezin van 16 kinderen ,ik ben de enige die te vroeg geboren was ,en heb in een coefeuze gelegen .nou is mn lichaam wel sterk , mr ik kan gewoon nooit gellukkig zijn .
net als mn moeder .dat is wat ik ge,erft heb van haar ,vindt de wereld veelste snel gaan en kom niet meer tot rust , mr vertik het ook om aan de hard drugs te gaan , heb eens medicijnen geprobeerd ,emotie afvlakkers ,een vriend van mij had die hij zei daar wordt je heel suf van en kan je lekker slapen ,nou ik was naar een uurtje al weer wakker .
ben gewoon heel erg op zoek naar rust , en weet niet waar ik dat zoeken moet .
ergens in mn hart blijf ik altijd een zwerver .
kan eigenlijk niet goed leven in deze on natuurlijke wereld .
als ik mn schildpadje niet had was ik allang weg , gerrit
Datum:
05-02-2015
Naam:
gerrit
Leeftijd:
44
Provincie:
Friesland

einde latijn

geen woorden of zin meer na zovele verkeerde relaties val ik terug op een jonge surinaamse vrouw waar ik d op ben, werkt in n een bar is steenbok ik maagd maar het doet me pijn....ik lig hier alleen, terwijl ze andere mannen animeert en, pijnlijker nog, im mag m ngevoelens daromtret niet uiten wat da. val ik in herhaling, zeur ik, begrijp ik haar niet...maar begot wanneer begrijpt iemand m n emoties, ...ben ik niet man genoeg ? te gevoelig, te veel vrouwelijk zoals ze me zegt of verwijt ? ik zwijg, slik want anders doe ik alles mis maar het snijdt zo diep dat ik dit niet meer wil voelen..
Datum:
04-02-2015
Naam:
roel
Leeftijd:
59
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.