Levensverhalen (pagina 201)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

hoop

in al mijn schooljaren ging het goed tot het 3de middelbaar.
ik leerde een meisje kennen en werd verliefd op haar ze had interesse voor me maar niet dezelfde, ik kreeg er veel heibel mee en ik had al een erg moeilijke thuissituatie zowel financieel als ruzie's .
de school liet mij dingen tekenen waar ik niks van afwist maar het waren papieren van het school en de politie namelijk verklaringen en tuchtdossiers.
ik was vanaf toen een leeftijd van 14-15j en ik leerde drugs kennen eerst de usual shit wat marihuana maar erna kwamen de benaamde hard drugs , coke,xtc,speed die ik na een korte tijd ging gaan verkopen voor geld te hebben.
ik werd al snel verslaafd wist niet waar heen en dat was periode 2012, nu is het nog niet lang 2015 en ik zit hier nog marihuana te gebruiken omdat ik het nodig heb. de hard drugs heb ik gelukkig kunnen laten vallen maar het word zwaar, ik ben niet lelijk zelfs gespierd en de meisjes uit mijn buurt zien me niet staan,ik gedraag me nu en ga zoals behoren naar school maar toch het maakt niet uit voor justitie ,politie enzvoort ben ik gwn een gangster!!!!!! ik hoop dat het ooit beterd en dat ik iemand nieuw leer kennen die me begrijpt en om me zou geven.
Datum:
17-01-2015
Naam:
maverick vp
Leeftijd:
17
Provincie:
België

ik moet het weer even kwijt

Tsja, daar ben ik weer/nog. Ik kom hier af en toe als ik het weer zwaar vind worden allemaal. Eigenlijk heb ik weinig reden om er een einde aan te maken. Ik denk ook niet dat ik het ga doen, maar om nu te zeggen dat het van een leien dakje gaat, nee. Het grappige is dat mijn leefomstandigheden an sich vrij gunstig zijn. Genoeg financiën en werk. Ook wel aardige plannen en sociale contacten.

Waar het denk ik mee te maken heeft is denk ik de problemen/uitdagingen die samenhangen met mijn hoogbegaafdheid en/of Asperger. Dat laatste heb ik nooit getest, maar ik ben er vrij zeker van. Ik ondervind in ieder geval soms behoorlijk wat beperkingen op het sociale vlak, wat moeilijk te trainen is. Ik vind het ook erg moeilijk om (intieme) relaties aan te gaan, ook al denk ik bijna aan niets anders. Maar als het echt wordt, weet ik er weinig raad mee.

Ik heb er bijna een wetenschappelijke studie van gemaakt, maar ik ben nog steeds clueless. Ik laveer altijd tussen opgeven/er klaar mee zijn en het toch weer proberen omdat ik er wel naar verlang, maar meestal zonder resultaat. Ook al is het pas een volgende stap, kinderen op te wereld zetten kijk ik om meerdere redenen ook tegenop, al verlang ik er aan de andere kant ook naar. Naarmate ik ouder word, gaat dat toch steeds meer opspelen en ik weet niet wat ik daarmee aan moet.

Werk wordt ook zwaarder door meerdere factoren. Ik heb veel rust nodig, die ik nu gelukkig kan nemen als zzp-er, aan de andere kant is het freelancerschap ook best zwaar. Hoe lang houd ik het nog vol?

Het is denk ik ook het ouder worden (ik word 41). Dat je steeds meer inziet dat het leven in absolute zin geen betekenis/zin/doel heeft; hoogstens de voortplanting. Betekenis is in mijn ogen altijd relatief. Het is ook het besef dat je er steeds meer van doordrongen raakt dat het allemaal eindig is, dat was het dan en waar was het nu eigenlijk goed voor?

De emoties gieren door mijn lijf en ik weet ze niet echt te duiden en wat ik er mee moet. Aan de andere kant zijn er ook wel mooie momenten, daar moet ik eerlijk in zijn. Ik probeer dankbaar te zijn voor de ervaring, het te accepteren en het beste er van te maken.

Ik geloof dat ik er nog niet klaar mee ben, maar wie dit allemaal bedacht heeft...en die is er denk ik niet eens.

Hou je haaks! Ik probeer het ook.
Datum:
17-01-2015
Naam:
Gerrit
Leeftijd:
40
Provincie:
Noord-holland

waarom

sinds ik een dochter heb is heel mijn leven uitgedraaid is een hel. iets wat de gelukkigste tijd in mijn leven moet zijn is helemaal het tegenovergestelde. Toen mijn dochter 10 maandan oud was heeft mijn ex ons op straat gezet voor een ander die hij via internet had leren kennen. bovendien was ze hoogzwanger van een ander. Mijn ex heeft mij op straat gezet zonder spullen van mij en mijn dochter. hij heeft alles bij gehouden. gaande van schoenen tot potten en pannen. sinds dat hij mij op straat heeft gezet doet hij nix anders dan mij het leven zuur maken. hij gaat mij overal zwart maken, hij gaat overal liegen en bedriegen om zelf het slachtoffer te spelen terwijl ik hier het slachtoffer ben. ook heeft hij er alles aan gedaan om een vonnis te krijgen ivm onze dochter. want hij mocht haar nooit zien van mij. maar dat hij ze nooit kwam halen of nooit kwam bezoeken dat zei hij dan wel tegen niemand. uiteindelijk het vonnis is er gekomen en meneer houd zich er nooit aan. hij komt en gaat wanneer het voor hem het beste uitkomt. hij staat al maanden achter voor alimentatie. hij heeft om de zoveel tijd een ander vriendin,... ik laat hem altijd maar begaan maar wanneer ik is ene keer zeg dat hij de dochter op tijd moet kome halen of hij moet niet komen dan dient hij klacht in tegen god weet ik veel wa allemaal! mijn ex doet alles om mij klein te krijgen en om zich stoer voor te doen bij zijn vriendinnetjes al weet ik dat hij daar ook niet gelukkig is. iedere week is het altijd ruzie omdat hij zich niet aan het vonnis houd. ik kan doen wat ik wil ik ben al 10 tallen klachten gaan indienen, advocaat is op de hoogte ma nix helpt. meneer blijft gewoon zijn zin doen zonder er gestraft voor te worden. ook doet hij alles om mij te kwetsen. dan behandelt hij mij als een stuk vuil en de andere keer is hij poeslief en doet hij er alles aan om het tr goed te maken. ene keer ben ik daar ingetrapt en heb ik hem een tweede kans gegeven. omdat ik van hem hou en omdat ik dacht dat dit het beste was voor onze dochter. tot ik er natuurlijk weer achter kwam dat hij mij da halfjaar gewoon de hele tijd heeft bedrogen. het ergste is dat hij altijd alles af liegt, het is nooit ni waar. hij geeft nooit zijn schuld toe het is altijd een ander geweest. ik ben die kerel zooooo beu. hij bepaalt gewoon mijn leven. en dit doordat ik hem gewoon laat begaan omdat ik uiteindelijk ook nix kan doen tegen hem. dit verhaal lijkt helemaal niet zo erg. dit is dan ook nog maar zacht uitgedrukt en niet het hele verhaal want ik kan uiteindelijk een heel boek schrijven. in ieder geval denk ik er soms aan om er een eind aan te maken want zoals mijn leven tot nu toe geweest is heeft het echt geen zin om op deze wereld te zijn. ik heb geen vrienden of familie die mij steunen. ik sta er altijd alleen voor. soms wou ik ook dat mijn dochtertje er niet was en dat ze dit allemaal niet moest meemaken! ik denk al een tijdje om er een eind aan te maken. ik kan zo echt niet meer verder maar langs de andere kant heb ik wel een dochter waar ik ook voor moet gaan. maar is die reden dan goed genoeg om te blijven vechten voor een leven dat mij doodongelukkig maakt?
Datum:
16-01-2015
Naam:
ikram
Leeftijd:
26
Provincie:
België

Wat blijft er dan nog over?

Wat blijft er van een mens nog over als ie alleen zichzelf nog heeft? ...
Een op macht en geld beluste maatschappij maakt van ons wie en wat we zijn.
Vrienden, familie en liefdesrelaties...
Tis mooi als je ze hebt maar een hel wanneer ook zij onder druk van diezelfde maatschappij wegsmelten als sneeuw voor de zon.
Wat blijft er dan van ons nog over dat de moeite loont om voor te vechten?
Wat blijft er van ons over wanneer die corrupte maatschappij er ook in slaagt om dat laatste beetje zelfrespect te stelen?
Je bent alleen... Geen steun van vrienden, geen steun van familie, geen steun van de partner die je ooit zo graag hebt gezien.
Je bent alleen... Geen steun aan jezelf, want ook hieraan ben je eerst gaan twijfelen en daarna al snel als onwaardig en vervangbaar gaan bestempelen.
Alleen... Geen mens, geen ziel die nog aandacht schenkt aan wat je denkt, aan hoe je je voelt, aan wat je wil...
Wat maakt het dan nog uit... Wat blijft er dan nog over?
Datum:
16-01-2015
Naam:
M!chk€
Leeftijd:
37
Provincie:
België

Hart pijn en teleurstellingen

Hoi
Rond de december feestdagen ben ik door 2 vrienden aan de kant gezet. Vals beschuldigd over diefstal van geld en een hart. Ik zou verliefd zijn op hem wat niet waar was. En nu ligt mijn moeder in kritieke toestand in het ziekenhuis. En heb ik einde van de maand geen werk meer. En een andere vriendin zegt al een tijdje ik kom langs en dan blijf je thuis en komt ze niet. Ik weet me geen raad meer en vraag me af wat ik nog op deze wereld doe. Het liefste zou ik er een eind aan maken. Om de pijn
Datum:
15-01-2015
Naam:
Arwen
Leeftijd:
27
Provincie:
Gelderland

knokken

via via kwam ik opdeze site ik zocht een bericht over zelfdoding in utrecht, en kwam toen hier terecht. Wow wat een pijn verdriet en ellende, iedereen zal vast ze verhaal hebben, maar schrik hier wel van, ook ik heb mijn twijfels en ongelukkige momenten, maar zo erg.
Voor vooral de jongere mensen, STOP NOOIT MET KNOKKEN, ik kan je zeggen dat als je ouder word je beter naar jezelf gaat luisteren (gevoelsmatig) en de innerlijke vrede waar ieder zo naar opzoek is dan opeens binnen een handbereik ligt, je gaat inzien dat jou tekortkomingen terleurstelinggen en waarschijnlijk lage levenslust, waarschijnlijk een periode is, en dat als je ouder word, je gevoelsmatig een sterke drang gaat voelen om naar jezelfopzoek te gaan. dit maakt het leven een stuk makkelijker, als je dit gevonden hebt, en echt tijd heelt wonden je verloren vriendin of vriend die ben je over 10 jaar al weer vergeten. Voor iedereen dei geestelijk gezond is en geen pshygische aandoeningen hebben, blijf dus vechten alles begint bij jezelf. En voor mensen die echt het onderspit hebben moet delven in het leven ( verwaarlozing mishandeling enz) ook voor jullie sterkte ik voelde dat ik dit moest tikken blijf knokken, greetz van een man die er op eigen kracht boven op is gekomen
Datum:
15-01-2015
Naam:
remco
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

kapot aan gaan. zoveel gedachtes

Hey ik ben geoffrey.
Heb 6 jaar een relatie gehad met me vriendin.
we hebben een kindje van 4 jaar.
laatste jaar 2014 hebben we best veel te verwerken gehad.
en best veel problemen binnen onze relatie.
afgelopen september zijn we eindelijk voor het eerst op echte zon vakantie gegaan.
ik wilde haar ten huwelijk vragen wat ik al bijna 1.5 jaar aan het voorbereiden was.
ik vond de locatie niet goed gegaan en heb het uitgesteld.
in oktober kregen we vreselijke ruzie over van alles en nog wat.
alle emoties kwamen er uit.
we zijn doorgegaan.
Wat ik niet wist is dat zij vanaf oktober al constant over de vloer kwam bij een andere gosher zogenaamd de vriend van haar familie de beste vriend van der zus.
zij is 23. en hij is 33.
in december 15 kwam ik thuis en vond een string vol sperma ( laten testen bij TULeiden. )
zij ontkent in alle gronden.
ze is vertrokken en heeft alles mee genomen wat van haar is.
met alles wat ze doet trapt ze me na.
ze weigert normaal te praten.
zegt het beste met me voor te hebben maar in alles wat ze doet is dat niet zo.
me kleine zie ik amper nog.
als die kleine bij mij thuis is huilt die vreselijk dat die niet terug wilt daar naar toe en dingen die daar gebeuren.
zij ontkent het in alle gronden en verklaard mij voor gek.
ik weet het allemaal niet meer.
5 weken lang loop ik te vechten om onze relatie goed te krijgen.
maar in alles trapt ze me de grond in.
ik heb der betrapt dat kleding van haar naast die gosher ze bed liggen.
maar uiteraard hier op de grootste leugens om te ontkennen.
2 dagen lang sta ik al voor de brug te wachten midden in de nacht tot die open gaat om er met me auto vanaf te rijden.
tervergeefs.
vandaag heb ik een afscheidbrief geschreven en heb ik haar in kleine woorden geprobeerd duidelijk te maken hoe ver het is.
ik heb hele brieven en verhalen kwa emoties naar haar gestuurd niks werkt.
omdat ze een muur om zich heen heeft gebouwd of omdat ze gedwongen word door die gosher.
ik kan hier niet meer tegen.
ik weet niet meer wat ik moet doen.
ik ga kapot aan gevoelens en emotie.
en zie geen andere weg meer.
ik heb haar telefoons laten scannen om te kijken wat ze doet de eerste weken dat het uit was.
constant het bellen van die gosher.
en dit heeft mij compleet laten doordraaien.
ik trek dit niet meer.
ik ben vandaag zo ver dat ik alle medicijnen uit het huis heb verzameld
en pillenmix van denk wel 200 pillen.
het moment dat k het in wilde nemen belde mijn moeder omdat mijn ex haar had gebeld.
ik durfde niet meer.
ik ben gaan werken.
ik ben halverwege naar huis gegaan omdat ik dit niet meer trok.
ik ben gaan drinken, en ben naar dingen gaan grijpen wat me gevoelens kan uitschakelen.
drank en pillen gaan niet samen.
deste beter.
ik heb oude train pillen dnp gevonden een heel potje vol.
ik weet serieus niet meer wat ik moet doen.
dit van me af te schrijven bij mensen die mij misschien wel begrijpen.
dit is mijn verhaal.
dit was mijn leven.
su6
Datum:
15-01-2015
Naam:
geoffrey
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

wat als?

Ik ben een jongen van negentien jaar uit Oost-vlaanderen en dit is kort mijn verhaal. Als kind heb ik persoonlijk een lastige jeugd gehad, niet dat ik ooit met overheidsinstanties in aanraking kwam maar mijn ouders waren alcoholiekers. Ik werd altijd zeer goed verzorgd, daar heb ik geen klagen over maar de aandacht die ik wou heb ik nooit echt gekregen. Mijn ouders spraken van een 'losse opvoeding' want ik mocht en kon alles. Ook ben ik hoogbegaafd waardoor ik alles snel onthoud en reflecteer en arrogant overkom bij andere mensen. Vaak wordt ik uitgemaakt als een pessimistische zak die altijd betweterig is..nooit in het gezicht maar dat moet ik dan wel altijd van enkelingen horen die ik vertrouw en graag zie. op mijn 12 jaar werden mijn broer en zus het huis uitgejaagd door onenigheden over het alcoholprobleem van mijn ouders en het drugsprobleem van mijn broer waardoor ik meteen met de feiten op de neus gedrukt werd. Alles verslechterde tot ik op mijn 16e besloot om er een einde aan te maken en me te verhangen aan een boom. Een vriend van mij was dit te weten gekomen nadat ik hem gebeld had om afscheid te nemen en kwam op mij inpraten net voor het zou gebeuren. Sindsdien heb ik alleen ups in het leven, mijn moeder is gestopt met drinken, vele nieuwe mensen leren kennen,... Ondertussen studeer ik ook aan de universiteit maar toch geeft dit mij geen voldoening. Wat als?
Datum:
14-01-2015
Naam:
DD.
Leeftijd:
19
Provincie:
België

Familiale problemen

Ik heb sedert enkele jaren veel problemen in de familie. In mijn gedachten komt het vaak voor dat ik er beter een einde aan zou maken. Enerzijds denk ik dat ik daar niet sterk genoeg voor ben, en anderzijds ben ik toch benauwd dat de stoppen eens zullen doorslaan.
Datum:
13-01-2015
Naam:
Noël
Leeftijd:
60
Provincie:
België

Alleen

Ik ben 21 jaar, woon niet meer thuis en studeer hard. Ik heb geen tijd meer voor een sociaal leven en heb thuis enorme ruzies. Een einde aan mijn leven maken speelt niet dagelijks, maar wel wekelijks. Vaak denk ik aan de tijd hoe lang het zal duren voor ze mijn lichaam zullen vinden, een week? misschien twee? Zal iemand erom geven? Natuurlijk weet ik ook dat het enorm arrogant zou zijn als ik er werkelijk een einde van zal maken, maar ik ben elke dag zo moe, alleen en volkomen nutteloos.

Ik voel mij enorm schuldig nu ik dit schrijf, ik zou niet mogen klagen over mijn leven, maar ik voel mij ongelukkig. Had ik dingen anders moeten doen? maar hoe? ik ben pas 21, hoe kan ik dan nu al het gevoel hebben gefaald te hebben in mijn leven, een leven wat pas net begonnen is?

Thuis heb ik een zus die al vaker bij de psycholoog is geweest aangezien zij lijdt aan depressie. Ik heb mijn ouders ook gevraagd of het ook iets voor mij is, maar ze wuiven het weg. Het is vast de stress, het gaat wel over. Maar dat doet het niet. Misschien stel ik mij wel enorm aan, maar het gevoel gaat niet weg.

Datum:
12-01-2015
Naam:
...
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.