Levensverhalen (pagina 198)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

gescheiden ouders

mijn ouders zijn gescheiden en sinds kort heeft mijn vader een nieuwe vrouw ze is gelijk komen inwonen zonder dat wij het wisten ik kan er niet meer tegen ik zit al een paar jaar in verdriet en het gaat niet over ik wil het liefst dood me vader begrijpt me helemaal niet die word alleen boos me moeder ja ik zie haar verdrietig worden en daardoor word ik het ook ik ben harstikke dom en lelijk ik kan niks dit is even wat ik wilde delen gr mij x
Datum:
17-02-2015
Naam:
ilse
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

kan niet met dit verdriet doorgaan

IK ben een alleenstaande moeder mijn dochter van bijna 18, heb ik op straat moeten zetten doordat thuis heel veel ruzie hadden, de Centrum Jeug en gezin, hebben gezegd dat ik goed heb gedaan, nu slaap ze bij vrienden zit aan de drugs is getatoeëerd tot aan de oren, loopt met groep jongeren die niet meer doen dan stelen en drugs gebruiken, ik heb gevraagd meerdere keren om rustig met elkaar te praten maar ze wilt niet meer praten en zeg dat ze me haat, hoe lang moet nog er is een wachtlijst nog van 6 maanden voor hulp aan jongeren

Tot dit tijd is ze misschien aan een overdosis overleden

IK heb mijn eigen kind van vlees en bloed naar de klote geholpen!!hoe kan ik me ooit vergeven? ik kan niet meer werken zit ik thuis de hele dag huilen.

IK zit alles te regelen en verkopen zodat als ik niet meer ben dat ze niet mijn eigen dingen ook nog moet gaan regelen.

Vergeef me kind, je was een prachtig liefde kind, ik kan deze pijn niet verdragen om je zo te zien.
vergeef me
Datum:
16-02-2015
Naam:
marja
Leeftijd:
40
Provincie:
Groningen

Bang voor de angst

Eigenlijk mijn hele volwassen leven zien geweest het begon op m'n 14 e hersenvlies ontsteking in en uit zieken huis tientallen operaties eenzaam heid altijd bang geweest niet oud te worden daarna geen partner te vinden geen kinderen te krijgen en ondertussen dat ik dat toch allemaal kreeg ,altijd hoofdpijn elke dag in tussen was ik al jaren depressief en leefde in m'n eigen wereld werken slapen en zoveel mogelijk zorgen dat m'n omgeving er geen last van had maar daar door was ik voorman omgeving vaak niet aardig of leuk of gezellig nu het eindelijk lichamelijk beter gaat heb ik een gegeneraliseerde angst stoornis gekregen voor alles wat ik nog mee moet maken daarom zit ik al 2 jaar in therapie waar ik vers trainingen volg voor emotie regulatie stoornis mijn familie begrijpt er niks van man en kinderen doen wel hun best maar broer en zijn familie maken het mij enorm moeilijk door om mijn orente blijven slaan wat ik allemaal fout doe of vooral gedaan heb ,omdat ik de laatste 2 jaar zo verschrikkelijk hard aan m'n zelf werk ben ik nu aan m'n einde van m'n geduld dat het ooit nog zal veranderen wat ik ook doe ,adem halen tranen binnen houden hartkloppingen pijn in m'n hart ik ben moe maar ik moet doorgaan omdat ik m'n kinderen dat niet kan aandoen maar ik hoop dat ik ook weer blij kan zijn
Datum:
15-02-2015
Naam:
Maria
Leeftijd:
51
Provincie:
Noord-holland

Wil weg

Op 7 jarige leeftijd zijn mijn ouders gescheiden ik wis niets meer . Daar begon het mee ik was eenzaam op school vonden ze mij maar raar gek en druk ze noemde mij ADHD kid (want dat had ik) . Ik ging naar groep 5
Daar gooide de juf met schriften naar mij
Ik kreeg meer mediceinen . In groep 6 was de juf best freindelijk maar ik stond met een mes in mij kamer zelfmoord mijn broertje gillen en huilen snap ik wel maar ik wou gewoon dood
.ik kreek ook nog een rot stiefmoeder in 2014 zomer fakintie scheelde ze me uit voor kutjong enz .weer een poging ik heb nu Angie depressieva ben frooklijk (niet altijd maar dat noord erbij ) maar ik wil zeggen je moet niet dood het leven heeft nog veel mooie dingen
Datum:
15-02-2015
Naam:
Jens
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

Anders

Ik heb me altijd anders gevoeld dan mijn familie, wat zij leuk vinden heb ik een hekel aan, ik vind andere dingen interessant. Daardoor werden mijn keuzes en interesses niet altijd door hen goedgekeurd. (tenminste dat was mijn gevoel) Hierdoor kreeg ik een minderwaardigheidscomplex, altijd als iemand zei dat ik iets niet goed deed, of dat het ook anders kon, begon ik me kut te voelen. Ik kon iemand die haarzelf sneed en dit wou ik ook proberen. Dit heb ik eventjes gedaan, maar ik durfde niet te diep te gaan omdat er dan opvallende wonden zouden gaan onstaan en dat wou ik niet. Daarom ben ik er ook mee gestopt. Nu schrijf ik alles op in een schrift, bijna elke dag weer en als ik die dingen teruglees voel ik me alleen maar minder, het gaat nu een beetje beter met me, maar ik schrok vooral van mezelf toen ik aan zelfmoord dacht.... dit kwam vooral omdat ik bang ben voor de dood en dan is zelfmoord een grote stap, ik dacht als ik nu voor dat busje schiet dan is alles voorbij.... ik heb altijd het gevoel dat ik vergeleken wordt met anderen en onthoudt alleen nog maar het negatieve van wat mensen zeggen, en dan ga ik naar mijn kamer om daar te schrijven en soms te huilen, ik wil het zelf graag oplossen maar ik weet niet hoe.
Datum:
14-02-2015
Naam:
anoniem....
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

moe

Ik ben al tien jaar aan hetvechten tegen een enorme vermoeidheid. Ik raar steeds verder geisoleerd en het lukt mij niet om een acceptabel leven te leiden. Ik heb mijneigen lichaam vernield met sport, was mijn enige houvast in mijn leven, kom uit gezin dat er normaal uitziet, maar dat niet is. Ik wil graag een normaal leven, gezond zijn, werken. Al veel Therapie gehad, borderline, depressie, nu is t cvs waarschijnlijk, chronisch vermoeidheidsyndroom. Klinkt wel logisch, misschien helpt deze behandeling, maar na al die jaren begin ik de moed te verliezen dat t ooit nog beter wordt. Soms droom ik wel van zelfmoord, het lijkt me heerlijk om niet meer te bestaan, niet mer buitengesloten, vernederd en gekleineerd wordenomdat ik niet mee kan draaien met normale mensen. Gister reed ik langs spoor waar iemand voor de trein was gesprongen, niet iets wat ik zelf snel zou doen, ook voor andere mensen niet, maar snap t wel. In een klap is t over...
Datum:
14-02-2015
Naam:
jurjen
Leeftijd:
30
Provincie:
Drenthe

x

Ik voel slechts leegte. Soms voel ik mij nog verdrietig en dat zijn dan zelfs goede momenten, want dat betekend dat er nog emotie in mij zit. Ik ben een meisje van 17 jaar en ik heb geen zin meer in het leven. Ik heb nu zo'n 3 jaar last van een rare depressie, waarbij het op sommige momenten heel goed gaat en soms heel slecht. Toen ik ong 14 jaar was, is er door mijn 'beste vriendinnetje' van de basisschool een leugen verspreid die over heel veel scholen rond ging. Ik heb het eigenlijk nooit gezien als pesten, maar achteraf besef ik dat ik er wel degelijk echt mee gepest ben. Ik stond er om bekend, mensen kenden mijn naam. Ik heb er met mijn ouders niet over durven praten, nooit, nog steeds niet. Toen er een jaar voorbij ging, ging het best redelijk met me. Ik was zeker over mezelf, alles ging prima. Maar een tijd geleden is het op de een of andere manier toch fout gegaan. Het begon ermee met dat ik niet meer in bepaalde spiegels kon kijken. En dit werd steeds erger. Geen enkele reflectie van mijzelf wilde ik nog zien. Ik verafschuwde mezelf. Ik ging bij een psycholoog, maar voor mijn gevoel werkte het niet echt. Toch ging dit na een tijd over, maar als gevolg werd ik alsmaar onzekerder over mijn innerlijk. Ik vond mezelf niks meer, ik haatte mezelf. Ik haat mezelf. Ik moet zoveel huilen en ik voel me overal buitengesloten en ik kan niet meer genieten. Ook zit mijn moeder tegen een depressie aan. Zij is altijd mijn steun en toeverlaat geweest. Het enige wat me nog tegenhoud om mezelf het leven af te nemen, is het feit dat ik er mijn familie kapot mee zou maken. Maar ik wil niet meer vechten, ik ben op van binnen. Als ik nu toch gewoon een ziekte kreeg, dat zou zoveel makkelijker zijn. Je kan een ander niet van jou laten houden als je niet van jezelf houd. Ik wil niet meer, wanneer houdt het op?
Datum:
13-02-2015
Naam:
Elena
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

ALLEEN EN ZELFMOORD

sinds dat ik ben begonnen in de 1ste klas voel ik me rot ik word kapot gemaakt door mijn klas ik word dag in dag uit kapot gemaakt en als ik thuis ben snij ik mezelf ik vertrouwde mijn mentor eerst daar ben ik vaak heen gegaan alleen die heeft gezegd dat er niks meer aan te doen valt en hij me nooit meer wilt helpen en nu snij ik mezelf en zit ik eigenlijk te denken om een afscheidbrief te schrijven en weg te gaan voor goed
Datum:
12-02-2015
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

leeg,moe en uitgeblust

Van 1988 tot 1994 heb ik in de WAO gezeten vanwege psychisch problemen.Angst,paniek,depressie etc.etc.
In 1994 met behulp van medicijnen weer gaan werken.Dit op eigen kracht.Was volledig arbeidsongeschikt op dat moment.Dit tot 2013 volgehouden.Vanwege bedrijfseconomisch redenen ontslagen.Vanaf die tijd langzaam weer teruggevallen in het oude patroon.Ben emotoneel erg in de war.Voel me in de steek gelaten door iedereen,zelfs door mijn eigen familieleden.Kortom momenteel een uitzichtloze situatie!!
Datum:
10-02-2015
Naam:
H.H
Leeftijd:
57
Provincie:
Noord-brabant

Pesten

Hallo, ik word gepest ik sta altijd alleen op school en ik kan al 4 jaar aan bijna niks anders denken in mijn dromen ga ik altijd dood ik ben het beu en wil het leven stappen
Datum:
09-02-2015
Naam:
Annelien
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.