Levensverhalen (pagina 1853)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

waarom nog verder ??

mijn leven is een grote miskleun geweest
als kind al had ik geen aandacht, hoorde er niet bij op school en had last van lichaamelijke en psychische problemen
later kreeg ik last van mijn rug longen en kreeg 2 herseninfarcten
waardoor ik wekloos ben geworden en financeel diep in de problemen gekomen
waardoor mijn huwlijk ook niet meer botert.
ik vraag mij iedere morgen weer af waarom ik toch weer moet ontwaken.
om nog meer elende mee te maken.
nee laat maar voor mij is de emmer vol.
Datum:
01-06-2005
Naam:
paul
Leeftijd:
43
Provincie:
Zeeland

...

het begon rond m´n 8ste. m´n ouders continu ruzie, slaande ruzie. zo ongeveer om de twee weken barstte de bui weer los. ik ben hier mee opgegroeid, ben inmiddels 18 en bij elk geluidje dat ik hoor word ik paniekerig en angstig en bang dat ze ruzie hebben en elkaar verrot trappen. sinds ongeveer m´n 13de ben ik vaak verdrietig, huilen, woedeaanvallen, in mezelf snijden. voor mijn gevoel wisten bijv. mijn ouders het wel, maar ze zeiden er nooit wat over, daar ging het me ook niet om, het is voor mij gewoon ´n fijne uitlaatklep. op school ging het slechter, ik werd dan ook teruggezet naar 3 vmbo-t. netjes m´n diploma gehaald en nu? nu al 2 jaar modder ik wat aan. ik weet het niet. ik ben zo angstig voor ´n nieuwe school, nieuwe opleiding. heb wel 3 scholen gedaan in die 2 jaar, maarik vond het gewoon niks, ik sport niet meer. heb ´t gevoel dat m´n \\\"vriendinnen\\\" me alleen laten. zit geen goed gesprek in, als ik achteraf terugkijk heeft dat er nooit echt ingezeten, maar het is van de laatste tijd dat het me pas opvalt, en ik heb er niet eens zin in. ik heb zo´n hekel om elke dag op te staan, te eten, heb ´n tijdje niet gegeten en met eten heb ik nog steeds moeite. ik eet gewoon maar aan het eind van de dag heb ik zo´n brok in m´n maag, dat ik denk waarom heb ik zoveel gegeten enz. ik heb miljoenen scholen bezocht, bij alles denk ik bah bah. ik heb namelijk sinds dat ik jong ben altijd in het theater willen staan. en geloof me, ik heb m´n kansen gehad. maar nee, dit mocht niet en dat mocht niet. wie wordt er nou artiest? kom op mariek je bent toch niet genoeg, wat denk je wel niet. zo pijnlijk. het is nog steeds m´n droom, maar ik ga er gewoon niet meer voor vechten. ik heb ´n vriend, ik hou echt van ´m en hij is eigenlijk de enige reden waarvoor ik uberhaupt wil opstaan. het is één keer uitgeweest, dat was het allerergst, ik ben continu op m´n hoede. ik ben continu op m´n hoede dat m´n ouders ruzie gaan maken. ik heb zoveel angst in me, zoveel woede en verdriet. af en toe ga ik nu naar de psycholoog, ze zeggen dat het lang duurt voordat het weer ok met je gaat. geloof me, ik ging er met frisse moed naar toe, maar ik zie m´n leven nog steeds totaal niet zitten. elke dag weer, zet ik de douche aan \\\"waarom pak ik nu geen mes\\\" waarom ? waarom?? waarom doe ik het niet gewoon. ik heb geen leven voor me, ik heb geen ambities. ik voel me uitgeleefd terwijl ik net 18 ben! tijden opschrijven van de trein, uittesten welk mes het scherpst is. het zou zo fijn zijn als ik helemaal overnieuw kon beginnen, met alles. ik weet dat dit niet kan, de hemel lijkt me dan ook zo fijn. zoals gezegd is zelfmoord vaak de makkelijkste en egoistische manier om problemen op te lossen en ja dat is ook zo en nee het kan me niks meer schelen, laat me voor deze keer wel mijn eigen pad volgen.
Datum:
31-05-2005
Naam:
marieke
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

ik wil niet meeer

hoi ik ben walter uit weert ik denk een tijdje aan zelf moord ik ben vaak moe en heb nergens geen zin in ik kom slecht aan een baan ik had een uitkering die pas gestopt is omdat ze beweerde dat ik zelf ontslag genomen had ik zit iedere keer met het probleem met geld hoe betaal ik mijn huisje en de gas en het ergste is het eten wat ik iedere keer moet schooie bij mijn moeder van help me ik wil dat niet meer ik wil voor me zelf zorgen maar het lukt iedere keer net niet honger lijden moe zijn ik heb moeite met mijn gevoelens omdat ik homo ben ik wil graag een vriendje maar het lijkt dat iedereen me afwijst omdat ik te verlegen ben krijg ik niemand ik zit alleen in een huis en mijn vriendne zijn er niet als ik ze nogig heb ik moet alles alleen doen ze praten altijd over hun hier en daar maar na mij vragen ze niet wat kan ik er aan doen een ding uit de weg gaan en rust in mijn hooft
Datum:
31-05-2005
Naam:
walter peters
Leeftijd:
26
Provincie:
Limburg

Alles zit me tegen

Hallo,

Ik wil even mijn verhaal kwijt, bedankt dat je dit leest.
Laatst ben ik begonnen aan een nieuwe baan, een vertegenwoordigersfunctie.
Iets dat ik al tijden zoek. Maar ik word er knetter gek van. Zo gek zelfs dat ik er behoorlijk depressief van word, dat ik denk aan hoe ik er zelf een eind aan zou kunnen maken.
Dat is niet de schuld van deze baan, maar ik heb wel het gevoel dat ik van het ene drama in het andere val. De laatste jaren heb ik evenveel gewerkt, als dat ik nutteloos in de WW gezeten heb.
Vroeger moeten knokken voor mezelf, en ik ben het knokken zat. Ik wil lekker mijn ding doen, niet meer, niet minder.

De enige reden die me tegenhoud mijn levensduur te verkorten, is mijn vriendin, ik houd zielsveel van d'r en wil niet meer zonder haar. Maar ook deze reden begint in kracht af te nemen, niet dat ik niet meer van d'r houd, maar ik zie steeds meer op tegen de rest van mijn leven.

Ik weet het niet meer, ik ben een spons die leeg geknepen is.

Mensen bedankt,

Mogelijk loop ik nog jaren op deze aardkloot rond, misschien ook niet.
Datum:
31-05-2005
Naam:
Christiaan
Leeftijd:
27
Provincie:
Gelderland

Het wordt nooit meer wat

Hoe kan ik ooit verwoorden wat er in mijn hoofd en mijn leven is gebeurd? Ik ben een man van 46, ben getrouwd geweest en gescheiden. In de laatste jaren van mijn huwelijk heb ik last gehad van depressies en enorme angstklachten. Na een voor mij heel moeizaam proces heb ik weer een goed contact met mijn kinderen en mijn ex. Ik ben gaan samenwonen met een heel bijzondere vrouw en haar kinderen. Omdat ik nooit het gevoel kreeg echt bij dat gezin te horen, ben ik daar in een emotionele periode in augustus vertrokken. Daar heb ik enorme spijt van. Enkele maanden leek het er op dat onze relatie hersteld zou kunnen worden, maar op 21 maart heeft zij het uitgemaakt. Sindsdien wil ik alleen nog maar dood. Ik heb aan een combinatie van pillen en drank gedacht, op het punt gestaan om voor de trein te springen, maar daar wil ik mijn kinderen niet mee belasten. Hoe kan ik het op een geloofwaardig ongeluk laten lijken? Eigenlijk wil ik niet dood, maar ik wil niet verder zonder mij vriendin!!!
Datum:
30-05-2005
Naam:
Bart
Leeftijd:
46
Provincie:
Zuid-holland

iiCk weJ t eGt niiMeer

iiCk wiiSt het eerSt nOg wel.. tOt heT uiit giinG meJ me eXx daaRna waS me leVen eeN ramP....
iiCk weJ eGt niieT waK mOe dOen.. meT iieManD erOver pRaten Op sgOol Of vriienDen dUrf iiCk niieT banG dat ze Me uiitLage fn agH jOh wa seUr jj...JheB keii gOe leVen...
miiss lYkt dat sO ma diieP fn biinNe benK gebrOken...
iiCk heB Vaak geprObeeRd selfmOorD te pleGe ma Op dAt sOort mOmenTe giiL iiCK en dUrf iiCk heT nii meeR
alleS dOet sOveel seeR
iiCk weeT heT eGt niiet meer....=(=(

Dees mFlOuwtjj
Datum:
30-05-2005
Naam:
DeeS mfOuwtjj
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Voor alle mensen die zelfmoord willen plegen

Denk eerst goed na voordat je het doet,
er kan altijd nog iets moois in je leven gebeuren .. probeer je er doorheen te slaan
Datum:
29-05-2005
Naam:
Noek
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

liefde

ik had een vriendin die me kracht was en me steunde en nu heeft ze het uitgemaakt en ik zie niks meer zitten nu ik ben van de kaart en zoek hulp of teminste ik ben mijn verhaal kwijt maar nu ga ik echt naar een betere plek
Datum:
29-05-2005
Naam:
raymond
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

een grijs leven vloeit rood over in het niets

Alles. ALLES is slechts een electrochemische reflectie. "Het leven", in de meest brede zin, kent geen doel of zin. De waarde, de pret, de subjectiviteit.. het betekent niets als je het niet kent. Het leven in wat je er zelf van maakt, heeft de zin die je er zelf aan geeft. Waarom leven als je dat simpelweg de moeite niet waard vindt? Ik ben maar biochemie. Ik ben niets. Een stip op een continuum. Ik draag niets bij en van binnen ben ik leeg. Wat rest me nog? De dood. Why wait?

doei
Datum:
29-05-2005
Naam:
Ik
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

mijn leven is een hell

5 jaar geleden verloor ik me grote liefde
ik mis haar elke dag weer tot nu heb ik steets geprobeert me van kant te maken
maar zelfs dat wil maar niet lukken helaas wat moet ik nu zonder haar ik mis haar zo erg dat het ondragelijk word voor me niemand houd van me en kan ook niet meer leven zonder haar ik mis lidsy zo erg dat ik het niet meer aan kan
hulp verlener vertrouw ik niet meer
weet het niet meer ik zit 24 uur perdag te huilen wil niet meer kan niet meer leven wil zo graag dood
maar me broer houd me maar tegen
waneer ziet hij het nu i dat het voor mij beter is als ik er niet meer ben dan ben ik ook niet meer lastig
Datum:
29-05-2005
Naam:
ramon
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.