Levensverhalen (pagina 1849)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord...

Ik vind me leven gewoon kut!
Ik heb problemen genoeg...
Bijvoorbeeld:
Me vriendin en ik in de bios...
Getongzoen enzo en jha vanzelf gaat je hand naar beneden(boobs)...
En dat wou ze niej maar dat liet ze niet merken dus ik dagt,ow ze vind het wel leuk...
blijk later van niej enzo...
Ik ben het huis uitgezet,woon bij me oom nu...
Het gaat kut op sgool...
Heb veel ruzie...
Wat een kut leven!
Weet je wel neij hoevaak ik met een mes op me pols heb gestaan,dat ik gewoon de neiging had om me te laten overrijden?
Sjit hey!

Ik hoop egt dat ik dood ga!

Greetz, Iemand...
Datum:
13-06-2005
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

STOP!!!

dit zelfmoord gebeure is heel stom wat je doet...er gebeure altyd nog wel wat dinge waar je bly om kan zyn...begin gwoon van vor af aan dan komt ales goed...mn naam is younes...over en uit
Datum:
13-06-2005
Naam:
Younes Saban
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Zelfdoding; dit deed het met mij...!

Ik was nog maar een jaar of 14 toen ik voor het eerst geconfronteerd werd met zelfdoding. Ik heb het voelen aankomen, en ik kon er niet tot nauwelijks mee omgaan. Ik was nog jong, en kon mij nooit bedenken dat zelfdoding ook maar een oplossing kon zijn voor problemen.

Destijds voelde ik me zelf ook niet erg lekker in mijn vel zitten, en die zelfdoding heeft me toen tot denken gezet. Was het misschien wél een oplossing?

Frustraties en onmacht namen mijn leven over, en uiteindelijk kwam ik bij het Riagg terecht. Therapieën gevolgt, maar echt helpen deed het niet. Conclusie; 'het zal de puberteit wel zijn' Maar natuurlijk, dat is een makkelijk excuus!

Toen ik zestien was kwam ik voor de tweede keer in contact met een zelfdoding. Op dat moment dacht ik er zelf regelmatig aan, maar dit schrikte mij enorm af. Ik kwam in contact met de nabestaanden, heb het verdriet gevoeld, en de vragen die je achterlaat voor de nabestaanden. Ik was ervan overtuigt dat ik het nooit zou kunnen maken. En ik zette de plannen uit mij hoofd.

Helaas niet lang, op mijn 17e ging het zo slecht dat ik geen andere uitweg meer zat. Ik zat destijds al lang in therapie, slikte antidepressiva, maar merkte weinig vooruitgang. Op een impulsieve avond (al had ik mijn medicatie al een jaar opgespaard) besloot ik dat het niet langer zo kon. Ik heb een flinke overdosis genomen, maar had mij er toch in vergist. Mijn moeder vond mij de volgende ochtend rond zes uur (ik was in de war, trilde, en lag in mijn eigen braaksel). Ze vroeg of ik iets gebruikt had, maar dat ik kon 'nee' zeggen. Daarna zakte ik weg. Ze belde de ambulance, en deed mond op mond beademing. Na een paar dagen Intensive Care kwam ik op een gesloten afdeling terecht. Na twee maanden ging ik door naar een open afdeling, en daar heb ik nog eens 9 maanden gezeten.

Inmiddels weer thuis, maar gevoelsmatig; geen stap verder. Ik kan niets uit het leven halen, hoe hard ik ook probeer. Ik volg nog steeds therapie, maar ik blijf vastlopen. Ik ben op, ik ben kapot... Ik wil perfect zijn, maar dat kan niet. Het maakt me ongelukkig, dat ik niet kan zijn wat ik wil zijn. Ik begrijp dat perfectionisme onmogelijk is, maar het is een wens; die ik moeilijk maar loslaat. Daarnaast talloze anderen dingen, waar ik niet over kan en mag praten. Een tweestrijd in mijn hoofd, elke dag weer, maakt me kapot. De voordelen en nadelen compenseren wat betreft zelfmoord, en het leven. En ik blijf er tegenaan hikken. Ik leef in complete angst, en vecht elke dag voor het leven.
Sta moeizaam op, en ga zo vroeg mogelijk weer naar bed. Sociale contacten vervagen, en ik voel me leeg en eenzaam.

Nou vraag ik me af; hoe gaan jullie hiermee om?

Grtjs....
Datum:
13-06-2005
Naam:
Anno 1986
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

tja..

ik denk er nu heel erg aan om zelfmoord te plege. een heleboel kenissen van mij hebben dat al gedaan, en alles gaat mis hier. me ouders hebben de hele dag ruzie, mn moeder doet dingen die niet horen en ik krijg overal de schuld van. toch zit ik te twijfelen, er zullen mensen zijn die zich er rot door gaan voelen.. maar ik voel me ook rot..!! ik weet echt niet meer wat ik moet doen..!!!
Datum:
12-06-2005
Naam:
Cynthia
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

I wanna die

het lijk wel alsof me ouder me nog een klein kind vinden, ik mag bijna nooit van ze alleen zijn, ook al wil ik dat, ik wil mezelf kunnen zijn.
Ik ben ook nog eens hardstikke overwichtig, en dat doordat ik in 2 weken bijna 10 kilo gepakt heb, omdat ik tegenwoordig verslaafd ben aan chocola. Dat wil ik nie.
en de school vraagt ook nog eens heel veel van me, hoe moet ik me concentreren op dat alles.
Wat is de zin van het leven?? je leeft en je gaat weer dood, waarom leef je om ongelukkig te zijn??
Ik heb een keer in me pols gesneden, maar tot vlak boven me slagaders, ik wilde verder maar durfde niet.
Ik wil niemand pijn doen, dus ik doe bijna alles wat ze me vragen, maar ondertussen doe ik mezelf een flink tekort. Ik kan nie anders. Ik haat het leven, ik haat mezelf
Datum:
12-06-2005
Naam:
Stephanie
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Hoe?

hallo, ik heb dit nog nooit gedaan, maar ik moet ergens mijn verhaal kwijt en de mensen die ik ken zelfs familie en vrienden hebben het niet in zich om te luisteren naar andere mensen met problem.

De meeste mensen zien mij als een gelukkig, levendige kerel. Maar ik laat niet veel merken wat ik echt voel.

Soms borrelen die gevoelens dan wel op en stort ik uit in tranen, en heb ik zin om alles kapot te slaan en zelfmoord te plegen.

De redenen zijn misschien wel belachelijk voor mensen die met "serieusere" problemen zitten, maar voor mij zijn het dingen waar ik ieder moment aan denk.
- Ik heb geen echte vrienden.
- Mijn examens zijn slecht, en ik kan ze niet allemaal ophalen in een tweede zit (eerste en tweede semester opnieuw leren en nogmaals een examen afleggen)
- Ik ben stom geweest tijdens een paar van mijn examen en echte hatelijke dingen vergeten op mijn examen die mij punten kosten dat ik eigenlijk kon vermijden.
- Mijn ouders hebben elke week ruzie (als ze elkaar zien)
- Mijn leven bestaat er veelal uit aan de computer te zitten. want ik heb niet zoveel vrienden om mee weg te gaan.
- Ik wordt gepest.
- Ik haat mezelf, mijn uiterlijk, mijn karakter, mijn leven,... alles aan mezelf
- Ik haat het feit dat ik geen pistool heb om mezelf dood te schieten.
- en nog vele andere redenen die ik niet allemaal kan typen.
Ik wil zelfmoord plegen, maar ik weet niet hoe. Ik wil een snelle pijnloze manier. Ik kan niet tegen polsen die overgesneden worden en zo van die dingen, dus dat ik wil ik niet. Ik woon ook in een alleenstaande woning zonder eerste verdiep dus kan ik mezelf ook al niet ophangen.
Ik kijk misschien later nog eens op deze site terug.
p.s. sorry voor de typfouten, maar ik heb alles redelijk snel getypt.
Datum:
12-06-2005
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

Gebroken

vaak vraag ik mezelf af hoe het zou zijn zonder mij dan kun je eens zien wie er egt om me geeft.en nu gaat het weer op school en thius kut dus moet ik er vanmezelf een einde aan make maar kan dit nog niet mischien bij 1 slechte ervaring wel
Datum:
11-06-2005
Naam:
Rob
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

God leeft

wat me opvalt aan al jullie verhalen is dat de meeste van jullie tieners zijn. in die periode heb ik het ook vaak moelijk gehad maar dat kwam omdat ik God niet kende. Waarom zijn er zoveel mensen die het niet meer zien zitten? Omdat ze buiten de Heere Jezus Christus leven. Wij willen niet meer geloven in een God want we willen ons zelf handhaven. Maar ik verzeker jullie dat als jullie op je knieen God zullen aanroepen en Hem smeken om redding en vergeving van je zonden (denken aan zelfmoord is zonde) dan ZAL Hij jullie helpen. Lees in de bijbel daar alleen is ware troost in te vinden. Ik heb het zelf meegemaakt. dus pleeg asjeblieft geen zelfmoord want dan loopt het pas echt slecht met je af. maar kies voor een leven met de Heere Jezus.
Datum:
11-06-2005
Naam:
anno
Leeftijd:
24
Provincie:
Flevoland

geen zin meer

ik heb er geen zin meer in want ik heb van me eigen pa gejat omdat ik dacht dat ik er meer van kon maken en alles,dit is me laatste dag gwn ik kan het niet meer aan,alleen ik durf het niet,ik wil het zo graag en het lukt maar niet.....verdomme:(
Datum:
11-06-2005
Naam:
ray
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

rotouders

mijn ouders verzieken mijn leven, ik mag nooit naar buiten toe ik moet altijd huiswerk maken en vwrder krijg ik niks.
al zit ik in de klas en mensen praten ergens over, dan weet ik gewoon niet waar ze het over hebben, want ik krijg nooit de kans om te zien waarover het gaat want mijn ouders kopen de krant nooit, en we hebben wel een tv, maar die staat beneden en dan kijken mijn ouders alleen heel erg saaie dingen. Ook omdat ik niet met leeftijdsgenoten om mag gaan vinden mensen mij raar. IK heb telkens weer ruzie met mensen op school, en dan ben ik blij dat ik weer naar huis mag gaan en dan is de volgende ruzie er al weer.
IK heb bijna altijd hoofdpijn door het zeuren. Ik denk telkens dat weglopen geen optie is, want ik heb dan geen geld om eten en drinken te kopen... IK haat mijn leven de leukste herinnering die ik heb was toen ik bij me opa en oma was voor een weekje en dat vinden mensen uit me klas zelfs raar... Ik zie geen reden om nog te leven, tot nu toe is mijn leven ieder jaar steeds erger geworden.
Datum:
11-06-2005
Naam:
anoniemmm
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.